ΔΝΤ-ΕΕ: Tο ζήτημα των στατιστικών στοιχείων στην ΕΛΛΑΔΑ πρέπει “να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά”
Walter Radermacher : Επομένως η επιτροπή ζήτησε να μας δοθεί άλλο ένα μικρό όργανο, ένα εργαλείο που θα μας επιτρέψει να πάμε σε μιά χώρα και ν' ανοίξουμε τα ντουλάπια και τα ντοσιέ μόνοι μας και με τον πρόεδρο της ΕΛ.ΣΤΑΤ φέραμε στα μέτρα μας το χρέος στην Ελλάδα...
Ομολογώ ότι με την «υπόθεση Γεωργίου» δεν ασχολήθηκα σοβαρά ποτέ, αλλά παρακολουθώ με προσοχή όλα τα δημοσιεύματα, υπέρ και κατά του πρώην υπαλλήλου και γραφειοκράτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που επελέγη από την τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Α. Παπανδρέου ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ.
Δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο θέμα, όχι επειδή ΔΕΝ είναι σοβαρό. Αντίθετα, είναι σοβαρότατο. Και δεν έγραψα οτιδήποτε στο βιβλίο μου για την Τρόικα και την καταστροφή της Ελλάδας, πέραν της δημοσίευσης ενός απόρρητου ηλεκτρονικού μηνύματος (e-mail), διότι απαιτείτο περισσότερη έρευνα, όταν συνειδητοποίησα ότι οι αντιμαχόμενες πλευρές κάτι είχαν να κρύψουν. Δεν ενδιαφερόντουσαν για την αλήθεια και καταθέτω τη θέση μου ορθά-κοφτά, διότι με την υπόθεση αυτή -πάνω απ’ όλα- αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα είναι υπό κηδεμονία και η Δικαιοσύνη της άρεται και φέρεται από ξένες παρεμβάσεις και πολιτικές επιρροές. 
Στο ηλεκτρονικό μήνυμα που δημοσιεύω στο βιβλίο, και για το οποίο κλήθηκα από τον εισαγγελέα για κατάθεση, ο κ. Μπομπ Τράα, αξιωματούχος του ΔΝΤ και πρώτος μνημονιακός αντιπρόσωπος στην Ελλάδα, απευθύνεται προς τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου και του λέει ότι θα πρέπει το ζήτημα των στατιστικών στοιχείων “να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά”.
Πραγματικά …άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Η αλήθεια είναι ότι η κουβέντα αυτή είναι …βαριά και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Σίγουρα, φαίνεται να μην αναφέρεται σε μία νόμιμη ενέργεια. Περισσότερο μοιάζει με τη συγκάλυψη μίας παράνομης ενεργειας. Όμως, δεν είμαι εισαγγελέας, δεν είμαι δικαστής, άρα αδυνατώ να καταλήξω και στην απόφαση, αν είναι συγκάλυψη μίας παράνομης πράξης ή όχι.
Απ’ εκεί και πέρα, οι αντιμαχόμενες πλευρές έχουν «σκοτωθεί» μεταξύ τους και ο κ. Ανδρέας Γεωργίου, ένας βολεμένος γραφειοκράτης, που δείχνει απόμακρος ως να ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, έχει καταστεί ήρωας των Ελλήνων εκσυγχρονιστών και γενικότερα του συστήματος που κυβερνούσε για δεκαετίες την Ελλάδα και εχθρός όσων πιστεύουν πως η ιστορία των Μνημονίων ήταν κατασκευασμένη για «να υποδουλωθεί η Ελλάδα».
Ο κ. Γεωργίου, στο μεταξύ, απολαμβάνει το «δράμα» του στην έπαυλή του στην Ουάσιγκτον, και έχουμε φτάσει στο σημείο να «δικαιώνεται» με εκβιασμούς και απειλές από τους δανειστές και να καταδικάζεται από την ελληνική Δικαιοσύνη. Ναι, πρόκειται για παράνοια.
