Δίδαξέ μας πως το τέλος είναι πιο σημαντικό απ' την αρχή και πως ο ήλιος δε βασιλεύει μάταια κάθε μέρα.
Λυτοί καί δεμένοι ἔχουν πέσῃ ἐπάνω μας,γιά νά τήν ἐπιβάλλουν ...
Ἕνα ἀκόμη ἰσχυρότατο ἐπιχείρημα, καὶ μάλιστα διεθνοῦς ἐμβελείας, ποὺ συνηγορεῖ μὲ τὶς ὑποστηριζόμενες ἀνωτέρω θέσεις, εἶναι καὶ οἱ ἀμφιβολίες οἱ ὁποῖες ἐξεφράσθησαν ἀπὸ τοὺς ἀνωτάτους ἀξιώματούχους τοῦ ΝΑΤΟ εἰς ὅ,τι ἀφεώρα τὴν θέση τῆς Τουρκίας σὲ περίπτωση πιθανῆς χρήσεως βίας στὶς 15 Ἀπριλίου 1992 ἐναντίον τῆς Λιβύης.
Οἱ ἀνώτατοι ἀξιωματοῦχοι τοῦ ΝΑΤΟ ἐδικαιολόγησαν τοὺς φόβους καὶ τὴν δυσπιστίαν τους ὡς πρὸς τὴν τελικὴ τουρκικὴ στάση ἐν περιπτώσει κρίσεως τῶν δυτικῶν δυνάμεων μὲ τὴν Λιβύη, ἀναφερόμενοι στὶς στενὲς θρησκευτικὲς σχέσεις τῆς Τουρκίας μὲ τὴν Λιβύη!
Εἰς ἐπίρρωσιν αὐτῶν τῶν σχέσεων, ἀναφέρω ὅτι κατόπιν σχετικῶν διαμαρτυριῶν τοῦ Λίβυος Συνταγματάρχου (: Μουάμαρ Καντάφη) πρὸς τὸν Πρόεδρο Ὀζάλ, ἀναφερομένων στὴν βιαίαν καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τοῦ κουρδικοῦ λαοῦ ποὺ λαμβάνει χώρα στὴν Τουρκία, τὸ τουρκικὸ Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν ἀπείλησε τὸν Λίβυο Συνταγματάρχη ὅτι, «ἐὰν συνεχισθοῦν οἱ διαμαρτυρίες αὐτὲς ἀπὸ τὴν λιβυκὴ πλευρά, ἡ Τουρκία θὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ἐπανεκτιμήσει τὶς σχέσεις τῶν δύο χωρῶν» (1-1-1991).
Κατόπιν αὐτῆς τῆς δηλώσεως εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ μέχρι τότε τοὐλάχιστον σχέσεις Τουρκίας-Λιβύης ἦσαν ἀνθηρές. Εἶναι βέβαια ἄξιον προσοχῆς ὅτι κἄτι τέτοιο δὲν ἀπετέλεσε θέμα σχολίων στὰ ΜΜΕ τῆς Δύσεως, ὅπως πιθανὸν θὰ ἀποτέλει μιὰ —ἔστω καὶ— ὑποψία ἀναλόγων σχέσεων Λιβύης-Ἑλλάδος.
***
30. Ἔχοντας ὡς σημεῖον ἀναφορᾶς τὴν ἡμερομηνία συγκροτήσεως τῆς ναυτικῆς δυνάμεως τοῦ ΝΑΤΟ, Stanavformed, ἐδόθη ἀπὸ τὸν ΟΗΕ στὴν Λιβύη ὡς προθεσμί ἡ 15η Ἀπριλίου γιὰ νὰ παραδώσει τοὺς δύο Λιβύους ὑπηκόους, οἱ ὁποῖοι πιθανὸν νὰ ἐνέχονται στὴν τρομοκρατικὴ ἐνέργεια τοῦ Λόκερμπυ.
Ἡ ναυτικὴ μοῖρα τοῦ ΝΑΤΟ, ἡ ὁποία στὴν δεδομένη ἄσκηση θὰ ἀπετελεῖτο ἀπο ἕξη μονάδες, θὰ ἐτίθετο ἐν δράσει τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἡμέρα, Δεδομένης τῆς ἐμπειρίας τοῦ Κόλπου, ποὺ κατέστησε ἐμφανὲς τὸ γεγονὸς τῆς μεσολαβήσεως διαστήματος δύο περίπου ἑβδομάδων μέχρι τῆς λήψεως τῆς ἀποφάσεως ἀπὸ τὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας γιὰ ἄσκηση βίας ἢ ἐμπᾶργκο ἐναντίων τῆς Λιβύης, μποροῦμε νὰ θεωρήσομε ὅτι ὁ χρόνος ἠταν ἀρκετὸς γιὰ τὴν συγκρότηση τῆς δυνάμεως καὶ τὴν μετάβασή της στὴν περιοχή.
Σὲ περίπτωση κρίσεως εἰκάζεται ὅτι στὸ προαναφερθὲν χρονικὸ διάστημα, «θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ μεταβεῖ στὴν περιοχὴ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ 6ου Στόλου, παραλλήλως πρὸς τὴν συγκρότηση τῆς Staavformed.
Κατὰ τὶς ἴδιες πηγὲς ἕνα ἀπὸ τὰ σενάρια «κρίσεως», προβλέπει γιὰ τὴν Ἑλλάδα, χρήση τῆς βάσεως τῆς Σούδας, καθὼς καὶ τὴν συγκρότηση ἀεροπορικῶν Βάσεων στὴν Κρήτη σὲ νατοϊκὸ ἐπίπεδο». (Η Καθημερινή, 11-4-1992, τοῦ Γ. Θ. Δασκαλόπουλου).
***
Τον φίλον Ιωάννην Θ. Μάζην εγνώρισα κατά μίαν δύσκολο συγκυρίαν της πολιτικής και πνευματικής μου πορείας.
Ήταν κατά τον απρίλιον του 2012, όταν όλα πλέον έδειχναν σκοτεινά και δυσοίωνα στον αραβικό κόσμο, όταν η προ έτους αποχώρησις του προέδρου Μουμπάρακ από την ηγεσίαν της Αιγύπτου είχεν οδηγήσει την χώραν σε μιαν παρατεταμένη αβεβαιότητα που εκορυφώθη με την εφιαλτικήν ενιαυσία της εξουσίας του γραφείου αλ-ερσσάντ, του καθοδηγητικού δηλαδή γραφείου της τρομοκρατικής οργανώσεως των Αδελφών Μουσουλμάνων και δι' αυτής του βιασμού της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και του σεβασμού των στοιχειωδών ελευθεριών.
Αναφέρομαι στην πρώτην απ' ευθείας και εκ του σύνεγγυς, δια ζώσης γνωριμία μου μαζή του, διότι το έργον του το εγνώριζα από καιρού. Συνδετικός κρίκος αυτής της επαφής υπήρξεν ο αγαπητότατος στην καρδιά μου και στην σκέψιν μου άξιος μαθητής μου Κυριακός Θ. Νικολάου-Πατραγάς, ήδη επίκουρος καθηγητής του Αθήνησι και καθηγητής της επ' ονόματί μου έδρας ισλαμικών σπουδών του EPLO, ο οποίος έχει αναλάβει επαξίως την σκυτάλη του αντιϊσλαμιστικού αγώνος μας υπέρ του διαφωτισμού και της σοσιαλιστικής ολοκληρώσεως του αραβικού κόσμου δια της εντόνου και ισχυρός αγωνιστικής του παρουσίας και της διεθνούς επιστημονικής του καταξιώσεως.
