ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ
2 Μαρτίου 2014
Στην περιοχή διακυβεύεται το μέλλον της Ρωσίας, οι σχέσεις της με την ΕΕ, καθώς επίσης η ηγεμονία των Η.Π.Α. στον πλανήτη – ενώ ολόκληρη η Ανατολική Ευρώπη θεωρείται ως το επίκεντρο ενός νέου, εξαιρετικά καταστροφικού χρηματοπιστωτικού σεισμού.
Με την κατάσταση στην περιοχή να θυμίζει τις ημέρες που προηγήθηκαν του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν μπορεί παρά να απορήσει κανείς σχετικά με όλα όσα έχουν συμβεί από το Νοέμβριο του 2013 – πόσο μάλλον όταν μία νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση, σύμφωνα με όλους τους διεθνείς παρατηρητές των εκλογών, εκδιώκεται από την ηγεσία της χώρας.
Ο πρόεδρος της δε (Janukowytsch), μετά από βίαιες διαμαρτυρίες, αναταραχές, διαδηλώσεις, καθώς επίσης τρομοκρατικές δολοφονίες, υποχρεώνεται από την (αυτοαποκαλούμενη) αντιπολίτευση να εγκαταλείψει τη θέση του – δραπετεύοντας κυριολεκτικά στο εξωτερικό, κατηγορούμενος ως αιμοσταγής δικτάτορας και εγκληματίας πολέμου.
Σύμφωνα με τον αρχηγό των διαδηλωτών, το «έγκλημα» του προέδρου της χώρας ήταν το ότι, δεν αποδέχθηκε μία ασαφώς διατυπωμένη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, η οποία προσέφερε στην Ουκρανία ελάχιστα πλεονεκτήματα – προς όφελος μίας ολοκληρωμένης συμφωνίας με τη Ρωσία, η οποία θα ενίσχυε τη χώρα άμεσα με 15 δις €, ενώ θα μείωνε παράλληλα τις τιμές εισαγωγής φυσικού αερίου. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτά που προσφέρθηκαν στην Ελλάδα στις αρχές του 2009, οδηγώντας την τότε κυβέρνηση στην πτώση της, μετά από μία σειρά σκανδάλων – «προκατασκευασμένων» κατά πολλούς.
Επιστρέφοντας στην Ουκρανία, όταν η κυβέρνηση της αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση της Ρωσίας, οι Η.Π.Α. «πάτησαν το γκάζι» – με αποτέλεσμα τη σημερινή καταστροφή. Στα πλαίσια αυτά, μία τυλιγμένη σε ένα πέπλο μυστηρίου παραστρατιωτική νεοναζιστική οργάνωση, η οποία θεωρείται πως διατηρεί σχέσεις με το ΝΑΤΟ, διαδραμάτισε έναν αποφασιστικό ρόλο – όσον αφορά τις σκόπιμες επιθέσεις από ελεύθερους σκοπευτές, καθώς επίσης τις εκρήξεις βίας, οι οποίες οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης.
Η καταστροφή της χώρας από τη Δύση δεν ολοκληρώθηκε φυσικά αφού, όπως συνήθως συμβαίνει, έχει σταλθεί το ΔΝΤ – το οποίο, έναντι αυστηρών μέτρων, θα παρέχει δάνεια στην Ουκρανία, δρομολογώντας τη λεηλασία και την υποδούλωση της. Εάν δε αντιδράσει ή δεν αποδεχτεί τα «μέτρα» ως έχουν, τότε θα ακολουθήσει η γνωστή από την πρώην Γιουγκοσλαβία εισβολή του ΝΑΤΟ – εάν φυσικά παρέμενε ουδέτερη η Ρωσία, η οποία όμως δεν είναι τόσο ανόητη, για να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο, όπως έχει τεκμηριωθεί από την εισβολή της στην Κριμαία (άρθρο).
Στο σημείο αυτό είναι ίσως σκόπιμο να εξετάσει κανείς τον τρόπο, με τον οποίο λειτούργησε η Ευρώπη – ξεκινώντας από την τηλεφωνική συνομιλία της εντεταλμένης για την Ευρώπη εκ μέρους του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών κυρίας Victoria Nuland, με τον αμερικανό πρεσβευτή στο Κίεβο. Στη συνομιλία αυτή, η οποία αποκαλύφθηκε δημόσια, η κυρία Nuland ανέφερε πως ακριβώς θα επιθυμούσε να στελεχωθεί η κυβέρνηση συνεργασίας της Ουκρανίας – ενώ, όσον αφορούσε τις προτεινόμενες από την ΕΕ λύσεις, το σχόλιο της ήταν το γνωστό «Fuck the EU».
Στη συνέχεια, μετά την αποκάλυψη της συνομιλίας δηλαδή, η ΕΕ αποφάσισε να αναλάβει μόνη της την πρωτοβουλία – με το Γερμανό υπουργό εξωτερικών να προτείνει στο Γάλλο ομόλογο του ένα από κοινού ταξίδι στο Κίεβο, με στόχο την αποκατάσταση της ειρήνης στο εσωτερικό της Ουκρανίας, πριν επιδεινωθεί ο εμφύλιος πόλεμος.
Οι δύο Ευρωπαίοι υπουργοί εξωτερικών παρακάλεσαν τον Πολωνό ομόλογο τους να συμμετέχει στην προσπάθεια – ενώ στις συνομιλίες που ακολούθησαν στο Κίεβο, συμμετείχαν μαζί με τον πρώην πρόεδρο (Janukowytsch) και οι τρεις ηγέτες της αντιπολίτευσης, καθώς επίσης ένας εκπρόσωπος της Ρωσίας.
Οι Η.Π.Α. δεν προσκλήθηκαν στις συνομιλίες – ένα γεγονός ασυνήθιστο που υποδηλώνει παράλληλα τη διάσπαση της δυτικής συμμαχίας. Σε κάθε περίπτωση, επιτεύχθηκε η συμφωνία της ΕΕ με τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του εκπροσώπου της πλειοψηφίας των διαδηλωτών – αναφορικά με τη διεξαγωγή νέων εκλογών το Δεκέμβριο, την επιστροφή στο Σύνταγμα του 2004, καθώς επίσης την απελευθέρωση της Julia Tymoschenko από τη φυλακή.
Αν και φάνηκε πως η συμφωνία θα οδηγούσε στο τέλος το πολύμηνο χάος που επικρατούσε στη χώρα, η ηρεμία διήρκεσε μόλις δώδεκα ώρες – αφού, αμέσως μετά, έγινε χαμός. Αναλυτικότερα, ελεύθεροι σκοπευτές άρχισαν να πυροβολούν (στις 22 Φεβρουαρίου) το συγκεντρωμένο στην «Πλατεία Ανεξαρτησίας» πλήθος – με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πανικός και να υποχωρήσουν άτακτα οι αστυνομικές δυνάμεις.
.
Χωρίς καμία αιτιολογία, ο εκλεκτός της Γερμανίας ηγέτης της αντιπολίτευσης (Klitschko), ο πρώην πυγμάχος που χρηματοδοτείται από γερμανικό ίδρυμα, αναίρεσε τη συμφωνία – ενώ, σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι ελεύθεροι σκοπευτές τοποθετήθηκαν από μία ακροδεξιά παραστρατιωτική οργάνωση, με το όνομα «UNA-UNSO».
Ο ηγέτης της οργάνωσης αυτής (A. Shkil) ήταν πριν από δέκα χρόνια σύμβουλος της Tymoschenko – ενώ κατά τη διάρκεια της πυροδοτούμενης από τις Η.Π.Α. «Πορτοκαλί Επανάστασης» του 2003/2004, η «UNA-UNSO» υποστήριζε τον «υπέρ του ΝΑΤΟ» υποψήφιο W. Juschtschenko, εναντίον του υποψηφίου «υπέρ της Ρωσίας» πρώην προέδρου Janukowytsch. Σύμφωνα δε με πολλές αναφορές, η οργάνωση «UNA-UNSO» διατηρεί στενές σχέσεις με το γερμανικό «εθνικοδημοκρατικό» κόμμα NPD.
Περαιτέρω, η παραστρατιωτική οργάνωση «UNA-UNSO» ευρίσκεται, ανέκαθεν μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (1991), πίσω από τις διαδηλώσεις εναντίον της ρωσικής επιρροής στην Ουκρανία – ενώ συμμετείχε πάντοτε στις «σκευωρίες» (βρώμικους πολέμους) του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη εναντίον της Ρωσίας, ως σύμμαχος του ουσιαστικά.
