Πως, όταν είσαι χριστιανός είσαι νομοτελειακά ΡΑΓΙΑΣ!. Όταν καταρρεύσει η Τουρκία θα καταρρεύσει και η θεοκρατία στην Ελλάδα
ΤΑ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ!..
Ή κοινωνική διοργάνωση τών ραγιάδων απορρέει από τό γεγονός, ότι έχουν δεχθεί νά υποταγούν μέ συνθηκολόγηση, πράγμα πού σύμφωνα μέ τό Κοράνι τούς εξασφαλίζει τό δικαίωμα τής ανοχής.
'Ακριβώς επειδή τό Κοράνι θεωρεί ώς θεμελιώδη διάκριση τήν θρησκευτική —εκείνη μεταξύ πιστών καί απίστων—, ενώ παράλληλα αγνοεί τήν διάκριση 'Εκκλησίας καί Κράτους, δίνει την πολιτική διοίκηση τών ραγιάδων στόν κλήρο τους, επιτρέπει δηλαδή τήν συνέχιση τής βυζαντινής θεοκρατίας, αυτή τήν φορά όμως υπό τήν ηγεσία τής 'Εκκλησίας κι όχι τού αυτοκράτορα.
Κάνοντας τόν πατριάρχη αυτοκράτορα τών Χριστιανών, μολονότι τόν υπέταξαν ταυτόχρονα σ' έναν αυτοκράτορα αλλόθρησκο, οί Τούρκοι εδραίωσαν ακόμα περισσότερο τήν ιερατική οργάνωση τής κοινωνίας κι επέτρεψαν στήν βυζαντινή θεοκρατία ν' αναπτυχθεί σέ έκταση πού ούτε οί Βυζαντινοί αυτοκράτορες δέν είχαν βάλει μέ τό νου τους. '
Εφόσον ή τουρκική κατάκτηση εξάλειψε τήν βυζαντινή στρατιωτικοπολιτική γραφειοκρατία, τώρα ένα μεγάλο μέρος τών εργασιών καί τών απολαβών τής τελευταίας —το μέρος δηλαδή πού δέν κρατά γιά τόν εαυτό του ό κατακτητής— περνά στά χέρια του κλήρου, μέ αποτέλεσμα τήν συγχώνευση πνευματικών καί διοικητικών λειτουργιών ακριβώς τήν εποχή πού στην Δύση αρχίζει ό χωρισμός τους χάρη στήν ανάπτυξη ένός κρατικού μηχανισμού ικανού νά εκτοπίσει τήν 'Εκκλησία από τόν έλεγχο τής κοινωνικής ζωής.
Έτσι οί Τούρκοι, ξεκινώντας άπό όσα τους επέτασσε ή ενότητα Θρησκείας καί Πολιτικής, όπως τήν έβλεπαν άπό τήν σκοπιά τού Κορανίου, ενισχύουν τήν ενότητα Θρησκείας καί Πολιτικής μέσα στήν μάζα όσων δέχονταν τό Ευαγγέλιο, δεν περικόπτουν δηλαδή τά προνόμια τού χριστιανικού κλήρου, παρά απεναντίας αφήνουν στήν 'Εκκλησία τόν ουσιαστικό έλεγχο της κοινωνικής ζωής.
Αυτό είναι τό παράδοξο, όσο καί θεμελιώδες, σημείο γιά τήν κατανόηση τής κοινωνικής οργάνωσης τών ραγιάδων: ακριβώς επειδή ό κατακτητής τους ομολογεί πίστη στό Κοράνι, γι’ αυτό επικεφαλής τους βρίσκεται ό χριστιανικός κλήρος.
Ή κοινωνική οργάνωση τών ραγιάδων δέν είναι λοιπόν κάτι το αυτοφυές ούτε αποτελεί συνέχεια τού Βυζαντίου, ή οποία θά επιζούσε οπωσδήποτε κάτω από οποιονδήποτε κατακτητή, παρά αναγκαία απόρροια της τουρκικής κατάκτησης.
