Κώστας Στούπας: Οι κυνηγοί κανίβαλοι του Ισλάμ και τα θηράματα της Δύσης

Ισραήλ

Οι κυνηγοί του Ισλάμ και τα θηράματα της Δύσης...

Έχουν δημιουργηθεί φάρμες οι οποίες εκτρέφουν θηράματα τα οποία στη συνέχεια αφήνουν ελεύθερα σε περιοχές όπου επιτρέπεται το κυνήγι και οι κυνηγοί επιτρέπεται να θηρεύσουν έναντι πληρωμής.

Εκεί οι κυνηγοί ασκούν το χόμπι τους, υποτίθεται χωρίς να συμβάλλουν στην εξάλειψη κάποιων ειδών των οποίων ο πληθυσμός βαίνει μειούμενος στη φύση.

Το παράδοξο σε αυτόν τον ελεγχόμενο τρόπο κυνηγιού είναι πως τα θηράματα επειδή έχουν ανατραφεί από ανθρώπους είναι εξοικειωμένα με την παρουσία τους.

Αυτό έχει σαν συνέπεια όταν βλέπουν τους κυνηγούς αντί να εξαφανίζονται να τους πλησιάζουν γιατί περιμένουν πως θα τα ταΐσουν...

Την κατάσταση αυτή μου θυμίζουν πολλοί συμπολίτες μας, ιδίως νεότεροι, σε Δυτικές δημοκρατίες οι οποίοι έχουν πέσει θύματα μιας διαβρωτικής προπαγάνδας που διατείνεται πως "τέρατα" όπως οι τρομοκράτες της Χαμάς, του ISIS ή της Μπόκο Χαράμ έχουν ως κίνητρα κάποια ανώτερα ιδανικά για τον άνθρωπο και οι πράξεις τους αποτελούν στοιχείο κάποιου αγώνα απελευθέρωσης, εθνικής ταξικής ή φυλετικής...

Το ίδιο συμβαίνει και με την αλληλεγγύη και υπεράσπιση εντός των δυτικών μητροπόλεων κάποιων περιθωριακών ομάδων με εμφανή ροπή προς τις εγκληματικές δραστηριότητες.

Συνήθως οι αλληλέγγυοι των "τεράτων" είναι τα πρώτα τους θύματα...

Παρατηρώ τη θλίψη τις τελευταίες ημέρες στις εκδηλώσεις συμπαράστασης όχι μόνο των μουσουλμανικών κοινοτήτων που διαβιούν σε δυτικές δημοκρατίες αλλά και πλήθους νέων της Δύσης που συμπαρίστανται στον αγώνα επιβίωσης των Παλαιστινίων όπως αυτός εκφράζεται από ακραίους ισλαμιστές όπως οι "κατσαπλιάδες" της Χαμάς...

Αρκετοί μεταξύ των αλληλέγγυων έχουν τόσες ατομικές ιδιαιτερότητες που εκτός του κλίματος της θεσμικά κατοχυρωμένης συμπεριληπτικότητας των δυτικών δημοκρατιών, θα φάνταζαν ως ύβρεις ή απειλές που πρέπει να εξολοθρευτούν παραδειγματικά όπως οι μάγισσες τον μεσαίωνα ή οι ομοφυλόφιλοι πριν μερικές δεκαετίες.

Στα ισλαμικά καθεστώτα ακόμη εξοντώνουν όσους δεν ασπάζονται το κυρίαρχο δόγμα σε κάθε τομέα της ανθρώπινης υπόστασης.

Δεν πιστεύω πως είναι διόλου τυχαία αυτά που συνέβησαν στο μουσικό φεστιβάλ ειρήνης που ελάμβανε χώρα στο Νότιο Ισραήλ κοντά στα όρια της Λωρίδας της Γάζας από νέους από όλο τον κόσμο.

Τα περισσότερα θύματα αναλογικά της τρομοκρατικής εφόδου της Χαμάς αφορούν νέους και νέες που μετείχαν στο μουσικό φεστιβάλ και των οποίων οι εμφανίσεις και ήθη ήταν τόσο εχθρικά προς τους επιτιθέμενους αν και τα θύματα έτρεφαν για αυτούς αισθήματα αλληλεγγύης και συμπάθειας...

Οι νεότερες γενιές της Δύσης θυμίζουν φιλικά, καλοθρεμένα και καλοκάγαθα όντα τα οποία μεγάλωσαν στις κοινωνίες "θερμοκήπια" των δυτικών δημοκρατιών σαν θηράματα σε εκτροφεία.

Πριν λίγες μέρες π.χ. ένας διάσημος αριστεριστής ακτιβιστής της Νέας Υόρκης, για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ο Ράιν Κάρσον, δολοφονήθηκε στο Μπρούκλιν μπροστά στα μάτια της φίλης του στις 4 τα ξημερώματα την ώρα που επέστρεφαν από κάποιο γαμήλιο γλέντι.

Κάποιος ευέξαπτος έγχρωμος νεαρός, από αυτούς που υπερασπιζόταν συχνά ο Κάρσον από την αστυνομική αυθαιρεσία, του φώναξε "τι κοιτάς" και του κατάφερε δεκάδες μαχαιριές χωρίς κανένα άλλο λόγο, πέραν κάποιου βλέμματος...

Την επομένη όταν η αστυνομία ζήτησε από τη φίλη του Κάρσον να περιγράψει το δολοφόνο, αυτή αρνήθηκε γιατί αυτό αντιβαίνει τις αρχές της αλληλεγγύης προς αυτούς που θεωρεί απόκληρους της ζωής...

Στο βιβλίο μου "Η επερχόμενη Αταξία" περιγράφω αυτή την κατάσταση διάθεσης αυτοχειρίας των ανθρώπων θηραμάτων της Δύσης, παρουσιάζοντας μια περιγραφή της κοινωνίας μας ανάλογη με αυτή που έκανε ο Χ. Τζ. Γουέλς στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας "Η μηχανή του Χρόνου" το οποίο έγραψε το 1895.

"Ελόι και Μούρλοκ…

Το 1895 που κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν ήταν μόνο 16 ετών ενώ η Θεωρία της Σχετικότητας, η οποία πραγματεύεται τη δομή του χωροχρόνου πέρα από τις κλασικές μέχρι τότε αντιλήψεις της Νευτώνειας φυσικής για το σύμπαν, δημοσιεύτηκε μια δεκαετία αργότερα. Από τη σκοπιά αυτή, η προσέγγιση του Γουέλς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προφητική.

Περισσότερο προφητική και διεισδυτική όμως, με βάση τις μετέπειτα εξελίξεις θεωρώ πως είναι η περιγραφή των ανθρώπων που συνάντησε στο μακρινό μέλλον ο χρονοταξιδιώτης του εμπνευσμένου Άγγλου συγγραφέα.

Ο εφευρέτης της χρονομηχανής λοιπόν κατά το πρώτο του ταξίδι μεταφέρεται 802.700 χρόνια στο μέλλον και όπως περιγράφει μετά την επιστροφή του στους φίλους, συνάντησε μια συνάμα ουτοπική αλλά και εφιαλτική κατάσταση.

Ο κόσμος στον οποίο μεταφέρθηκε αποτελείται από δύο είδη τα οποία συμπεραίνει ότι αποτελούν την εξέλιξη της ανθρωπότητας, τους Ελόι που ζουν στην επιφάνεια και τους Μούρλοκ οι οποίοι ζουν σε υπόγειες πόλεις, οι οποίες επικοινωνούν με την επιφάνεια μέσω μεγάλων τούνελ που μοιάζουν με πηγάδια.

Οι Ελόι είναι μικροκαμωμένοι, φυτοφάγοι, μαλθακοί και ιδιαίτερα αγαθοί στις προθέσεις και τις πράξεις τους. Δεν εργάζονται και ζουν σε τεράστια φουτουριστικά οικήματα κατά κάποιο είδος κοινοβιακής συμβίωσης. Η αγαθότητα των προθέσεων που τους διακρίνει συμπεριλαμβάνει και το ενδιαφέρον για ανταγωνιστική, με βάση την εξελικτική διαδικασία της γονιδιακής εξάπλωσης, σεξουαλική αναπαραγωγή. Το ίδιο ισχύει και για την επιδίωξη απόκτησης ιδιωτικού πλούτου.

"Ο χώρος γύρω από το Λονδίνο έχει γίνει ένας μεγάλος λαχανόκηπος με ασυνήθιστα είδη φρούτων και λουλουδιών" γράφει ο συγγραφέας… "…Κοίταξα τις μικρές φιγούρες που με ακολουθούσαν. Μετά, αστραπιαία, κατάλαβα ότι όλες είχαν την ίδια μορφή κοστουμιού, το ίδιο απαλό άτριχο πρόσωπο και την ίδια κοριτσίστικη στρογγυλότητα των άκρων.

Ίσως φαίνεται περίεργο που δεν το είχα προσέξει πριν. Όμως όλα ήταν τόσο περίεργα. Τώρα, το είδα αρκετά ξεκάθαρα. Στα κοστούμια υπήρχαν διαφορές στην υφή και το κούμπωμα με βάση τα οποία ξεχωρίζουν τα φύλα μεταξύ τους, αυτοί οι άνθρωποι του μέλλοντος έμοιαζαν.

Και τα παιδιά έμοιαζαν στα μάτια μου να μην ήταν παρά οι μινιατούρες των γονιών τους. Έκρινα, λοιπόν, ότι τα παιδιά εκείνης της εποχής ήταν εξαιρετικά πρόωρα, σωματικά τουλάχιστον, και βρήκα στη συνέχεια άφθονη επαλήθευση της γνώμης μου..."

Κάτι περίεργο που παρατηρεί ο ήρωας του Γουέλς είναι πως οι Ελόι μόλις νυχτώσει κλειδώνονται στα πολυτελή τους οικήματα γιατί φοβούνται τους ανθρώπους από το άλλο είδος που ζει στις υπόγειες πολιτείες.

Τούτους, τους Μούρλοκ τους περιγράφει σαν αποκτηνωμένους με αιμοβόρες προθέσεις οι οποίοι βλέπουν στο σκοτάδι αλλά δεν αντέχουν το φως της ημέρας. Οι Μούρλοκ ζούνε όπως είπαμε σε υπόγειες πολιτείες όπου υπάρχουν τα εργοστάσια που παράγουν τα αγαθά του μελλοντικού αυτού κόσμου.

Οι Ελόι τού φέρθηκαν καλά και τον περιποιήθηκαν. Μα οι Μούρλοκ όταν τον ανακάλυψαν έκαναν ό,τι μπορούσανε για να τον εξοντώσουν. Ύστερα από σκληρές προσπάθειες κατάφερε να τους νικήσει και να ξαναπάρει πίσω τη μηχανή του χρόνου που του είχαν αρπάξει.

Κάποια στιγμή στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει τους Μούρλοκ αντιλαμβάνεται πως οι άνθρωποι του κάτω κόσμου τρέφονταν από τα κορμιά των ανθρώπων του πάνω κόσμου:

"Και μετά σκέφτηκα για άλλη μια φορά το κρέας που είχα δει. Ένιωσα σίγουρος τώρα για το περί τίνος επρόκειτο και από τα βάθη της καρδιάς μου λυπήθηκα αυτό το τελευταίο αδύναμο κύμα της μεγάλης πλημμύρας της ανθρωπότητας.

Σαφώς, κάποια στιγμή πολύ καιρό πριν την ανθρώπινη παρακμή το φαγητό των Μούρλοκ είχε λιγοστέψει.

Πιθανόν να είχαν αναγκαστεί να επιβιώσουν με αρουραίους και άλλα παρόμοια παράσιτα… Γιατί να προβληματίσω τον εαυτό μου; Οι Ελόι ήταν απλά τα παχιά βοοειδή, τα οποία οι Μούρλοκ που έμοιαζαν με μυρμήγκια, συντηρούσαν και τα έσφαζαν - πιθανότατα φρόντιζαν για την εκτροφή τους…"

Παρατηρώντας τις δυο κοινωνίες ο χρόνοταξιδιώτης καταλήγει στο συμπέρασμα πως οι Ελόι έχοντας εξασφαλίσει μια άνετη διαβίωση χωρίς προσπάθεια και κυρίως κινδύνους κατέληξαν ως είδος "απονευρωμένο" από την αίσθηση του κινδύνου και εν γένει το ένστικτο της επιβίωσης. Αυτό τους κατέστησε πρόσχαρους μεν αλλά αγαθιάρηδες και μαλθακούς.

"Λυπήθηκα όταν σκέφθηκα πόσο σύντομο ήταν το όνειρο της ανθρώπινης διάνοιας. Είχε αυτοκτονήσει. Είχε προσανατολιστεί σταθερά προς την άνεση, την ευκολία, μια ισορροπημένη κοινωνία με στόχο την ασφάλεια και τη μονιμότητα και είχε επιτύχει τους στόχους της - να φτάσει επιτέλους σε αυτό.

Κάποτε, η ζωή και η περιουσία πρέπει να φτάσανε σχεδόν στο σημείο της απόλυτης εξασφάλισης. Ο πλούσιος είχε την διαβεβαίωση για τον πλούτο και την άνεση του, ο εργάτης για τη ζωή και το έργο του. Χωρίς αμφιβολία σε αυτόν τον τέλειο κόσμο δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα ανέργων, κανένα κοινωνικό ζήτημα δεν είχε μείνει άλυτο. Και είχε ακολουθήσει μεγάλη ησυχία...

Ένας νόμος της φύσης που παραβλέπουμε, είναι πως η διανοητική ευελιξία είναι η αποζημίωση των αλλαγών, του κινδύνου και των προβλημάτων. Ένα ζώο απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον του είναι ένας τέλειος μηχανισμός…. Δεν υπάρχει νοημοσύνη εκεί όπου δεν υπάρχει αλλαγή και δεν χρειάζεται αλλαγή. Στη νοημοσύνη μετέχουν μόνο εκείνα τα ζώα που πρέπει να ανταποκριθούν σε μια τεράστια ποικιλία αναγκών και κινδύνων..."

Αυτό που φαίνεται πως είχε αντιληφθεί ο Γουέλς πριν από 120-130 χρόνια όταν ο πληθυσμός στον πλανήτη δεν ξεπερνούσε τα 2 δισεκατομμύρια, τα περισσότερα παιδιά που γεννιόνταν δεν προλάβαιναν να μεγαλώσουν και οι πλέον πλούσιοι και ισχυροί του πλανήτη δεν είχαν τις ανέσεις και τη φροντίδα που απολαμβάνει σήμερα κάποιος που ανήκει στις κατώτερες τάξεις της Δύσης, ήταν πως η ευημερία και ασφάλεια εκφυλίζουν τη βούληση για ζωή. Στο διάβα του χρόνου η φυλή που αντιμετώπιζε δυσκολότερες συνθήκες γιατί καθυστέρησε να φτάσει στην απόλυτη ευημερία εξανδραπόδισε τη φυλή που προηγείτο της προόδου.

Κάθε φορά που αντικρύζω στα δελτία ειδήσεων καλοταϊσμένους ακτιβιστές με πλακάτ που καλοσωρίζουν πρόσφυγες και μετανάστες θυμάμαι τη "Χρονομηχανή" του Γουέλς και με λούζει κρύος ιδρώτας…"