Ο ΚΑΡΤΕΡ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ
Ο 5ος ιππότης χάνει το Υπουργείο Εξωτερικών.
«Αν χρειασθεί να γίνει κάποια εκλογή, αφαλώς δεν θα προτιμηθεί η μικρή Ελλάδα, αλλά η μεγάλη Τουρκία».
Το 1977, ο Τζίμυ Κάρτερ ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ και υποσχέθηκε λύση του Κυπριακού και άρση του εμπάργκο κατά της Τουρκίας.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Καραμανλή, με ταχείς ρυθμούς μονογραφεί στις 28 Ιουλίου την ελληνοαμερικανική συμφωνία, για να δείξει έτσι καλή διαγωγή στο καινούργιο ΑΦΕΝΤΙΚΟ του Λευκού Οίκου.
Ο Πρόεδρος Κάρτερ, ήταν υπέρ της ΑΡΣΗΣ του εμπάργκο κατά της Τουρκίας, το οποίο θεωρούσε άδικο. Προσπάθησε να πολεμήσει την ΑΡΣΗ δυόμισυ χρόνια. Είχε να πολεμήσει σε πολλά μέτωπα. Από την μία ήταν οι ομάδες πίεσης και από την άλλη το Κογκρέσσο, που ήθελε να συνεχιστεί το εμπάργκο.
Από την άλλη πλευρά το ελληνικό Λόμπυ, του έφερνε αξεπέραστες δυσκολίες. Δεν κατάφερε να εξηγήσει ο Κάρτερ, ότι η επιβολή εμπάργκο στην Τουρκία έβλαπτε τα αμερικανικά συμφέροντα. Κι αυτό γιατί δεν μπορούσε, όπως ισχυριζόταν, να συζητήσει ανοιχτά στην κοινή γνώμη, τα ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ. Ούτε το Κογκρέσσο μπορούσε να τα ανακοινώσει.
Τέλος πάντων, η ΑΡΣΗ του εμπάργκο για τον Πρόεδρο Κάρτερ, είχε γίνει για τον ίδιο ένα είδος καθήκοντος, όπως «απεκάλυψε» στους Τούρκους. Το εμπάργκο ήταν ένα «ιστορικό λάθος», έλεγε. Κατόρθωσε τελικά, να μάθει την τέχνη να εξουσιάζει το Κογκρέσσο, χωρίς να δημιουργεί αυτή την εντύπωση, και με την μέθοδο αυτή τελικά, κατόρθωσε να ΑΡΕΙ ΤΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ κατά της ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
ΣΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΠΡΩΤΟΣ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ Ο «εθνάρχης» Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ.
Στην Ελλάδα, παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, είχαν δημιουργηθεί διάφορα γεγονότα. Αρχικά, εντύπωση έκανε η απροκάλυπτη Φιλοτουρκική πολιτική κάποιου Σόφλυ, ο οποίος πριν διοριστεί Πρέσβυς των ΗΠΑ στην Αθήνα, έκανε την φιλιτουρκική του δήλωση ενώπιον του Κογκρέσσου και, όπως ήταν επόμενο, «κόπηκε». Αλλά ήταν τόσο χοντροκομμένη κίνηση, την οποία κανείς δεν κατάλαβε στην Αθήνα.
Σκοπός ήταν, να έρθει στην Αθήνα ως Πρέσβυς ο διπλωμάτης καριέρας Τζακ Κούμπιτς, ένας άχρωμος τεχνοκράτης της NSA!......
Από την αμυντική συμφωνία που είχε υπογραφεί μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδος, το σημαντικό ήταν η αποδοχή του ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ των Αμερικανών εκ μέρους του ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, αναφορικά με τα πυρηνικά ΟΠΛΑ τους στην Ελλάδα. Ο Καραμανλής αποδέχθηκε το υπάρχον καθεστώς των ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ. ΑΥΤΌ ήταν η βασική του επιτυχία. Όχι οι ΒΑΣΕΙΣ. Με το χαρτί αυτό διατηρήθηκε στην κυβέρνηση της Ελλάδος και το 1980 «με εντολή της NSA» χρίσθηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Με το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ αυτό «έπαιζε» τους Τούρκους όπως εκείνος ήθελε.
Στο ΝΑΤΟ άνοιξαν σαμπάνιες. Όταν οι Τούρκοι ρώτησαν τον αρχιστράτηγο Χαίηγκ, αν θα υπεστήριζε το ΝΑΤΟ την Ελλάδα ή την Τουρκία σε μια ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ, απάντησε καταλυτικά με «αφοπλιστική ειλικρίνεια». «Αν χρειασθεί να γίνει κάποια εκλογή, ασφαλώς δεν θα προτιμηθεί η μικρή Ελλάδα, αλλά η μεγάλη Τουρκία…».