Τό Κοράνι επιβάλλει τή συνένωση πολιτικής καί πνευματικής εξουσίας στούς ραγιάδες· κι άν αυτό θυμίζει Βυζάντιο, ό λόγος είναι ότι Βυζάντιο καί Κοράνι είναι εξίσου «Ανατολή» μέ τήν ιστορική καί κοινωνιολογική έννοια. 'Αρνητική απόδειξη τής ταυτότητας αυτής είναι ότι ή εισαγωγή του Code Civil στήν ευρωπαϊκή Τουρκία κι ό εκσυγχρονισμός τής ζωής δέν θά σημάνουν μόνο τήν κατάρρευση τής μουσουλμανικής, αλλά καί τής ελληνορθόδοξης θεοκρατίας.
Όπως, τώρα, στόν θεοκρατικό χαρακτήρα τής οθωμανικής αυτοκρατορίας αντιστοιχεί μιά στρατιωτικοπολιτική γραφειοκρατία όλότελα ξένη πρός τούς κανόνες συμπεριφοράς τής σύγχρονης δυτικοευρωπαϊκής, τό ίδιο καί ό φορέας τής ελληνορθόδοξης θεοκρατίας, ό χριστιανικός κλήρος, ασκεί τά πολιτικά καί διοικητικά του καθήκοντα χωρίς νά κάνει διάκριση προσώπου καί αξιώματος, τό αξίωμα δηλαδή χρησιμοποιείται κατά κανόνα καί δημόσια για προσωπικό όφελος.
"Όπως ό κατακτητής πουλά τά ιερατικά αξιώματα σέ χριστιανούς κληρικούς γιά όφελος δικό του, έτσι καί οί ανώτεροι κληρικοί (μετα)πουλούν όσα αξιώματα μπορούν νά δια-θέσουν σέ κατώτερους, ενώ όλος ό κλήρος εμπορεύεται τις πράξεις τού λειτουργήματός του, δηλαδή τις ιεροτελεστίες· παράλληλα, οί (μεγάλες) μονές προσπαθούν νά εξασφαλίσουν όσο τό δυνατό πιό εκτεταμένη γαιοκτησία.
Εξίσου μπλεγμένη στό παιγνίδι τής διαφθοράς, στό όποιο τόν τόνο καί τό παράδειγμα δίνει ή τουρκική αφρόκρεμα, είναι καί ή άλλη ηγετική ομάδα τών 'Ελλήνων ραγιάδων, δηλαδή οί Φαναριώτες.
ΤΑ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ!..
Ή κοινωνική διοργάνωση τών ραγιάδων απορρέει από τό γεγονός, ότι έχουν δεχθεί νά υποταγούν μέ συνθηκολόγηση, πράγμα πού σύμφωνα μέ τό Κοράνι τούς εξασφαλίζει τό δικαίωμα τής ανοχής.
'Ακριβώς επειδή τό Κοράνι θεωρεί ώς θεμελιώδη διάκριση τήν θρησκευτική —εκείνη μεταξύ πιστών καί απίστων—, ενώ παράλληλα αγνοεί τήν διάκριση 'Εκκλησίας καί Κράτους, δίνει την πολιτική διοίκηση τών ραγιάδων στόν κλήρο τους, επιτρέπει δηλαδή τήν συνέχιση τής βυζαντινής θεοκρατίας, αυτή τήν φορά όμως υπό τήν ηγεσία τής 'Εκκλησίας κι όχι τού αυτοκράτορα.
Κάνοντας τόν πατριάρχη αυτοκράτορα τών Χριστιανών, μολονότι τόν υπέταξαν ταυτόχρονα σ' έναν αυτοκράτορα αλλόθρησκο, οί Τούρκοι εδραίωσαν ακόμα περισσότερο τήν ιερατική οργάνωση τής κοινωνίας κι επέτρεψαν στήν βυζαντινή θεοκρατία ν' αναπτυχθεί σέ έκταση πού ούτε οί Βυζαντινοί αυτοκράτορες δέν είχαν βάλει μέ τό νου τους. '
Εφόσον ή τουρκική κατάκτηση εξάλειψε τήν βυζαντινή στρατιωτικοπολιτική γραφειοκρατία, τώρα ένα μεγάλο μέρος τών εργασιών καί τών απολαβών τής τελευταίας —το μέρος δηλαδή πού δέν κρατά γιά τόν εαυτό του ό κατακτητής— περνά στά χέρια του κλήρου, μέ αποτέλεσμα τήν συγχώνευση πνευματικών καί διοικητικών λειτουργιών ακριβώς τήν εποχή πού στην Δύση αρχίζει ό χωρισμός τους χάρη στήν ανάπτυξη ένός κρατικού μηχανισμού ικανού νά εκτοπίσει τήν 'Εκκλησία από τόν έλεγχο τής κοινωνικής ζωής.
