Οι σφαγές των Ελλήνων του πόντου από τον Ιωσήφ Στάλιν

The Truth Unmasked

Εκτός από τους Πόντιους που ήρθαν στην Ελλάδα, κατά την μικρασιατική καταστροφή υπήρχαν και πολλοί που εγκαταστάθηκαν μετά το 1923 στη Ρωσία. Ο Λένιν ήταν χρηματοδότης και προμηθευτής του Κεμάλ στον αγώνα εναντίον των Ελλήνων (άρθρο της 9/4/2017). 

Οι σχέσεις Αθήνας - Μόσχας , άρχισαν να ομαλοποιούνται από το 1926 με την υπογραφή ενός εμπορικού συμφώνου. Ωστόσο, με την επικράτηση των μπολσεβίκων οι Πόντιοι που ζούσαν στη σοβιετική επικράτεια, αντιμετωπίζονταν σαν αντεπαναστατικά στοιχεία. Κι αν μέχρι το 1930 η κατάσταση ήταν ανεκτή, από τον Ιούνιο εκείνου του έτους τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν, καθώς απαγορεύτηκε κάθε δημόσια θρησκευτική εκδήλωση. 

Σταδιακά τα μέτρα πήραν τη μορφή ανοικτού διωγμού, αφού απαγορεύτηκε “κάθε ελληνική πολιτισμική δραστηριότητα και κάθε θρησκευτική ελευθερία, αν και δεν υπήρχε επίσημη απαγόρευση έκφρασης του θρησκευτικού συναισθήματος από το Σύνταγμα της ΕΣΣΔ”, γράφει ο Γ. Κούζας. Η ελληνική αντίδραση ήταν μάλλον ανύπαρκτη. Μόλις στις 16 Αυγούστου 1933 ο Έλληνας πρέσβης στη Μόσχα Σ. Πολυχρονιάδης διαμαρτυρήθηκε στις σοβιετικές 

Αρχές. Στις 27 Δεκεμβρίου 1932, καθιερώθηκε για όλους τους Σοβιετικούς πολίτες, και για τους ελληνικής καταγωγής φυσικά, το “εσωτερικό διαβατήριο”. Έμοιαζε με τα γνωστά διαβατήρια, είχε όλα τα στοιχεία του κατόχου του και την διεύθυνση κατοικίας του. Ήταν απαραίτητο ακόμα και για μια απλή βόλτα. 

Ο κάτοχος του πήγαινε στο Αστυνομικό τμήμα της περιοχής του και έκανε μια αίτηση στην οποία θα ανέφερε τον σκοπό της απομάκρυνσης του, την ακριβή διεύθυνση παραμονής του και τον τόπο κατοικίας του. Αν η αίτησή του γινόταν δεκτή, θα πήγαινε όπου αναγραφόταν στο “εσωτερικό διαβατήριο”. Να ρωτήσουμε εδώ τους οπαδούς και ψηφοφόρους του Κ.Κ.Ε, τους οποίους και σεβόμαστε απόλυτα, αν και πολλές φορές μας έχουν γράψει…δηλητηριώδη σχόλια. 

Πώς τους φαίνεται το συγκεκριμένο μέτρο; Θα ήθελαν να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα; Γιατί κάποιες κομμουνιστικές θεωρίες είναι ιδιαίτερα ελκυστικές. Στην πράξη όμως, τι γίνεται; Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου από τον Στάλιν στην τέως ΕΣΣΔ Δυστυχώς, τα μέτρα εναντίον των Ελλήνων δεν σταμάτησαν εκεί. 

Η 15η Δεκεμβρίου 1937 είναι μια μέρα “καμπής” καθώς η λέξη, ο “όρος” Έλληνας, μετατράπηκε σε κατηγορία. Σύμφωνα μ΄ αυτή την αντίληψη η εθνοτική καταγωγή ταυτιζόταν με πολιτικό αδίκημα και καθιερωνόταν η συλλογική ευθύνη λόγω της ένταξης σε μια εθνοτική ομάδα. Οι διώξεις αφορούσαν όλους άρρενες Έλληνες. Συνελήφθη ολόκληρη η ελληνική ηγετική ομάδα που ήταν πιστά μέλη του Κ.Κ.Ε, όλοι οι ντόπιοι Έλληνες, αλλά και κομμουνιστές από την Ελλάδα που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ από τη Ελλάδα για να αποφύγουν τις διώξεις που ξεκίνησαν με το Ιδιώνυμο (1929) και εντάθηκαν στην περίοδο της δικτατορίας Μεταξά (1936-1941). 

Τότε συνελήφθησαν περισσότεροι από 15.000 πολίτες ελληνικής καταγωγής. 

Επίσης, το φθινόπωρο του 1937 και τα εθνικά σχολεία θεωρούνταν “επιβλαβή” για τους Σοβιετικούς. Έτσι περίπου 250 ελληνικά σχολεία στον Καύκασο, στην Κριμαία , στο Κρασνοντάρ (νότια Ρωσία) και στην Αζοφική (Μαριάπολη - Ντονιέσκ), έκλεισαν τότε. 

Επίσης στο Ντονιέτσκ 3.140 Έλληνες δολοφονήθηκαν χωρίς δίκη! Η Γενική Διοίκηση έβαζε ορισμένους στόχους και οι τοπικές Αρχές, όφειλαν να τους υλοποιήσουν. Έτσι συνέτασσαν καταλόγους υποψηφίων για εκτέλεση σε...άλμπουμ. Και οι αποφάσεις εκτέλεσης ονομάστηκαν “αλμπόμικες”. 

Η αχαριστία του σοβιετικού καθεστώτος, φαίνεται και από το γεγονός ότι ανάμεσα στους Έλληνες που εκτελέστηκαν χωρίς λόγο ήταν και ο Κονσταντίν Τσελπάν (Konstantin Fyodorovich Chelpan), ο άνθρωπος που σχεδίασε τον κινητήρα του περίφημου άρματος Τ-34 και ο οποίος λίγο πριν είχε τιμηθεί με το βραβείο “Λένιν”. 

Περίπου 10.000 Πόντιοι, ηλικιωμένοι κυρίως, απελάθηκαν στην Ελλάδα το 1938-1939. Οι διωγμοί συνεχίστηκαν και το 1944, με την εκδίωξη των Ποντίων της Κριμαίας. Οι περισσότεροι από αυτούς μεταφέρθηκαν στο Ουζμπεκιστάν. Πολλοί πέθαναν στη διάρκεια της διαδρομής.

https://x.com/HelleneUnmasker/status/1912513873162236349