Douglas Dietrich: «Επιχείρηση Argus».

Τ.Κ.: Τι απόγινε η εξόριστη κυβέρνηση;

Douglas Dietrich (D.D): Η εξόριστη κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα και σήμερα εκεί. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε ακριβώς είναι τι αλλαγές έχουν συμβεί στους κόλπους της. Πριν αναφερθώ, όμως, στην κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τον Πόλεμο, πρέπει να μιλήσουμε για την «Επιχείρηση Argus».

Οι Αμερικανοί - βασιζόμενοι στον Πόλεμο των Δίσκων και τον πυραυλικό πόλεμο- είχαν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι οι Ναζί είχαν εγκαταστήσει μια βάση στον Νότιο πόλο της Σελήνης. Ήταν μια πολύ μικρή βάση νότιο πόλο, αλλά θεωρούνταν πολύ μεγάλη απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια. Έτσι, οι Αμερικανοί ήρθαν το 1958 σε επαφή με τον Νικόλαο Χριστόφιλο, έναν ιδιοφυή τρελό, που δεν διέθετε καν πτυχίο Φυσικής.

Δούλευε στο Lawrence Radiation Laboratory της Καλιφόρνια στο Λίβερμορ, πάνω σε τεχνικές τιθάσευσης και ελέγχου της ενέργειας που εκλυόταν στις αντιδράσεις σύντηξης υδρογόνου. Δεν υπάρχουν ανά τον κόσμο γνωστά φυσικά υλικά που να μπορούν να περιστείλουν το αφάνταστα θερμό πλάσμα που δημιουργείται, γιατί έχει την θερμοκρασία του Ήλιου. Εργαζόταν στη διαμόρφωση «μαγνητικών φιαλών», ισχυρών μαγνητικών πεδίων που θα κρατούσαν το ηλεκτρικά φορτισμένο πλάσμα. Λόγω της φύσης και του σχήματος των μαγνητικών, κάποια ποσότητα φορτισμένων μορίων θα διέρρεε από τα άκρα της μαγνητικής φιάλης - σχεδόν όπως τα εγκλωβισμένα μόρια διαρρέουν από τους πόλους της δημιουργώντας σέλας.Ενώ συνεχιζόταν ο Πόλεμος των Δίσκων, η κυβέρνηση των ΗΠΑ πλησίασε τον Χριστόφιλο και είπε: «Πρέπει να καταστρέψουμε το γερμανικό αστροναυτικό πρόγραμμα εποικισμού της Σελήνης».

Στις 10 Ιανουαρίου του 1958 εκείνος απάντησε δίνοντας εγγράφως όλες τις εξισώσεις του και είπε ότι, εάν ένα πυρηνικό όπλο επρόκειτο να εκραγεί στο εγγύς Διάστημα, τα ραδιενεργά θραύσματα θα παγιδεύονταν και θα κατευθύνονταν από το μαγνητικό πεδίο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια τεχνητή ζώνη φορτισμένων σωματιδίων που θα περιέβαλλε ολόκληρη τη Γη.

Με άλλα λόγια, είπε ότι μπορούσε να δημιουργήσει μία τεχνητή ραδιενεργό ζώνη Βαν Άλεν, αρκετά ισχυρή για την καταστροφή οτιδήποτε βρισκόταν σε τροχιά.

Τ.Κ.: Αυτή η τεχνητή ζώνη Βαν Άλεν βρίσκεται ακόμα εκεί;

Δ.Δ.: Θα ήταν μια σύντομη στρατιωτική εφόρμηση που διαρκούσε αρκετά, ώστε να εξαφανίσει τα πάντα από το Διάστημα. Οι στρατιωτικοί αστροναύτες ήδη αντιμετωπίζουν ένα εχθρικό περιβάλλον. Σε περίπτωση που ο εχθρός προσωρινά κάνει το εγγύς Διάστημα ραδιενεργά θανατηφόρο, η επιβίωση σ' αυτό το περιβάλλον είναι αδύνατη. Η ζώνη θα προκαλούσε ανά τον κόσμο παράσιτα στις ραδιοφωνικές ζώνες ΗF και VΗF, των οποίων γίνεται το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής επικοινωνίας. Το σημαντικότερο είναι ότι η έκρηξη πυρηνικών όπλων θα δημιουργούσε αυτά τα τεχνητά σέλα και θα αύξανε την ένταση ακτινοβολίας στην περιοχή της ιονόσφαιρας, όπου εξερράγη η βόμβα. Αυτό θα αχρήστευε τα ραντάρ και τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους καθοδήγησης. Θα προκαλούσε γενικό μπλακ άουτ των ραδιοεπικοινωνιών.

Η «Επιχείρηση Argus» ήταν μια μυστική σειρά δοκιμών που διεξήχθη στον Νότιο Ατλαντικό, 110 μίλια νοτιοδυτικά του Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής. Αφορούσε στη διερεύνηση των επιπτώσεων των πυρηνικών εκρήξεων έξω από την ατμόσφαιρα δηλαδή του τρόπου με τον οποίο τα φορτισμένα σωματίδια και τα ραδιενεργά ισότοπα που απελευθερώνονται αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης. Αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει τον εντοπισμό ραντάρ, επικοινωνιών, καθώς καί τα ηλεκτρονικά των δορυφόρων και των βαλλιστικών πυραύλων.

Πίσω από όλα βρισκόταν μια θεωρία του εκκεντρικού αλλά λαμπρού Έλληνα φυσικού Νικόλαου Χριστοφίλου που αναπτύχθηκε στο Εργαστήριο Ακτινοβολίας Laurence (LRL). Ο ίδιος είχε προβλέψει ότι στρατιωτικά σημαντικά αποτελέσματα θα παράγονται με την έγχυση φορτισμένων σωματιδίων από πυρηνικές εκρήξεις στο εγγύς Διάστημα, δημιουργώντας μια τεχνητή ζώνη Βαν Άλεν.

Η «Επιχείρηση Argus» έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο επιστημονικό πείραμα στον κόσμο. Οι δοκιμές επιβεβαίωσαν ουσιαστικά τις προβλέψεις του Χριστοφίλου. Η βόμβα, με ακριβείς υπολογισμούς ως προς το σημείο έκρηξης, θα μπορούσε να κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο, που να έχει επιπτώσεις σε μια συγκεκριμένη περιοχή με αρκετό ηλεκτρομαγνητικό παλμό, όχι μόνο για να καταστρέψει όλα τα αεροσκάφη που πετούσαν προς ή από την ατμόσφαιρα, αλλά και για να αποτρέψει οποιαδήποτε πυραυλικά αντίποινα. Ο Χριστόφιλος είπε ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουν οι Αμερικανοί το εξόριστο Τρίτο Ράιχ, με τους πυραυλικούς επιστήμονες και τους ιπτάμενους δίσκους του.

Την 1 η Αυγούστου του 1958, έκαναν δοκιμές πάνω στη θεωρία του και εκτόξευσαν μία Η-βόμβα (υδρογονοβόμβα) 3,8 μεγατόνων που εξερράγη 48 μίλια [-77 χλμ] πάνω από την Ατόλλη Τζόνστον, στον Ειρηνικό. Η έκρηξη που προκλήθηκε, σύμφωνα με την Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας, ήταν η πιο θεαματική βολή που είχε ριφθεί ποτέ από τις ΗΠΑ. Η πύρινη σφαίρα ανέβηκε πάνω από την ατμόσφαιρα, πυροδότησε μια μαγνητική καταιγίδα και προκάλεσε μπλακ άουτ των ασύρματων εκπομπών από το Τόκιο μέχρι το Σαν Φρανσίσκο.

Στις 27 Αυγούστου του 1958, η πρώτη από τρεις πυρηνικές βολές ρίφθηκε πάνω από την Ανταρκτική. Ένας πύραυλος μετέφερε μια πυρηνική κεφαλή χαμηλής απόδοσης 200 μίλια [322 χλμ] πάνω από τη Γη. Μετά από αυτό, οι Αμερικανοί έστειλαν 19 διαφορετικούς πυραύλους για να μετρήσουν την ακτινοβολία. Κοντά στο Γκραν Κάνυον, στην Αριζόνα, είχαν τοποθετήσει μέχρι και μια τεράστια μεταλλική σπείρα, απλωμένη κατά μήκος της ερήμου, για να μετρήσουν τις αλλαγές στον μαγνητισμό της Γης.

Παρατηρητές σε πλοία στον Βόρειο και Νότιο Ατλαντικό παρακολουθούσαν πώς όλα τα θραύσματα ακολουθούσαν το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης. Αμέσως μετά έπεφταν στην ατμόσφαιρα στο σημείο της έκρηξης και ύστερα έκαναν όλη τη διαδρομή μέχρι το άλλο άκρο της έκρηξης, δημιουργώντας τεχνητά σέλα. Τόσο ισχυρό ήταν. Η ακτινοβολία περικύκλωσε τη Γη και δημιούργησε μία νέα ζώνη ακτινοβολίας ύψους 40.000 μιλίων (64.440 χλμ).

Στις 30 Αυγούστου και 6 Σεπτεμβρίου, το επανέλαβαν. Αυτές οι εκρήξεις στην ιονόσφαιρα ήταν τόσο δυνατές, ώστε κατέστρεψαν όλα όσα είχε παράγει το Τρίτο Ράιχ ξοδεύοντας δισεκατομμύρια Reichsmarks (νόμισμα του Τρίτου Ράιχ) για το στρατιωτικό διαστημικό πρόγραμμα.