Χάρις εις αυτήν την γνωριμία ήρχισα εντατικήν επιστημονική συνδιαλλαγή με τον φίλο πλέον Γιάννη, ο οποίος με ανεπτέρωσε πολλές στιγμές σ' εκείνο το δύσκολο τότε. Μαζή επαλεύσαμε και μαζή απανηγυρίσαμε, όταν ο εφιάλτης, μαύρος κι' άραχνος, των Αδελφών Μουσουλμάνων συνυφάνθη με την οριστικήν ιστορικήν του καταδίκη. Μαζή επονέσαμε και μαζή ετραγουδήσαμε τον ύμνον της απελευθερώσεως με την μουσικήν υπόκρουσι του έλληνος φίλου Μίκη Θεοδωράκη, διότι τα κοινά μας εργαλεία υπήρξαν σημαντικά εφόδια αποκαλύψεως της φασιστικής απάτης του ισλαμισμού.
Το βιβλίο που σήμερα με αισθήματα περισσής χαράς προλογίζω είναι καρπός μακράς επιστημονικής πορείας ενός ανθρώπου, ο οποίος υπήρξε και παραμένει σταθερός στις ιδέες του -όποιες και αν ήσαν αυτές- με συγκεκροτημένη θεωρητικήν κατάρτησι. Μελέτες πρωτότυπες, κάποτε και πρωτοπορειακές, καίριες και καθοριστικές για την ερμηνεία του μεσανατολικού φαινομένου.
Αυτού του βιβλίου υπήρξα ο ανάδοχος και αισθάνομαι δικαιωμένος γι' αυτό, διότι εγώ παρώτρυνα -όσον επηρμένον και αν ακούεται αυτό το εγώ- τον εκλεκτόν συνάδελφο να περισυλλέξη τον πλούσιο θεωρητικόν του αμητόν ως προσφορά στην ανθρωπότητα τον πολιτισμό και την ιστορία.
Στα κείμενα που ακολουθούν θα παρατηρήσετε, ότι παραπλεύρως της ερμηνείας τρεχούσης φύσεως ζητημάτων, ο φίλος Γιάννης με την άτεγκτο επιστημονική του ακεραιότητα, την οποίαν πολλάκις και κατ' ιδίαν διεπίστωσα, καταθέτει κείμενα υψηλού δημοκρατικού φρονήματος.
Εκθέτει την τρομοκρατία και τα εργαλεία της, απογυμνώνει τον οθωμανικό σκοταδισμό, κρούει πρώτος τον κώδωνα του κίνδυνου του φαινομένου Ερντογάν όταν όλοι έκλειναν τα μάτια ή αδιαφορούσαν, χειροκροτώντας τον φασισμό του, αναλύει το ισλαμιστικό φαινόμενο και το στηλιτεύει, υπερασπιζόμενος τις αξίες του διαφωτισμού, αποκαλύπτει τα παρασκήνια που οπίσω από τις πλάτες μας υφαίνουν υποτέλειες και ανατρέπουν ζωές, και ματώνει για το έγκλημα της κυπριακής τραγωδίας και την υποχώρησι της πατρίδος του σε διεθνές επίπεδο.
Η Ελλάς που ηγάπησα, όπως κάθε ελεύθερος άνθρωπος, και στην οποίαν οφείλω τα μέγιστα, όπως όλοι μας, επί της πνευματικής μου συγκροτήσεως, ακόμη προσφέρει και ευτυχώς δεν εστέρεψε.
Η γνωριμία μου με τον καθηγητήν και φίλον Ιωάννη Θ. Μάζη, ευγενή πατριώτη και ανθρωπιστή, υπήρξε και παραμένει από τις σημαντικές της ζωής μου... (Ρεφάατ αλ-Σαήντ, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αναφέρομαι στην πρώτην απ' ευθείας και εκ του σύνεγγυς, δια ζώσης γνωριμία μου μαζή του, διότι το έργον του το εγνώριζα από καιρού. Συνδετικός κρίκος αυτής της επαφής υπήρξεν ο αγαπητότατος στην καρδιά μου και στην σκέψιν μου άξιος μαθητής μου Κυριακός Θ. Νικολάου-Πατραγάς, ήδη επίκουρος καθηγητής του Αθήνησι και καθηγητής της επ' ονόματί μου έδρας ισλαμικών σπουδών του EPLO, ο οποίος έχει αναλάβει επαξίως την σκυτάλη του αντιϊσλαμιστικού αγώνος μας υπέρ του διαφωτισμού και της σοσιαλιστικής ολοκληρώσεως του αραβικού κόσμου δια της εντόνου και ισχυρός αγωνιστικής του παρουσίας και της διεθνούς επιστημονικής του καταξιώσεως.
