Το ανήθικο πλεονέκτημα…(της Αριστεράς)
Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 23 Ιανουαρίου 2016
Μεταξύ των μύθων που έχουν διασπείρει και καθιερώσει οι κομμουνιστές είναι εκείνος του «ηθικού πλεονεκτήματος». Πως είναι δυνατόν να θεωρείται πλεονέκτημα, η καταδίκη σε θάνατο περισσοτέρων από εκατό εκατομμυρίων ανθρώπων, με κάθε τρόπο, σε όλον τον κόσμο, είναι πράγματι από τα απίστευτα της Ιστορίας. Και το θέλουν όχι μόνον πλεονέκτημα, αλλά και «ηθικό».
Βάση του ρητορικού αυτού παραλόγου κατασκευάσματος είναι η υπόθεση ότι οι «αριστεροί» – από την Γαλλική Επανάσταση μέχρι σήμερα – δεν αποβλέπουν σε ίδιο – ιδιωτικό δικό τους όφελος – και μάλιστα σημερινό, αλλά σε κάποιο ιδεώδες μιας ουτοπίας, κάποτε στο μέλλον, όπου σε μία αταξική κοινωνία θα βασιλεύει η δικαιοσύνη, η φιλαλληλία, και τα σχετικά. Αυτό το ιδεώδες καθαγιάζεται ως Ιερός Σκοπός, και δικαιολογεί οποιαδήποτε αναστολή της φυσικής απέχθειας προς τις φρικαλεότητες που απαιτούνται καθ’ οδόν προς τον παράδεισο. Τα εκατομμύρια κρανία που συσσωρεύονται διάτρητα από τις σφαίρες των εκτελεστών είναι τα αυγά, χωρίς τα οποία δεν γίνεται ομελέτα. Ποιο είναι το ηθικό πλεονέκτημα του σφαγέως;
Πότε και που έγινε μία αριστερή επανάσταση χωρίς να εδραιωθεί – ή να προσπαθήσει να επικρατήσει με ομαδική εξόντωση των αντιφρονούντων; Τα εκατομμύρια των θυμάτων έχουν καταγραφεί λεπτομερώς. Στην Ελλάδα τα κομμουνιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως/εξοντώσεως άρχισαν το 1942 (δεκατρία στην Πελοπόννησο). Η κομμουνιστική επανάσταση άρχισε με το κίνημα στην Μέση Ανατολή που μας κόστισε την Κύπρο και την Βόρειο Ήπειρο, ενώ ο συμμοριτοπόλεμος, ή ανταρτοπόλεμος, κόστισε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και μεγαλύτερες ζημιές από την ξένη κατοχή.
Που είναι το ηθικό πλεονέκτημα;
Διάσπαρτοι σε κυβερνητικές θέσεις – από την κορυφή – απόφοιτοι της Κομμουνιστικής Νεολαίας, με πορτραίτα του Άρη Βελουχιώτη σε υπουργικά γραφεία! Αναλογίζονται άραγε τι θα είχε συμβεί στην Αθήνα εάν είχε «κατέβει» ο Άρης; Που θα βρισκότανε η Ελλάδα εάν είχε νικήσει ο ονομαζόμενος «Δημοκρατικός Στρατός» και η «Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα»; Υποτίθεται ότι αγωνίζονται για την δικαιοσύνη, την κατάργηση της «εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο» και βεβαίως, τίποτε για τον εαυτό τους, τους συγγενείς, τους φίλους τους – μόνο για τους φτωχούς και αδικημένους, τους άπορους συνταξιούχους, τους άστεγους κ.ο.κ.
Αυτή η ιδεολογική σούπα του αγίου αλτρουισμού, χαλάει κάπως από την ιδέα της «αναδιανομής» που παρουσιάζεται τακτικά και αποτελεί σήμερα (ανερυθρίαστο) κυβερνητικό πρόγραμμα. Είτε πρόκειται για νόμιμη (δηλαδή κατόπιν νομοθετήματος) ηλεκτρονική μεταφορά κεφαλαίων, είτε για εισβολή («ντου», «μπούκα») πλιάτσικο, αρπαγή και λεηλασία, στην ουσία είναι το ίδιο: κλοπή με διάφορα ονόματα. Που είναι το ηθικό πλεονέκτημα;
Πως είναι δυνατόν να παρουσιάζεται ως πλεονέκτημα το όραμα της «αιωνίου» (αενάου… μετονομασθείσης) «φοιτήσεως», με απώτατο σκοπό τον διορισμό σε κομματική θέση και εκτροφή όλο και μεγαλυτέρας γαστέρας, (ήδη διαφαινόμενης και σε ανώτατα κλιμάκια).
Πως είναι πλεονέκτημα ο μόνιμος «αγώνας» σε απεργίες, πορείες και καταλήψεις, πάντοτε και χωρίς εξαίρεση ενοχλητικές για το σύνολο της κοινωνίας έως και καταστροφικές για την ομαλή παραγωγή εργασίας;
Που είναι η ηθική στο ανεξάντλητο, επαναλαμβανόμενο ψέμα που αποτελεί τον καμβά όπου υφαίνεται η κυβερνητική πολιτική με πρωτομάστορα τον ίδιο τον πρωθυπουργό; Αποτελεσματικό, εκ των πραγμάτων, όπως άλλωστε είχε παραγγείλει ο Λένιν. Αλλά που είναι η ηθική στην εξαπάτηση εκατομμυρίων με υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις ότι όλες οι πληγές θα κλείσουν, όλοι θα δικαιωθούν, αρχής γενομένης από τις καθαρίστριες – μόνη υπόσχεση που εκπληρώθηκε στο ακέραιο, εις βάρος ιατρών, νοσηλευτών κτλ., κτλ.; Που είναι η ηθική στην παραχώρηση της Μακεδονίας στους Σλάβους με ομόφωνη απόφαση της 5ης Ολομέλειας;
Ο φθόνος βεβαίως, ουσιώδες στοιχείο της αριστεράς κολακεύεται με τις αδιάκοπες ανακοινώσεις διώξεως φοροφυγάδων – χωρίς εδώ – εν παρενθέσει – να αναλογισθεί κανείς γιατί άραγε αυτοί οι χιλιάδες Έλληνες να έχουν καταθέσει τα χρήματα τους στο εξωτερικό;
Μήπως είναι ο φόβος – όπως πράγματι συνέβη – ότι θα βρεθούν τρόποι – και με τον Νόμο – να τους πάρουν εκείνα που δεν έχουν άλλα πιθανώς να εισπράξουν όλο τον χρόνο προκαταβολικώς, είτε ως φόρο ή (η τελευταία μόδα) ως ασφαλιστικές εισφορές; Μεγάλη ικανοποίηση από την δίωξη «εχόντων και κατεχόντων». Είναι ηθική αυτή η χαιρεκακία για την αρπαγή εκείνων που αποταμίευσαν, δημιούργησαν ή απλώς, κληρονόμησαν;
Δεν υπάρχει κανένα ηθικό πλεονέκτημα. Είναι το ακριβώς αντίθετο. Κάθε μία από τις διαμαρτυρόμενες ομάδες που χρησιμοποιεί τον μανδύα της αριστεράς ενδιαφέρεται για τις προσωπικές απολαβές της δικής της παρέας, τις άμεσες σημερινές εις βάρος όλων των άλλων.
Οι αγρότες επιχειρηματολογούν ότι καταβάλουν φόρους όταν αγοράζουν οτιδήποτε. Είναι το επιχείρημα των ταξιτζήδων ότι πληρώνουν φόρο όταν αγοράζουν βενζίνη. Αλλά και όλοι εμείς πληρώνουμε φόρους διότι ζούμε. Τα κόμματα που παριστάνουν την αριστερά εκμεταλλεύονται την διαμαρτυρία των συντεχνιών και άλλων ομάδων συμφερόντων για να ανέβουν στην εξουσία, να απολαύσουν την αίσθηση της παντοδυναμίας και να διορίσουν τους συγγενείς, φίλους και να τους θαυμάζουν όπου εμφανίζονται.
Όσο για το «ηθικό πλεονέκτημα»; Αυτά είναι για τα παιδιά… Por los ninos, που έλεγαν και οι Ισπανοί στον δικό τους εμφύλιο.
*Πλοίαρχος Ε.Ν., συγγραφέας
http://freewill.gr/
Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 23 Ιανουαρίου 2016
Μεταξύ των μύθων που έχουν διασπείρει και καθιερώσει οι κομμουνιστές είναι εκείνος του «ηθικού πλεονεκτήματος». Πως είναι δυνατόν να θεωρείται πλεονέκτημα, η καταδίκη σε θάνατο περισσοτέρων από εκατό εκατομμυρίων ανθρώπων, με κάθε τρόπο, σε όλον τον κόσμο, είναι πράγματι από τα απίστευτα της Ιστορίας. Και το θέλουν όχι μόνον πλεονέκτημα, αλλά και «ηθικό».
Βάση του ρητορικού αυτού παραλόγου κατασκευάσματος είναι η υπόθεση ότι οι «αριστεροί» – από την Γαλλική Επανάσταση μέχρι σήμερα – δεν αποβλέπουν σε ίδιο – ιδιωτικό δικό τους όφελος – και μάλιστα σημερινό, αλλά σε κάποιο ιδεώδες μιας ουτοπίας, κάποτε στο μέλλον, όπου σε μία αταξική κοινωνία θα βασιλεύει η δικαιοσύνη, η φιλαλληλία, και τα σχετικά. Αυτό το ιδεώδες καθαγιάζεται ως Ιερός Σκοπός, και δικαιολογεί οποιαδήποτε αναστολή της φυσικής απέχθειας προς τις φρικαλεότητες που απαιτούνται καθ’ οδόν προς τον παράδεισο. Τα εκατομμύρια κρανία που συσσωρεύονται διάτρητα από τις σφαίρες των εκτελεστών είναι τα αυγά, χωρίς τα οποία δεν γίνεται ομελέτα. Ποιο είναι το ηθικό πλεονέκτημα του σφαγέως;
Φωτογραφία από το Μνημείο των θυμάτων των Ερυθρών Χμερ
Πότε και που έγινε μία αριστερή επανάσταση χωρίς να εδραιωθεί – ή να προσπαθήσει να επικρατήσει με ομαδική εξόντωση των αντιφρονούντων; Τα εκατομμύρια των θυμάτων έχουν καταγραφεί λεπτομερώς. Στην Ελλάδα τα κομμουνιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως/εξοντώσεως άρχισαν το 1942 (δεκατρία στην Πελοπόννησο). Η κομμουνιστική επανάσταση άρχισε με το κίνημα στην Μέση Ανατολή που μας κόστισε την Κύπρο και την Βόρειο Ήπειρο, ενώ ο συμμοριτοπόλεμος, ή ανταρτοπόλεμος, κόστισε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και μεγαλύτερες ζημιές από την ξένη κατοχή.
Που είναι το ηθικό πλεονέκτημα;
Διάσπαρτοι σε κυβερνητικές θέσεις – από την κορυφή – απόφοιτοι της Κομμουνιστικής Νεολαίας, με πορτραίτα του Άρη Βελουχιώτη σε υπουργικά γραφεία! Αναλογίζονται άραγε τι θα είχε συμβεί στην Αθήνα εάν είχε «κατέβει» ο Άρης; Που θα βρισκότανε η Ελλάδα εάν είχε νικήσει ο ονομαζόμενος «Δημοκρατικός Στρατός» και η «Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα»; Υποτίθεται ότι αγωνίζονται για την δικαιοσύνη, την κατάργηση της «εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο» και βεβαίως, τίποτε για τον εαυτό τους, τους συγγενείς, τους φίλους τους – μόνο για τους φτωχούς και αδικημένους, τους άπορους συνταξιούχους, τους άστεγους κ.ο.κ.
Αυτή η ιδεολογική σούπα του αγίου αλτρουισμού, χαλάει κάπως από την ιδέα της «αναδιανομής» που παρουσιάζεται τακτικά και αποτελεί σήμερα (ανερυθρίαστο) κυβερνητικό πρόγραμμα. Είτε πρόκειται για νόμιμη (δηλαδή κατόπιν νομοθετήματος) ηλεκτρονική μεταφορά κεφαλαίων, είτε για εισβολή («ντου», «μπούκα») πλιάτσικο, αρπαγή και λεηλασία, στην ουσία είναι το ίδιο: κλοπή με διάφορα ονόματα. Που είναι το ηθικό πλεονέκτημα;
Πως είναι δυνατόν να παρουσιάζεται ως πλεονέκτημα το όραμα της «αιωνίου» (αενάου… μετονομασθείσης) «φοιτήσεως», με απώτατο σκοπό τον διορισμό σε κομματική θέση και εκτροφή όλο και μεγαλυτέρας γαστέρας, (ήδη διαφαινόμενης και σε ανώτατα κλιμάκια).
Πως είναι πλεονέκτημα ο μόνιμος «αγώνας» σε απεργίες, πορείες και καταλήψεις, πάντοτε και χωρίς εξαίρεση ενοχλητικές για το σύνολο της κοινωνίας έως και καταστροφικές για την ομαλή παραγωγή εργασίας;
Που είναι η ηθική στο ανεξάντλητο, επαναλαμβανόμενο ψέμα που αποτελεί τον καμβά όπου υφαίνεται η κυβερνητική πολιτική με πρωτομάστορα τον ίδιο τον πρωθυπουργό; Αποτελεσματικό, εκ των πραγμάτων, όπως άλλωστε είχε παραγγείλει ο Λένιν. Αλλά που είναι η ηθική στην εξαπάτηση εκατομμυρίων με υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις ότι όλες οι πληγές θα κλείσουν, όλοι θα δικαιωθούν, αρχής γενομένης από τις καθαρίστριες – μόνη υπόσχεση που εκπληρώθηκε στο ακέραιο, εις βάρος ιατρών, νοσηλευτών κτλ., κτλ.; Που είναι η ηθική στην παραχώρηση της Μακεδονίας στους Σλάβους με ομόφωνη απόφαση της 5ης Ολομέλειας;
Ο φθόνος βεβαίως, ουσιώδες στοιχείο της αριστεράς κολακεύεται με τις αδιάκοπες ανακοινώσεις διώξεως φοροφυγάδων – χωρίς εδώ – εν παρενθέσει – να αναλογισθεί κανείς γιατί άραγε αυτοί οι χιλιάδες Έλληνες να έχουν καταθέσει τα χρήματα τους στο εξωτερικό;
Μήπως είναι ο φόβος – όπως πράγματι συνέβη – ότι θα βρεθούν τρόποι – και με τον Νόμο – να τους πάρουν εκείνα που δεν έχουν άλλα πιθανώς να εισπράξουν όλο τον χρόνο προκαταβολικώς, είτε ως φόρο ή (η τελευταία μόδα) ως ασφαλιστικές εισφορές; Μεγάλη ικανοποίηση από την δίωξη «εχόντων και κατεχόντων». Είναι ηθική αυτή η χαιρεκακία για την αρπαγή εκείνων που αποταμίευσαν, δημιούργησαν ή απλώς, κληρονόμησαν;
Δεν υπάρχει κανένα ηθικό πλεονέκτημα. Είναι το ακριβώς αντίθετο. Κάθε μία από τις διαμαρτυρόμενες ομάδες που χρησιμοποιεί τον μανδύα της αριστεράς ενδιαφέρεται για τις προσωπικές απολαβές της δικής της παρέας, τις άμεσες σημερινές εις βάρος όλων των άλλων.
Οι αγρότες επιχειρηματολογούν ότι καταβάλουν φόρους όταν αγοράζουν οτιδήποτε. Είναι το επιχείρημα των ταξιτζήδων ότι πληρώνουν φόρο όταν αγοράζουν βενζίνη. Αλλά και όλοι εμείς πληρώνουμε φόρους διότι ζούμε. Τα κόμματα που παριστάνουν την αριστερά εκμεταλλεύονται την διαμαρτυρία των συντεχνιών και άλλων ομάδων συμφερόντων για να ανέβουν στην εξουσία, να απολαύσουν την αίσθηση της παντοδυναμίας και να διορίσουν τους συγγενείς, φίλους και να τους θαυμάζουν όπου εμφανίζονται.
Όσο για το «ηθικό πλεονέκτημα»; Αυτά είναι για τα παιδιά… Por los ninos, που έλεγαν και οι Ισπανοί στον δικό τους εμφύλιο.
*Πλοίαρχος Ε.Ν., συγγραφέας
http://freewill.gr/