Έτσι οί Τούρκοι, ξεκινώντας άπό όσα τους επέτασσε ή ενότητα Θρησκείας καί Πολιτικής, όπως τήν έβλεπαν άπό τήν σκοπιά τού Κορανίου, ενισχύουν τήν ενότητα Θρησκείας καί Πολιτικής μέσα στήν μάζα όσων δέχονταν τό Ευαγγέλιο, δεν περικόπτουν δηλαδή τά προνόμια τού χριστιανικού κλήρου, παρά απεναντίας αφήνουν στήν 'Εκκλησία τόν ουσιαστικό έλεγχο της κοινωνικής ζωής.
Αυτό είναι τό παράδοξο, όσο καί θεμελιώδες, σημείο γιά τήν κατανόηση τής κοινωνικής οργάνωσης τών ραγιάδων: ακριβώς επειδή ό κατακτητής τους ομολογεί πίστη στό Κοράνι, γι’ αυτό επικεφαλής τους βρίσκεται ό χριστιανικός κλήρος.
Ή κοινωνική οργάνωση τών ραγιάδων δέν είναι λοιπόν κάτι το αυτοφυές ούτε αποτελεί συνέχεια τού Βυζαντίου, ή οποία θά επιζούσε οπωσδήποτε κάτω από οποιονδήποτε κατακτητή, παρά αναγκαία απόρροια της τουρκικής κατάκτησης.
Τό Κοράνι επιβάλλει τή συνένωση πολιτικής καί πνευματικής εξουσίας στούς ραγιάδες· κι άν αυτό θυμίζει Βυζάντιο, ό λόγος είναι ότι Βυζάντιο καί Κοράνι είναι εξίσου «Ανατολή» μέ τήν ιστορική καί κοινωνιολογική έννοια. 'Αρνητική απόδειξη τής ταυτότητας αυτής είναι ότι ή εισαγωγή του Code Civil στήν ευρωπαϊκή Τουρκία κι ό εκσυγχρονισμός τής ζωής δέν θά σημάνουν μόνο τήν κατάρρευση τής μουσουλμανικής, αλλά καί τής ελληνορθόδοξης θεοκρατίας.
Όπως, τώρα, στόν θεοκρατικό χαρακτήρα τής οθωμανικής αυτοκρατορίας αντιστοιχεί μιά στρατιωτικοπολιτική γραφειοκρατία όλότελα ξένη πρός τούς κανόνες συμπεριφοράς τής σύγχρονης δυτικοευρωπαϊκής, τό ίδιο καί ό φορέας τής ελληνορθόδοξης θεοκρατίας, ό χριστιανικός κλήρος, ασκεί τά πολιτικά καί διοικητικά του καθήκοντα χωρίς νά κάνει διάκριση προσώπου καί αξιώματος, τό αξίωμα δηλαδή χρησιμοποιείται κατά κανόνα καί δημόσια για προσωπικό όφελος.
"Όπως ό κατακτητής πουλά τά ιερατικά αξιώματα σέ χριστιανούς κληρικούς γιά όφελος δικό του, έτσι καί οί ανώτεροι κληρικοί (μετα)πουλούν όσα αξιώματα μπορούν νά δια-θέσουν σέ κατώτερους, ενώ όλος ό κλήρος εμπορεύεται τις πράξεις τού λειτουργήματός του, δηλαδή τις ιεροτελεστίες· παράλληλα, οί (μεγάλες) μονές προσπαθούν νά εξασφαλίσουν όσο τό δυνατό πιό εκτεταμένη γαιοκτησία.
Εξίσου μπλεγμένη στό παιγνίδι τής διαφθοράς, στό όποιο τόν τόνο καί τό παράδειγμα δίνει ή τουρκική αφρόκρεμα, είναι καί ή άλλη ηγετική ομάδα τών 'Ελλήνων ραγιάδων, δηλαδή οί Φαναριώτες.
Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα