Αθροιστικά, η δύναμη της Ευρασίας υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη της Αμερικής, είναι όμως πολύ μεγάλη για είναι ενιαία πολιτικά.
Γεωστρατηγικοί παίκτες θεωρούνται η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία ενώ αποκλείονται η Μεγάλη Βρετανία, η Ιαπωνία, και η Ινδονησία.
Γεωπολιτικοί άξονες θεωρούνται η Ουκρανία, το Αζερμπαϊτζάν, η Νότια Κορέα, η Τουρκία και το Ιράν.
Η Μεγάλη Βρετανία δεν ανήκει στον κύκλο των δυναμικών γεωστρατηγικών παικτών περισσότερο γιατί η ίδια το επέλεξε.
Αυτονόητο είναι πως η Ρωσία παραμένει σημαντικός γεωστρατηγικός παίκτης.
Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία παύει να είναι ευρασιατική αυτοκρατορία. Αν η Μόσχα ανακτήσει τον έλεγχο του κράτους αυτού μαζί με τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους που διαθέτει, τον σημαντικό πληθυσμό και την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα, η Ρωσία θα ανακτήσει αυτομάτως τις προϋποθέσεις για να γίνει ισχυρό αυτοκρατορικό κράτος, που θα ενώνει Ευρώπη και Ασία.
Η Γαλλία αντιμετωπίζει την ενωμένη Ευρώπη ως μέσο ανάκτησης του παλιού μεγαλείου. Κατά τον ΨΠ παρέμεινε σταθερή απέναντι στις ΗΠΑ, αλλά διατηρεί την αντίληψη ότι παραμένει ακόμη παγκόσμια δύναμη, αντίληψη που δεν είναι παρά απατηλή ιδέα.
Επιδίωξε ελευθερία δράσης μέσω της ανάπτυξης ανεξάρτητης πυρηνικής δύναμης, συντηρώντας την ιδέα του μοναδικού ευρωπαϊκού κράτους προικισμένου με τέτοια δύναμη., αλλά και ικανοποιώντας την επιθυμία της να επιτελέσει ρόλο ασφάλειας στις γαλλόφωνες αφρικανικές χώρες.
Οι πολιτικές επιπτώσεις αυτής της αντίληψης συνεπάγονται πως ο βασικός γεωπολιτικός χώρος που έπρεπε να διατηρήσει στη σφαίρα επιρροής της περιλαμβάνει την ιβηρική χερσόνησο, την βόρεια ακτή της δυτικής Μεσογείου και την Γερμανία μέχρι την Κεντροανατολική Ευρώπη.
Αυτός ο χώρος αποτελεί και την ελάχιστη ακτίνα γαλλικής ασφάλειας και ουσιαστική ζώνη γαλλικών πολιτικών συμφερόντων.
Η Γαλλική οπτική θεωρεί πως η ενωμένη και ανεξάρτητη Ευρώπη επιτυγχάνεται με συνδυασμό της ενοποίησης υπό γαλλική ηγεσία με ταυτόχρονη και βαθμιαία μείωση της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας στην ήπειρο.
Βασικά πολιτικά διλήμματα της Γαλλίας: πως θα διατηρήσει την αμερικανική δέσμευση ασφαλείας και παράλληλα να περιορίσει σταθερά την αμερικανική παρουσία και πώς να στηρίξει την γαλλο-γερμανική συνεργασία ως τη συνδυασμένη πολιτικο-οικονομική ατμομηχανή της ευρωπαϊκής ενοποίησης αποκλείοντας ταυτόχρονα την γερμανική ηγεσία στην Ευρώπη.
Αν ήταν όντως παγκόσμια δύναμη θα μπορούσε να το επιτύχει. Είναι όμως μεσαίας βαθμίδας ευρωπαϊκή δύναμη.
Ο παραπάνω κατάλογος δεν είναι ούτε μόνιμος ούτε παγιωμένος και οφείλει να προσαρμόζεται στα δεδομένα κάθε εποχής.
ΕΥΡΑΣΙΑ