Type Here to Get Search Results !

Η στρατηγική ολοκληρωτικού πολέμου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας


Η νοοτροπία του πολέμου χωρίς όρια είναι εμποτισμένη στο ίδιο το DNA του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς προσπαθεί να ανατρέψει ολόκληρη την παραδοσιακή τάξη.

EPOCH TIMES

Σχολιασμός

Αν το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) δεν υπήρχε, θα υπήρχαν μόνο δύο είδη πολέμου: ο θερμός και ο ψυχρός πόλεμος.

Ανά την ιστορία, ο πόλεμος — είτε θερμός είτε ψυχρός — γενικά διατήρησε ορισμένα όρια και κανόνες, όπως φαίνεται και στις Συνθήκες Γενεύης και Βιέννης. Αυτοί οι μηχανισμοί ίσως είναι ατελείς, αλλά αντανακλούν ένα κοινό ανθρώπινο περιορισμό στην διεξαγωγή πολέμου.

Αλλά με την άνοδο του ΚΚΚ, ένα τρίτο είδος πολέμου εμφανίστηκε: ο ολοκληρωτικός πόλεμος. Σπάζοντας όλα τα παραδοσιακά όρια και κανόνες του πολέμου, στοχεύει στην ολική καταστροφή του αντιπάλου με οποιοδήποτε μέσο.

Το 1999, δύο αξιωματικοί του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού — οι Τσιάο Λιάνγκ και Γουάνγκ Σιανγκσουί — εξέδωσαν το βιβλίο «Ολοκληρωτικός Πόλεμος», το οποίο, για πρώτη φορά, προσδιόρισε και εξερεύνησε αυτήν την έννοια. Ο ορισμός τους του «ολοκληρωτικού» είναι τρομακτικός.

«Ο όρος ‘ολοκληρωτικός’ αναφέρεται στην υπέρβαση όλων των πραγμάτων που θεωρούνται ή κατανοούνται ως όρια — είτε είναι υλικά, νοητικά, ή τεχνολογικά — και ανεξαρτήτως αν αναφέρονται ως όρια, περιορισμοί, σύνορα, κανόνες, νόμοι, ακραίες καταστάσεις, ή ακόμα και ταμπού», σύμφωνα με μια μετάφραση του κινέζικου κειμένου.

Με άλλα λόγια, η έννοια του ΚΚΚ για «ολοκληρωτικό πόλεμο» στοχεύει όχι μόνο να χαλάσει τους συμβατικούς κανόνες και όρια του πολέμου αλλά επίσης να διαβρώσει τους ηθικούς πυλώνες που στηρίζουν την κοινωνία, με τελικό στόχο την καταστροφή του εχθρού.

Αν και αυτός ο όρος δεν φτιάχτηκε επίσημα μέχρι το 1999, το ΚΚΚ λειτουργούσε με αυτόν τον τρόπο παραβίασης των κανόνων ανά την ιστορία. Το ΚΚΚ δεν είναι μόνο ο πρωτοπόρος αυτής της προσέγγισης, αλλά επίσης η μόνη ομάδα στην ανθρώπινη ιστορία που την εφαρμόζει συστηματικά σε όλους τους τομείς.

Ο ‘υπερ-κατάσκοπος’ ως εργαλείο μιας χρήσης

Αν και η Σοβιετική Ένωση ήταν ένας από τους πρώτους μέντορες του ΚΚΚ, δεν είναι ο δημιουργός του ολοκληρωτικού πολέμου, και οι τακτικές κατασκοπείας του κινεζικού καθεστώτος είναι θεμελιωδώς διαφορετικές. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα είναι η υπόθεση του 1985 του Λάρρυ Γου-Τάι Τσιν, που τάραξε την κοινότητα πληροφοριών των ΗΠΑ.

Ο πλέον αποθανών Τσιν, που ήταν για πολλά χρόνια μεταφραστής στην CIA και αναλυτής με πρόσβαση σε άκρως απόρρητο υλικό, έδινε πολύ ευαίσθητες πληροφορίες στην Κίνα για πάνω από τρεις δεκαετίες. Οι κατασκοπευτικές του δραστηριότητες διήρκησαν από τον Πόλεμο της Κορέας την δεκαετία του 1950—όπου έδινε πληροφορίες για στρατόπεδα αιχμαλώτων—έως την δεκαετία του 1970, όπου οι πληροφορίες του έδωσαν στο Πεκίνο την δυνατότητα να περιμένει και να απαντά στρατηγικά σε σημαντικές πρωτοβουλίες των ΗΠΑ, όπως το ιστορικό άνοιγμα στην Κίνα του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον.

Ως ένας υψηλά τοποθετημένος «υπερ κατάσκοπος» που υπηρετούσε το ΚΚΚ με απόλυτη αφοσίωση, ο Τσιν ίσως πίστευε σθεναρά ότι το Κόμμα θα θυμόταν και θα τον επιβράβευε για τις σημαντικές συνεισφορές του. Παρόλα αυτά μετά την σύλληψή του, το ΚΚΚ αρνήθηκε την όποια σχέση με αυτόν, φερόμενο προς αυτόν ως προς τίποτα παραπάνω από ένα βοήθημα μιας χρήσης. Ο Τσιν διατηρούσε έναν τραπεζικό λογαριασμό στο Χονγκ Κονγκ με περίπου $100.000 κερδισμένα από την πώληση πληροφοριών, αλλά μόλις πιάστηκε από τις αρχές των ΗΠΑ, το ΚΚΚ αμέσως πάγωσε τον λογαριασμό.

Τρεις μήνες μετά την σύλληψή του—πιθανώς αντιλαμβανόμενος ότι το ΚΚΚ τον είχε πλήρως εγκαταλείψει—ο Τσιν βρέθηκε νεκρός στο κελί κράτησής του. Φαινόταν ότι είχε προκαλέσει ασφυξία στον εαυτό του με πλαστική σακούλα σκουπιδιών και τα κορδόνια των παπουτσιών του.

Καμία ανταλλαγή, καμία αναγνώριση συλληφθέντων πρακτόρων—αυτή είναι η προσέγγιση του ΚΚΚ στην κατασκοπεία. Δεν αναγνωρίζει όρια, δεν τηρεί κανόνες, και απορρίπτει κάθε μορφή συμβιβασμού ή διαλόγου με τους αντιπάλους του.

Πόλεμος φαιντανύλης: Διαπραγματεύσεις ως απλή τακτική εξαπάτησης

Ο πόλεμος φαιντανύλης του ΚΚΚ κατά των Ηνωμένων Πολιτειών είναι άλλο ένα παράδειγμα.

Ένας χημικός της Αστυνόμευσης Ναρκωτικών των ΗΠΑ ελέγχει σκόνη που περιέχει φαιντανύλη σε εργαστήριο της αστυνομίας στη Νέα Υόρκη, στις 8 Οκτ. 2019. (Don Emmert/AFP μέσω Getty Images)

Η διοίκηση Τραμπ προσπάθησε να πιέσει το Πεκίνο να διαπραγματευτεί μέσω επιβολής δασμών, ελπίζοντας να λύσει το θέμα μέσω διαλόγου

Ωστόσο, το ΚΚΚ προτίμησε να αντέξει τους υψηλούς δασμούς αντί να αναγνωρίσει την όποια ευθύνη για την κρίση φαιντανύλης στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Αυτό αντανακλά την ίδια λογική πίσω από την άρνηση αναγνώρισης του Λάρρυ Γου-Τάι Τσιν—μια καθαρή επίδειξη της νοοτροπίας «ολοκληρωτικού πολέμου» του ΚΚΚ.

Στις 16 Απριλίου 2024, η Επιτροπή της Βουλής των ΗΠΑ για το ΚΚΚ εξέδωσε κείμενο που έλεγε ότι το καθεστώς του ΚΚΚ ενθαρρύνει το παράνομο εμπόριο προδρόμων ουσιών φαιντανύλης μέσω μειώσεων φόρων και άλλων επιδομάτων σε Κινέζους κατασκευαστές.

«Μέσω των πράξεών του, όπως αποκαλύπτει η έρευνά μας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας μας λέει ότι θέλει περισσότερη φαιντανύλη να εισέρχεται στην χώρα μας», είπε ο τότε βουλευτής Μάικ Γκάλλαγκερ, που ήταν επίσης ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος της επιτροπής τότε. «Θέλει το χάος και καταστροφή που προκύπτει από την επιδημία.»

Πιο πρόσφατα, στις 6 Ιουνίου, ο διευθυντής του FBI Κας Πατέλ είπε στον παρουσιαστή εκπομπής Τζο Ρόγκαν ότι το ΚΚΚ δεν εξάγει φαιντανύλη για κέρδος αλλά αντ’ αυτού την χρησιμοποιεί ως όπλο για πόλεμο.

«Κατά την γνώμη μου, το ΚΚΚ την έχει χρησιμοποιήσει ως κατευθυνόμενη προσέγγιση επειδή είμαστε αντίπαλός τους. Και το μακροπρόθεσμο παιχνίδι τους είναι, ‘πως’, κατά την γνώμη μου, ‘βάζουμε τρικλοποδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, τον μεγαλύτερο αντίπαλό μας;’» είπε ο Πατέλ.

Η φαιντανύλη προκάλεσε μια εκτίμηση 48.422 θανάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο το 2024, σύμφωνα με στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Η σύγκρουση με το ΚΚΚ αποτελεί έναν συνεχή ασύμμετρο, αόρατο πόλεμο. Είναι ασύμμετρος επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν με ισότιμα μέτρα, και το ΚΚΚ συνεχώς σπάει τους κανόνες.

Για παράδειγμα, αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να απαιτήσουν ελέγχους εξαγωγών για ορισμένες πρόδρομες ουσίες φαιντανύλης, οι στηριζόμενοι από το ΚΚΚ κατασκευαστές των χημικών αυτών συχνά προσθέτουν μόρια «κάλυψης» στις ουσίες για να αποφευχθεί ο εντοπισμός.

Στον πυρήνα του, αυτό δεν είναι συνήθης διακίνηση ναρκωτικών με στόχο το κέρδος, αλλά ο ολοκληρωτικός πόλεμος ενός κακού καθεστώτος που στοχεύει την καταστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν υπάρχει τρόπος η Αμερική να το σταματήσει μέσω συμβατικών πολιτικών ελέγχου ναρκωτικών.

Οι έτσι αποκαλούμενες διαπραγματεύσεις του ΚΚΚ είναι απλώς τακτικές αποτροπής σχεδιασμένες να εξαπατούν αντιπάλους και να παίρνουν τον χρόνο τους και την ενέργειά τους βάζοντάς τους σε ατελείωτες διπλωματικές διαδικασίες. Αυτό δίνει στο ΚΚΚ περισσότερο χρόνο να συνεχίσει να εξάγει εθιστικές ουσίες και να προετοιμάζει άλλες καταστροφικές δράσεις.

Ιστορικά, οι διαπραγματεύσεις με το ΚΚΚ έχουν αποτύχει να αντιμετωπίσουν θεμελιώδη ζητήματα. Για παράδειγμα, οι έξι ομιλίες του κόμματος προς το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας τελικά οδήγησαν σε αύξηση πυρηνικών όπλων και μεγαλύτερες εμβέλειες πυραύλων. Παρομοίως, το πρώτο στάδιο εμπορικής συμφωνίας ΗΠΑ-Κίνας στην πρώτη θητεία του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ δεν έλυσε τα βασικά ζητήματα. Αντ΄αυτού, αυτές οι ομιλίες συχνά δρουν ως προσωπείο για την στρατηγική ολοκληρωτικού πολέμου του ΚΚΚ.

Η στρατηγική ολοκληρωτικού πολέμου του ΚΚΚ: Οι άνθρωποι ως αναλώσιμοι πόροι

Το ΚΚΚ μοιάζει με πολεμική μηχανή, με το πολιτικό του σύστημα, τον βιομηχανικό του μηχανισμό και τους πολιτιστικούς μηχανισμούς του να είναι μονίμως σε λειτουργία πολέμου.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) έχει χρησιμοποιήσει διάφορες μορφές ολοκληρωτικού πολέμου στις προσπάθειές του να ανατρέψει τη Δημοκρατία της Κίνας (ROC), η οποία είχε επικεφαλής τον Τσιανγκ Κάι-σεκ από το 1928 έως το 1949.

Αφού ηττήθηκε από τις κομμουνιστικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου, η εθνικιστική κυβέρνηση της ROC υποχώρησε στην Ταϊβάν το 1949, όπου παραμένει μέχρι σήμερα ως το κυβερνών σώμα του νησιωτικού έθνους.

Χρήση πολιτών ως ανθρώπινες ασπίδες στον πόλεμο

Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της δεκαετίας του 1940, το ΚΚΚ ανάγκαζε άοπλους πολίτες – συχνά μεγάλες ομάδες ηλικιωμένων αγροτών – να βαδίζουν μπροστά από τα στρατεύματά του ως ανθρώπινες ασπίδες. Αυτή η σκληρή τακτική έθετε τις εθνικιστικές δυνάμεις, τον επίσημο στρατό της Δημοκρατίας της Κίνας, σε δύσκολα ηθικά διλήμματα. Απρόθυμοι να πυροβολήσουν τους συμπατριώτες τους, τα εθνικιστικά στρατεύματα συχνά δίσταζαν ή αρνούνταν να ανταποδώσουν τα πυρά, επιτρέποντας στο ΚΚΚ να αποκτήσει εύκολα το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης.

Αυτά τα οδυνηρά γεγονότα απεικονίζονται έντονα σε έργα όπως το «Μεγάλο Ποτάμι, Μεγάλη Θάλασσα – Ανείπωτες Ιστορίες του 1949» της καταξιωμένης Ταϊβανής συγγραφέως Λουνγκ Γινγκ-τάι (Lung Ying-tai) και το «Οι Τρεις Απελευθερώσεις μου», ένα προσωπικό δοκίμιο του αείμνηστου Μα Σεν (Ma Sen), διακεκριμένου λογοτεχνικού κριτικού και συγγραφέα που πέρασε τα τελευταία του χρόνια στον Καναδά.

Ο στρατηγός Χου Λιεν των εθνικιστικών δυνάμεων είχε γίνει μάρτυρας τέτοιων φρικαλεοτήτων. Μοιράστηκε μια ανατριχιαστική αφήγηση με τον φίλο του, Χο Τζιαχουά, ο οποίος έγραψε για αυτή τη συζήτηση. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ming Pao Monthly του Χονγκ Κονγκ, το 1989.

«Τότε, όταν πολεμούσα τις κομμουνιστικές δυνάμεις στα βουνά Ιμένγκ, είδα με τα ίδια μου τα μάτια πώς ανάγκαζαν τους πολίτες να ορμήσουν μπροστά, κρατώντας δύο χειροβομβίδες», αφηγείται ο Χου, σύμφωνα με τον Χο. «Τα στρατεύματά μας άνοιξαν πυρ με πολυβόλα, αλλά αυτοί που σκοτώθηκαν ήταν όλοι πολίτες. Φυσικά, δεν αντέχαμε να συνεχίσουμε να πυροβολούμε… θα προτιμούσαμε να αποδεχτούμε την ήττα.»

Ο ιστορικός Σιν Χαονιέν, που ζει στις ΗΠΑ, μοιράστηκε μια παρόμοια αφήγηση κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας διαλέξεων σε περισσότερες από 20 πόλεις το 2005. Αναφέρθηκε στη μαρτυρία ενός αποστράτου αξιωματικού από τη Στρατιωτική Περιοχή Τζινάν του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ), ο οποίος αποκάλυψε αυτό που ονόμασε αλήθεια πίσω από τη νίκη του ΚΚΚ επί της επίλεκτης 74ης Μεραρχίας του Εθνικιστικού Στρατού κατά τη Μάχη του Μενγκλιανγκού.

Σύμφωνα με τον απόστρατο αξιωματικό, η αρχική επίθεση του ΚΚΚ στη θέση Μενγκλιανγκού – που βρίσκεται στην πλαγιά ενός λόφου – αντιμετωπίστηκε με σφοδρά πυρά από τις εθνικιστικές δυνάμεις. Αλλά προς έκπληξη των στρατιωτών, οι πρώτες γραμμές της προελαύνουσας φάλαγγας αποτελούνταν από ηλικιωμένους πολίτες, άνδρες και γυναίκες. Τα εθνικιστικά στρατεύματα σταμάτησαν αμέσως τα πυρά.

Στο δεύτερο κύμα, παιδιά ηγήθηκαν της επίθεσης. Και πάλι, οι εθνικιστές κατέβασαν τα όπλα τους. Εκμεταλλευόμενες αυτή τη στιγμή δισταγμού, οι δυνάμεις του ΚΚΚ προέλασαν, αλλά τελικά απωθήθηκαν.

Στη συνέχεια ήρθε το τρίτο κύμα: Όσοι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή κρατούσαν λευκά σεντόνια. Ακριβώς τη στιγμή που τα εθνικιστικά στρατεύματα ετοιμάζονταν να πυροβολήσουν, τα σεντόνια πετάχτηκαν στην άκρη, αποκαλύπτοντας μια ομάδα γυμνών νεαρών γυναικών. Οι στρατιώτες έριξαν ξανά τα τουφέκια τους.

Σύμφωνα με την αφήγηση του απόστρατου αξιωματικού, οι ηλικιωμένοι πολίτες που χρησιμοποιήθηκαν στο πρώτο κύμα ήταν αυτοί που χαρακτηρίστηκαν από το ΚΚΚ ως γαιοκτήμονες, πλούσιοι αγρότες και αντεπαναστάτες. Χαρακτηρισμένοι ως ‘ταξικοί εχθροί’, η ζωή τους θεωρούνταν αναλώσιμη. Το δεύτερο κύμα αποτελούνταν από ανήλικα αγόρια και κορίτσια, τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων των ‘ταξικών εχθρών’. Η τρίτη ομάδα, οι νεαρές γυναίκες, ήταν κόρες και νύφες τέτοιων οικογενειών.

Ολόκληρη η 74η Μεραρχία τελικά καταστράφηκε. Ο διοικητής της, στρατηγός Τζανγκ Λινγκφού, ήταν παρασημοφορημένος ήρωας του πολέμου κατά της Ιαπωνίας. Ο Εθνικιστικός Στρατός δήλωσε ότι αυτοκτόνησε, ισχυριζόμενος ότι άφησε σημείωμα αυτοκτονίας, ενώ το ΚΚΚ δήλωσε ότι στρατιώτες του ΛΑΣ τον σκότωσαν.

Αρκετοί εξέχοντες συγγραφείς – συμπεριλαμβανομένων των Λουνγκ, Μα και Χο – και πολιτικές προσωπικότητες όπως ο Λιάνγκ Σου-γιουνγκ, πρώην πρόεδρος του Νομοθετικού Γιουάν [Κοινοβουλίου] της Ταϊβάν, έχουν τεκμηριώσει την ευρεία χρήση αμάχων ως ‘κρέας για τα κανόνια’ από το ΚΚΚ στα γραπτά τους. Οι αφηγήσεις τους βοηθούν να καταδειχθεί ότι αυτές οι τακτικές δεν ήταν μεμονωμένες πράξεις που πραγματοποιήθηκαν από λίγους αδίστακτους διοικητές, αλλά μάλλον μια υπολογισμένη και ευρέως χρησιμοποιούμενη στρατηγική εντός του ΛΑΣ.

Το 1948, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Τσάνγκτσουν, μιας μεγάλης πόλης στη βορειοανατολική Κίνα, η ίδια λογική της ανθρωποθυσίας για τη νίκη εφαρμόστηκε: για να εξαντλήσουν τα αποθέματα τροφίμων της πόλης και να αναγκάσουν την παράδοση της εθνικιστικής φρουράς, οι κομμουνιστικές δυνάμεις περικύκλωσαν πλήρως την Τσάνγκτσουν, σφραγίζοντάς την τόσο σφιχτά που κανένας άμαχος δεν μπορούσε να δραπετεύσει.

Μετά από πέντε μήνες αποκλεισμού, οι εθνικιστές υπερασπιστές τελικά παραδόθηκαν. Η Τσάνγκτσουν, κάποτε μια ακμάζουσα πόλη, είχε μετατραπεί σε ένα άψυχο κέλυφος. Από τους αρχικούς 500.000-800.000 κατοίκους, μόνο 170.000 επέζησαν – ένας ελάχιστος αριθμός, που καταγράφεται στο βιβλίο της Λουνγκ, «Big River, Big Sea» (2009).
Το κομμουνιστικό φάντασμα

Ό,τι έχει περιγραφεί μέχρι στιγμής είναι απλώς ένα μικρό κλάσμα του δόγματος και της πρακτικής του ολοκληρωτικού πολέμου που διεξάγει το ΚΚΚ.

