Τα Πρωτόκολλα: Η σπουδαιότης του αντισηµιτισµού

«Τα Πρωτόκολλα» Η σπουδαιότης του αντισηµιτισµού. Η δικτατορία του µασωνισµού. Υφαρπαγή της εκπαιδεύσεως και της ανατροφής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'.

Εφαρµογή των µασωνικών αρχών επί τω σκοπώ µεταρρυθµίσεως της ανατροφής των λαών.

Το µασωνικόν σύστηµα. Η σπουδαιότης του αντισηµιτισµού. Η δικτατορία του µασωνισµού. Ο τρόµος. Οι εξυπηρετούντες τον µασωνισµόν. ....

Η «διανοούµενη» ισχύς και η «τυφλή» ισχύς των χριστιανικών βασιλείων. Κοινότης της εξουσίας µε τον λαόν. Ο φιλελεύθερος δεσποτισµός. Υφαρπαγή της εκπαιδεύσεως και της ανατροφής. ∆ιερµήνευσις των νόµων.

Εφαρµόζοντες τας αρχάς µας, προσέξατε εις τον χαρακτήρα του λαού, εν τωµέσω του οποίου θα ευρίσκεσθε και, θα δράτε· γενική και οµοιόµορφος εφαρµογή των αρχών τούτων προ της αναµορφώσεως της ανατροφής του λαού δεν δύναται να έχη επιτυχίαν.

Εκ της συνετής αυτών εφαρµογής εντός δεκαετίας, ως θα ιδήτε, και οµάλλον επίµονος χαρακτήρ θα µεταβληθή και θα έχωµεν ούτω ένα λαόν επί πλέον υπό την εξάρτησίν µας. Όταν θα έλθη η βασιλεία µας, θ’ αντικαταστήσωµεν το φιλελεύθερον σύνθηµα µας- «Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης» - ουχί δι’ άλλου τοιούτου, αλλά δια των ιδίων λέξεων ηρµένων εις την τάξιν των κατά ιδέας· θα είπωµεν «το δίκαιον εν τη Ελευθερία, το καθήκον της Ισότητος, το ιδεώδες της Αδελφότητας...».

Θ’ αρπάξωµεν τον ταύρον εκ των κεράτων... Πραγµατικώς, έχοµεν ήδη καταστρέψει όλας τας Κυβερνήσεις εκτός της ιδικής µας, µόλον ότι υπάρχουσιν ακόµη πολλαί τοιαύται δικαίω. Εν ταις ηµέραις µας, εάν Κράτη τινά εγείρωσι διαµαρτυρίας εναντίον ηµών, τούτο γίνεται προς το θεαθήναι και τη επιθυµία δε και διαταγή ηµών.

∆ιότι ο αντισηµιτισµός των µας είναι αναγκαίος όπως κυβερνώµεν τους µιχρούς αδελφούς µας. ∆εν θα σας εξηγήσω τούτο σαφέστερον, διότι η υπόθεσις αυτή έχει εξετααθή πλέον η άπαξ εν ταις συνελεύσεσιν ηµών.

Πράγµατι δεν υπάρχουν πλέον εµπόδια ενώπιον µας. Η ανωτάτη Κυβέρνησίς µας είναι υπό συνθήκας υπερνοµικάς, ας τινας είναι συµπεφωνηµένον να ονοµάζωµεν δια µιας λέξεως δυνατής και παραστατικής: ∆ικτατορίαν. ∆ύναµαι να είπω εν συνειδήσει, ότι είµεθα νυν νοµοθέται· εκδίδοµεν τας αποφάσεις της δικαιοσύνης, καταδικάζοµεν εις θάνατον και απονέµοµεν χάριν, είµεθα όπως ο αρχηγός όλων των στρατών µας έφιπποι επί του ίππου του αρχιστρατήγου.

Θα κυβερνήσωµεν δια χειρός στερεάς, διότι έχοµεν να κάµωµενµε συντρίµµατα ενός κόσµου, άλλοτε µεν ισχυρού, σήµερον δε υποτεταγµένου εις ηµάς. Κρατούµεν εντός των χειρών µας υπέρµετρους φιλοδοξίας, ένθερµους απληστίας, ανηλεείς εκδικήσεις, µνησικάκους έχθρας.

Ηµείς είµεθα εκείνοι εκ των οποίων προέρχεται ο τρόµος, όστις έχει το παν καταλάβει.

Έχοµεν εις την υπηρεσίαν µας ανθρώπους όλων των αρχών, όλων των δογµάτων· επανορθωτάς της µοναρχίας, δηµαγωγούς, κοινωνιστάς, στασιαστάς και παντός είδους ουτοπιστάς· έχοµεν ζεύξει όλον τον κόσµον εις την εργασίαν. Έκαστος εξ αυτών υποσκάπτει τα τελευταία λείψανα της εξουσίας, προσπαθεί να ανατρέψη παν ό,τι µένει ακόµη όρθιον.

Όλα τα Κράτη υποφέρουσιν εκ των τοιούτων ραδιουργιών, ζητούσι την γαλήνην, είναι έτοιµα όπως θυσιάσωσι το παν δια την ειρήνην αλλά δεν θα τοις δώσωµεν την ειρήνην εφόσον δεν θ’ αναγνωρίσωσί την υπερτάτην Κυβέρνησίν µας φανερά και µε ταπείνωσιν.

