Το Σύμφωνο του Μελισσοχωρίου (1944).
Την 9η Σεπτεμβρίου, επισημοποιήθηκε η πρόσδεση της Βουλγαρίας στο άρμα του Στάλιν. Σοβιετικά στρατεύματα, υπό τον Στρατάρχη Τολμπούχιν, εισέβαλαν στην Βουλγαρία και όρκισαν αυθημερόν νέα κυβέρνηση του «Πατριωτικού Μετώπου» (ΚΚ Βουλγαρίας και συνοδοιπόροι), με πρωθυπουργό τον Κίμωνα Γκεοργκήεφ. Ότι δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν οι Βούλγαροι από τους Άγγλους, κατάφεραν να το εξασφαλίσουν, έστω και προσωρινά (ουδέν μονιμότερον του προσωρινού), από τους… φίλους μας τους Ρώσσους: την συνέχιση της κατοχής της ελληνικής Μακεδονίας.
Η επίσημη δικαιολογία της συνέχισης της βουλγαρικής κατοχής στην Μακεδονία, ήταν ότι τα βουλγαρικά στρατεύματα θα… εμπόδιζαν τυχόν γερμανική επίθεση κατά των σοβιετικών στρατευμάτων που έδρευαν στην Βουλγαρία. Δεν υπήρχε βέβαια καμία τέτοια περίπτωση, απλώς, οι σοβιετικοί διατήρησαν την βουλγαρική κατοχή στην Μακεδονία με σκοπό να διαπραγματευτούν με τους Άγγλους την συνέχισή της για πάντα.
Αν οι Άγγλοι δεν επέμεναν, πράγμα δύσκολο αν όχι απίθανο, οι σοβιετικοί θα είχαν εξασφαλίσει, μέσω της δορυφορικής των Βουλγαρίας, πρόσβαση στο Αιγαίο και κατ’ επέκτασιν στη Μεσόγειο θάλασσα.
Αν επέμεναν, θα χρησιμοποιούσαν την αποχώρηση των Βουλγάρων για αντισταθμιστικά οφέλη, κάπου αλλού. Σε κάθε περίπτωση, τι είχαν, τι έχασαν.
Και επίσημα πλέον, η βουλγαρική κατοχή είχε την πλήρη υποστήριξη των ελληνοφώνων κομμουνιστών, οι οποίοι «συναδελφώνονταν» δημόσια, με δόξες και τιμές, με τον «αδελφό» Βουλγαρικό Ερυθρό Στρατό, δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό «Εαμοβούλγαροι».
Και βέβαια, στα πλαίσια της «συναδελφώσεως» με τους Βουλγάρους κατακτητές, το εθνοπροδοτικό ΚΚΕ δεν παρέλειψε να υπογράψει ένα ακόμη κατάπτυστο σύμφωνο μαζί τους, στο Μελισσοχώρι Θεσσαλονίκης, την 20η Σεπτεμβρίου 1944. Ιδού η «εθνική αντίσταση»:
«Σήμερον την 20η Σεπτεμβρίου 1944, εν Μελισσοχωρίω Μακεδονίας, οιθ υπογεγραμμένοι ΕΒΡΑΙΟΙ αντιπρόσωποι του ΚΚ Βουλγαρίας, του Βουλγαρικού Στρατού, και των ΕΒΡΑΙΩΝ του ΕΛΑΣ και της ΠΕΕΑ συμφωνήσαμε και αποφασίσαμε τα κάτωθι, προς ενίσχυσιν του κοινού απελευθερωτικού μας αγώνος και δια την μελλοντικήν μας συνεργασίαν:
Άμεσος υποστήριξις του ΕΛΑΣ με πολεμικό υλικό δια του Βουλγαρικού Στρατού.
Ο Βουλγαρικός Στρατός δεν θα επιτεθεί κατά του ΕΛΑΣ και θα υποστηρίξει τις επιχειρήσεις του και εναντίον κυβερνητικών στρατευμάτων και εναντίον εθνικιστικών σωμάτων.
Κατά την αγγλοαμερικανικήν απόβασιν εν Ελλάδι, ο ΕΛΑΣ υποχρεούται να συμπεριλάβει εις τας τάξεις του Βουλγαρικά Στρατεύματα και να τα υποστηρίξει.
Κατά την απόβασιν, θα ενωθούν τα Βουλγαρικά Στρατεύματα και ο ΕΛΑΣ.
Ο ΕΛΑΣ υποχρεούται εν περιπτώσει υποχωρήσεως να υποστηρίξει τα Βουλγαρικά Στρατεύματα μέχρι των συνόρων.
Όλο το βουλγαρικό πολεμικό υλικό, το ευρισκόμενο εις Μακεδονίαν και Θράκην θα παραχωρηθεί εις τον ΕΛΑΣ.
Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει τον εφοδιασμόν του Βουλγαρικού Στρατού.
Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει την προστασίαν της βουλγαρικής μειονότητος και της περιουσίας αυτής και θα διευκολύνει εφ’όσον αύτη θα ζητήσει την αναχώρησίν της εις την Βουλγαρίαν, συναποκομίζουσα και την περιουσίαν της.
Από κοινού αγών εναντίον εκείνων που εναντιούνται εις τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.
Το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και ο ΕΛΑΣ, αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μίαν Διεθνή Μακεδονίαν μετά το τέλος του πολέμου.
Κατάργησις συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας, Ελλάδος και Σερβίας.
Ουδείς Βούλγαρος θα συλληφθεί εν Μακεδονία και Θράκη από τον ΕΛΑΣ.
Εν Μελισσοχωρίω την 20-9-1944
Δια το ΚΚ Βουλγαρίας: ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ - Φιλίποβιτς, Γραμματεύς Βουλγαρικής Λέσχης
Δια τον Βουλγαρικό Στρατό: Ο ΕΒΡΑΙΟΣ Γιούνωφ, Υπολοχαγός
***
Δια τον ΕΛΑΣ: Ο ΕΒΡΑΙΟΣ Αυγερινός
Δια την ΠΕΕΑ: Ο ΕΒΡΑΙΟΣ Στασινόπουλος.
Δια την ΠΕΕΑ: Ο ΕΒΡΑΙΟΣ Στασινόπουλος.
(Ακριβές αντίγραφο εκ του ευρεθέντος στο Κομμουνιστικό Αρχείο)