Εάν λοιπόν ισχύει το ότι, η «UNA-UNSO» δεν ανήκει στην ουκρανική αντιπολίτευση, αλλά αποτελεί μία μυστική οργάνωση του ΝΑΤΟ, η οποία χρησιμοποιεί ως βάση την Ουκρανία, τότε είναι εύλογη η αδυναμία εφαρμογής της συμφωνίας που επετεύχθη με την ΕΕ – αφού υπήρξε προφανώς σαμποτάζ εκ μέρους των αποκλεισθέντων από τη συνάντηση Η.Π.Α., με τη βοήθεια της «UNA-UNSO».
Περαιτέρω, τόσο η εντεταλμένη του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών, όσο και ο μάλλον ακροδεξιός ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής J. McCain, διατηρούν στενές σχέσεις με το ναζιστικό κόμμα της Ουκρανίας (Swoboda) – ο ηγέτης του οποίου διακρίνεται ιδιαίτερα για τον αντισημιτισμό του.
Το συγκεκριμένο κόμμα ιδρύθηκε επίσημα το 1995, με σύμβολο που μοιάζει με το χιτλερικό αγκυλωτό σταυρό – ενώ θεωρείται το «εκλογικό χέρι» όλων των νεοφασιστικών οργανώσεων της Ουκρανίας, όπως η «UNA-UNSO». Ολοκληρώνοντας, ο εκλεκτός των Η.Π.Α., A.Jazenjuk του κόμματος της Tymoschenko είναι αυτός που θα ορισθεί ως πρόεδρος της χώρας για το μεσοδιάστημα έως τις εκλογές.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σήμερα, όπου η δήθεν «αντιπολίτευση» έχει εξορίσει τον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας, ενώ έχει διαλύσει την εθνική αστυνομική μονάδα «Berkut», οι Η.Π.Α. απαιτούν την εισβολή των συνδίκων του διαβόλου στην Ουκρανία – με στόχο φυσικά τη λεηλασία των «διαμαντιών του στέμματος» της χώρας (δημόσιες κοινωφελείς, στρατηγικές και κερδοφόρες επιχειρήσεις).
Στις διαπραγματεύσεις του περασμένου Οκτώβρη το ΔΝΤ απαίτησε από την κυβέρνηση της Ουκρανίας το διπλασιασμό των τιμών του φυσικού αερίου, καθώς επίσης του ηλεκτρισμού – τόσο όσον αφορά τα νοικοκυριά, όσο και τη βιομηχανία.
Επίσης την άρση της απαγόρευσης πώλησης των εύφορων αγροτικών εκτάσεων της χώρας σε ιδιώτες, την υποτίμηση του νομίσματος, τις αποκρατικοποιήσεις, τη μείωση των δαπανών για την παιδεία και την υγεία, τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους κοκ. – ως αντάλλαγμα ενός δανείου ύψους 4 δις $ (όταν η Ρωσία προσέφερε πριν την πτώση της κυβέρνησης 15 δις $, καθώς επίσης μία έκπτωση της τάξης του 35% στο φυσικό αέριο).
Προφανώς λοιπόν επιδιώκεται η λεηλασία από το ΔΝΤ και η υποδούλωση της χώρας από τις Η.Π.Α. Με δεδομένο όμως το ότι, διακυβεύεται στο «παιχνίδι» το μέλλον της Ρωσίας, οι σχέσεις της με την ΕΕ, καθώς επίσης η ηγεμονία των Η.Π.Α. στον πλανήτη, το δράμα της Ουκρανίας, η οποία ζήτησε τη «βοήθεια» του ΝΑΤΟ (όπως το Ιράκ κοκ.), μόλις ξεκίνησε.
Την ίδια στιγμή, ολόκληρη η Ανατολική Ευρώπη θεωρείται ως το επίκεντρο του νέου χρηματοπιστωτικού σεισμού, ο οποίος θα γίνει αισθητός ακόμη και στην κεντρική Ευρώπη – ιδίως δε στην Αυστρία και την Ελλάδα, λόγω των τραπεζικών υποκαταστημάτων τους στην περιοχή, με απρόβλεπτα επακόλουθα.