Χάρις εις αυτήν την γνωριμία ήρχισα εντατικήν επιστημονική συνδιαλλαγή με τον φίλο πλέον Γιάννη, ο οποίος με ανεπτέρωσε πολλές στιγμές σ' εκείνο το δύσκολο τότε. Μαζή επαλεύσαμε και μαζή απανηγυρίσαμε, όταν ο εφιάλτης, μαύρος κι' άραχνος, των Αδελφών Μουσουλμάνων συνυφάνθη με την οριστικήν ιστορικήν του καταδίκη. Μαζή επονέσαμε και μαζή ετραγουδήσαμε τον ύμνον της απελευθερώσεως με την μουσικήν υπόκρουσι του έλληνος φίλου Μίκη Θεοδωράκη, διότι τα κοινά μας εργαλεία υπήρξαν σημαντικά εφόδια αποκαλύψεως της φασιστικής απάτης του ισλαμισμού.
Το βιβλίο που σήμερα με αισθήματα περισσής χαράς προλογίζω είναι καρπός μακράς επιστημονικής πορείας ενός ανθρώπου, ο οποίος υπήρξε και παραμένει σταθερός στις ιδέες του -όποιες και αν ήσαν αυτές- με συγκεκροτημένη θεωρητικήν κατάρτησι. Μελέτες πρωτότυπες, κάποτε και πρωτοπορειακές, καίριες και καθοριστικές για την ερμηνεία του μεσανατολικού φαινομένου.
Αυτού του βιβλίου υπήρξα ο ανάδοχος και αισθάνομαι δικαιωμένος γι' αυτό, διότι εγώ παρώτρυνα -όσον επηρμένον και αν ακούεται αυτό το εγώ- τον εκλεκτόν συνάδελφο να περισυλλέξη τον πλούσιο θεωρητικόν του αμητόν ως προσφορά στην ανθρωπότητα τον πολιτισμό και την ιστορία.
Στα κείμενα που ακολουθούν θα παρατηρήσετε, ότι παραπλεύρως της ερμηνείας τρεχούσης φύσεως ζητημάτων, ο φίλος Γιάννης με την άτεγκτο επιστημονική του ακεραιότητα, την οποίαν πολλάκις και κατ' ιδίαν διεπίστωσα, καταθέτει κείμενα υψηλού δημοκρατικού φρονήματος.
Εκθέτει την τρομοκρατία και τα εργαλεία της, απογυμνώνει τον οθωμανικό σκοταδισμό, κρούει πρώτος τον κώδωνα του κίνδυνου του φαινομένου Ερντογάν όταν όλοι έκλειναν τα μάτια ή αδιαφορούσαν, χειροκροτώντας τον φασισμό του, αναλύει το ισλαμιστικό φαινόμενο και το στηλιτεύει, υπερασπιζόμενος τις αξίες του διαφωτισμού, αποκαλύπτει τα παρασκήνια που οπίσω από τις πλάτες μας υφαίνουν υποτέλειες και ανατρέπουν ζωές, και ματώνει για το έγκλημα της κυπριακής τραγωδίας και την υποχώρησι της πατρίδος του σε διεθνές επίπεδο.
Η Ελλάς που ηγάπησα, όπως κάθε ελεύθερος άνθρωπος, και στην οποίαν οφείλω τα μέγιστα, όπως όλοι μας, επί της πνευματικής μου συγκροτήσεως, ακόμη προσφέρει και ευτυχώς δεν εστέρεψε.
Η γνωριμία μου με τον καθηγητήν και φίλον Ιωάννη Θ. Μάζη, ευγενή πατριώτη και ανθρωπιστή, υπήρξε και παραμένει από τις σημαντικές της ζωής μου... (Ρεφάατ αλ-Σαήντ, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)