Ο λαός ήρχισε να κραυγάζη, ότι είναι αναγκαίον να λύσωµεν το κοινωνικόν ζήτηµα δια διεθνούς συνεννοήσεως.

Η διαίρεσις του λαού εις κόµµατα τους έχει φέρει όλους εις την διάθεσίν µας, διότι ίνα υποστηρίξη τις µίαν πάλην συναγωνισµού, χρειάζεται χρήµα, το δε χρήµα ευρίσκεται όλον εις χείρας µας. Θα ηδυνάµεθα να φοβώµεθα την συµµαχίαν της διανοουµένης ισχύος των βασιλευόντων προσώπων µε την τυφλήν ισχύν του λαού, αλλ’ έχοµεν λάβει όλα τα δυνατά µέτρα εναντίον τοιούτου ενδεχοµένου.

Μεταξύ των δύο τούτων δυνάµεων ανηγείραµεν τείχος, δηλαδή αµοιβαίον τρόµον. Τοιουτοτρόπως δε η τυφλή ισχύς του λάουµένει στήριγµα µας και ηµείς µόνοι νυν την οδηγώµεν· θα δυνάµεθα να την διευθύνωµεν ασφαλώς προς τον σκοπόν µας.

Ίνα δε η χειρ του τυφλού πλήθους µη δύναται να τραβηχθή από την διεύθυνσίν µας, οφείλοµεν από καιρού εις καιρόν να τιθέµεθα εις άµεσον επικοινωνίαν µε αυτόν, εάν µη προσωπικώς, τουλάχιστον δια των πρακτόρων αδελφών µας. Όταν θα είµεθα εξουσία ανεγνωρισµένη, θα συνοµιλήσωµεν µόνοι µαςµε τον λαόν εις τας δηµοσίας πλατείας, ίνα τον πληροφορήσωµεν περί των πολιτικών ζητηµάτων υπό την έννοιαν ήτις θα µας είναι αναγκαία.

Πως να ελέγξη τις παν ό,τι τον διδάσκουσιν εις τα σχολεία των χωρίων; Εκείνο όπερ θα είπη ο αντιπρόσωπος της Κυβερνήσεως ή αυτό τούτο το βασιλεύον πρόσωπον, δεν δύναται να µη γνωσθή αµέσως εις όλον το Κράτος, διότι θα διαδοθή πάραυτα δια της φωνής του λαού.

Ίνα µη καταστρέψωµεν πρωίµως τα διδασκαλεία των χριστιανών, εγγίσαµεν ταύτα δια σοφής χειρός, επήραµεν εις χείρας µας τα ελατήρια του µηχανισµού των. Τα ελατήρια ταύτα ήσαν διατεθειµένα εις αυστηράν µεν αλλ’ ακριβή τάξιν, την έχοµεν αντικαταστήσει δι’ ενός ατάκτου συστήµατος.

Εθέσαµεν χείρα εις την δικαιοσύνην, εις τας εκλογάς, εις τον τύπον, εις την ατοµικήν ελευθερίαν, και προ παντός εις την εκπαίδευσιν και την ανατροφήν, αίτινες είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της ελευθέρας υπάρξεως.

Έχοµεν αποκτηνώσει και διαφθείρει την χριστιανικήν νεολαίαν δι’ ανατροφής, βασιζόµενης επί αρχών και θεωριών ψευδών, ως γνωρίζοµεν, αλλ’ αι οποίαι ενεπνεύσθησαν υφ’ ηµών.

Επί των υφισταµένων νόµων, χωρίς να τους µεταβάλωµεν ουσιωδώς, αλλά µεταµορφώνοντες µόνον αυτούς δι’ αντιφατικών ερµηνειών, επιτύχοµεν τεράστια αποτελέσµατα. Τα αποτελέσµατα ταύτα εξεδηλώθησαν κατ’ αρχάς εις το ότι τα σχόλια έχουσιν υποκρύψει τους νόµους και µετά ταύτα τους έχουσιν εντελώς καλύψει από τους οφθαλµούς των Κυβερνήσεων, µη δυναµένων ούτω να εννοήσωσι τίποτε εις µίαν τόσον περιπεπλεγµένην νοµοθεσίαν.

Εκ τούτου η θεωρία του δικαστηρίου της συνειδήσεως. Φοβείσθε ένοπλον εξέγερσιν του κόσµου εναντίον µας, εάν ούτος αντιληφθή ενωρίτερον περί τίνος πρόκειται, αλλά, δια την περίπτωσιν ταύτην, έχοµεν εις τας χώρας της ∆ύσεως σύστηµα τόσον τροµερόν, ώστε και αι θαρραλεώτεραι ψυχαι να τρέµωσιν· εντός ολίγου αι οργανώσειςµας θα έχωσιν εγκατασταθή εις όλας τας πρωτεύουσας, έτοιµοι ν’ ανατινάξωσιν οιονδήποτε κρατικόν συγκρότηµα εναντίον µας.