Κλειώ Δενάρδου: Το απαγορευμένο τραγούδι για την Αγιά Σοφιά
Το απαγορευμένο τραγούδι για την Αγιά Σοφιά που απέσυρε η χούντα μετά από διάβημα της Τουρκίας. Ακούστε το μετά από 24 χρόνια...
Εβραίοι Κομμουνιστές παραχαράσσουν την Ελληνική Ιστορία
Οι στίχοι του όμως προκάλεσαν θερμό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. ...
Τους στίχους είχε γράψει ο Νίκος Ελληναίος, τη μουσική ο Γιώργος Λημνιός, ενώ την Κλειώ Δενάρδου συνόδευε το ντουέτο Μαστέλος – Δημητσάνος.
Το κοινό στο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ενθουσιάστηκε και το τραγούδι απέσπασε το Β’ Βραβείο.
Όμως οι στίχοι του δημιούργησαν διπλωματικό επεισόδιο με την Τουρκία, η οποία απέστειλε διάβημα στην τότε, δικτατορική κυβέρνηση των συνταγματαρχών.
Η χούντα των Αθηνών υπέκυψε στις τουρκικές πιέσεις και αποφάσισε να λογοκρίνει το επίμαχο σημείο.
Το ρεφραίν τραγουδήθηκε τελικά με παραλλαγμένους στίχους, ενώ διατάχθηκε η παύση αναπαραγωγής του αναπαραγωγής του τραγουδιού από τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση.
Κάποτε θα ρθει, σαν φωτιά,
σαν μια μαγεία.
Θά ρθει, θά ρθει, δεν μπορεί,
την Παναγιά, παρακαλώ,
να θυμηθεί. Κορμιά Μαρμαρωμένα, το Θαύμα καρτερούν,
μέ χέρια παγωμένα, πώς να Σταυροκοπηθούν;
Στην Εκκλησιά του θρύλου, καμπάνες δεν ηχούν,
μα κι αν περάσουν Χρόνια, στους Αιώνες θ΄ αντηχούν.
Ευχή ψηλά στους ουρανούς, όμορφη Αγιά Σοφιά,...
να γίνεις κάποτε δικιά μας, με χρόνους – με καιρούς!
Αρκετά χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1996 η Κλειώ Δενάρδου σε μια συναυλία στην Κέρκυρα, το τραγούδησε και με τις δύο εκδοχές, αφού πρώτα εξιστόρησε το επεισόδιο:
Οι επίμαχοι στίχοι που δημιούργησαν το επεισόδιο ήταν οι εξής:
“Ευχή ψηλά στους ουρανούς, όμορφη Αγιά Σοφιά,
να γίνεις κάποτε δικιά μας, με χρόνους – με καιρούς!”
Όλοι οι στίχοι του τραγουδιού:
Πόθοι μακρινοί, χαμένη Πολιτεία,
νοιώθαμε παιδιά, στην καρδιά,
μια γοητεία. Χρόνια φύγαν και Καιροί,
την Παναγιά παρακαλώ, να μην χαθεί.
Μέρα γιορτινή, το λένε τα βιβλία.
“Ευχή ψηλά στους ουρανούς, όμορφη Αγιά Σοφιά,
να γίνεις κάποτε δικιά μας, με χρόνους – με καιρούς!”
Όλοι οι στίχοι του τραγουδιού:
Πόθοι μακρινοί, χαμένη Πολιτεία,
νοιώθαμε παιδιά, στην καρδιά,
μια γοητεία. Χρόνια φύγαν και Καιροί,
την Παναγιά παρακαλώ, να μην χαθεί.
Μέρα γιορτινή, το λένε τα βιβλία.
Κάποτε θα ρθει, σαν φωτιά,
σαν μια μαγεία.
Θά ρθει, θά ρθει, δεν μπορεί,
την Παναγιά, παρακαλώ,
να θυμηθεί. Κορμιά Μαρμαρωμένα, το Θαύμα καρτερούν,
μέ χέρια παγωμένα, πώς να Σταυροκοπηθούν;
Στην Εκκλησιά του θρύλου, καμπάνες δεν ηχούν,
μα κι αν περάσουν Χρόνια, στους Αιώνες θ΄ αντηχούν.
Ευχή ψηλά στους ουρανούς, όμορφη Αγιά Σοφιά,...
να γίνεις κάποτε δικιά μας, με χρόνους – με καιρούς!
Αρκετά χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1996 η Κλειώ Δενάρδου σε μια συναυλία στην Κέρκυρα, το τραγούδησε και με τις δύο εκδοχές, αφού πρώτα εξιστόρησε το επεισόδιο:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου