Μάρτιος - Αύγουστος 1919: Οι 133 μέρες της «Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας».
Σήμερα θα αναφερθώ σ’ ένα γεγονός που δεν είναι ευρέως γνωστό: στην εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος στην Ουγγαρία, για 133 μέρες, ενάμιση χρόνο μετά την λεγόμενη «Οκτωβριανή Επανάσταση», στην Ρωσσία.
Η Ουγγαρία, από τις αρχές του 18ου αιώνα, είχε τεθεί υπό την κυριαρχία των Αψβούργων και έγινε τμήμα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Η αυτοκρατορία κατέρρευσε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα σύνορα του νέου ουγγρικού κράτους καθορίστηκαν από την Συνθήκη του Τριανόν. Τον Νοέμβριο του 1918, ιδρύθηκε το ΚΚ Ουγγαρίας, από τον Μπέλα Κουν, που είχε ασπαστεί τις κομμουνιστικές ιδέες στην Ρωσσία, όπου βρισκόταν ως αιχμάλωτος πολέμου. Εκεί, είχε γνωρίσει και τον Λένιν.
Στις 18 Φεβρουαρίου 1919, κομμουνιστές διαδηλωτές επιτέθηκαν στα γραφεία της εφημερίδας Népszava. Επενέβη η αστυνομία και ακολούθησαν εκτεταμένες συγκρούσεις, από τις οποίες υπήρξαν 8 νεκροί (οι τέσσερις αστυνομικοί) και εκατό τραυματίες. Την ίδια νύχτα, ο Κουν και το επιτελείο του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν.
Στις 20 Μαρτίου, υπό το βάρος μιας περαιτέρω συρρίκνωσης των συνόρων της Ουγγαρίας, την οποία απαιτούσαν οι δυνάμεις της Αντάντ, προς όφελος της Ρουμανίας, παραιτήθηκε ο Ούγγρος πρόεδρος Μιχαήλ Κάρολυ. Τον διαδέχθηκαν οι Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι ελπίζοντας σε ρωσσική υποστήριξη, διαπραγματεύθηκαν τον σχηματισμό κυβέρνησης με τον (φυλακισμένο) Μπέλα Κουν.
Ήταν τέτοια η απελπισία των Σοσιαλδημοκρατών, που ο Κουν κατάφερε να τους επιβάλλει όλους τους όρους του: συγχώνευση του ΚΚ Ουγγαρίας με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, σχηματισμός κυβέρνησης σύμφωνα με το μπολσεβίκικο μοντέλο και ανακήρυξη «Σοβιετικής Δημοκρατίας». Έτσι, από την μια μέρα στην άλλη, ο Κουν από κρατούμενος έγινε κομισάριος (υπουργός) Εξωτερικών! Πρωθυπουργός έγινε ο προερχόμενος από τους Σοσιαλδημοκράτες Σάντορ Γκάρμπαι, αλλά κουμάντο έκανε ο Κουν.
Η κυβέρνηση των κομισαρίων προχώρησε αμέσως στην πλήρη κομμουνιστικοποίηση της χώρας, κάτι που είχε αποφύγει να κάνει και ο ίδιος ο Λένιν στην Ρωσσία. Έτσι, καταργήθηκε η ατομική ιδιοκτησία και κρατικοποιήθηκαν τα πάντα, με αποτέλεσμα τρόφιμα και λοιπά είδη ανάγκης (όσα υπήρχαν...) να μοιράζονται με το δελτίο. Επίσης, κολλεκτιβοποιήθηκε η γη, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση των αγροτών.
Επίσης, απαγορεύθηκε η λειτουργία των άλλων κομμάτων, επιβλήθηκε λογοκρισία στον τύπο, απολύθηκαν όλοι οι δικαστές και εξελέγησαν από τα τοπικά Σοβιέτ 48 νέοι «δικαστές», οι οποίοι συμμετείχαν στις δίκες εναλλάξ (τέσσερις σε κάθε υπόθεση, κατόπιν κλήρωσης), η δε αστυνομία αντικαταστάθηκε από μια «επαναστατική πολιτοφυλακή». Απαγορεύθηκε ακόμα και η πώληση αλκοόλ («Προλετάριοι! Μην πίνετε, δουλεύετε!» ήταν το σύνθημα).
Επειδή όλα τα παραπάνω δεν έγιναν αποδεκτά από τον λαό, ιδρύθηκε ειδική κατασταλτική μονάδα, με την ονομασία «Μονάδα Τρόμου του Επαναστατικού Συμβουλίου» (πιο γνωστή ως «Παιδιά του Λένιν»), η οποία έστελνε σωρηδόν κόσμο στο «επαναστατικό δικαστήριο», που εξέδιδε αβέρτα θανατικές καταδίκες.
Η ρωσσική βοήθεια δεν ήρθε ποτέ, γιατί οι μπολσεβίκοι είχαν άλλες έννοιες (είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος στην Ρωσσία), κι έτσι η μοίρα της Κομμούνας της Βουδαπέστης ήταν προδιαγεγραμμένη. Η επίθεση ουγγρικών δυνάμεων εναντίον του ρουμανικού στρατού, στα μέσα Ιουλίου, είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Κι όταν οι Ρουμάνοι και το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα έφτασαν στις πύλες της Βουδαπέστης, ο Κουν διέφυγε και η Κομμούνα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Ο Κουν, κατέφυγε στην Ρωσσία, όπου έγινε πολιτικός κομισάριος του Κόκκινου Στρατού, στην Κριμαία. Εκεί, διέταξε την σφαγή των στρατευμάτων του «Λευκού» στρατηγού Πιότρ Βράνγκελ, που είχαν παραδοθεί, με αντάλλαγμα την διάσωσή τους. Η Νέμεσις τον βρήκε το 1938, κατά τις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Η αυλαία έπεσε με μια σφαίρα, στο σκοπευτήριο «Κομμουνάρκα» της NKVD, κοντά στην Μόσχα, στις 29 Αυγούστου 1938.~
Πηγές:
Arpad Szelpal, «Les 133 jours de Bela Kun».
«Η μαύρη βίβλος του κομμουνισμού», Συλλογικό Έργο.
https://x.com/4fABkkc5xTv2aek/status/1952762973392429126
