Κυβέρνηση Τρομοκρατών!. Όταν η Ταcία Χριστοδουλοπούλου ήταν συνήγορος υπεράσπισης του ΕΛΑ και της 17η Νοέμβρη!.....
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου-Παραπολιτικά
Τους μετανάστες να περνούν σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων, αλλά, φυσικά, να μην την «αγγίζουν» παρακολουθεί στην Ομόνοια από το... κολωνακιώτικο μπαλκόνι της η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου.
Το διαμέρισμα-γραφείο στον 3ο όροφο της παλαιάς πολυκατοικίας της οδού Σίνα, πάνω από τη Νομική Σχολή, μεταξύ Σόλωνος και Σκουφά, αποτελούσε ανέκαθεν «δικηγορικό καταφύγιο» αναξιοπαθούντων, τους οποίους έβλεπε δι’ αντιπροσώπων και υπερασπιζόταν ομαδικώς εντός του πλαισίου του Δικτύου Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων. 
Της πρωταγωνίστριας ομάδας στις δίκες της «17Ν» και του «ΕΛΑ» την περασμένη δεκαετία αλλά κι εκείνης που πρωτοστάτησε τον Ιανουάριο του 2011 στη μεταφορά των 300 αλλοδαπών απεργών πείνας από το κτίριο της Νομικής στην πολυτελή βίλα της Υπατίας κάτω από το Πολυτεχνείο. 
Η υπουργός δεν αποκρύπτει ότι διαμένει -τουλάχιστον τον περισσότερο καιρό- εκεί με τον σύντροφό της, Θόδωρο Δρίτσα, αναπληρωτή υπουργό Ναυτιλίας. Αψευδής μάρτυς η μεγάλη ταμπέλα στην κεντρική είσοδο δίπλα από τη βαριά σιδερένια μαύρη πόρτα. Οι περίοικοι τη βλέπουν χρόνια να απολαμβάνει τον καφέ της στο παλαιό «Ντόλτσε» («Φίλιον») της οδού Σκουφά, να τρώει στα εστιατόρια της Δημοκρίτου και της Ξενοκράτους, ενίοτε δε να κατεβαίνει για περιπάτους στους πεζοδρόμους των Εξαρχείων.
Κοντολογίς, λιάζεται... εκ του ασφαλούς, σε αντίθεση με τους εναπομείναντες Ελληνες κατοίκους των πιο λαϊκών συνοικιών της Αθήνας, οι οποίοι με φόβο και τρόμο περνούν μπροστά από αλλοεθνείς αγνώστου ταυτότητας και υπηκοότητας που λιάζονται στην Ομόνοια, στην πλατεία Βικτωρίας, στην πλατεία Βάθη, στο Μεταξουργείο, στα Κάτω Πατήσια ή στην Κυψέλη.
Όμως η κ. Χριστοδουλοπούλου δεν κατεβαίνει σε τέτοιες γειτονιές για να διαπιστώσει εκ του σύνεγγυς την τραγική κατάσταση των κατοίκων και των μεταναστών, έτσι κι εκείνοι δεν ανεβαίνουν ποτέ πάνω από τη Σόλωνος, τον δρόμο - διαχωριστική γραμμή μεταξύ του Κολωνακίου και της... πλέμπας. Προφανώς, δεν είναι τυχαίο ότι κανείς εξαθλιωμένος πρόσφυγας δεν πέρασε τη νύχτα του στο κεφαλόσκαλο της πολυκατοικίας της, ούτε και οι αντιεξουσιαστές, που συχνά-πυκνά καταλαμβάνουν τη γειτονική της Νομική, έχουν προκαλέσει επεισόδια στο Κολωνάκι (σ.σ.: πλην μίας περίπτωσης, τον Μάρτιο του 2009, όταν προξένησαν ζημιές σε καταστήματα κοντά στην ομώνυμη πλατεία). Την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου 2011 περίπου 300 μετανάστες κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες διαβίωσής τους στην Κρήτη και αιτούμενοι ταξιδιωτικά έγγραφα.
Το «νομικό στρατηγείο τους» βρισκόταν στο γραφείο της κ. Χριστοδουλοπούλου, η οποία συντόνισε και τη μεταφορά τους στο νεοκλασικό «Υπατία», όπου συνέχισαν την απεργία, πετυχαίνοντας, μάλιστα, να αλλάξουν το θεσμικό πλαίσιο για την ιθαγένεια. Η αναπληρώτρια υπουργός τουλάχιστον από τριετίας υποστηρίζει ότι οι Σύριοι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πρόσφυγες και να τους χορηγούνται ακρίτως ταξιδιωτικά έγγραφα προς όποιους προορισμούς επιθυμούν.