Ρωτήθηκα γιατί, από τη στιγμή που είχα εκείνο το σοβαρό ντοκουμέντο στο βιβλίο μου, δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο ζήτημα:
Πρώτον, ήταν άλλο το αντικείμενο του βιβλίου, και το έγγραφο δημοσιεύθηκε επειδή, εκτός της αναφοράς στα στατιστικά, περιείχε άλλα στοιχεία που αφορούσαν την έρευνα για το πως δηλαδή η Ελλάδα καταστράφηκε μέσα από τα Μνημόνια.
Δεύτερον, όταν επιχειρήσαμε να πληροφορηθούμε τι εννοούσε ο …ποιητής Μπόμπ Τράα, πέσαμε πάνω σε τοίχο. Δεν πήραμε απαντήσεις, αλλά δεχθήκαμε πιεστικές ερωτήσεις για το πως βρέθηκε το έγγραφο στα χέρια μας. Ουδείς ήταν διατεθειμένος, ούτε σε καθεστώς ανωνυμίας, να συνεργαστεί για το θέμα αυτό. Έτσι αποφασίσαμε να το αφήσουμε για αργότερα. Είναι σημαντικό ότι ούτε μετά την αναζωπύρωση της υπόθεσης μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, που να πιστοποιούνται με στοιχεία. Αλλά είναι δεκάδες τα ερωτηματικά και οι υποψίες.
Τρίτον: Παραμένει πάντα ανοικτό το ζήτημα: Γιατί να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά το θέμα των στατιστικών; Γιατί έπρεπε να «μαγειρευτούν» είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω τα στοιχεία; Τα ερωτήματα αυτά πιστεύω ότι δεν απαντήθηκαν ακόμα.
Τέταρτον: Τίθεται και ένα άλλο μείζον θέμα, που αφορά τις παρεμβάσεις των δανειστών για να διασωθεί ο κ. Γεωργίου. Ερώτηση: Εάν η Ελλάδα δεν βρισκόταν υπό το «ζυγό» των Μνημονίων, θα μπορούσαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ να ταπεινώσουν με εξευτελιστικό τρόπο την Ελλάδα και την κυβέρνησή της; Πως μπορεί να χαιρόμαστε με αυτή την παρέμβαση, μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, την οποία -πως να το κάνουμε- την εξέλεξε ο ελληνικός λαός;
Ήμουν πάντα έντιμος με τους αναγνώστες, και θα είμαι και τώρα: Στα πολιτικά παιγνίδια των οπαδών και των εχθρών του κ. Γεωργίου, “ενός μίζερου και ευθυνόφοβου γραφειοκράτη”, όπως τον χαρακτηρίζουν άνθρωποι που εργάστηκαν μαζί του, δεν έχω καμία θέση και σχέση. Αλλά με προβληματίζει ο τρόπος αντίδρασης των δανειστών και η μάχη που δίνουν για να τον σώσουν. Τι χρειάζονται οι απειλές και οι εκβιασμοί εάν οι δανειστές πιστεύουν ότι είναι αθώος;
Με προβληματίζει όμως και η στάση των αντιπάλων του, διότι έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα ήταν μία χρεωκοπημένη χώρα λόγω της διαφθοράς των πολιτικών και δεν απαιτείτο κανένα μαγείρεμα στατιστικών για να δεθεί στα Μνημόνια. Από την άλλη πλευρά, εάν η εντολή του κ. Μπόμπ Τράα αφορούσε το μαγείρεμα των στατιστικών, αυτοί που ακολούθησαν και υλοποίησαν την εντολή -και εδώ υποστηρίζεται ότι εμπλέκεται ο κ. Γεωργίου έστω και αν δεν είχε ακόμα διοριστεί- πρέπει να αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη, η οποία πρέπει να φερθεί δίκαια και αξιόπιστα.