Υστερόγραφο: Στην Ευρώπη, μεγάλο πρόβλημα θα δημιουργηθεί στην προμήθεια φυσικού αερίου από τη Ρωσία – ενώ θα υπάρξουν σίγουρα επιπτώσεις στο ρυθμό ανάπτυξης ολόκληρου του πλανήτη, εάν ακολουθήσουν πολεμικές αντιπαραθέσεις.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα (πηγή: Cap.), στο τέλος του 2012 οι συνολικές άμεσες ελληνικές επενδύσεις στην Ουκρανία ανερχόταν σε 466 εκ. $. Ιδιαίτερα την τελευταία τριετία, οι εξαγωγές ελληνικών εταιρειών προς τη χώρα είχαν καταγράψει αυξητικές τάσεις – ενώ αυξημένο ήταν και το συνάλλαγμα, λόγω της έλευσης τουριστών από την Ουκρανία.
Τρεις από τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες, η Alpha Bank, η Eurobank και η Πειραιώς, έχουν επεκτείνει τις δραστηριότητες τους στην χώρα. Αρχικά η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία απέκτησε το Μάιο του 2007 την International Commerce Bank και εν συνεχεία η Εurobank – με την εξαγορά της Universal Bank τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς. Ακολούθησε η Alpha Bank ένα χρόνο αργότερα, αποκτώντας τoν έλεγχο της OJSC Astra Bank.
Ιδιαίτερα για την Eurobank, η οποία διαθέτει σημαντική παρουσία και ευρύ δίκτυο καταστημάτων στη χώρα, η διοίκηση έχει αναφέρει στην πρόσφατη παρουσίαση των αποτελεσμάτων του ομίλου ότι, οι χορηγήσεις δανείων στην Ουκρανία είναι της τάξης των 500 εκ. $ – για τις οποίες έχουν ληφθεί προβλέψεις.
Εξίσου σημαντική είναι η δραστηριότητα της Μηχανικής στην Ουκρανία. Ο ελληνικός όμιλος έχει κατασκευάσει, μεταξύ άλλων, ένα εμπορικό κέντρο 30.000 τμ στην Οδησσό, κτίρια διαμερισμάτων, καταστημάτων, ένα μεγάλο κτίριο γραφείων και ένα πολιτιστικό κέντρο στη Μαριούπολη – όπου είναι έντονο το ελληνικό στοιχείο. Ο όμιλος είχε επίσης ξεκινήσει εργασίες κατασκευής δύο συγκροτημάτων σε Κίεβο και Οδησσό αντίστοιχα.
Συνολικά, 52 ελληνικές επιχειρήσεις διαθέτουν παρουσία στην Ουκρανία. Μεταξύ άλλων, δραστηριότητες μέσω θυγατρικών ή τοπικών αντιπρόσωπων διαθέτουν οι Coca Cola, Chipita, Sunlight, Σαράντης, Ήφαιστος, Alumil, Balkan, Etem, Profilco, Yioula, Informer, Elton Χημικά κ.α.
Με την κατάσταση στην περιοχή να θυμίζει τις ημέρες που προηγήθηκαν του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν μπορεί παρά να απορήσει κανείς σχετικά με όλα όσα έχουν συμβεί από το Νοέμβριο του 2013 – πόσο μάλλον όταν μία νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση, σύμφωνα με όλους τους διεθνείς παρατηρητές των εκλογών, εκδιώκεται από την ηγεσία της χώρας.
Ο πρόεδρος της δε (Janukowytsch), μετά από βίαιες διαμαρτυρίες, αναταραχές, διαδηλώσεις, καθώς επίσης τρομοκρατικές δολοφονίες, υποχρεώνεται από την (αυτοαποκαλούμενη) αντιπολίτευση να εγκαταλείψει τη θέση του – δραπετεύοντας κυριολεκτικά στο εξωτερικό, κατηγορούμενος ως αιμοσταγής δικτάτορας και εγκληματίας πολέμου.
Σύμφωνα με τον αρχηγό των διαδηλωτών, το «έγκλημα» του προέδρου της χώρας ήταν το ότι, δεν αποδέχθηκε μία ασαφώς διατυπωμένη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, η οποία προσέφερε στην Ουκρανία ελάχιστα πλεονεκτήματα – προς όφελος μίας ολοκληρωμένης συμφωνίας με τη Ρωσία, η οποία θα ενίσχυε τη χώρα άμεσα με 15 δις €, ενώ θα μείωνε παράλληλα τις τιμές εισαγωγής φυσικού αερίου. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτά που προσφέρθηκαν στην Ελλάδα στις αρχές του 2009, οδηγώντας την τότε κυβέρνηση στην πτώση της, μετά από μία σειρά σκανδάλων – «προκατασκευασμένων» κατά πολλούς.
Επιστρέφοντας στην Ουκρανία, όταν η κυβέρνηση της αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση της Ρωσίας, οι Η.Π.Α. «πάτησαν το γκάζι» – με αποτέλεσμα τη σημερινή καταστροφή. Στα πλαίσια αυτά, μία τυλιγμένη σε ένα πέπλο μυστηρίου παραστρατιωτική νεοναζιστική οργάνωση, η οποία θεωρείται πως διατηρεί σχέσεις με το ΝΑΤΟ, διαδραμάτισε έναν αποφασιστικό ρόλο – όσον αφορά τις σκόπιμες επιθέσεις από ελεύθερους σκοπευτές, καθώς επίσης τις εκρήξεις βίας, οι οποίες οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης.
Η καταστροφή της χώρας από τη Δύση δεν ολοκληρώθηκε φυσικά αφού, όπως συνήθως συμβαίνει, έχει σταλθεί το ΔΝΤ – το οποίο, έναντι αυστηρών μέτρων, θα παρέχει δάνεια στην Ουκρανία, δρομολογώντας τη λεηλασία και την υποδούλωση της. Εάν δε αντιδράσει ή δεν αποδεχτεί τα «μέτρα» ως έχουν, τότε θα ακολουθήσει η γνωστή από την πρώην Γιουγκοσλαβία εισβολή του ΝΑΤΟ – εάν φυσικά παρέμενε ουδέτερη η Ρωσία, η οποία όμως δεν είναι τόσο ανόητη, για να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο, όπως έχει τεκμηριωθεί από την εισβολή της στην Κριμαία (άρθρο).
Victoria Nuland
Στο σημείο αυτό είναι ίσως σκόπιμο να εξετάσει κανείς τον τρόπο, με τον οποίο λειτούργησε η Ευρώπη – ξεκινώντας από την τηλεφωνική συνομιλία της εντεταλμένης για την Ευρώπη εκ μέρους του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών κυρίας Victoria Nuland, με τον αμερικανό πρεσβευτή στο Κίεβο. Στη συνομιλία αυτή, η οποία αποκαλύφθηκε δημόσια, η κυρία Nuland ανέφερε πως ακριβώς θα επιθυμούσε να στελεχωθεί η κυβέρνηση συνεργασίας της Ουκρανίας – ενώ, όσον αφορούσε τις προτεινόμενες από την ΕΕ λύσεις, το σχόλιο της ήταν το γνωστό «Fuck the EU».
Στη συνέχεια, μετά την αποκάλυψη της συνομιλίας δηλαδή, η ΕΕ αποφάσισε να αναλάβει μόνη της την πρωτοβουλία – με το Γερμανό υπουργό εξωτερικών να προτείνει στο Γάλλο ομόλογο του ένα από κοινού ταξίδι στο Κίεβο, με στόχο την αποκατάσταση της ειρήνης στο εσωτερικό της Ουκρανίας, πριν επιδεινωθεί ο εμφύλιος πόλεμος.
Οι δύο Ευρωπαίοι υπουργοί εξωτερικών παρακάλεσαν τον Πολωνό ομόλογο τους να συμμετέχει στην προσπάθεια – ενώ στις συνομιλίες που ακολούθησαν στο Κίεβο, συμμετείχαν μαζί με τον πρώην πρόεδρο (Janukowytsch) και οι τρεις ηγέτες της αντιπολίτευσης, καθώς επίσης ένας εκπρόσωπος της Ρωσίας.
Οι Η.Π.Α. δεν προσκλήθηκαν στις συνομιλίες – ένα γεγονός ασυνήθιστο που υποδηλώνει παράλληλα τη διάσπαση της δυτικής συμμαχίας. Σε κάθε περίπτωση, επιτεύχθηκε η συμφωνία της ΕΕ με τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του εκπροσώπου της πλειοψηφίας των διαδηλωτών – αναφορικά με τη διεξαγωγή νέων εκλογών το Δεκέμβριο, την επιστροφή στο Σύνταγμα του 2004, καθώς επίσης την απελευθέρωση της Julia Tymoschenko από τη φυλακή.
