Ρωμιοσύνη, Εβραίοι, Χριστιανισμός: THE MAGDALENE SISTERS
«ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ ! η μεγαλύτερη και πρώτη γενοκτονία των Ελλήνων, από τους Χριστιανούς. 26.000.000 Έλληνες, ΑΔΕΙΑΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ και ήρθαν αλλογενείς, δείτε τα τοπωνύμια μέχρι σήμερα, και το ΕΙΣ ΕΔΑΦΟΣ ΦΕΡΕΙΝ !» Ιων Μάγγος
"Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός κατά της ειδωλολατρείας".
Τα άσυλα της Μαγδαληνής, επίσης γνωστά ως "πλυντήρια" της Μαγδαληνής, ήταν ιδρύματα από τον 18ο έως τον 20ο αιώνα, τα οποία επισήμως, είχαν σκοπό την προστασία των γυναικών που "υπέπεσαν" σε αμαρτίες, αλλά στη συνέχεια μετάνιωσαν.
Τέτοια άσυλα, λειτουργούσαν σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική για το μεγαλύτερο μέρος του δέκατου ένατου, αλλά και στον εικοστό αιώνα, με το τελευταίο από αυτά να κλείνει το 1996.
Τα περισσότερα όμως εξ αυτών λειτούργησαν στην Ιρλανδία, εκεί όπου περίπου 50.000 γυναίκες διαβίωσαν υπό περιορισμό. Οι συνθήκες ήταν άθλιες, με κακή σίτιση, κακές υποδομές και ανύπαρκτη ιατρική παρακολούθηση.
Οι γυναίκες εργάζονταν στα "πλυντήρια" της Μαγδαληνής και αναγκάζονταν να έρχονται σε επαφή με χημικές ουσίες. Τα ποσοστά θνησιμότητας ήταν εξαιρετικά υψηλά με πολλές κοπέλες να θάβονται σε κοινούς τάφους χωρίς καταγραφή ή κάποιο στοιχείο.
Μάλιστα, το 1933 ανακαλύφθηκε μαζικός τάφος με 155 πτώματα σε ένα από τα πλυσταριά του μοναστηριού στο βόρειο Δουβλίνο.
Η ερευνήτρια, Catherine Corless, αποκάλυψε το 2014 πως σε πρώην Ρωμαιοκαθολικό μοναστήρι της Ιρλανδίας, βρέθηκαν λείψανα περίπου 800 παιδιών σε ένα "παράλληλο" σκάνδαλο που αποσταθεροποίησε τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Πρόκειται για μοναστήρι που στο παρελθόν διοικούσε το τάγμα των Αδελφών του Ελέους και στο οποίο 796 παιδιά πέθαναν κατά το διάστημα 1925-1961.
Στο ορφανοτροφείο, το οποίο διοικούνταν από το 1926 έως το 1961 από καλόγριες, πέθαναν εκατοντάδες παιδιά λόγω κακής διατροφής, παραμέλησης και μεταδοτικών ασθενειών, όπως ιλαρά, φυματίωση και πνευμονία.
Τα μωρά θάβονταν χωρίς φέρετρο, απλώς τυλιγμένα σε σάβανο, σε μία μολυσμένη δεξαμενή.
Οι ανύπαντρες γυναίκες και τα παιδιά τους θεωρούνταν στίγμα για την εικόνα της Ιρλανδίας ως αυστηρής καθολικής χώρας.
Τα ιδρύματα που "φιλοξενούσαν" τις "αμαρτωλές" ή τα ορφανά, διοικούνταν από μοναχές, αλλά λάμβαναν κρατική επιχορήγηση.
Λειτουργούσαν ως κέντρα υιοθεσίας και λόγω αυτής της ιδιότητάς τους τελούσαν υπό κρατικό έλεγχο.
Το Φεβρουάριο του 2013 η ιρλανδική κυβέρνηση αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τις γυναίκες - σκλάβους των ιδρυμάτων αυτών. Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα μια έκθεση 1000 σελίδων, στην οποία αναφέρονται λεπτομερώς οι τρόποι κακοποίησης των γυναικών μέσα στα, διοικούμενα από καλόγριες, πλυντήρια.
Ο γερουσιαστής Μάρτιν Μακλίς, συντάκτης της έκθεσης, ανακάλυψε ότι το ιρλανδικό κράτος ήταν συνένοχο στον εγκλεισμό τους. Την ίδια χρονιά, το 2013 δηλαδή, η κυβέρνηση της Ιρλανδίας διέθεσε 50 εκατομμύρια λίρες ως αποζημίωση στους επιζήσαντες των Magdaline Laundries.
Οι θρησκευτικές αρχές που διοικούσαν τα πλυσταριά, αρνήθηκαν να συνεισφέρουν οικονομικά παρόλες τις απαιτήσεις των ακτιβιστών.
Για το θέμα των ιδρυμάτων της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας έχουν γυριστεί ταινίες όπως η Philomena του βρετανού Στίβεν Φρίαρς, ή η η ταινία του Πίτερ Μούλαν (2002) με τίτλο "Οι κόρες της Ντροπής".
«ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ ! η μεγαλύτερη και πρώτη γενοκτονία των Ελλήνων, από τους Χριστιανούς. 26.000.000 Έλληνες, ΑΔΕΙΑΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ και ήρθαν αλλογενείς, δείτε τα τοπωνύμια μέχρι σήμερα, και το ΕΙΣ ΕΔΑΦΟΣ ΦΕΡΕΙΝ !» Ιων Μάγγος
"Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός κατά της ειδωλολατρείας".
Τα άσυλα της Μαγδαληνής, επίσης γνωστά ως "πλυντήρια" της Μαγδαληνής, ήταν ιδρύματα από τον 18ο έως τον 20ο αιώνα, τα οποία επισήμως, είχαν σκοπό την προστασία των γυναικών που "υπέπεσαν" σε αμαρτίες, αλλά στη συνέχεια μετάνιωσαν.
Τέτοια άσυλα, λειτουργούσαν σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική για το μεγαλύτερο μέρος του δέκατου ένατου, αλλά και στον εικοστό αιώνα, με το τελευταίο από αυτά να κλείνει το 1996.
Τα περισσότερα όμως εξ αυτών λειτούργησαν στην Ιρλανδία, εκεί όπου περίπου 50.000 γυναίκες διαβίωσαν υπό περιορισμό. Οι συνθήκες ήταν άθλιες, με κακή σίτιση, κακές υποδομές και ανύπαρκτη ιατρική παρακολούθηση.
Οι γυναίκες εργάζονταν στα "πλυντήρια" της Μαγδαληνής και αναγκάζονταν να έρχονται σε επαφή με χημικές ουσίες. Τα ποσοστά θνησιμότητας ήταν εξαιρετικά υψηλά με πολλές κοπέλες να θάβονται σε κοινούς τάφους χωρίς καταγραφή ή κάποιο στοιχείο.
Μάλιστα, το 1933 ανακαλύφθηκε μαζικός τάφος με 155 πτώματα σε ένα από τα πλυσταριά του μοναστηριού στο βόρειο Δουβλίνο.
Η ερευνήτρια, Catherine Corless, αποκάλυψε το 2014 πως σε πρώην Ρωμαιοκαθολικό μοναστήρι της Ιρλανδίας, βρέθηκαν λείψανα περίπου 800 παιδιών σε ένα "παράλληλο" σκάνδαλο που αποσταθεροποίησε τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Πρόκειται για μοναστήρι που στο παρελθόν διοικούσε το τάγμα των Αδελφών του Ελέους και στο οποίο 796 παιδιά πέθαναν κατά το διάστημα 1925-1961.
Στο ορφανοτροφείο, το οποίο διοικούνταν από το 1926 έως το 1961 από καλόγριες, πέθαναν εκατοντάδες παιδιά λόγω κακής διατροφής, παραμέλησης και μεταδοτικών ασθενειών, όπως ιλαρά, φυματίωση και πνευμονία.
Τα μωρά θάβονταν χωρίς φέρετρο, απλώς τυλιγμένα σε σάβανο, σε μία μολυσμένη δεξαμενή.
Οι ανύπαντρες γυναίκες και τα παιδιά τους θεωρούνταν στίγμα για την εικόνα της Ιρλανδίας ως αυστηρής καθολικής χώρας.
Τα ιδρύματα που "φιλοξενούσαν" τις "αμαρτωλές" ή τα ορφανά, διοικούνταν από μοναχές, αλλά λάμβαναν κρατική επιχορήγηση.
Λειτουργούσαν ως κέντρα υιοθεσίας και λόγω αυτής της ιδιότητάς τους τελούσαν υπό κρατικό έλεγχο.
Το Φεβρουάριο του 2013 η ιρλανδική κυβέρνηση αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τις γυναίκες - σκλάβους των ιδρυμάτων αυτών. Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα μια έκθεση 1000 σελίδων, στην οποία αναφέρονται λεπτομερώς οι τρόποι κακοποίησης των γυναικών μέσα στα, διοικούμενα από καλόγριες, πλυντήρια.
Ο γερουσιαστής Μάρτιν Μακλίς, συντάκτης της έκθεσης, ανακάλυψε ότι το ιρλανδικό κράτος ήταν συνένοχο στον εγκλεισμό τους. Την ίδια χρονιά, το 2013 δηλαδή, η κυβέρνηση της Ιρλανδίας διέθεσε 50 εκατομμύρια λίρες ως αποζημίωση στους επιζήσαντες των Magdaline Laundries.
Οι θρησκευτικές αρχές που διοικούσαν τα πλυσταριά, αρνήθηκαν να συνεισφέρουν οικονομικά παρόλες τις απαιτήσεις των ακτιβιστών.
Για το θέμα των ιδρυμάτων της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας έχουν γυριστεί ταινίες όπως η Philomena του βρετανού Στίβεν Φρίαρς, ή η η ταινία του Πίτερ Μούλαν (2002) με τίτλο "Οι κόρες της Ντροπής".