Το ίδιο απήντησε και ο Γεν. Γραμματέας Λούνς, και οι Τούρκοι τους πίστεψαν, γιατί έβαλαν στα λόγια τους τις μαγικές λέξεις «μεγάλη Τουρκία». Το είδος της ΒΛΑΚΕΙΑΣ αυτής ονομάζεται ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΗ!....
Τον Μάϊο του 1978 λοιπόν, μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, ο Αρχιστράτηγος του ΝΑΤΟ Αλεξάντερ Χαίηγκ και ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ Ιωαννής Νταβός, κατέληξαν σε μια συμφωνία επανόδου της Ελλάδος στο στρατιωτικό σκέλος, με «αντιπαροχή» την ίδρυση στρατηγείου στην ΛΑΡΙΣΑ!...
Η Τούρκική κυβέρνηση αντέδρασε έντονα και η επανένταξη πάγωσε.
Στο διάστημα που γινόταν οι συνομιλίες, ο Χαίηγκ είχε ειδοποιήσει τον Καραμανλή_(είχε στείλει τον γράφοντα)- ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθούν οι Τούρκοι την επανένταξη της Ελλάδος, αλλά ούτε και το στρατηγείο της ΛΑΡΙΣΑΣ. Και για να βοηθηθεί ο Καραμανλής στο εσωτερικό της χώρας κυκλοφόρησε την «ΙΔΕΑ» ότι ο διοικητής του στρατηγείου της Λάρισας θα ήταν….Τούρκος αξιωματικός!....
Αυτό θα ήταν το τίμημα που θα πλήρωνε η ΧΩΡΑ ΜΑΣ στους Τούρκους, προκειμένου να συναινέσουν για την επανένταξη.
Ο Καραμανλής καταχάρηκε από τον μικρό αλλά τόσο σοβαρό «ελιγμό»…αλλά….
-θα το χάψουν οι Τούρκοι; Εγώ τους ξέρω καλά… Θα καταλάβουν ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα…
-Ναι αλλά εσείς δεν θα κάνετε την επανένταξη…τον αποστόμωσα. Και θα έχετε άνεση κινήσεως απέναντι στην αντιπολίτευση και στην συνείδηση του Λαού θα «ανεβείτε»…
-Και ποιος θα κάνει την επανένταξη;
-Ο επόμενος πρωθυπουργός, κι εσείς ως Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν θα μπορέσετε να «αρνηθείτε»….
-Κακόμοιρε Γιάννη….σχολίασε, κακόμοιρε Γιώργη… Ο πρώτος κακόμοιρος ήταν ο Ντάβος και ο δεύτερος ο Γεώργιος Ράλλης. Ο Ντάβος ήταν ο πιο γραφικός κι ανυποψίαστος αξιωματικός που γνωρίσαμε στο ΝΑΤΟ!.... Ό,τι του έλεγε ο Χαίηγκ, ΝΑΙ απαντούσε. Σε κάθε δυσκολία μας ρωτούσε τι να πει στον Χαίηγκ.
Κάποια μέρα, είχε έρθει ο Ι. Τζούνης- τότε φίλος του Καραμανλή, σήμερα του Μητσοτάκη- και συναντήθηκαν τυχαία στον διάδρομο που βρισκόταν το γραφείο μου. Ο Ντάβος δίνοντας το χέρι στον Τζούνη, δεν ξέρω γιατί, γλύστρησε κι έπεσε ανάσκελα. Έτσι ακίνητος που ηταν μετά την πτώση του, ο Τούνης πίστεψε πως «πέθανε» κι άρχισε να σκούζει.
Βγήκαμε όλοι στο διάδρομο και πρώτος εγώ, επειδή άκουσα να φωνάζει Ελληνικά. «πέθανε», μου λέει φωνάζοντας ο Τζούνης. «Εγώ δεν το πείραξα καθόλου. Ορκίζομαι». Τον πήρα αγκαζέ και ήρεμα του είπα: «Κύριε Τζούνη, δεν πέθανε. Απλά, η στρατιωτική εξουσία πάντα «πέφτει» μπρος στην διπλωματική. Είναι νομοτέλεια αυτό. Οι διπλωμάτες «ΠΑΤΑΝΕ» πάνω σε ΠΤΩΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ….».
