Η ιστορία μας έχει δείξει πως η Ρωσία συνηθίζει να τσακίζει τους εχθρούς της.
Υπάρχουν 7,2 δισ. άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται μόνο έναν: τον Βλαντιμίρ Πούτιν
Η ιστορία μας έχει δείξει πως η Ρωσία συνηθίζει να τσακίζει τους εχθρούς της. Υπάρχουν 7,2 δισ. άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται μόνο έναν: τον Βλαντιμίρ Πούτιν και αυτό γιατί σχεδόν σε κάθε μέτωπο του νέου Ψυχρού Πολέμου, ο Ρώσος Πρόεδρος επικράτησε σε κάθε πρόκληση της Δύσης. Ο φόβος μπορεί να έχει περίεργα αποτελέσματα - για δεύτερη συνεχή χρονιά, το περιοδικό Forbes ανέδειξε τον Πούτιν ως τον πιο ισχυρό άνθρωπο στον κόσμο.
Λέγεται πως οι Ρώσοι αργούν να ξεκινήσουν αλλά μόλις το κάνουν τρέχουν σε απίστευτες ταχύτητες. Μετά την υπομονετική διαδικασία ανόρθωσης της κατεστραμμένης ρωσικής οικονομίας, ο Πούτιν άρχισε να πιέζει τον Δυτικό κλοιό που περικύκλωνε τη χώρα του. Στη Συρία, την Κριμαία και την Ουκρανία, η Δύση υπέστη ταπεινωτικές ήττες από τις παρεμβάσεις του, ενώ στο παιχνίδι της ενέργειας οι αγωγοί που θα κυριαρχήσουν στην Ευρασία θα είναι οι ρωσικοί και όχι οι δυτικοί.
Θα ήταν διδακτικό να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το πώς ο Πούτιν έχει καταφέρει να κρατήσει τη Ρωσία μπροστά στο παιχνίδι. Περισσότερο από κάθε άλλο ηγέτη, ο Ρώσος πρόεδρος λόγω της εμπειρίας του από τα χρόνια της KGB καταλαβαίνει πώς λειτουργούν οι ΗΠΑ.
Ο Αμερικανικός τρόπος λειτουργίας - σε συγχρονισμό με τον βρετανικό - είναι να οργανώνει πραξικοπήματα, εξεγέρσεις και αντεπαναστάσεις σε χώρες όπου οι εθνικιστές ηγέτες έρχονται στην εξουσία. Ιράν, Χιλή, Ισημερινός, Βενεζουέλα, Παναμάς και Ουκρανία είναι τα κλασικά παραδείγματα.
Ο John Perkins περιγράφει αναλυτικά τη διαδικασία στις «Εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου» εξαναγκασμού και εξαγοράς των ηγετών των αναπτυσσόμενων χωρών, δημιουργώντας «Μπανανίες». Σε σπάνιες περιπτώσεις οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το στρατό για την επίτευξη των εμπορικών στόχων όπως στο Ιράκ, και σε περιορισμένο βαθμό στη Λιβύη. Ο Πούτιν γνωρίζει πως οι ΗΠΑ προσπάθησαν - και θα συνεχίσουν να προσπαθούν – την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία. Ως πρώην αξιωματικός της KGB ξέρει πως οι εκτελεστές ψάχνουν για μια ευκαιρία.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που έδιωξε οργανισμούς όπως η USAID και το Βρετανικό Συμβούλιο, δύο «βιτρίνες» των Αμεριακανοβρετανικών μυστικών υπηρεσιών.
Σύμφωνα με τον Joaquin Flores οι σπουδές αντικατασκοπίας του Πούτιν είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε τις κινήσεις του. Η αντικατασκοπία δεν αφορά μόνο την εύρεση κατασκόπων, αλλά η καταστροφή του έργου ενσωματωμένων πρακτόρων που δρουν αυτόνομα ή μέσω ιδρυμάτων και οργανισμών. 
Η οικονομία των ΗΠΑ - και δευτερευόντως της Βρετανίας - είναι μια πολεμική οικονομία. Σύμφωνα με τον Σύμβουλο του ρώσου προέδρου Sergei Glazyev, «οι αμερικανοί κέρδισαν από κάθε πόλεμο στην Ευρώπη –Α’&Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι πόλεμοι στην Ευρώπη αποτέλεσαν το μέσο δια του οποίου επετεύχθη το οικονομικό τους θαύμα, η δική τους ευημερία».
Οι συνεχιζόμενες αψιμαχίες στην Ουκρανία είναι απλά ένα πρόσχημα για να εμπλέξουν τη Ρωσία σε μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, προκειμένου να προκληθεί ένας περιφερειακός πόλεμος στην Ευρώπη.
Η αντίδραση της Ρωσίας είναι διττή. Πρώτον, αρνούμενη να εμπλακεί σε πόλεμο, διατηρεί την απογοήτευση των Αμερικανών, δεύτερον, ο Πούτιν σχεδιάζει ασύμμετρες στρατηγικές για να σταματήσει - και τελικά να γκρεμίσει -την αμερικανική αυτοκρατορία.
Ένα βασικό στοιχείο της στρατηγικής είναι να πληγεί ο στρατηγικός πυλώνας της αμερικανικής ισχύος – το δολάριο. Η Ρωσία, με την υποστήριξη των εταίρων της – μέλη των BRICS την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική κινείται προς την κατεύθυνση ενός παγκόσμιου εμπορίου χωρίς το δολάριο –μια κίνηση που θα επηρεάσει σοβαρά την ισχνή ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας.
Σύμφωνα με το οικονομικό portal Zero Hedge, τα ρωσικά αντίμετρα στοχεύουν τον πυρήνα της αμερικανικής πολεμικής μηχανής, δηλαδή, το τυπογραφείο της Fed. Ο Glazyev προτείνει τη δημιουργία μιας ευρείας συμμαχίας ενάντια στο δολάριο των χωρών που επιθυμούν και είναι σε θέση να βγάλουν το δολάριο από τις διεθνείς συναλλαγές τους. Τα μέλη της συμμαχίας θα πρέπει επίσης να μην διατηρούν συναλλαγματικά αποθέματα σε δολάρια. Ένας τέτοιος συνασπισμός θα είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού συνασπισμού που μπορεί να σταματήσει την επιθετικότητα των ΗΠΑ.
Η Ουκρανία θα μπορούσε τελικά να αποδειχθεί ο καταλύτης για το διαζύγιο της Ευρώπης από τις ΗΠΑ και αυτό διότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας απειλούν μεγάλους επιχειρηματικούς οίκους της Γερμανίας και άλλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες έχουν αναπτύξει βαθιές σχέσεις με τη ρωσική οικονομία.
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί σύντομα να γίνει ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Ευρώπης από τις ΗΠΑ και ο πόλεμος εναντίον του δολαρίου», καταλήγει το Zero Hedge.Η Μόσχα επίσης ασκεί πιέσεις για θεσμικές αλλαγές. Το 100 δισ. της νέας αναπτυξιακής τράπεζας των BRICS, όχι μόνο θα αντισταθμίσει την επιρροή των δυτικών οργανισμών, αλλά θα σταματήσει τη ροή των χρημάτων από τις αναπτυσσόμενες χώρες προς τη Δύση.
Το σημερινό σύστημα δανεισμού είναι άνισα υπέρ των δυτικών χωρών, διότι τα δάνεια από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ έρχονται με ένα «πακέτο όρων». Για παράδειγμα, τα χρήματα του δανείου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών μόνο από τη Δύση, ή το δάνειο μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για την κατασκευή φραγμάτων, αλλά όχι, ας πούμε, για το πόσιμο νερό και έργα κοινής ωφελείας. Η νέα τράπεζα θα χτυπήσει τη Δύση εκεί που πονάει περισσότερο - στην τσέπη.