Επειδή κλήθηκα σε ανάκριση, βασικά για να επιβεβαιώσω ότι έχω δει το συγκεκριμένο έγγραφο που δημοσίευσα, πιστεύω ότι βασικοί μάρτυρες αυτής της υπόθεσης ΔΕΝ έχουν καταθέσει ακόμα. Χωρίς να κληθούν αυτοί που ξέρουν και αναμείχθηκαν στην υπόθεση πως ζητούν οι δανειστές να κλείσει η υπόθεση; Με το εκβιαστικό κλείσιμο της υπόθεσης αθωώνεται ο κ. Γεωργίου;
Οπότε, φίλοι και εχθροί του κ. Γεωργίου, να βάλετε τα μαχαίρια στη …θέση τους, και να βοηθήσετε να ξεκαθαρίσει αυτή η υπόθεση. Οι αντιδράσεις των υπέρ και των κατά με προβληματίζουν, με ενοχλούν και με υποψιάζουν. Η υπόθεση Γεωργίου δεν μπορεί να είναι αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας. Είναι ζήτημα του εισαγγελέα και της Δικαιοσύνης.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι συνεχείς παρεμβάσεις των ξένων στη Δικαιοσύνη μίας χώρας, τι διαφέρουν από την άλωση της που εκτέλεσαν με επιτυχία αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Ταγίπ Ερντογάν;
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΡΑΝΤΕΡΜΑΧΕΡ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ: ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ 3,7% ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ 12,5%
O Βάλτερ Ράντερμάχερ δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Είναι ο Mr Eurostat, ο άνθρωπος που χειρίζεται τα στατιστικά της Κομισιόν και εκείνος που χειρίστηκε και τα λεγόμενα greek statistics. Σε ανύποπτο χρόνο, τον περασμένο Δεκέμβριο, σ εσυνέντευξή του στο Reuters περιγράφει πως ενώ η Κομισιόν εργαζόταν έναντι της Ελλάδας με το δεδομένο ότι το ελληνικό έλλειμμα ήταν 3,7%, αίφνης έλαβε μία επιστολή από την ΕΛ.ΣΤΑΤ με βάση την οποία η Ελλάδα αναγνώριζε πως το έλλειμμά της ήταν 12,5%. Αυτό σήμανε συναγερμό και έφερε την Ελλάδα στο μνημόνιο. Η Ζωή Γεωγραντά, το πρώην μέλος του δ.σ της ΕΛ.ΣΤΑΤ, με βάση τις καταγγελίες της οποίας ασκήθηκαν οι διώξεις Πεπόνη, αφήνει βαριές αιχμές κατά του Ραντερμάχερ, ότι παρενέβη και επέβαλε στα μέλη της ΕΛ.ΣΤΑΤ και στην ίδια να παραβούν το καθήκον τους και να επιτρέψουν την αλλοίωση του ελλείμματος.
Διαβάστε (στα αγγλικά) τη συνέντευξη ραντερμάχερ στο Reuters που δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά:
(Reuters) – Walter Radermacher wanted to be invisible, and working in his unremarkable office above a suburban shopping center in Luxembourg, the European Union’s statistics chief nearly was.
But everything changed for Radermacher one October afternoon three years ago, when he received an alarming letter from Athens the day before his Eurostat statistics agency was scheduled to publish data on the state of Europe’s accounts.
The letter was to transform Eurostat from a rubber-stamp organisation aggregating European statistics to a feared debt policeman with the power to search governments suspected of massaging their accounts.
These new powers are a little-known side of the growing centralisation of EU institutions over the 27 member states and the tightening of control over national budgets as they try to put an end to the three-year debt crisis that began in Greece.
«We statisticians like to be invisible, we want our products to speak. But we were immediately in the limelight,» Radermacher, a bow-tie-wearing German who has headed Eurostat since 2008, told Reuters in an interview.
Back in 2009, a new Greek government had found that its predecessor lied about its borrowings and had run up huge debts.
In the letter sent to Eurostat, Greece’s budget deficit was going to be 12.5 percent of economic output in 2009, not the 3.7 percent figure the previous administration had foreseen.
Greece’s restatement not only destroyed the illusion that all euro zonemembers were equal and forced Athens into a bailout, but exposed Eurostat’s inability to ensure the quality of European Union data because it lacked the power to do so.
«It was really like a tsunami,» Radermacher said, recalling how he felt when he read the Greek letter notifying Eurostat of the revisions that would play a role in provoking the crisis.