Από τότε που κατέλαβε την εξουσία, το ΚΚΚ έχει αναδείξει αυτήν την έννοια σε κυβερνητική αρχή – αναπτύσσοντάς τη για να καταστείλει τους πολιτικούς του αντιπάλους, να εκδιώξει Κινέζους πολίτες και να διαλύσει τις παραδοσιακές πεποιθήσεις, την ηθική και τις αξίες εντός της χώρας.

Σε διεθνές επίπεδο, το ΚΚΚ χρησιμοποιεί ολοκληρωτικό πόλεμο για να διαδώσει την ιδεολογική του επιρροή και αφήγηση μέσω πολιτικής ανατροπής, κατασκοπείας, κυβερνοεπιθέσεων και εκστρατειών ψυχολογικού, οικονομικού, τεχνολογικού και βιολογικού πολέμου.

Κάθε σημαντική δραστηριότητα του ΚΚΚ φέρει το σημάδι του ολοκληρωτικού πολέμου.

Το βιβλίο του 1999 «Ολοκληρωτικός Πόλεμος» απηχεί, σχεδόν αυτολεξεί, τον ριζοσπαστικό σκοπό που διακηρύσσεται στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο: «Οι Κομμουνιστές απεχθάνονται να κρύβουν τους στόχους τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να επιτευχθούν μόνο με τη βίαιη ανατροπή όλων των υπαρχουσών κοινωνικών συνθηκών».

Αυτό σημαίνει ότι οι θεμελιώδεις πυλώνες της ανθρώπινης κοινωνίας – ηθική, ηθική, κράτος δικαίου, οικονομικά συστήματα και υγιείς κοινωνικές σχέσεις – θεωρούνται όλοι από το ΚΚΚ ως στόχοι προς εξάλειψη. Επιδιώκοντας αυτόν τον στόχο, το Κόμμα χρησιμοποιεί κάθε δυνατό μέσο, χωρίς περιορισμούς από το νόμο, την ηθική ή τη συνείδηση.

Ο απεριόριστος πόλεμος δεν είναι απλώς μια τακτική για το ΚΚΚ – είναι ενσωματωμένος στο ιδεολογικό του DNA: μια βαθιά ριζωμένη εχθρότητα προς την ηθική και πολιτισμική τάξη της ανθρωπότητας.

Υπό αυτό το πρίσμα, το ΚΚΚ μοιάζει με πολεμική μηχανή, με το πολιτικό του σύστημα, τον βιομηχανικό μηχανισμό και τους πολιτιστικούς μηχανισμούς του να βρίσκονται μόνιμα σε πολεμική λειτουργία.

Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Δύση κατέληξε πρόωρα στο συμπέρασμα ότι ο κομμουνισμός είχε αποτύχει και πολλοί πίστευαν ότι η κομμουνιστική Κίνα μεταρρυθμιζόταν και ενσωματώνονταν στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς. Η ιδεολογική αντιπαράθεση δεν θεωρούνταν πλέον κεντρική στην παγκόσμια πολιτική. Αυτός ο στρατηγικά λανθασμένος υπολογισμός είχε τελικά μεγάλο κόστος, καθώς το ΚΚΚ έχει αρχίσει να επιβάλει ανοιχτά τη δύναμή του και δεν κρύβει πλέον την εχθρότητά του. Πρέπει να αντλήσουμε ένα σημαντικό μάθημα από αυτήν την κατάσταση.

Το ΚΚΚ δεν είναι μια συνηθισμένη δικτατορία – είναι ένα καθεστώς που διαστρεβλώνεται και καθοδηγείται από το κομμουνιστικό φάσμα, απελευθερώνοντας δυνάμεις που είναι αντιθρησκευτικές και αντιανθρώπινες μέσω του απόλυτου ελέγχου του επί της κινεζικής κοινωνίας.

του Χουί Χουγιού
https://theepochtimes.gr/i-stratigiki-oloklirotikou-polemou-t/

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια
* Please Don't Spam Here. All the Comments are Reviewed by Admin.

Top Post Ad


"Το ποιο επικίνδυνο από όλα τα ηθικά διλήμματα είναι όταν, είμαστε υποχρεωμένοι να κρύβουμε την αλήθεια για να βοηθήσουμε την αλήθεια να νικήσει"

Below Post Ad


“Το ανάλογο αξίωμα της κοινωνικής μηχανικής είναι: Αν κάτι δεν έχει αναφερθεί, δεν συνέβη ποτέ”