Τ.Κ.: Πιστεύεις ότι μέχρι τότε το Τρίτο Ράιχ είχε επανδρώσει βάσεις στη Σελήνη;

Douglas Dietrich (D.D): Ναι, και μετά το τέλος της «Επιχείρησης Argus» συμπέραναν ότι όλο το προσωπικό της βάσης πέθανε και δεν ανεφοδιάστηκε ποτέ από τη Γη. Οι Αμερικανοί δεν έμαθαν ποτέ το όνομα της βάσης αυτής. Της έδωσαν το κωδικό όνομα «Σεληνιακή Βάση Άλφα».Τ.Κ.: Είπες ότι βρισκόταν στον νότιο πόλο της Σελήνης. 

Ήταν στη σκοτεινή πλευρά ή στην πλευρά που είναι ορατή σ' εμάς;

Douglas Dietrich (D.D): Σε καμία πλευρά. Ο νότιος πόλος της Σελήνης βρίσκεται στη μισοσκότεινη ζώνη. Έτσι, η βάση μέσα σε μια κοιλάδα θα ήταν προστατευμένη από την έντονη ηλιακή ακτινοβολία που θα ήταν εξίσου καταστροφική για τις ηλεκτρονικές εγκαταστάσεις όσο και οι εκρήξεις.

Οι περιοχές της έντονης ακτινοβολίας στο Διάστημα υπήρξαν ολέθριες για τα πολεμικά διαστημικά συστήματα του εξόριστου Τρίτου Ράιχ. Στο κενό του Διαστήματος δεν υπάρχει τίποτε να διασκορπίσει ή να απορροφήσει την ακτινοβολία. Όταν τα υψηλής ενέργειας ηλεκτρόνια κτυπήσουν οποιοδήποτε αντικείμενο, παράγουν ακτίνες Χ που είναι διεισδυτικές. Καταστρέφουν τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό, σβήνουν τη μνήμη των ηλεκτρονικών υπολογιστών και είναι θανατηφόρες για τους αστροναύτες.

Αφού η ζώνη ακτινοβολίας ήταν παγκόσμια και εκτεινόταν προς τα έξω χιλιάδες μίλια, όλοι οι δορυφόροι που το Τρίτο Ράιχ είχε θέσει σε τροχιά, πολύ πριν τον Σπούτνικ, συνέχιζαν να περνούν μέσα από αυτές τις περιοχές έντονης ακτινοβολίας και καταστρέφονταν. Για το Τρίτο Ράιχ, οι επιπτώσεις ως προς τη χρήση του Διαστήματος ως μελλοντικού πεδίου επιχειρήσεων ήταν ολέθριες.

Τ.Κ.: Όμως η βάση στη Νέα Σουηβία συνέχισε να υπάρχει;

Douglas Dietrich (D.D): Το εξόριστο Τρίτο Ράιχ δεν εκτόξευσε πλέον άλλες κατασκευές απόλυτου κενού. Ο αυξανόμενος ιονισμός της ανώτερης ατμόσφαιρας που προκλήθηκε από αυτές τις εκρήξεις απεδείχθη επικίνδυνος για τα βομβαρδιστικά μεγάλου ύψους και τα διαστημικά ανεμόπτερα που είχαν σχεδιαστεί από τη Sänger. Άνδρες και γυναίκες πιλότοι που πετούσαν πάνω από 50.000 πόδια μέσα από την αυξημένου ιονισμού περιοχή, δέχονταν θανατηφόρες δόσεις ακτινοβολίας πριν προλάβουν να φθάσουν στους στόχους των αντιποίνων.

Αυτή ήταν ενδεχομένως η πιο ισχυρή σειρά ατομικών επιθέσεων που έκανε ποτέ η Αμερική. Το εγγύς Διάστημα απεδείχθη ανυπεράσπιστο και μη λειτουργικό, σε περίπτωση ατομικής σύρραξης. Γι' αυτό και οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση αποφάσισαν ότι δεν θα είχαν κανενός είδους στρατιωτικό διαστημικό πρόγραμμα, ακόμη και ότι δεν επρόκειτο να προσπαθήσουν να εγκαταστήσουν βάσεις στη Σελήνη.

Στις 31 Οκτωβρίου του 1958, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση ξεκίνησαν ένα μορατόριουμ στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων επί του εδάφους.

Σκέφθηκαν: «Tι νόημα έχει μια διαστημική κούρσα, εκτός από λόγους προπαγάνδας, αφού εάν κηρυχθεί πόλεμος θα σαρώσουμε τις διαστημικές κατασκευές ο ένας του άλλου τόσο γρήγορα, που όλα τα χρήματα που θα έχουμε ξοδέψει θα πάνε χαμένα;».

ΗΕLLENIC NEXUS ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012