ο εβραίοτουρκος του φαναρίου
Ασφαλώς είναι άγνωστο που θα κατέληγε η πολιτική των Φαναριωτών για τη σταδιακή αποσύνθεση «εκ των ένδον» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη τελική ελληνοποίησή της, χωρίς εξέγερση.
Μπορεί και νά 'χη δίκιο το μέρος εκείνο των νεώτερων ιστορικών που δικαιώνουν, σήμερα, τον «Φαναριώτικο δρόμο», φρονώντας ότι είχε πολλές ελπίδες να οδηγήσει σε κάποιο τέρμα.
Μπορεί, ή μάλλον είναι βέβαιο, ότι η «ακραία λύση», που τελικά εφαρμόσθηκε, η Εξέγερση, το Είκοσι ένα, δεν έδωσε τίποτε το σοβαρό, παραδόθηκε και παρήγαγε ιστορικά μια γελοιογραφία του Ελληνισμού, όπως είναι το ασήμαντο νεοελληνικό κρατίδιο το «Ρωμαίικο».
Αλλά τι τα θέλετε;
Αυτός ο «Φαναριώτικος δρόμος», η διείσδυση στους θαλάμους του Σεραγιού, θυμίζει «καρμπόν» πιστή επανάληψη προτύπων καθόλου Ελληνικών.
Θυμίζει Ιωσήφ, που μπαίνει σκλάβος στο χαρέμι του Πετεφρή, τα φτιάχνει με τη γυναίκα του, ...
διεισδύει στον αιγυπτιακό κρατικό μηχανισμό, αποχτά δόλια και δουλικά την εύνοια του Φαραώ, παίρνει στα χέρια του ολόκληρο το Κράτος της Αιγύπτου, το διαβρώνει και το κάνει υπηρέτη των Εβραϊκών σκοπών.
«Θυμίζει Εσθήρ, που εισέρχεται «από την πίσω πόρτα», Παλλακίδα στα χαρέμια της Περσικής Αυλής, καταφέρνει να ξεμωράνει τον ανόητο Αρταξέρξη με τις «κλινικές» της υπηρεσίες, καθιστά τον Θείο της –Και Νταβατζή της!- Μαρδοχαίο ουσιαστικό κυρίαρχο της Περσικής Αυτοκρατορίας και εξοντώνει ΜΑΖΙΚΑ όλους όσοι αντιτάχθηκαν στα σχέδια του πρώιμου, του τότε, ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ.
Θυμίζει, τέλος σειρά ολόκληρη Εβραίων, που σε νεώτερες εποχές ΣΗΜΕΡΑ διεισδύουν στις Κυβερνήσεις, τις αποσυνθέτουν και ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ σαν ώριμα φρούτα στον ΕΛΕΓΧΟ, στην διάκριση της Διεθνούς Εξουσίας.
Ναι, το Είκοσι ένα δεν έδωσε αυτό που περίμενε ο Ελληνισμός Ιστορικά.
Αλλά, επί τέλους έδωσε σε μας, στους ανθρώπους και τους λαούς, ένα πρότυπο λεβεντιάς και ηρωϊσμού, ένα πρότυπο για το πώς- με ΠΟΣΟ ΑΙΜΑ!!- λατρεύεται στο βωμό της η Θεά Ελευθερία, ένα πρότυπο ΕΛΛΗΝΙΚΟ, και όχι μία ντροπιασμένη, ΑΙΣΧΡΗ, βρώμικη μέθοδο, μια συνωμοτική μέθοδο, όπως ήταν ο Φαναριώτικός δρόμος».