Αθανάσιος Στριγάς
Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Διαγγελέας
Ο 5ος ιππότης χάνει το Υπουργείο Εξωτερικών.
«Αν χρειασθεί να γίνει κάποια εκλογή, αφαλώς δεν θα προτιμηθεί η μικρή Ελλάδα, αλλά η μεγάλη Τουρκία».
Το 1977, ο Τζίμυ Κάρτερ ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ και υποσχέθηκε λύση του Κυπριακού και άρση του εμπάργκο κατά της Τουρκίας.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Καραμανλή, με ταχείς ρυθμούς μονογραφεί στις 28 Ιουλίου την ελληνοαμερικανική συμφωνία, για να δείξει έτσι καλή διαγωγή στο καινούργιο ΑΦΕΝΤΙΚΟ του Λευκού Οίκου.
Ο Πρόεδρος Κάρτερ, ήταν υπέρ της ΑΡΣΗΣ του εμπάργκο κατά της Τουρκίας, το οποίο θεωρούσε άδικο. Προσπάθησε να πολεμήσει την ΑΡΣΗ δυόμισυ χρόνια. Είχε να πολεμήσει σε πολλά μέτωπα. Από την μία ήταν οι ομάδες πίεσης και από την άλλη το Κογκρέσσο, που ήθελε να συνεχιστεί το εμπάργκο.
Από την άλλη πλευρά το ελληνικό Λόμπυ, του έφερνε αξεπέραστες δυσκολίες. Δεν κατάφερε να εξηγήσει ο Κάρτερ, ότι η επιβολή εμπάργκο στην Τουρκία έβλαπτε τα αμερικανικά συμφέροντα. Κι αυτό γιατί δεν μπορούσε, όπως ισχυριζόταν, να συζητήσει ανοιχτά στην κοινή γνώμη, τα ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ. Ούτε το Κογκρέσσο μπορούσε να τα ανακοινώσει.
Τέλος πάντων, η ΑΡΣΗ του εμπάργκο για τον Πρόεδρο Κάρτερ, είχε γίνει για τον ίδιο ένα είδος καθήκοντος, όπως «απεκάλυψε» στους Τούρκους. Το εμπάργκο ήταν ένα «ιστορικό λάθος», έλεγε. Κατόρθωσε τελικά, να μάθει την τέχνη να εξουσιάζει το Κογκρέσσο, χωρίς να δημιουργεί αυτή την εντύπωση, και με την μέθοδο αυτή τελικά, κατόρθωσε να ΑΡΕΙ ΤΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ κατά της ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
ΣΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΠΡΩΤΟΣ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ Ο «εθνάρχης» Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ.
Στην Ελλάδα, παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, είχαν δημιουργηθεί διάφορα γεγονότα. Αρχικά, εντύπωση έκανε η απροκάλυπτη Φιλοτουρκική πολιτική κάποιου Σόφλυ, ο οποίος πριν διοριστεί Πρέσβυς των ΗΠΑ στην Αθήνα, έκανε την φιλιτουρκική του δήλωση ενώπιον του Κογκρέσσου και, όπως ήταν επόμενο, «κόπηκε». Αλλά ήταν τόσο χοντροκομμένη κίνηση, την οποία κανείς δεν κατάλαβε στην Αθήνα.
Σκοπός ήταν, να έρθει στην Αθήνα ως Πρέσβυς ο διπλωμάτης καριέρας Τζακ Κούμπιτς, ένας άχρωμος τεχνοκράτης της NSA!......
Από την αμυντική συμφωνία που είχε υπογραφεί μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδος, το σημαντικό ήταν η αποδοχή του ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ των Αμερικανών εκ μέρους του ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, αναφορικά με τα πυρηνικά ΟΠΛΑ τους στην Ελλάδα. Ο Καραμανλής αποδέχθηκε το υπάρχον καθεστώς των ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ. ΑΥΤΌ ήταν η βασική του επιτυχία. Όχι οι ΒΑΣΕΙΣ. Με το χαρτί αυτό διατηρήθηκε στην κυβέρνηση της Ελλάδος και το 1980 «με εντολή της NSA» χρίσθηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Με το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ αυτό «έπαιζε» τους Τούρκους όπως εκείνος ήθελε.
Στο ΝΑΤΟ άνοιξαν σαμπάνιες. Όταν οι Τούρκοι ρώτησαν τον αρχιστράτηγο Χαίηγκ, αν θα υπεστήριζε το ΝΑΤΟ την Ελλάδα ή την Τουρκία σε μια ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ, απάντησε καταλυτικά με «αφοπλιστική ειλικρίνεια». «Αν χρειασθεί να γίνει κάποια εκλογή, ασφαλώς δεν θα προτιμηθεί η μικρή Ελλάδα, αλλά η μεγάλη Τουρκία…».