The letter set Eurostat off on an unlikely course that has transformed its 800-strong team into a kind of European auditor.
Since July 2010, Eurostat has had the authority under EU law to go into countries and demand entire public sectors open their books or face being taken to the European Court of Justice, where they can be fined or punished with other sanctions.
«In the old days, we would see the problem, we would ask for clarification and we were told that the problem was not a problem and we couldn’t prove the contrary,» said Radermacher, who had suspicions about Greece’s finances before 2009 but could not do anything about it.
«Now we can ask a finance minister: give me your pay-slip.»
«SWORD OF DAMOCLES»
Those new powers were first tested in Greece in September 2010, when Eurostat sent a mission to Athens with what Radermacher describes as «having the key to open up the doors, the cupboards and the binders» of government ministries.
Over the next three months, the mission revealed the tricks used to hide Greek debt, ranging from unreported loans made by banks outside Greece to borrowings hidden by sophisticated currency swap contracts.
How Eurostat reached the final calculation of the 2009 deficit figure of 15.4 percent was controversial, however, as some Greek statisticians questioned why money-losing public utilities were added to government accounts, raising the deficit. As every extra percentage point on Greek accounts can mean more pension and salary cuts to meet the terms of Greece’s international rescue loans, methodology is everything.
Radermacher, who headed Germany’s Federal Statistical Office before joining Eurostat, believes his agency was tough but fair.
«We came with our team and we said we wanted to speak to all the ministers, all the hospitals and we literally went through all the big entities (of the public sector),» he said.
Radermacher sees the new powers, which have so far only been applied in Greece, as a seldom-used deterrent.
«The new powers are the sword of Damocles,» he said.
Indeed, the threat may well have helped Eurostat missions over the past two years get good cooperation from Portugal and Spain.
Radermacher now talks of Eurostat’s «allies» and cites excellent cooperation with Spanish officials when Eurostat inspectors went to Spain earlier this year to investigate the then new government’s announcement it had inherited a worse-than-expected deficit from its predecessor.
The same was true on the Portuguese island of Madeira in 2011, after the regional government underreported its debt figures for 2010.
But even with its new clout, Eurostat’s work is reliant on others.
There are some 50,000 statisticians working across the EU providing the agency with data and as Greece showed data is only as good as the people who report it.
(Editing by Jeremy Gaunt.)
Walter Radermacher : Επομένως η επιτροπή ζήτησε να μας δοθεί άλλο ένα μικρό όργανο, ένα εργαλείο που θα μας επιτρέψει να πάμε σε μιά χώρα και ν' ανοίξουμε τα ντουλάπια και τα ντοσιέ μόνοι μας και με τον πρόεδρο της ΕΛ.ΣΤΑΤ φέραμε στα μέτρα μας το χρέος στην Ελλάδα...
Ομολογώ ότι με την «υπόθεση Γεωργίου» δεν ασχολήθηκα σοβαρά ποτέ, αλλά παρακολουθώ με προσοχή όλα τα δημοσιεύματα, υπέρ και κατά του πρώην υπαλλήλου και γραφειοκράτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που επελέγη από την τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Α. Παπανδρέου ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ.
Δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο θέμα, όχι επειδή ΔΕΝ είναι σοβαρό. Αντίθετα, είναι σοβαρότατο. Και δεν έγραψα οτιδήποτε στο βιβλίο μου για την Τρόικα και την καταστροφή της Ελλάδας, πέραν της δημοσίευσης ενός απόρρητου ηλεκτρονικού μηνύματος (e-mail), διότι απαιτείτο περισσότερη έρευνα, όταν συνειδητοποίησα ότι οι αντιμαχόμενες πλευρές κάτι είχαν να κρύψουν. Δεν ενδιαφερόντουσαν για την αλήθεια και καταθέτω τη θέση μου ορθά-κοφτά, διότι με την υπόθεση αυτή -πάνω απ’ όλα- αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα είναι υπό κηδεμονία και η Δικαιοσύνη της άρεται και φέρεται από ξένες παρεμβάσεις και πολιτικές επιρροές.
