γράφει ο καθηγητής Δημήτρης Μαυράκης, Διευθυντής του Κέντρου Ενεργειακής Πολιτικής και Ανάπτυξης του ΕΚΠΑ
«Εις το όνομα του Θεού του φιλεύσπλαχνου» οι επιβάτες του ρωσικού air-bus, οι Τούρκοι διαδηλωτές, οι κάτοικοι της Βηρυτού και του Παρισιού δολοφονήθηκαν, μικρά παιδιά σφαγιάζονται, γυναίκες βιάζονται και πωλούνται σκλάβες.
«Εις το όνομα του Θεού του φιλεύσπλαχνου» δημοσιογράφοι, αλλόθρησκοι άμαχοι, και αιχμάλωτοι σφαγιάζονται ομαδικά, επαρχίες με εθνικές μειονότητες υφίστανται γενοκτονία και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν τις εστίες τους και παίρνουν τον αβέβαιο και επικίνδυνο δρόμο της προσφυγιάς, των στερήσεων, του εξευτελισμού και του θανάτου.
Με την κραυγή «ο Θεός είναι μεγάλος» φανατικοί ουαχαμπίτες ανατινάσσουν μνημεία ανθρώπινου πολιτισμού και αυτοκτονούν «ως μάρτυρες» βέβαιοι για την ανταμοιβή που ο Θεός του Ισλάμ, ίδιος με αυτόν των χριστιανών και των εβραίων, έχει ετοιμάσει για αυτούς.
Σε ένα κόσμο ραγδαίων οικονομικών και κοινωνικών ανακατατάξεων που ορίζεται από την πληθυσμιακή έκρηξη και τις τεράστιες ανισότητες μεταξύ πτωχών και πλουσίων, οι ασύμμετρες απειλές, η τρομοκρατία και ο φανατισμός στο σουνιτικό Ισλάμ αποτελούν μέρος της εξελισσόμενης πολύπλοκης και χωρίς όρια γεωπολιτικής σύγκρουσης.
Από την άποψη αυτή οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν μόνο με αστυνομικά και στρατιωτικά μέτρα συμβατικού χαρακτήρα.
Έχοντας θρησκευτική αναφορά απαιτείται πρωτίστως η ακύρωση της θεολογικής βάσης που δημιουργεί και νομιμοποιεί «μάρτυρες» και η διακοπή της αφειδώς παρεχόμενης χρηματοδότησής τους, από τον κέντρο πολιτικού σχεδιασμού που δείχνει να βρίσκεται στα δώματα του οίκου των Σαούντ.
Η παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας στα μέσα του 18ου αιώνα επέτρεψε στον Μοχάμεντ μπιν Αμπντ αλ - Ουαχάμπ τη δημιουργία στο κέντρο της αραβικής χερσονήσου της ομώνυμης συντηρητικής ισλαμικής σέχτας των Ουαχαμπιτών. Ο πολιτικός εκφραστής τους Αμπντ αλ - Αζιζ μπιν Μοχάμεντ μπιν Σαούντ και οι διάδοχοί του πέτυχαν να αποσπάσουν και να διατηρήσουν μέχρι σήμερα το προνόμιο της προστασίας του προσκυνήματος στους ιερούς τόπους των μουσουλμάνων, στη περιοχή της Χιτζάζ, όπου και ίδρυσαν το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας.
Ένα προνόμιο που σε συνδυασμό με τα άφθονα οικονομικά μέσα που διαθέτουν, τους επιτρέπει να ασκούν μία διαρκώς αυξανόμενη επιρροή στους σουνιτικούς πληθυσμούς στις διάφορες χώρες του πλανήτη.
Εκφραστές του ακραίου ουαχαμπισμού σε μία μακρά πορεία από το 1979 ενισχύουν τη δημιουργία «μαρτύρων» στηριζόμενοι στη χαμηλή μόρφωση των προσήλυτων, στη φτώχεια τη δική τους και των οικογενειών τους, στη συνεχή διδασκαλία και μύηση στις αρχές της σέχτας, στην επίκληση των ιερών βιβλίων και κυρίως των αποφάσεων (φετφάδων) των θρησκευτικών ηγετών τους, στην επισήμανση ότι ο παραγόμενος πλούτος που θα έπρεπε να ανήκει στους πιστούς και όχι στους αλλόθρησκους ή στους αιρετικούς και τέλος στην υποχρέωση των πιστών να αγωνισθούν και να πεθάνουν για την επικράτηση του θείου νόμου, όπως αυτός ερμηνεύεται από τους θρησκευτικούς ηγέτες του.
Όταν αυτή η διαδικασία προσηλυτισμού ωριμάσει και ο πιστός μετατραπεί σε φανατικό οπαδό της σέχτας, τότε μυείται στη διαδικασία του «μάρτυρα».
Μία μύηση που αποσκοπεί στην ενίσχυση της πίστης ότι η θυσία της ζωής του που θα παρασύρει στον θάνατο εχθρούς θα τον μετατρέψει σε «μάρτυρα» του Ισλάμ και ως τέτοιος θα αμειφθεί από τον Θεό, το όνομά του θα δοξασθεί και η οικογένεια του θα ευημερήσει.