Το ερώτημα
Ωστόσο, δεν μπορούσε να απαντήσει στο βασικό ερώτημα του διαχωρισμού των μεταναστών από τους πρόσφυγες. Σε σχετική αρθρογραφία της στο περιοδικό «Χρονικά» (Σεπτέμβριος 2012) σημείωνε: «Δεν αποτελεί λύση η μεγαλύτερη φρούρηση των συνόρων. Τα σύνορά μας, χερσαία και θαλάσσια, είναι 14.500 χιλιόμετρα. Οι δουλέμποροι βρίσκουν πάντα μονοπάτια και περάσματα. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι χώρες είναι υποχρεωμένες να έχουν ελεύθερη λωρίδα εισόδου για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο. Κατά την είσοδο, όμως, δεν μπορεί να διαπιστωθεί η προσφυγική ιδιότητα».
Οι διεθνιστές των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να την υποστηρίξουν. Οι πραγματιστές, όμως, μεταξύ αυτών οι αποκαλούμενοι «Μαθουσάλες των Εξαρχείων», κράτησαν αποστάσεις, μιλώντας για αφ’ υψηλού και αναιτιολόγητη άποψη, βλέποντας ότι οι ανεξέλεγκτες «μεταναστευτικές ροές» αλλοίωναν τον πολιτισμικό ιστό της πόλης και εκτόξευαν στα ύψη την εγκληματικότητα. Διαπίστωναν -και δικαιώθηκαν αργότερα- ότι οι περισσότεροι εκ των μεταναστών δηλώνουν ψευδή στοιχεία.
Έμπρακτη αλληλεγγύη
Οι σχέσεις της ελιτίστικης Αριστεράς με τους αναρχικούς της «γενιάς του Πολυτεχνείου» είχαν διαρραγεί παλαιότερα. Τον Φεβρουάριο του 2003 το «Δίκτυο» κατηγόρησε τη «17Ν» για «μιλιταριστική πλειοδοσία» και «υποτίμηση των μορφών συλλογικής κινηματικής βίας», παρά ταύτα οι δικηγόροι του υποστήριξαν στα δικαστήρια τα μέλη της «17Ν» και του «ΕΛΑ» (η κ. Χριστοδουλοπούλου ήταν συνήγορος των Ειρήνης Αθανασάκη και Κώστα Αγαπίου).
Τη συγκαταλέγουν στην τάξη των «διανοητικών εργατών», χαρακτηρίζοντάς την «επαγγελματία επαναστάτρια του Κολωνακίου». Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι μπορεί η αναπληρώτρια υπουργός να... λιάζεται σε διαφορετικά μέρη από όσους υποστηρίζει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψει τις αρχές της «ενισχυμένης αλληλεγγύης» προς τις ευπαθείς ομάδες, εντασσόμενη, ειδικά έπειτα από τέσσερις δεκαετίες μάχιμης προάσπισης τέτοιων υποθέσεων, στα απαιτητικά πρωτόκολλα της ευρωπαϊκής Αρχής.
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου-Παραπολιτικά
Τους μετανάστες να περνούν σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων, αλλά, φυσικά, να μην την «αγγίζουν» παρακολουθεί στην Ομόνοια από το... κολωνακιώτικο μπαλκόνι της η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου.
Το διαμέρισμα-γραφείο στον 3ο όροφο της παλαιάς πολυκατοικίας της οδού Σίνα, πάνω από τη Νομική Σχολή, μεταξύ Σόλωνος και Σκουφά, αποτελούσε ανέκαθεν «δικηγορικό καταφύγιο» αναξιοπαθούντων, τους οποίους έβλεπε δι’ αντιπροσώπων και υπερασπιζόταν ομαδικώς εντός του πλαισίου του Δικτύου Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων.
Της πρωταγωνίστριας ομάδας στις δίκες της «17Ν» και του «ΕΛΑ» την περασμένη δεκαετία αλλά κι εκείνης που πρωτοστάτησε τον Ιανουάριο του 2011 στη μεταφορά των 300 αλλοδαπών απεργών πείνας από το κτίριο της Νομικής στην πολυτελή βίλα της Υπατίας κάτω από το Πολυτεχνείο.
ΛΑΖΑΡΕΙΟ ΛΕΠΡΑ
Η υπουργός δεν αποκρύπτει ότι διαμένει -τουλάχιστον τον περισσότερο καιρό- εκεί με τον σύντροφό της, Θόδωρο Δρίτσα, αναπληρωτή υπουργό Ναυτιλίας. Αψευδής μάρτυς η μεγάλη ταμπέλα στην κεντρική είσοδο δίπλα από τη βαριά σιδερένια μαύρη πόρτα. Οι περίοικοι τη βλέπουν χρόνια να απολαμβάνει τον καφέ της στο παλαιό «Ντόλτσε» («Φίλιον») της οδού Σκουφά, να τρώει στα εστιατόρια της Δημοκρίτου και της Ξενοκράτους, ενίοτε δε να κατεβαίνει για περιπάτους στους πεζοδρόμους των Εξαρχείων.
Κοντολογίς, λιάζεται... εκ του ασφαλούς, σε αντίθεση με τους εναπομείναντες Ελληνες κατοίκους των πιο λαϊκών συνοικιών της Αθήνας, οι οποίοι με φόβο και τρόμο περνούν μπροστά από αλλοεθνείς αγνώστου ταυτότητας και υπηκοότητας που λιάζονται στην Ομόνοια, στην πλατεία Βικτωρίας, στην πλατεία Βάθη, στο Μεταξουργείο, στα Κάτω Πατήσια ή στην Κυψέλη.
Όμως η κ. Χριστοδουλοπούλου δεν κατεβαίνει σε τέτοιες γειτονιές για να διαπιστώσει εκ του σύνεγγυς την τραγική κατάσταση των κατοίκων και των μεταναστών, έτσι κι εκείνοι δεν ανεβαίνουν ποτέ πάνω από τη Σόλωνος, τον δρόμο - διαχωριστική γραμμή μεταξύ του Κολωνακίου και της... πλέμπας. Προφανώς, δεν είναι τυχαίο ότι κανείς εξαθλιωμένος πρόσφυγας δεν πέρασε τη νύχτα του στο κεφαλόσκαλο της πολυκατοικίας της, ούτε και οι αντιεξουσιαστές, που συχνά-πυκνά καταλαμβάνουν τη γειτονική της Νομική, έχουν προκαλέσει επεισόδια στο Κολωνάκι (σ.σ.: πλην μίας περίπτωσης, τον Μάρτιο του 2009, όταν προξένησαν ζημιές σε καταστήματα κοντά στην ομώνυμη πλατεία). Την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου 2011 περίπου 300 μετανάστες κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες διαβίωσής τους στην Κρήτη και αιτούμενοι ταξιδιωτικά έγγραφα.
Το «νομικό στρατηγείο τους» βρισκόταν στο γραφείο της κ. Χριστοδουλοπούλου, η οποία συντόνισε και τη μεταφορά τους στο νεοκλασικό «Υπατία», όπου συνέχισαν την απεργία, πετυχαίνοντας, μάλιστα, να αλλάξουν το θεσμικό πλαίσιο για την ιθαγένεια. Η αναπληρώτρια υπουργός τουλάχιστον από τριετίας υποστηρίζει ότι οι Σύριοι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πρόσφυγες και να τους χορηγούνται ακρίτως ταξιδιωτικά έγγραφα προς όποιους προορισμούς επιθυμούν.
Το ερώτημα
Ωστόσο, δεν μπορούσε να απαντήσει στο βασικό ερώτημα του διαχωρισμού των μεταναστών από τους πρόσφυγες. Σε σχετική αρθρογραφία της στο περιοδικό «Χρονικά» (Σεπτέμβριος 2012) σημείωνε: «Δεν αποτελεί λύση η μεγαλύτερη φρούρηση των συνόρων. Τα σύνορά μας, χερσαία και θαλάσσια, είναι 14.500 χιλιόμετρα. Οι δουλέμποροι βρίσκουν πάντα μονοπάτια και περάσματα. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι χώρες είναι υποχρεωμένες να έχουν ελεύθερη λωρίδα εισόδου για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο. Κατά την είσοδο, όμως, δεν μπορεί να διαπιστωθεί η προσφυγική ιδιότητα».
Οι διεθνιστές των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να την υποστηρίξουν. Οι πραγματιστές, όμως, μεταξύ αυτών οι αποκαλούμενοι «Μαθουσάλες των Εξαρχείων», κράτησαν αποστάσεις, μιλώντας για αφ’ υψηλού και αναιτιολόγητη άποψη, βλέποντας ότι οι ανεξέλεγκτες «μεταναστευτικές ροές» αλλοίωναν τον πολιτισμικό ιστό της πόλης και εκτόξευαν στα ύψη την εγκληματικότητα. Διαπίστωναν -και δικαιώθηκαν αργότερα- ότι οι περισσότεροι εκ των μεταναστών δηλώνουν ψευδή στοιχεία.
Έμπρακτη αλληλεγγύη
Οι σχέσεις της ελιτίστικης Αριστεράς με τους αναρχικούς της «γενιάς του Πολυτεχνείου» είχαν διαρραγεί παλαιότερα. Τον Φεβρουάριο του 2003 το «Δίκτυο» κατηγόρησε τη «17Ν» για «μιλιταριστική πλειοδοσία» και «υποτίμηση των μορφών συλλογικής κινηματικής βίας», παρά ταύτα οι δικηγόροι του υποστήριξαν στα δικαστήρια τα μέλη της «17Ν» και του «ΕΛΑ» (η κ. Χριστοδουλοπούλου ήταν συνήγορος των Ειρήνης Αθανασάκη και Κώστα Αγαπίου).
Τη συγκαταλέγουν στην τάξη των «διανοητικών εργατών», χαρακτηρίζοντάς την «επαγγελματία επαναστάτρια του Κολωνακίου». Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι μπορεί η αναπληρώτρια υπουργός να... λιάζεται σε διαφορετικά μέρη από όσους υποστηρίζει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψει τις αρχές της «ενισχυμένης αλληλεγγύης» προς τις ευπαθείς ομάδες, εντασσόμενη, ειδικά έπειτα από τέσσερις δεκαετίες μάχιμης προάσπισης τέτοιων υποθέσεων, στα απαιτητικά πρωτόκολλα της ευρωπαϊκής Αρχής.