Ο Πούτιν έχει κάνει όλες τις σωστές κινήσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα, όμως και οι αντίπαλοί του δεν αδρανούν –το ρωσικό ρούβλι δέχεται χτυπήματα, η τιμή του πετρελαίου έχει κατρακυλήσει κυρίως λόγω των Σαουδαράβων (ARAMCO) και των αμερικανικών εντολών που δέχονται. Καμία έκπληξη καθώς οι Αμερικανοί θα προσπαθήσουν με όλους τους τρόπους να αποδυναμώσουν τη Ρωσία, δεδομένου ότι είναι η μόνη χώρα που βρίσκεται απέναντί τους στο δρόμο προς την παγκόσμια κυριαρχία.
Οι ισχυροί συνεργάτες του Πούτιν στους BRICS συνεχίζουν να στηρίζουν τη Ρωσία στη διαμάχη του με τη Δύση. Τόσο η Ινδία όσο και η Κίνα συμφωνούν πως η Μόσχα έχει έννομο συμφέρον στην Ουκρανία και την Κριμαία. Πρόσφατα, οι BRICS επέκριναν την συμπεριφορά της Αυστραλίας για την παράτολμη πρότασή της να απαγορεύσει τη συμμετοχή του Πούτιν στη σύνοδο κορυφής της G20.
Αυτή η υποστήριξη ενδυναμώνει τον Πούτιν. Το 2012, απλά εγκατέλειψε τη σύνοδο κορυφής της G8, και πριν λίγους μήνες, απλά ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα όταν η G8 ξαναέγινε G7 (πάντως με μέλη όπως ο Καναδάς η G7 είναι απλά ένα αστείο).
Η ιστορία μας έχει δείξει πως η Ρωσία συνηθίζει να τσακίζει τους εχθρούς της.
Μετά τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ, θα μπορούσε να είναι η σειρά των Αμερικανών να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους του δαγκώματος της αρκούδας.
Υπάρχουν 7,2 δισ. άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται μόνο έναν: τον Βλαντιμίρ Πούτιν
Η ιστορία μας έχει δείξει πως η Ρωσία συνηθίζει να τσακίζει τους εχθρούς της. Υπάρχουν 7,2 δισ. άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται μόνο έναν: τον Βλαντιμίρ Πούτιν και αυτό γιατί σχεδόν σε κάθε μέτωπο του νέου Ψυχρού Πολέμου, ο Ρώσος Πρόεδρος επικράτησε σε κάθε πρόκληση της Δύσης. Ο φόβος μπορεί να έχει περίεργα αποτελέσματα - για δεύτερη συνεχή χρονιά, το περιοδικό Forbes ανέδειξε τον Πούτιν ως τον πιο ισχυρό άνθρωπο στον κόσμο.
Λέγεται πως οι Ρώσοι αργούν να ξεκινήσουν αλλά μόλις το κάνουν τρέχουν σε απίστευτες ταχύτητες. Μετά την υπομονετική διαδικασία ανόρθωσης της κατεστραμμένης ρωσικής οικονομίας, ο Πούτιν άρχισε να πιέζει τον Δυτικό κλοιό που περικύκλωνε τη χώρα του. Στη Συρία, την Κριμαία και την Ουκρανία, η Δύση υπέστη ταπεινωτικές ήττες από τις παρεμβάσεις του, ενώ στο παιχνίδι της ενέργειας οι αγωγοί που θα κυριαρχήσουν στην Ευρασία θα είναι οι ρωσικοί και όχι οι δυτικοί.
Θα ήταν διδακτικό να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το πώς ο Πούτιν έχει καταφέρει να κρατήσει τη Ρωσία μπροστά στο παιχνίδι. Περισσότερο από κάθε άλλο ηγέτη, ο Ρώσος πρόεδρος λόγω της εμπειρίας του από τα χρόνια της KGB καταλαβαίνει πώς λειτουργούν οι ΗΠΑ.
