Συγγραφέας Ιάσων Αίσων
Εκδότης Πελασγός
Αριθμός Σελίδων 470
Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο με τίτλο «Οι Μονοπωλητές της αλήθειας» Ιάσων Αίσων εκδόσεις Πελασγός
Μέσα Ενημερώσεως Μαζών
Οι μονοπωλητές της Αλήθειας..
Ο Ολοκληρωτισμός της κοινής γνώμης..
- «…οἱ γὰρ ἄνθρωποι τὰς ἀκοὰς τῶν προγεγενημένων καὶ ἢν ἐπιχώρια σφίσιν ᾖ, ὁμοίως ἀβασανίστως παρ’ ἀλλήλων δέχονται…. οὕτως ἀταλαίπωρος τοῖς πολλοῖς ἡ ζήτησις τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπὶ τὰ ἑτοῖμα μᾶλλον τρέπονται …»
(ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΩΝ Α, Βιβλίο 1,Κεφάλαιον 20 )
Διότι οι άνθρωποι αποδέχονται εξ ίσου αβασανιστως όσα εξ ακοής μανθανουν περί των παρελθόντων πραγμάτων και όταν αναφέρονται εις την ιδικήν των χώραν…Τόσον απρόθυμοι είναι οι περισσότεροι ανθρωποι να υποβάλλονται εις κόπον προς αναζήτησιν της αλήθειας και τρέπονται μάλλον προς ό,τι ευρίσκουν έτοιμον
«Τα ΜΕΜ στην Ελλάδα»
Όργανα ελέγχου και επιβολής του τρόμου της διαπόμπευσης όσων έχουν προσωπικότητα και άλλη άποψη. Υπεράνω θεσμικών οργάνων και δικαστικών, τα σημερινά ΜΕΜ είναι οι εισαγγελείς και το εκτελεστικό απόσπασμα μαζί. Οι υποκριτικές φωνές τους πλημμυρίζουν τα κύματα του ραδιοφώνου και μας σφυροκοπούν αδυσώπητα ανελέητα ατελείωτα με τις πολυκαιρισμένες κομματικές τους απόψεις και σχόλια, πους τις βαφτίζουν «ειδήσεις», «νέα», χωρίς να δίνουν την δυνατότητα στην άλλη γνώμη ν’ ακουσθή. Φαινομενικώς και λαϊκίστικα επαγγέλλουν την πολυφωνία και την ελεύθερη διακίνηση του λογου. Αλοίμονο όμως. Μόνον όταν συμφωνούν.
Είναι η σύγχρονη δικτατορία στην αναρχία της «μετα-δημοκρατίαν» εποχής που ζούμε. Ο Ολοκληρωτισμός του μονολόγου. Η χούντα του μικροφώνου, που ασταμάτητα συνεχώς και για κάθε θέμα παραμορφώνει την γνώμη και πολτοποιεί την ελεύθερη σκέψη. Διαμορφώνει μια άλλη «πραγματικότητα». Την εικονική πραγματικότητα των ΜΕΜ. Των επαναλαμβανομένων ψευδών, των χαλκευμένων ειδήσεων με δηλητηριώδη καθοδηγητικά και παραπλανητικά σχόλια. Είναι οι ηνίοχοι της πνευματικής μας δουλείας. Που προσπαθούν να χαλιναγωγήσουν την ελεύθερη σκέψη στο κατευθυνόμενο άρμα της ιονισμένης «αλήθειας» δημιούργημα της ασυδοσίας του τύπου. Όχι δεν είναι η τέταρτη εξουσία. Είναι και η πρώτη και η δεύτερη και η τρίτη, όλες μαζί. Η συγκέντρωση όλων των εξουσιών στην υπέρτατη τυραννία. Ακόμη περισσότερο, είναι η σιδερένια μέγγενη της σκέψης. Η πνευματική τρομοκρατία, που αποκλείει, συνθλίβει «δημοκρατικά» την ελευθερία του αντιλόγου.
Ταυτοχρονώς είναι η παραμορφωτική δια βίου μεταπτυχιακή απαιδεία, που συνεχώς, πιπιλίζει και αναπαράγει τις ίδιες δογματικές θέσεις με την ξύλινη γλώσσα των συνθημάτων. Των λαϊκίστικων τυποποιημένων προτάσεων και εκφράσεων. Χύνει το δηλητήριο της, στο μέλι της πληροφορίας που δεν είναι πιά πληροφορία αλλά διαστροφή και παραμόρφωμα. «Mάθημα» με έτοιμο, προκατασκευασμενό συμπέρασμα, που από την επανάληψη και την επιμελημένη σύγχυση – ταύτιση του γεγονότος με το καθοδηγητικό σχόλιο, εμπεδώνεται το σχόλιο ως η αλήθεια και ταυτόχρονα προκύπτει το προκατασκευασμένο συμπέρασμα που παρουσιάζεται σαν θέληση και άποψη όλων μας, που έχουν φιμώσει…
Θύματά της κατ’ αρχήν οι νέοι, εν συνεχεία οι αφελείς και τέλος η πλειοψηφία των σκεπτομένων ανθρώπων, που καθημερινώς τους υφιστάται χωρίς να έχει δυνατότητα να αντιδράσεως. Πάνω απ’ όλα όμως, στη λαιμητόμο τους, ο λαιμός της α-λήθειας και στην αγχόνη τους κρέμεται η κεφαλή της ιστορίας.