Στο ηλεκτρονικό μήνυμα που δημοσιεύω στο βιβλίο, και για το οποίο κλήθηκα από τον εισαγγελέα για κατάθεση, ο κ. Μπομπ Τράα, αξιωματούχος του ΔΝΤ και πρώτος μνημονιακός αντιπρόσωπος στην Ελλάδα, απευθύνεται προς τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου και του λέει ότι θα πρέπει το ζήτημα των στατιστικών στοιχείων “να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά”.
Ο εβραίος Μπομπ Τράα
Πραγματικά …άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Η αλήθεια είναι ότι η κουβέντα αυτή είναι …βαριά και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Σίγουρα, φαίνεται να μην αναφέρεται σε μία νόμιμη ενέργεια. Περισσότερο μοιάζει με τη συγκάλυψη μίας παράνομης ενεργειας. Όμως, δεν είμαι εισαγγελέας, δεν είμαι δικαστής, άρα αδυνατώ να καταλήξω και στην απόφαση, αν είναι συγκάλυψη μίας παράνομης πράξης ή όχι.
Απ’ εκεί και πέρα, οι αντιμαχόμενες πλευρές έχουν «σκοτωθεί» μεταξύ τους και ο κ. Ανδρέας Γεωργίου, ένας βολεμένος γραφειοκράτης, που δείχνει απόμακρος ως να ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, έχει καταστεί ήρωας των Ελλήνων εκσυγχρονιστών και γενικότερα του συστήματος που κυβερνούσε για δεκαετίες την Ελλάδα και εχθρός όσων πιστεύουν πως η ιστορία των Μνημονίων ήταν κατασκευασμένη για «να υποδουλωθεί η Ελλάδα».
Ο κ. Γεωργίου, στο μεταξύ, απολαμβάνει το «δράμα» του στην έπαυλή του στην Ουάσιγκτον, και έχουμε φτάσει στο σημείο να «δικαιώνεται» με εκβιασμούς και απειλές από τους δανειστές και να καταδικάζεται από την ελληνική Δικαιοσύνη. Ναι, πρόκειται για παράνοια.
Ρωτήθηκα γιατί, από τη στιγμή που είχα εκείνο το σοβαρό ντοκουμέντο στο βιβλίο μου, δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο ζήτημα:
Πρώτον, ήταν άλλο το αντικείμενο του βιβλίου, και το έγγραφο δημοσιεύθηκε επειδή, εκτός της αναφοράς στα στατιστικά, περιείχε άλλα στοιχεία που αφορούσαν την έρευνα για το πως δηλαδή η Ελλάδα καταστράφηκε μέσα από τα Μνημόνια.
Δεύτερον, όταν επιχειρήσαμε να πληροφορηθούμε τι εννοούσε ο …ποιητής Μπόμπ Τράα, πέσαμε πάνω σε τοίχο. Δεν πήραμε απαντήσεις, αλλά δεχθήκαμε πιεστικές ερωτήσεις για το πως βρέθηκε το έγγραφο στα χέρια μας. Ουδείς ήταν διατεθειμένος, ούτε σε καθεστώς ανωνυμίας, να συνεργαστεί για το θέμα αυτό. Έτσι αποφασίσαμε να το αφήσουμε για αργότερα. Είναι σημαντικό ότι ούτε μετά την αναζωπύρωση της υπόθεσης μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, που να πιστοποιούνται με στοιχεία. Αλλά είναι δεκάδες τα ερωτηματικά και οι υποψίες.
Τρίτον: Παραμένει πάντα ανοικτό το ζήτημα: Γιατί να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά το θέμα των στατιστικών; Γιατί έπρεπε να «μαγειρευτούν» είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω τα στοιχεία; Τα ερωτήματα αυτά πιστεύω ότι δεν απαντήθηκαν ακόμα.
Τέταρτον: Τίθεται και ένα άλλο μείζον θέμα, που αφορά τις παρεμβάσεις των δανειστών για να διασωθεί ο κ. Γεωργίου. Ερώτηση: Εάν η Ελλάδα δεν βρισκόταν υπό το «ζυγό» των Μνημονίων, θα μπορούσαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ να ταπεινώσουν με εξευτελιστικό τρόπο την Ελλάδα και την κυβέρνησή της; Πως μπορεί να χαιρόμαστε με αυτή την παρέμβαση, μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, την οποία -πως να το κάνουμε- την εξέλεξε ο ελληνικός λαός;
Ήμουν πάντα έντιμος με τους αναγνώστες, και θα είμαι και τώρα: Στα πολιτικά παιγνίδια των οπαδών και των εχθρών του κ. Γεωργίου, “ενός μίζερου και ευθυνόφοβου γραφειοκράτη”, όπως τον χαρακτηρίζουν άνθρωποι που εργάστηκαν μαζί του, δεν έχω καμία θέση και σχέση. Αλλά με προβληματίζει ο τρόπος αντίδρασης των δανειστών και η μάχη που δίνουν για να τον σώσουν. Τι χρειάζονται οι απειλές και οι εκβιασμοί εάν οι δανειστές πιστεύουν ότι είναι αθώος;
Με προβληματίζει όμως και η στάση των αντιπάλων του, διότι έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα ήταν μία χρεωκοπημένη χώρα λόγω της διαφθοράς των πολιτικών και δεν απαιτείτο κανένα μαγείρεμα στατιστικών για να δεθεί στα Μνημόνια. Από την άλλη πλευρά, εάν η εντολή του κ. Μπόμπ Τράα αφορούσε το μαγείρεμα των στατιστικών, αυτοί που ακολούθησαν και υλοποίησαν την εντολή -και εδώ υποστηρίζεται ότι εμπλέκεται ο κ. Γεωργίου έστω και αν δεν είχε ακόμα διοριστεί- πρέπει να αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη, η οποία πρέπει να φερθεί δίκαια και αξιόπιστα.
Επειδή κλήθηκα σε ανάκριση, βασικά για να επιβεβαιώσω ότι έχω δει το συγκεκριμένο έγγραφο που δημοσίευσα, πιστεύω ότι βασικοί μάρτυρες αυτής της υπόθεσης ΔΕΝ έχουν καταθέσει ακόμα. Χωρίς να κληθούν αυτοί που ξέρουν και αναμείχθηκαν στην υπόθεση πως ζητούν οι δανειστές να κλείσει η υπόθεση; Με το εκβιαστικό κλείσιμο της υπόθεσης αθωώνεται ο κ. Γεωργίου;
Οπότε, φίλοι και εχθροί του κ. Γεωργίου, να βάλετε τα μαχαίρια στη …θέση τους, και να βοηθήσετε να ξεκαθαρίσει αυτή η υπόθεση. Οι αντιδράσεις των υπέρ και των κατά με προβληματίζουν, με ενοχλούν και με υποψιάζουν. Η υπόθεση Γεωργίου δεν μπορεί να είναι αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας. Είναι ζήτημα του εισαγγελέα και της Δικαιοσύνης.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι συνεχείς παρεμβάσεις των ξένων στη Δικαιοσύνη μίας χώρας, τι διαφέρουν από την άλωση της που εκτέλεσαν με επιτυχία αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Ταγίπ Ερντογάν;
Επιστολή του Εβραίου Walter Radermacher - Γεωργίου αποκαλύπτει το μαγείρεμα χρέους
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΡΑΝΤΕΡΜΑΧΕΡ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ: ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ 3,7% ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ 12,5%
O Βάλτερ Ράντερμάχερ δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Είναι ο Mr Eurostat, ο άνθρωπος που χειρίζεται τα στατιστικά της Κομισιόν και εκείνος που χειρίστηκε και τα λεγόμενα greek statistics. Σε ανύποπτο χρόνο, τον περασμένο Δεκέμβριο, σ εσυνέντευξή του στο Reuters περιγράφει πως ενώ η Κομισιόν εργαζόταν έναντι της Ελλάδας με το δεδομένο ότι το ελληνικό έλλειμμα ήταν 3,7%, αίφνης έλαβε μία επιστολή από την ΕΛ.ΣΤΑΤ με βάση την οποία η Ελλάδα αναγνώριζε πως το έλλειμμά της ήταν 12,5%. Αυτό σήμανε συναγερμό και έφερε την Ελλάδα στο μνημόνιο. Η Ζωή Γεωγραντά, το πρώην μέλος του δ.σ της ΕΛ.ΣΤΑΤ, με βάση τις καταγγελίες της οποίας ασκήθηκαν οι διώξεις Πεπόνη, αφήνει βαριές αιχμές κατά του Ραντερμάχερ, ότι παρενέβη και επέβαλε στα μέλη της ΕΛ.ΣΤΑΤ και στην ίδια να παραβούν το καθήκον τους και να επιτρέψουν την αλλοίωση του ελλείμματος.