Για όσους βλέπουν ιδεαλιστικά την ιστορία, για όσους καταλαβαίνουν ότι ή ανθρώπινη περηφάνεια και η τιμή αποτελούν πρωταρχικές προϋποθέσεις του πολιτισμού, το περήφανο, το έντιμο, το ευθύγραμμο, σα δωρική κολώνα Εικοσιένα είναι χίλιες φορές προτιμότερο από τους ύπουλους, τους άνανδρους, τους τεθλασμένους ΤΕΜΕΝΑΔΕΣ μέσα στους σουλτανικούς Στάβλους, έστω κι αν αυτοί κατέληγαν ποτέ στην περίφημη ειρηνική «ελληνοποίηση» του τουρκικού κράτους σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των νεώτερων ιστορικών.
Των νεώτερων ιστορικών Εβραϊκής καταγωγής, που αλλοιώνουν την Ιστορία της Ελλάδας και των Ελλήνων, σε αυτό το Ιουδαιοχριστιανικό κράτος…
Δείτε ένα δείγμα από τον εβραίο Τζεφρή Παπανδρέου: ό οποίος ως υπουργός Εξωτερικών στο Ελληνικό Έθνος, "εβραϊκής καταγωγής" το 1999, χρηματοδότησε έρευνα που παρουσιάζεται στα "Ελληνικά χρονικά" η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Κύπριοι εξελληνίσθηκαν μετά το 1821.
(ΤΑ ΝΕΑ 20-11-1999, Ο ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ).
Μπορεί και νά 'χη δίκιο το μέρος εκείνο των νεώτερων ιστορικών που δικαιώνουν, σήμερα, τον «Φαναριώτικο δρόμο», φρονώντας ότι είχε πολλές ελπίδες να οδηγήσει σε κάποιο τέρμα.
Μπορεί, ή μάλλον είναι βέβαιο, ότι η «ακραία λύση», που τελικά εφαρμόσθηκε, η Εξέγερση, το Είκοσι ένα, δεν έδωσε τίποτε το σοβαρό, παραδόθηκε και παρήγαγε ιστορικά μια γελοιογραφία του Ελληνισμού, όπως είναι το ασήμαντο νεοελληνικό κρατίδιο το «Ρωμαίικο».
Αλλά τι τα θέλετε;
Αυτός ο «Φαναριώτικος δρόμος», η διείσδυση στους θαλάμους του Σεραγιού, θυμίζει «καρμπόν» πιστή επανάληψη προτύπων καθόλου Ελληνικών.
Θυμίζει Ιωσήφ, που μπαίνει σκλάβος στο χαρέμι του Πετεφρή, τα φτιάχνει με τη γυναίκα του, ...
διεισδύει στον αιγυπτιακό κρατικό μηχανισμό, αποχτά δόλια και δουλικά την εύνοια του Φαραώ, παίρνει στα χέρια του ολόκληρο το Κράτος της Αιγύπτου, το διαβρώνει και το κάνει υπηρέτη των Εβραϊκών σκοπών.
«Θυμίζει Εσθήρ, που εισέρχεται «από την πίσω πόρτα», Παλλακίδα στα χαρέμια της Περσικής Αυλής, καταφέρνει να ξεμωράνει τον ανόητο Αρταξέρξη με τις «κλινικές» της υπηρεσίες, καθιστά τον Θείο της –Και Νταβατζή της!- Μαρδοχαίο ουσιαστικό κυρίαρχο της Περσικής Αυτοκρατορίας και εξοντώνει ΜΑΖΙΚΑ όλους όσοι αντιτάχθηκαν στα σχέδια του πρώιμου, του τότε, ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ.
Θυμίζει, τέλος σειρά ολόκληρη Εβραίων, που σε νεώτερες εποχές ΣΗΜΕΡΑ διεισδύουν στις Κυβερνήσεις, τις αποσυνθέτουν και ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ σαν ώριμα φρούτα στον ΕΛΕΓΧΟ, στην διάκριση της Διεθνούς Εξουσίας.
Ναι, το Είκοσι ένα δεν έδωσε αυτό που περίμενε ο Ελληνισμός Ιστορικά.
Αλλά, επί τέλους έδωσε σε μας, στους ανθρώπους και τους λαούς, ένα πρότυπο λεβεντιάς και ηρωϊσμού, ένα πρότυπο για το πώς- με ΠΟΣΟ ΑΙΜΑ!!- λατρεύεται στο βωμό της η Θεά Ελευθερία, ένα πρότυπο ΕΛΛΗΝΙΚΟ, και όχι μία ντροπιασμένη, ΑΙΣΧΡΗ, βρώμικη μέθοδο, μια συνωμοτική μέθοδο, όπως ήταν ο Φαναριώτικός δρόμος».
Για όσους βλέπουν ιδεαλιστικά την ιστορία, για όσους καταλαβαίνουν ότι ή ανθρώπινη περηφάνεια και η τιμή αποτελούν πρωταρχικές προϋποθέσεις του πολιτισμού, το περήφανο, το έντιμο, το ευθύγραμμο, σα δωρική κολώνα Εικοσιένα είναι χίλιες φορές προτιμότερο από τους ύπουλους, τους άνανδρους, τους τεθλασμένους ΤΕΜΕΝΑΔΕΣ μέσα στους σουλτανικούς Στάβλους, έστω κι αν αυτοί κατέληγαν ποτέ στην περίφημη ειρηνική «ελληνοποίηση» του τουρκικού κράτους σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των νεώτερων ιστορικών.
Των νεώτερων ιστορικών Εβραϊκής καταγωγής, που αλλοιώνουν την Ιστορία της Ελλάδας και των Ελλήνων, σε αυτό το Ιουδαιοχριστιανικό κράτος…
Δείτε ένα δείγμα από τον εβραίο Τζεφρή Παπανδρέου: ό οποίος ως υπουργός Εξωτερικών στο Ελληνικό Έθνος, "εβραϊκής καταγωγής" το 1999, χρηματοδότησε έρευνα που παρουσιάζεται στα "Ελληνικά χρονικά" η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Κύπριοι εξελληνίσθηκαν μετά το 1821.
(ΤΑ ΝΕΑ 20-11-1999, Ο ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ).
***
Ανάμεσα σε εκείνους που περιφέρονται όπου γίνονται εβραϊκές εορτές και «μνημόσυνα» είναι οι ακόλουθοι: Ιωάννα Τσάτσου, Απόστολος Κακλαμάνης, Μιλτιάδης 'Εβερτ, Παυσανίας Ζακολίκος, Παναγιώτης Σγουρίδης, Γ. Αναστασόπουλος, Γεώργιος Παπανδρέου, Γεώργιος Ράλλης, Κώστας Μητσοτάκης, Ιωάννης Γρίβας, Γεράσιμος Αρσένης, Σταύρος Μπένος, Κώστας Γείτονας, Γιώργος Ρωμαίος, Γιώργος Πασχαλίδης, Ιωάννης Πεσματζόγλου, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Β. Μποτόπουλος, Στέφανος Στεφανόπουλος, Νίκος Κωνταντόπουλος, Βασίλης Κόκκινος, Θεόδωρος Κασσίμης, Νίκος Γκελεστάθης, Επαμ. Ζαφειρόπουλος, Σωτήρης Κούβελας, Γρηγόρης Φαράκος, Γρηγόρης Γιάνναρος, Ευαγγ. Κουλουμπής, Αννα Ψαρούδα Μπενάκη, Αντώνης Λιβάνης, Ι. Κεφαλογιάννης, Μ. Γιαννάκου Κουτσίκου, Δημ. Δημοσθενόπουλος, Στεφ. Μάνος, Αγγ. Μπρατάκος, Β. Μαγγίνας, Γερ. Αποστολάτος, Γ.Α. Μαγγάκης, Δ. Σιούφας, Μιχ. Παπαγιαννάκης, Β. Τσουδερού, Θ. Πάγκαλος και πολλοί άλλοι.