Το Πακιστάν είναι η χώρα με το ταχύτερα αναπτυσσόμενο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο.
Αν και το Πακιστάν αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα σχετικές πληροφορίες, πληροφορίες αναφέρουν ότι διαθέτει ήδη 120 πυρηνικές κεφαλές. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, το Πακιστάν προσπαθεί να παράγει μικρότερα, τακτικά πυρηνικά βλήματα.
Η προσπάθεια αυτή έχει μερικές πολύ επικίνδυνες επιπτώσεις. Πληροφορίες από δορυφόρους, αποδεικνύουν ότι το Πακιστάν είχε ολοκληρώσει την κατασκευή δύο νέων εκτοξευτών πυραύλων cruise, τύπου Hatf-7 Babur. Πρόκειται για ένα τακτικό πυρηνικό σύστημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της Ινδίας. Ο πύραυλος Babur έχει βεληνεκές 350χλμ. και εντάχθηκε σε υπηρεσία το 2005. Είναι ο πρώτος πακιστανικός πύραυλος cruise. Παράγεται σε δύο εκδόσεις, εδάφους-εδάφους και αέρος εδάφους.
Ουδείς γνωρίζει πόσα τέτοια συστήματα διαθέτει το Πακιστάν, ωστόσο το γεγονός ότι η παραγωγή συνεχίζεται, από το 2005, δείχνει καθαρά την πρόθεση του Πακιστάν να αντιμετωπίσει την ινδική, συμβατική υπεροχή με τακτικά πυρηνικά όπλα.
Οι δύο χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες από το 1947 και έχουν πολεμήσει μεταξύ τους τρεις φορές, με αφορμή τις διαφιλονικούμενες περιοχές του Κασμίρ και του Τζαμού και μια για το Μπαγκλαντές.
Καθώς η Ινδία διαθέτει τεράστιες συμβατικές δυνάμεις το Πακιστάν αναζητά να εξισορροπήσει την κατάσταση με πυρηνικά, γεγονός ιδιαίτερα επικίνδυνο, γενικώς. Το Πακιστάν έχει αναπτύξει τις πυρηνικές του δυνατότητες παράγοντας ολοένα και περισσότερες πυρηνικές κεφαλές.
Αν αυτό συνεχιστεί με τον σημερινό ρυθμό, σύντομα το Πακιστάν θα διαθέτει περισσότερες πυρηνικές κεφαλές από τη Βρετανία και τη Γαλλία, οι οποίες διαθέτουν, αντίστοιχα, 225 και 300.
Το 2013 το Πακιστάν άρχισε να λειτουργεί τον τρίτο αντιδραστήρα πλουτωνίου, στο πυρηνικό εργοστάσιο του Κουσάμπ, όπως είχε αποδείξει η δορυφορική παρατήρηση.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε και τέταρτος, παρόμοιος, αντιδραστήρας, υπό κατασκευή. Καθένας από τους αντιδραστήρες αυτούς παράγει, περίπου, 11,5 κιλά πλουτωνίου, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή πυρηνικών όπλων, κατ’ έτος.
Μέχρι το 2016, λοιπόν, το Πακιστάν θα μπορεί να παράγει 46 κιλά πλουτωνίου τον χρόνο. Και το εργοστάσιο του Κουσάμπ λειτουργεί από το 1998.
Το Πακιστάν εγκατάλειψε το εμπλουτισμένο ουράνιο, ως σχάσιμο υλικό, προς όφελος του πλουτωνίου, γεγονός που επιτρέπει την κατασκευή μικρότερων πυρηνικών όπλων, μεγάλης, όμως, καταστροφικής ισχύος. Κάθε πυρηνική κεφαλή πλουτωνίου χρειάζεται 4 κιλά υλικού. Μιας αντίστοιχης ισχύος κεφαλή ουρανίου χρειάζεται 15 κιλά υλικού.
Έτσι με τη χρήση του πλουτωνίου μπορούν να κατασκευαστούν μικρότερα βλήματα, μεγαλύτερης τακτικής ευελιξίας. Άλλωστε το νέο πακιστανικό στρατηγικό δόγμα δίνει έμφαση στην πυρηνική ανταπόδοση, σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής με την Ινδία.
Το Πακιστάν όμως, νιώθοντας αρκετά ισχυρό, λόγω των πυρηνικών, προκαλεί, τελευταία, συνεχώς την Ινδία, μέσω λίαν καταστροφικών, τρομοκρατικών επιθέσεων-επιδρομών. Και τι θα συμβεί αν η Ινδία απαντήσει με συμβατικές δυνάμεις κατά των τρομοκρατών ; Μήπως αυτό επιδιώκει τελικά το Πακιστάν ;
War is boring