Παρθένες γυναίκες, που δεν τις έχει μολύνει βλέμμα άλλου άνδρα, θα τον υπηρετούν και θα τον ικανοποιούν και κάθε λογής υλική απόλαυση που φαντάσθηκε και στερήθηκε στην επίγεια ζωή του θα είναι στη διάθεση του αιωνίως.
Το όνομά του θα γραφεί στο πάνθεον των μαρτύρων ως φωτεινό παράδειγμα για τους πιστούς κι αυτόν που πριν δεν είχε στον ήλιο μοίρα θα τον θυμούνται εχθροί και φίλοι.
Όσο για την οικογένειά του που ζει μέσα στη φτώχεια, η σέχτα θα την βοηθήσει οικονομικά, όπως ήδη συμβαίνει με τις οικογένειες των άλλων μαρτύρων.
Ένα τέτοιο «μάρτυρα» όταν αποφασίσει να συναντήσει τον Θεό του δεν μπορεί να τον σταματήσει τίποτε.
Μόνο η ακύρωση του θεολογικού υπόβαθρου που τον αναγορεύει «μάρτυρα», η απαξίωση της υστεροφημίας του και η διακοπή της οικονομικής υποστήριξης προς τους συγγενείς του μπορούν να λειτουργήσουν ανασταλτικά. Κι αυτό μόνο η θρησκευτική ηγεσία τους μπορεί να φέρει εις πέρας.
Στους Ουαχαμπίτες τον ρόλο του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη δεν τον ασκεί ο Σεΐχουλισλάμης, όπως στα χρόνια των Οθωμανών, αλλά το πανίσχυρο «Ανώτερο Συμβούλιο των Ουλεμάδων» που μέσα από τους φετφάδες (αποφάσεις) ερμηνεύει τα ιερά κείμενα.
Αυτό το συμβούλιο πρέπει με φετφά να αποφανθεί ότι αφού το Βασίλειο των Σαούντ δεν έχει κηρύξει ιερό πόλεμο εναντίον χωρών με τις οποίες διατηρεί φιλικές σχέσεις, όσοι σπείρουν τον θάνατο στις χώρες αυτές δεν είναι μάρτυρες και υπερασπιστές του Ισλάμ αλλά εχθροί του, ότι δεν θα αξιωθούν πότε να βρουν τον δρόμο για τον παράδεισο, ότι με τις πράξεις τους ατιμάζουν το όνομά τους και τους γονείς τους και ότι ως εχθροί του Ισλάμ τους απαγορεύεται να επισκέπτονται τα ιερά μνημεία της Χιτζάζ.
Ακόμη με «φετφά» θα πρέπει να αποκηρύσσονται και να καθαιρούνται όσοι χαλίφηδες, ιμάμηδες και οπαδοί τους δεν υπακούουν και τέλος να καταδικάζονται χωρίς περιστροφές όλων των ειδών οι χρηματικές ενισχύσεις προς τους τρομοκράτες και τις οικογένειές τους συμπληρώνοντας τον ασαφή φετφά (αρ. 239 της 12 Απριλίου 2010) που νομιμοποιούσε τη χρηματοδότηση των οικογενειών των «μαρτύρων».
«Εις το όνομα του Θεού του φιλεύσπλαχνου» στα 1436 χρόνια του ισλαμικού ημερολογίου, Σελτζούκοι, Μαμελούκοι, Οθωμανοί, Άραβες, Τούρκοι και Μογγόλοι σεβάσθηκαν και διέσωσαν πανάρχαια και παγκόσμια μνημεία πολιτισμού. Μελετητές στα χαλιφάτα του Ισλάμ διέσωσαν, εμπλούτισαν και μετέδωσαν στη Δύση την ελληνική γραμματεία που τους εμπιστεύθηκαν οι Νεστοριανοί στα χρόνια του βυζαντινού μεσαίωνα.
«Εις το όνομα του Θεού του φιλεύσπλαχνου» και «τις αξίες της συγχώρησης και της συμπόνιας που διαδίδει στο κόσμο» οι σεβάσμιοι ουλεμάδες του οίκου των Σαούντ πρέπει να πείσουν τους υψηλούς ενοίκους του να σταματήσουν, όσο είναι καιρός, να προστατεύουν και να χρηματοδοτούν ακραίους φανατικούς που νομίζουν ότι τους υπηρετούν.
Ας διδαχθούν από την ιστορία των Οθωμανών για την κατάληξη μεγαλόπνοων σχεδίων όταν τα τελευταία υπερέβαιναν τις δυνάμεις τους. Ας μη συνεχίσουν ένα ασύμμετρο πόλεμο που μπορεί στην αφετηρία του να είναι μακριά, αλλά εύκολα μπορεί να μεταφερθεί κοντά τους.
«Ο Θεός είναι μεγάλος» σύμφωνοι, όμως δεν παύει να είναι και Θεός των Εβραίων και των Χριστιανών και είναι άγνωστες οι επιθυμίες του, ας μη τις προεξοφλούν.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 21-22/11/2015)