Νίκος Χειλαδάκης: Το Χρονικό της μάχης, Αιγηίδος, Ατλάντων

ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ-Το Χρονικό της μάχης μεταξύ Ελλήνων Αιγηίδος και Ατλάντων

Μια άλλη σχέση της αρχαίας Ελλάδας με την Ατλαντίδα, στο «εσωτερικό πεδίο», είναι και η πανάρχαια αινιγματική κοινότητα των Καβείρων, που έζησε στον ευρύτερο ελληνικό χώρο. Αυτή η κάστα φαίνεται να είχε μια σχεδόν απίστευτα αρχαία προέλευση.

Ο Σαγχονιάθωνας, ο Καρχηδόνιος συγγραφέας που φαίνεται να έζησε κάπου στο 1400 π.χ. και που τα έργα του μεταφράστηκαν στα λατινικά περίπου τον καιρό του τελευταίου πολέμου της Καρχηδόνας με τη Ρώμη, γράφει για τους Κάβειρους τα εξής:

«Ο πρώτος αρχιερέας, γιός του Θοβίωνα, τους δίδαξε ένα συνδυασμό φυσικών δυνατοτήτων και τους παρέδωσε στους προφήτες που τελούσαν τα όργια και τα μυστήρια.».Μερικοί από τους παλιότερους μυθολόγους ταυτίζουν τους Κάβειρους με τους θείους δίδυμους, τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη, ή με τους Κορύβαντες, τους Τελχίνες και άλλους, που είχαν σχέση με οργιαστικές λατρείες. Οι εβραίοι ραββίνοι τους θεωρούσαν ερμαφρόδιτους αγγέλους. Ο Κένρικ (Κenrick) τους θεωρούσε θεούς της πρώτης γεννιάς των Πελασγών, από τους οποίους προέρχονται οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι.

Είναι γνωστό πως τα Καβείρια μυστήρια ετελούντο στις Θήβες, στη Λήμνο, στη Σαμοθράκη, γενικότερα στην Ελλάδα και ίσως σε κάποιες περιοχές της δυτικής Μικράς Ασίας. Ο Μακρόβιος και ο Βάρωνας τους ταύτιζαν με τους Πενάτες, οικιακούς θεούς των Ρωμαίων.

Ο Στράβωνας πίστευε πως ήταν βοηθοί της Εκάτης, η οποία τους έκανε μυθικούς προγεννήτορες όλων όσων ασχολούντο με τη μαγεία. Ο Ηρόδοτος λέει πως οι Κάβειροι εισήγαγαν τα μυστήρια τους στο νησί της Σαμοθράκης. Απ’ όλες αυτές τις αναφορές φαίνεται ότι οι Κάβειροι την εποχή εκείνη ήταν παρόντες παντού.

Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια που μας βοηθάει να εντοπίσουμε την προέλευσή τους με μεγαλύτερη σιγουριά. Ο Σαγχονιάθωνας, που είναι αρκετά αρχαιότερος από όλους τους συγγραφείς που ασχολήθηκαν με το θέμα, λέει καθαρά πως οι Κάβειροι ήταν βορειοαφρικανικής προέλευσης και πως η λατρεία τους ενώθηκε με τη λατρεία του αγύπτιου θεού Οσίρι.

«Ο Θεός Θωθ», λέει, «όρισε πως οι Κάβειροι, οι επτά γιοί του Σαδώκ, θα έπρεπε να καταγράψουν την ιστορία του παρελθόντος και να τη μεταδώσουν στο θεό Όσιρι.».Τα αρχεία αυτά ήταν τα ίδια με των Φοινίκων και δόθηκαν σε εκείνους τους προφήτες που ηγούνταν των Μυστηρίων, για να μεταβιβαστούν στους μυημένους που θα τους διαδέχονταν, ανάμεσα στους οποίους ήταν η Ίσιδα και ο αδελφός του Κφα ή Σημ, ο πρώτος άνθρωπος που ονομάστηκε Φοίνικας.

Σύμφωνα με τον Σαγχονιάθωνα, οι Κάβειροι ήρθαν από τη Δύση και πήγαν και στη Βηρυτό του Λιβάνου, πόλη που δόθηκε στον Ποσειδώνα και τους Κάβειρους. Αυτή η δήλωση όχι μόνο συνδέει τον παραπάνω θεό με τους Κάβειρους αλλά σχηματίζει έναν κρίκο ανάμεσα στους Κάβειρους και την ιστορία της Ατλαντίδας (Σαγχονιάθων, βιβλίο ΧΙ).

Πολλοί πιστεύουν πως ήταν εκείνοι οι Αζιλινοί που εισήλθαν στην Ευρώπη οκτώ ή εννιά χιλιάδες χρόνια περίπου πριν τη χριστιανική εποχή. Έτσι ενισχύεται η άποψη πως η αζιλιανή φυλή προήλθε απευθείας από την Ατλαντίδα.

Η λατρεία των Καβείρων εμφανίστηκε και στο φοινικικό τμήμα της Συρίας, γύρω στο 1400 π.χ. Οι αναθηματικές πλάκες της Ρας Σάμρα, που ανακαλύφθηκαν στα παράλια της αρχαίας Φοινίκης περιέχουν αναφορές για την λατρεία των Καβείρων…

Η πορεία των Καβείρων από δυτικά προς ανατολικά αποδεικνύεται και από τις αρχαίες επιγραφές, στις οποίες αναφέρονται ως «Αγκραζίμ»ή «νησιώτες» και «γιοί της θάλασσας». Η Ρας Σάμρα, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε η λατρεία των Καβείρων στη Φοινίκη, βρίσκεται σε απόσταση 200 περίπου χιλ. από τη Βηρυτό.

Είναι σημαντικό πως οι πλάκες αυτές, που χρονολογούνται περίπου στο 1350 π.χ., περιέχουν αναφορές για τη ζωή και την ιστορία πριν τον κατακλυσμό, για τον Αδάμ και την Εύα που τους Ονομάζει Αιών και Χάουα, τουλάχιστον εξήμιση ΑΙΩΝΕΣ ΠΡΙΝ της σύνθεση του βιβλίου της Γέννεσης.

Σύμφωνα με αρκετές ενδείξεις, η λατρεία των Καβείρων δεν είχε εντελώς εξυμνητικό χαρακτήρα, αν και σε κάποιο βαθμό ήταν συνυφασμένη με τη λατρεία του Ταύρου, του ζώου του Ποσειδώνα.

Ο Στράβων και άλλοι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς τη θεωρούν παρόμοια με τη λατρεία των Κορυβάντων, έναν οργιαστικό τύπο θρησκείας με ξέφρενες ιεροτελεστίες. Ειδικά ο Στράβωνας φαίνεται πως τον είχε θεωρήσει δαιμονικό, αναφερώμενος στους θεούς ως «δαίμονες». 

Είναι πολύ πιθανό αυτή η λατρεία να αντιπροσωπεύει τα ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ των λατρευτικών εθίμων της ΚΑΤΩΤΕΡΗΣ ΤΑΞΗΣ στην ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ, που αφιερώθηκε στη ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ και τις αμαρτωλές πράξεις και έγινε, συνέχεια, η κύρια ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ….

Μ’ αυτή την έννοια είναι ενδεχόμενο να διατηρούσε σαφείς αναμνήσεις των παραδόσεων της Ατλαντίδας, όπως και των σχέσεων ανάμεσα στην περισσότερο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΕΝΗ ΚΑΣΤΑ και τις ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΤΑΞΕΙΣ!....

Οι αναφορές πάντως που υπάρχουν στις πλάκες της Ρας Σάμρα, αποτελούν αναμνήσεις των πανάρχαιων καιρών που μεταφυτεύτηκαν στη λατρεία των Καβείρων. Οι Κάβειροι, οι μελλοντικοί αντιπρόσωποι της ΚΑΣΤΑΣ, είναι γνωστοί ως «γιοί του θεού» (δηλαδή οι γιοί του Σηθ), οι οποίοι προτίμησαν να συνδεθούν με τις ΚΑΤΩΤΕΡΕΣ ΤΑΞΕΙΣ της ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ…..

Μ’ αυτή όμως τη στάση τους ΜΟΛΥΝΑΝ την υψηλότερη μαγεία και προκάλεσαν την ΜΕΓΑΛΗ ΠΤΩΣΗ!........