Νίκος Οικονομόπουλος: Δυό ζωές

Δυο ζωές να είχαμε κι οι δυο

δυο ζωές εσένα ν' αγαπώ

πόσο σε κοιτάω, τόσο και διψάω

το φιλί σου στόμα μου γλυκό

Μια ζωή
λύπες σου ραγίζω που με ράγισαν
σαν γυαλί

Μια ζωή
σ' αγαπώ γι' αυτά που άλλοι σ' άφησαν
μη ρωτάς το γιατί
κι έχω πει
μια ακτή στα μέσα μου το βλέμμα σου
το ζεστό, το βαθύ

Μια ζωή
να 'μαι ο αέρας και το αίμα σου
δεν αρκεί

Δυο ζωές να είχαμε κι οι δυο
δυο ζωές εσένα ν' αγαπώ
πόσο σε κοιτάω, τόσο και διψάω

το φιλί σου στόμα μου γλυκό

Δυο ζωές να ζούσαμε εδώ
να ξυπνάμε σ' ίδιο ουρανό
να σου λέω μείνε, οι ζωές μας είναι
μια σταγόνα στον ωκεανό

Μια ζωή

θα το σκας για να 'σαι πάντα θέμα μου
στην ψυχή

Θα γυρνάς
ρίγος θα το διαπερνά το δέρμα μου
των χεριών η αφή

Μια ζωή
τα κρυφά και τ' άλλα που δε λέγονται
η σιωπή θα τα πει
δυο κορμιά
θα 'μαστε που αγκαλιά θα καίγονται

Μα γι' αυτό δεν αρκεί μια ζωή

Δυο ζωές να είχαμε κι οι δυο
δυο ζωές εσένα ν' αγαπώ
πόσο σε κοιτάω, τόσο και διψάω
το φιλί σου στόμα μου γλυκό

Δυο ζωές να ζούσαμε εδώ
να ξυπνάμε σ' ίδιο ουρανό
να σου λέω μείνε, οι ζωές μας είναι
μια σταγόνα στον ωκεανό

Δυο ζωές να είχαμε κι οι δυο
δυο ζωές εσένα ν' αγαπώ
πόσο σε κοιτάω, τόσο και διψάω
το φιλί σου στόμα μου γλυκό

Δυο ζωές να ζούσαμε εδώ
να ξυπνάμε σ' ίδιο ουρανό
να σου λέω μείνε, οι ζωές μας είναι
μια σταγόνα στον ωκεανό.