Ο Αμερικανικός τρόπος λειτουργίας - σε συγχρονισμό με τον βρετανικό - είναι να οργανώνει πραξικοπήματα, εξεγέρσεις και αντεπαναστάσεις σε χώρες όπου οι εθνικιστές ηγέτες έρχονται στην εξουσία. Ιράν, Χιλή, Ισημερινός, Βενεζουέλα, Παναμάς και Ουκρανία είναι τα κλασικά παραδείγματα.
Ο John Perkins περιγράφει αναλυτικά τη διαδικασία στις «Εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου» εξαναγκασμού και εξαγοράς των ηγετών των αναπτυσσόμενων χωρών, δημιουργώντας «Μπανανίες». Σε σπάνιες περιπτώσεις οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το στρατό για την επίτευξη των εμπορικών στόχων όπως στο Ιράκ, και σε περιορισμένο βαθμό στη Λιβύη. Ο Πούτιν γνωρίζει πως οι ΗΠΑ προσπάθησαν - και θα συνεχίσουν να προσπαθούν – την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία. Ως πρώην αξιωματικός της KGB ξέρει πως οι εκτελεστές ψάχνουν για μια ευκαιρία.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που έδιωξε οργανισμούς όπως η USAID και το Βρετανικό Συμβούλιο, δύο «βιτρίνες» των Αμεριακανοβρετανικών μυστικών υπηρεσιών.
Σύμφωνα με τον Joaquin Flores οι σπουδές αντικατασκοπίας του Πούτιν είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε τις κινήσεις του. Η αντικατασκοπία δεν αφορά μόνο την εύρεση κατασκόπων, αλλά η καταστροφή του έργου ενσωματωμένων πρακτόρων που δρουν αυτόνομα ή μέσω ιδρυμάτων και οργανισμών.
Πράκτορας της Human Wrights Watch στα Ελληνική Νησιά
Η οικονομία των ΗΠΑ - και δευτερευόντως της Βρετανίας - είναι μια πολεμική οικονομία. Σύμφωνα με τον Σύμβουλο του ρώσου προέδρου Sergei Glazyev, «οι αμερικανοί κέρδισαν από κάθε πόλεμο στην Ευρώπη –Α’&Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι πόλεμοι στην Ευρώπη αποτέλεσαν το μέσο δια του οποίου επετεύχθη το οικονομικό τους θαύμα, η δική τους ευημερία».
Οι συνεχιζόμενες αψιμαχίες στην Ουκρανία είναι απλά ένα πρόσχημα για να εμπλέξουν τη Ρωσία σε μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, προκειμένου να προκληθεί ένας περιφερειακός πόλεμος στην Ευρώπη.
Η αντίδραση της Ρωσίας είναι διττή. Πρώτον, αρνούμενη να εμπλακεί σε πόλεμο, διατηρεί την απογοήτευση των Αμερικανών, δεύτερον, ο Πούτιν σχεδιάζει ασύμμετρες στρατηγικές για να σταματήσει - και τελικά να γκρεμίσει -την αμερικανική αυτοκρατορία.
Ένα βασικό στοιχείο της στρατηγικής είναι να πληγεί ο στρατηγικός πυλώνας της αμερικανικής ισχύος – το δολάριο. Η Ρωσία, με την υποστήριξη των εταίρων της – μέλη των BRICS την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική κινείται προς την κατεύθυνση ενός παγκόσμιου εμπορίου χωρίς το δολάριο –μια κίνηση που θα επηρεάσει σοβαρά την ισχνή ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας.
Σύμφωνα με το οικονομικό portal Zero Hedge, τα ρωσικά αντίμετρα στοχεύουν τον πυρήνα της αμερικανικής πολεμικής μηχανής, δηλαδή, το τυπογραφείο της Fed. Ο Glazyev προτείνει τη δημιουργία μιας ευρείας συμμαχίας ενάντια στο δολάριο των χωρών που επιθυμούν και είναι σε θέση να βγάλουν το δολάριο από τις διεθνείς συναλλαγές τους. Τα μέλη της συμμαχίας θα πρέπει επίσης να μην διατηρούν συναλλαγματικά αποθέματα σε δολάρια. Ένας τέτοιος συνασπισμός θα είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού συνασπισμού που μπορεί να σταματήσει την επιθετικότητα των ΗΠΑ.
Η Ουκρανία θα μπορούσε τελικά να αποδειχθεί ο καταλύτης για το διαζύγιο της Ευρώπης από τις ΗΠΑ και αυτό διότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας απειλούν μεγάλους επιχειρηματικούς οίκους της Γερμανίας και άλλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες έχουν αναπτύξει βαθιές σχέσεις με τη ρωσική οικονομία.
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί σύντομα να γίνει ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Ευρώπης από τις ΗΠΑ και ο πόλεμος εναντίον του δολαρίου», καταλήγει το Zero Hedge.Η Μόσχα επίσης ασκεί πιέσεις για θεσμικές αλλαγές. Το 100 δισ. της νέας αναπτυξιακής τράπεζας των BRICS, όχι μόνο θα αντισταθμίσει την επιρροή των δυτικών οργανισμών, αλλά θα σταματήσει τη ροή των χρημάτων από τις αναπτυσσόμενες χώρες προς τη Δύση.
Το σημερινό σύστημα δανεισμού είναι άνισα υπέρ των δυτικών χωρών, διότι τα δάνεια από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ έρχονται με ένα «πακέτο όρων». Για παράδειγμα, τα χρήματα του δανείου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών μόνο από τη Δύση, ή το δάνειο μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για την κατασκευή φραγμάτων, αλλά όχι, ας πούμε, για το πόσιμο νερό και έργα κοινής ωφελείας. Η νέα τράπεζα θα χτυπήσει τη Δύση εκεί που πονάει περισσότερο - στην τσέπη.
Ο Πούτιν έχει κάνει όλες τις σωστές κινήσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα, όμως και οι αντίπαλοί του δεν αδρανούν –το ρωσικό ρούβλι δέχεται χτυπήματα, η τιμή του πετρελαίου έχει κατρακυλήσει κυρίως λόγω των Σαουδαράβων (ARAMCO) και των αμερικανικών εντολών που δέχονται. Καμία έκπληξη καθώς οι Αμερικανοί θα προσπαθήσουν με όλους τους τρόπους να αποδυναμώσουν τη Ρωσία, δεδομένου ότι είναι η μόνη χώρα που βρίσκεται απέναντί τους στο δρόμο προς την παγκόσμια κυριαρχία.
Οι ισχυροί συνεργάτες του Πούτιν στους BRICS συνεχίζουν να στηρίζουν τη Ρωσία στη διαμάχη του με τη Δύση. Τόσο η Ινδία όσο και η Κίνα συμφωνούν πως η Μόσχα έχει έννομο συμφέρον στην Ουκρανία και την Κριμαία. Πρόσφατα, οι BRICS επέκριναν την συμπεριφορά της Αυστραλίας για την παράτολμη πρότασή της να απαγορεύσει τη συμμετοχή του Πούτιν στη σύνοδο κορυφής της G20.
Αυτή η υποστήριξη ενδυναμώνει τον Πούτιν. Το 2012, απλά εγκατέλειψε τη σύνοδο κορυφής της G8, και πριν λίγους μήνες, απλά ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα όταν η G8 ξαναέγινε G7 (πάντως με μέλη όπως ο Καναδάς η G7 είναι απλά ένα αστείο).
Η ιστορία μας έχει δείξει πως η Ρωσία συνηθίζει να τσακίζει τους εχθρούς της.
Μετά τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ, θα μπορούσε να είναι η σειρά των Αμερικανών να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους του δαγκώματος της αρκούδας.