Αν και φάνηκε πως η συμφωνία θα οδηγούσε στο τέλος το πολύμηνο χάος που επικρατούσε στη χώρα, η ηρεμία διήρκεσε μόλις δώδεκα ώρες – αφού, αμέσως μετά, έγινε χαμός. Αναλυτικότερα, ελεύθεροι σκοπευτές άρχισαν να πυροβολούν (στις 22 Φεβρουαρίου) το συγκεντρωμένο στην «Πλατεία Ανεξαρτησίας» πλήθος – με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πανικός και να υποχωρήσουν άτακτα οι αστυνομικές δυνάμεις.
.
UNA-UNSO
Χωρίς καμία αιτιολογία, ο εκλεκτός της Γερμανίας ηγέτης της αντιπολίτευσης (Klitschko), ο πρώην πυγμάχος που χρηματοδοτείται από γερμανικό ίδρυμα, αναίρεσε τη συμφωνία – ενώ, σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι ελεύθεροι σκοπευτές τοποθετήθηκαν από μία ακροδεξιά παραστρατιωτική οργάνωση, με το όνομα «UNA-UNSO».
Ο ηγέτης της οργάνωσης αυτής (A. Shkil) ήταν πριν από δέκα χρόνια σύμβουλος της Tymoschenko – ενώ κατά τη διάρκεια της πυροδοτούμενης από τις Η.Π.Α. «Πορτοκαλί Επανάστασης» του 2003/2004, η «UNA-UNSO» υποστήριζε τον «υπέρ του ΝΑΤΟ» υποψήφιο W. Juschtschenko, εναντίον του υποψηφίου «υπέρ της Ρωσίας» πρώην προέδρου Janukowytsch. Σύμφωνα δε με πολλές αναφορές, η οργάνωση «UNA-UNSO» διατηρεί στενές σχέσεις με το γερμανικό «εθνικοδημοκρατικό» κόμμα NPD.
Andriy Shkil
Περαιτέρω, η παραστρατιωτική οργάνωση «UNA-UNSO» ευρίσκεται, ανέκαθεν μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (1991), πίσω από τις διαδηλώσεις εναντίον της ρωσικής επιρροής στην Ουκρανία – ενώ συμμετείχε πάντοτε στις «σκευωρίες» (βρώμικους πολέμους) του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη εναντίον της Ρωσίας, ως σύμμαχος του ουσιαστικά.
Εάν λοιπόν ισχύει το ότι, η «UNA-UNSO» δεν ανήκει στην ουκρανική αντιπολίτευση, αλλά αποτελεί μία μυστική οργάνωση του ΝΑΤΟ, η οποία χρησιμοποιεί ως βάση την Ουκρανία, τότε είναι εύλογη η αδυναμία εφαρμογής της συμφωνίας που επετεύχθη με την ΕΕ – αφού υπήρξε προφανώς σαμποτάζ εκ μέρους των αποκλεισθέντων από τη συνάντηση Η.Π.Α., με τη βοήθεια της «UNA-UNSO».
Περαιτέρω, τόσο η εντεταλμένη του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών, όσο και ο μάλλον ακροδεξιός ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής J. McCain, διατηρούν στενές σχέσεις με το ναζιστικό κόμμα της Ουκρανίας (Swoboda) – ο ηγέτης του οποίου διακρίνεται ιδιαίτερα για τον αντισημιτισμό του.
Το συγκεκριμένο κόμμα ιδρύθηκε επίσημα το 1995, με σύμβολο που μοιάζει με το χιτλερικό αγκυλωτό σταυρό – ενώ θεωρείται το «εκλογικό χέρι» όλων των νεοφασιστικών οργανώσεων της Ουκρανίας, όπως η «UNA-UNSO». Ολοκληρώνοντας, ο εκλεκτός των Η.Π.Α., A.Jazenjuk του κόμματος της Tymoschenko είναι αυτός που θα ορισθεί ως πρόεδρος της χώρας για το μεσοδιάστημα έως τις εκλογές.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σήμερα, όπου η δήθεν «αντιπολίτευση» έχει εξορίσει τον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας, ενώ έχει διαλύσει την εθνική αστυνομική μονάδα «Berkut», οι Η.Π.Α. απαιτούν την εισβολή των συνδίκων του διαβόλου στην Ουκρανία – με στόχο φυσικά τη λεηλασία των «διαμαντιών του στέμματος» της χώρας (δημόσιες κοινωφελείς, στρατηγικές και κερδοφόρες επιχειρήσεις).