Το ίδιο απήντησε και ο Γεν. Γραμματέας Λούνς, και οι Τούρκοι τους πίστεψαν, γιατί έβαλαν στα λόγια τους τις μαγικές λέξεις «μεγάλη Τουρκία». Το είδος της ΒΛΑΚΕΙΑΣ αυτής ονομάζεται ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΗ!....
Τον Μάϊο του 1978 λοιπόν, μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, ο Αρχιστράτηγος του ΝΑΤΟ Αλεξάντερ Χαίηγκ και ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ Ιωαννής Νταβός, κατέληξαν σε μια συμφωνία επανόδου της Ελλάδος στο στρατιωτικό σκέλος, με «αντιπαροχή» την ίδρυση στρατηγείου στην ΛΑΡΙΣΑ!...
Η Τούρκική κυβέρνηση αντέδρασε έντονα και η επανένταξη πάγωσε.
Στο διάστημα που γινόταν οι συνομιλίες, ο Χαίηγκ είχε ειδοποιήσει τον Καραμανλή_(είχε στείλει τον γράφοντα)- ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθούν οι Τούρκοι την επανένταξη της Ελλάδος, αλλά ούτε και το στρατηγείο της ΛΑΡΙΣΑΣ. Και για να βοηθηθεί ο Καραμανλής στο εσωτερικό της χώρας κυκλοφόρησε την «ΙΔΕΑ» ότι ο διοικητής του στρατηγείου της Λάρισας θα ήταν….Τούρκος αξιωματικός!....
Αυτό θα ήταν το τίμημα που θα πλήρωνε η ΧΩΡΑ ΜΑΣ στους Τούρκους, προκειμένου να συναινέσουν για την επανένταξη.
Ο Καραμανλής καταχάρηκε από τον μικρό αλλά τόσο σοβαρό «ελιγμό»…αλλά….
-θα το χάψουν οι Τούρκοι; Εγώ τους ξέρω καλά… Θα καταλάβουν ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα…
-Ναι αλλά εσείς δεν θα κάνετε την επανένταξη…τον αποστόμωσα. Και θα έχετε άνεση κινήσεως απέναντι στην αντιπολίτευση και στην συνείδηση του Λαού θα «ανεβείτε»…
-Και ποιος θα κάνει την επανένταξη;
-Ο επόμενος πρωθυπουργός, κι εσείς ως Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν θα μπορέσετε να «αρνηθείτε»….
-Κακόμοιρε Γιάννη….σχολίασε, κακόμοιρε Γιώργη… Ο πρώτος κακόμοιρος ήταν ο Ντάβος και ο δεύτερος ο Γεώργιος Ράλλης. Ο Ντάβος ήταν ο πιο γραφικός κι ανυποψίαστος αξιωματικός που γνωρίσαμε στο ΝΑΤΟ!.... Ό,τι του έλεγε ο Χαίηγκ, ΝΑΙ απαντούσε. Σε κάθε δυσκολία μας ρωτούσε τι να πει στον Χαίηγκ.
Κάποια μέρα, είχε έρθει ο Ι. Τζούνης- τότε φίλος του Καραμανλή, σήμερα του Μητσοτάκη- και συναντήθηκαν τυχαία στον διάδρομο που βρισκόταν το γραφείο μου. Ο Ντάβος δίνοντας το χέρι στον Τζούνη, δεν ξέρω γιατί, γλύστρησε κι έπεσε ανάσκελα. Έτσι ακίνητος που ηταν μετά την πτώση του, ο Τούνης πίστεψε πως «πέθανε» κι άρχισε να σκούζει.
Βγήκαμε όλοι στο διάδρομο και πρώτος εγώ, επειδή άκουσα να φωνάζει Ελληνικά. «πέθανε», μου λέει φωνάζοντας ο Τζούνης. «Εγώ δεν το πείραξα καθόλου. Ορκίζομαι». Τον πήρα αγκαζέ και ήρεμα του είπα: «Κύριε Τζούνη, δεν πέθανε. Απλά, η στρατιωτική εξουσία πάντα «πέφτει» μπρος στην διπλωματική. Είναι νομοτέλεια αυτό. Οι διπλωμάτες «ΠΑΤΑΝΕ» πάνω σε ΠΤΩΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ….».
Αθανάσιος Στριγάς
Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Διαγγελέας