Ελένη Τσαλιγοπούλου: Το ζεϊμπέκικο του διπλανού

-Αν επιτρέψεις στους φίλους και τους εχθρούς σου να πιστέψουν ότι είναι ίσοι με σένα, σύντομα θα πιστέψουν ότι είναι ανώτεροί σου!....

Όλα τα συναισθήματα εμπεριέχουν ενέργεια

Κάθισες στο διπλανό τραπέζι
Κι ήσουνα πιο μόνος κι απ’ τη νύχτα

Άρχισε η μουσική να παίζει
Τά’χες με μια τύχη χαρτορίχτρα

Κάθισες να πιεις ένα ποτήρι
Κι έγειρε η πίκρα σου στον ώμο

Ξένος στην χαράς το πανηγύρι
Βγήκες, πήρες πάλι κάποιο δρόμο

Κι αν δεν έχεις μια γυναίκα
Στο φιλί της να κρυφτείς

Ούτε φίλους πέντε δέκα
Τον καημό σου να τους πεις

Κράτησε την περηφάνεια
Όπως τα ψηλά βουνά

Άλλη μέρα ξημερώνει
Και θα σηκωθείς ξανά

Κάθισες χωρίς να πεις μια λέξη
Μίλαγες μονάχα με τα μάτια

Άραγε εσύ να’χεις διαλέξει
Μια ζωή που γίνεται κομμάτια

Κάθισες στην ίδια την γωνία
Που είχα μια φορά κι εγώ καθίσει

Όταν μ’ είχε ζώσει η αγωνία
Μιας αγάπης τ’ άγριο μεθύσι