Στις διαπραγματεύσεις του περασμένου Οκτώβρη το ΔΝΤ απαίτησε από την κυβέρνηση της Ουκρανίας το διπλασιασμό των τιμών του φυσικού αερίου, καθώς επίσης του ηλεκτρισμού – τόσο όσον αφορά τα νοικοκυριά, όσο και τη βιομηχανία.
Επίσης την άρση της απαγόρευσης πώλησης των εύφορων αγροτικών εκτάσεων της χώρας σε ιδιώτες, την υποτίμηση του νομίσματος, τις αποκρατικοποιήσεις, τη μείωση των δαπανών για την παιδεία και την υγεία, τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους κοκ. – ως αντάλλαγμα ενός δανείου ύψους 4 δις $ (όταν η Ρωσία προσέφερε πριν την πτώση της κυβέρνησης 15 δις $, καθώς επίσης μία έκπτωση της τάξης του 35% στο φυσικό αέριο).
Την ίδια στιγμή, ολόκληρη η Ανατολική Ευρώπη θεωρείται ως το επίκεντρο του νέου χρηματοπιστωτικού σεισμού, ο οποίος θα γίνει αισθητός ακόμη και στην κεντρική Ευρώπη – ιδίως δε στην Αυστρία και την Ελλάδα, λόγω των τραπεζικών υποκαταστημάτων τους στην περιοχή, με απρόβλεπτα επακόλουθα.
Υστερόγραφο: Στην Ευρώπη, μεγάλο πρόβλημα θα δημιουργηθεί στην προμήθεια φυσικού αερίου από τη Ρωσία – ενώ θα υπάρξουν σίγουρα επιπτώσεις στο ρυθμό ανάπτυξης ολόκληρου του πλανήτη, εάν ακολουθήσουν πολεμικές αντιπαραθέσεις.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα (πηγή: Cap.), στο τέλος του 2012 οι συνολικές άμεσες ελληνικές επενδύσεις στην Ουκρανία ανερχόταν σε 466 εκ. $. Ιδιαίτερα την τελευταία τριετία, οι εξαγωγές ελληνικών εταιρειών προς τη χώρα είχαν καταγράψει αυξητικές τάσεις – ενώ αυξημένο ήταν και το συνάλλαγμα, λόγω της έλευσης τουριστών από την Ουκρανία.
Τρεις από τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες, η Alpha Bank, η Eurobank και η Πειραιώς, έχουν επεκτείνει τις δραστηριότητες τους στην χώρα. Αρχικά η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία απέκτησε το Μάιο του 2007 την International Commerce Bank και εν συνεχεία η Εurobank – με την εξαγορά της Universal Bank τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς. Ακολούθησε η Alpha Bank ένα χρόνο αργότερα, αποκτώντας τoν έλεγχο της OJSC Astra Bank.
Ιδιαίτερα για την Eurobank, η οποία διαθέτει σημαντική παρουσία και ευρύ δίκτυο καταστημάτων στη χώρα, η διοίκηση έχει αναφέρει στην πρόσφατη παρουσίαση των αποτελεσμάτων του ομίλου ότι, οι χορηγήσεις δανείων στην Ουκρανία είναι της τάξης των 500 εκ. $ – για τις οποίες έχουν ληφθεί προβλέψεις.
Εξίσου σημαντική είναι η δραστηριότητα της Μηχανικής στην Ουκρανία. Ο ελληνικός όμιλος έχει κατασκευάσει, μεταξύ άλλων, ένα εμπορικό κέντρο 30.000 τμ στην Οδησσό, κτίρια διαμερισμάτων, καταστημάτων, ένα μεγάλο κτίριο γραφείων και ένα πολιτιστικό κέντρο στη Μαριούπολη – όπου είναι έντονο το ελληνικό στοιχείο. Ο όμιλος είχε επίσης ξεκινήσει εργασίες κατασκευής δύο συγκροτημάτων σε Κίεβο και Οδησσό αντίστοιχα.
Συνολικά, 52 ελληνικές επιχειρήσεις διαθέτουν παρουσία στην Ουκρανία. Μεταξύ άλλων, δραστηριότητες μέσω θυγατρικών ή τοπικών αντιπρόσωπων διαθέτουν οι Coca Cola, Chipita, Sunlight, Σαράντης, Ήφαιστος, Alumil, Balkan, Etem, Profilco, Yioula, Informer, Elton Χημικά κ.α.
https://analyst.gr/2014/03/02/6714/