Μάταια ο Έλληνας προσδοκεί την ανύπαρκτη επιεικώς πνευματική ηγεσία του τόπου να υψώσει έλλογο λόγο. Να αποτινάξη την ομηρία της πνευματικής τρομοκρατίας που μας επέβαλλαν η απανταχού «συντροφιά» των φανατικών «ταλιμπάν» ημιμαθών των ραδιοτηλεοπτικών ΜΕΜ και του τύπου.
Άκρα του τάφου σιωπή. Οι Έλληνες είναι σιωπηλοί όμηροι. Τη γνώμη τους υποτίθεται ότι εκφράζουν οι στρατονόμοι του τύπου. Οι δικτατορίσκοι των μικροφώνων. Έτσι, έχουμε φτάσει στο σημείο όπου, όλοι οι Έλληνες φαίνεται ότι ασπάζονται μία και μόνο άποψη. Αυτή που εκάστοτε ογκανίζουν οι σύγχρονοι εξουσιαστές, ενώ πραγματικώς είμεθα φιμωμένοι άκροατές και παθητικοί δέκτες των απορριμάτων, που εκπέμπουν και τυπώνουν τα ΜΕΜ.
)))###(((
ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
- «Τίς γὰρ αὐτῶν νόος ἢ φρήν; δήµων ἀοιδοῖσι πείθονται καὶ διδασκάλωι χρείωνται ὁµίλωι οὐκ εἰδότες ὅτι ‘οἱ πολλοὶ κακοί, ὀλίγοι δὲ ἀγαθοί’»
Ἡράκλειτος «Ἀποσπάσµατα, περί Φύσεως»
- Πόσο νοῦν ἤ ποιά φρόνησι ἔχουν; Πείθονται σ’ αὐτούς πού κολακεύουν τόν λαόν καί ἔχουν ὡς δάσκαλο τόν ὄχλο, ἐπειδή δέν γνωρίζουν ὅτι «οἱ πολλοί εἶναι κακοί καί ὀλίγοι οἱ καλοί»
Μιᾶς ἀριστερᾶς, πού ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ἀποτελεῖ παγκόσµιο φαινόµενο πρός ἐπισκόπησι καί εὐρύ πεδίο ψυχολογικῆς ἐρεύνης.
Ἐπειδή, εἰς πεῖσµα τῶν καιρῶν καί τῆς ἀδυσώπητης πραγµατικότητος, ὅτι τά κοµµουνιστικά, δηλαδή, τά ἐγκληµατικά τυραννικά ὁλοκληρωτικά κά θεστῶτα, κατέρρευσαν αὐτοκαταλυθέντα ὑπό τό βάρος τῆς καθ’ ὁλο κληρίαν ἀποτυχίας των, ἡ ἑλληνική ἀριστερά ἀπό τήν «αὐθεντική» ἕως τήν «ριζοσπαστική» χωρίς οὐδεµία µεταµέλεια γιά τό αἱµατηρό ἐγκλη µατικό παρελθόν της, παραµένει µονολιθική, ἐξωγήινη, µεταφυσική οὐτοπική.
Εἴτε ἄκρως σταλινική (ΚΚΕ ἐξωτ.) εἴτε «ἀναρχοµάνα» (ΚΚΕ ἐσωτ.-συνασπισµός ὑπολειµµάτων-συνονθυλευµάτων- φόρουµ-ὁµοφυλοφυλικῶν ἀδελφοτήτων-ἀνύπαντρων πατέρων καί ἐλευθέρων µητέρων) ὅπως ἐκφράζεται ἀπό τήν ἡγεσία της, ἕως τά πειθήνια καί δογµατικά ὄργανά της σέ ὅλα τά ἐπίπεδα.
Ἀπό τά µαρξιστοκρατούµενα πανεπιστήµια ἕως τήν διδασκαλική συνοµοσπονδία καί τά «συνδικάτα» ὅλων τῶν ἐπαγγελµατικῶν συντεχνιῶν.
Ὅµως ἄν τό κακό αὐτό περιορίζετο στά σωµατεῖα (τά «ταξικά συνδικάτα» ὅπως τά λένε οἱ κουκουέδες µας) τῶν οἰκοδόµων, τῶν γιατρῶν τῶν δικηγόρων ἤ ἔστω τῶν µηχανικῶν µέ τίς καπιταλιστικές τσέπες καί τά µαρξιστικές ἰδέες, τοῦτο θά εἶχε πολύ λιγότερες ἐπιπτώσεις.
Διότι ἐνῶ ὅλα αὐτά, ὧν οὐκ ἔστι ἀριθµός, «συνδικαλιστικά» ὄργανα ποικίλλων σωµατείων καί φορέων, ἐπηρεάζουν ἀρνητικά µόνο τά µέλη τους, οἱ δηµοσιογράφοι, οἱ «ἱστορικοί καί ἐκπαιδευτικοί» τῶν ΜΕΜ, µᾶς δηλητηριάζουν ὅλους καί ταυτοχρόνως.
Καί ἀκόµη χειρότερα κάθε µέρα, κάθε ὥρα, κάθε λεπτό καί περισσότερο τούς νέους.
Μέ τήν διαβεβαίωσι χωρίς ἀπόδειξι, τήν ἐπανάληψι χωρίς διάψευσι καί τήν µετάδοσι χωρίς ἀντίλογό της µιᾶς καί µόνον ἀπόψεως, τῆς δικῆς τους, οἱ συστρα τευµένοι «σύντροφοι» τῶν ΜΕΜ. (Μέσων Ἐνηµερώσεως Μαζῶν) ἔχουν ἀναλάβει τήν διά βίου «ἐκπαίδευσι».
Τήν κοινωνική, ἱστορική πολύ-πολιτισµική «ἀγωγή» µας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου