Type Here to Get Search Results !

Ελευθέριος Βενιζέλος - Εβραίος: Έργα και ημέρες


*1915: Συμφώνησε με τη συμμαχική πρόταση για την παραχώρηση της Ανατολικής Μακεδονίας στη Βουλγαρία ώστε η τελευταία να μπει στον πόλεμο με τους Συμμάχους. Ευτυχώς, η Βουλγαρία πήγε με τις Κεντρικές Δυνάμεις, αλλιώς σήμερα δεν θα είχαμε την Ανατολική Μακεδονία και μάλλον και τη Θράκη). 

*1916: Χώρισε την ελληνική επικράτεια στα δύο με το αποσχιστικό «Κράτος της Θεσσαλονίκης» 

*1916: Ενθάρρυνε και επικρότησε το ναυτικό αποκλεισμό της Αθήνας που οδήγησε σε λιμοκτονία και χιλιάδες θανάτους. 

*1916/1918: Επέτρεψε στον Γάλλο στρατηγό Σαράιγ ουσιαστικά να κυβερνάει τη Μακεδονία με αντάλλαγμα τη στήριξη στο «Κράτος της Θεσσαλονίκης».

 *1917: Ζήτησε από τους Ιταλούς να αναγνωρίσουν το «Κράτος της Θεσσαλονίκης» με αντάλλαγμα να απεμπολήσει η Ελλάδα μελλοντικές βλέψεις στη Μικρά Ασία. 

*1917: Έκανε τα στραβά μάτια εγκλήματα όπως αυτά της σφαγής στη Νάξο. 

*1917: Εκτόπισε τους βασικούς πολιτικούς του αντιπάλους. Επανέφερε Βουλή που προήλθε από παλιές εκλογές. 

*1917: Έβαλε Γάλλο στρατηγό ως Γενικό Επιτελάρχη στο Ελληνικό ΓΕΣ *1917: Με το νόμο 755 μετέτρεψε σε ποινικό αδίκημα την κριτική σε κάποιες κυβερνητικές πολιτικές (έγκλημα γνώμης). 

*1917/1918: Έκανε προγκρόμ απολύσεων σε Δημόσιο και Δικαιοσύνη. Έδιωξε περίπου το 50% των καθηγητών πανεπιστημίου. 

*1917-1920: Ενθάρρυνε τους τραμπουκισμούς στους ελάχιστους αντικαθεστωτικούς βουλευτές (της ανυπόστατης Βουλής) που είχαν το θάρρος να ανεβαίνουν στο βήμα. Έναν από αυτούς ο ίδιος τον απείλησε ότι θα μιλήσει σε «εκτός Βουλής παράγοντες» να τον κανονίσουν. 

*1920: Αρνήθηκε την πρόταση του Γάλλου πρωθυπουργού Μυλλεραν να δεχθεί αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών όταν ήταν εμφανές ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να την επιβάλει και οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν ήθελαν να την επιβάλουν. Ο ίδιος το 1920 παραδέχθηκε ότι φοβάται ότι οι επικριτές της μικρασιατικής πολιτικής του είχαν δίκιο και ότι οι Έλληνες μπορεί να καταλήξουν ταπεινωμένοι και εκδιωγμένοι. 

*1920: Μετά την ήττα του στις εκλογές και ενώ η Ελλάδα ήταν αναμεμιγμένη σε στρατιωτική επιχείρηση που ξεκίνησε ο ίδιος, έφυγε από την Ελλάδα και πήγε 18μηνο ταξίδι του μέλιτος στη Λατινική Αμερική. 

*1922: Με πρόταση του η τότε κυβέρνηση παρέδωσε την Ανατολική Θράκη, περιοχή με πλειονότητα των Ελλήνων, σημαντική παρουσία ελληνικού στρατού και απουσία του εχθρού. 

*1922: Όταν ο παλαιός αντιπρόεδρος του Ε. Ρεπουλης του ζήτησε να μεσολαβήσει ώστε να μην γίνει η τραγική εκτέλεση των πολιτικών του αντιπάλων, του απάντησε ότι αν το κάνει αυτό «θα εγκαταλειφθώ από τους φανατικότερους των φίλων μας» και ότι δεν ήθελε να δώσει τον Γουναρη «για να ταφω εγώ». 

*1927-1928: Έριξε οικουμενική κυβέρνηση που τα πήγαινε σχετικά καλά για να γίνει ξανά πρωθυπουργός. 

*1930: Υπέγραψε ελληνο-τουρκική διακήρυξη φιλίας (σας θυμίζει κάτι;) εξισώνοντας τις περιουσίες των προσφύγων της μιας και της άλλης πλευράς (ενώ υπήρχαν χαώδεις διαφορές). 

*1932: Ενθάρρυνε το πραξικόπημα Πλαστήρα μετά την ήττα του στις εκλογές 

*1935: Προσπάθησε να κάνει πραξικόπημα για πολλοστή φορά. Στην πολιτική του διαδρομή δεν έμεινε δίπλα του ούτε ένας άνθρωπος αξίας πιστός σε όλη τη διάρκεια της. 

Αυτά και άλλα πολλά (και θετικά) θα διαβάσετε στο βιβλίο του καθηγητή Θανάση Διαμαντοπουλου. Απολύτως τεκμηριωμένα.

https://x.com/LeonPalaiodimos/status/1946428046489067613

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια
* Please Don't Spam Here. All the Comments are Reviewed by Admin.

Top Post Ad


«Η Κομμουνιστική ψυχή είναι η ψυχή του Ιουδαϊσμού. Αυτό σημαίνει ότι, κατά την Ρωσική επανάσταση ο θρίαμβος του Κομμουνισμού ήταν ο θρίαμβος του Ιουδαϊσμού…» –Ραββίνος Harry Waton, A Program for the Jews and Humanity, σ. 143-144

Below Post Ad


Ο Εβραίος Abrahán Eliezer Benarroya: «η απεργία του στρατού στο μέτωπο από το Κομμουνιστικό Κόμμα, έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία με την ευτυχή Γενοκτονία των Ελλήνων».