Διαβάστε (στα αγγλικά) τη συνέντευξη ραντερμάχερ στο Reuters που δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά:
(Reuters) – Walter Radermacher wanted to be invisible, and working in his unremarkable office above a suburban shopping center in Luxembourg, the European Union’s statistics chief nearly was.
But everything changed for Radermacher one October afternoon three years ago, when he received an alarming letter from Athens the day before his Eurostat statistics agency was scheduled to publish data on the state of Europe’s accounts.
The letter was to transform Eurostat from a rubber-stamp organisation aggregating European statistics to a feared debt policeman with the power to search governments suspected of massaging their accounts.
These new powers are a little-known side of the growing centralisation of EU institutions over the 27 member states and the tightening of control over national budgets as they try to put an end to the three-year debt crisis that began in Greece.
«We statisticians like to be invisible, we want our products to speak. But we were immediately in the limelight,» Radermacher, a bow-tie-wearing German who has headed Eurostat since 2008, told Reuters in an interview.
Back in 2009, a new Greek government had found that its predecessor lied about its borrowings and had run up huge debts.
In the letter sent to Eurostat, Greece’s budget deficit was going to be 12.5 percent of economic output in 2009, not the 3.7 percent figure the previous administration had foreseen.
Greece’s restatement not only destroyed the illusion that all euro zonemembers were equal and forced Athens into a bailout, but exposed Eurostat’s inability to ensure the quality of European Union data because it lacked the power to do so.
«It was really like a tsunami,» Radermacher said, recalling how he felt when he read the Greek letter notifying Eurostat of the revisions that would play a role in provoking the crisis.
The letter set Eurostat off on an unlikely course that has transformed its 800-strong team into a kind of European auditor.
Since July 2010, Eurostat has had the authority under EU law to go into countries and demand entire public sectors open their books or face being taken to the European Court of Justice, where they can be fined or punished with other sanctions.
«In the old days, we would see the problem, we would ask for clarification and we were told that the problem was not a problem and we couldn’t prove the contrary,» said Radermacher, who had suspicions about Greece’s finances before 2009 but could not do anything about it.
«Now we can ask a finance minister: give me your pay-slip.»
«SWORD OF DAMOCLES»
Those new powers were first tested in Greece in September 2010, when Eurostat sent a mission to Athens with what Radermacher describes as «having the key to open up the doors, the cupboards and the binders» of government ministries.
Over the next three months, the mission revealed the tricks used to hide Greek debt, ranging from unreported loans made by banks outside Greece to borrowings hidden by sophisticated currency swap contracts.
How Eurostat reached the final calculation of the 2009 deficit figure of 15.4 percent was controversial, however, as some Greek statisticians questioned why money-losing public utilities were added to government accounts, raising the deficit. As every extra percentage point on Greek accounts can mean more pension and salary cuts to meet the terms of Greece’s international rescue loans, methodology is everything.
Radermacher, who headed Germany’s Federal Statistical Office before joining Eurostat, believes his agency was tough but fair.
«We came with our team and we said we wanted to speak to all the ministers, all the hospitals and we literally went through all the big entities (of the public sector),» he said.
Radermacher sees the new powers, which have so far only been applied in Greece, as a seldom-used deterrent.
«The new powers are the sword of Damocles,» he said.
Indeed, the threat may well have helped Eurostat missions over the past two years get good cooperation from Portugal and Spain.
Radermacher now talks of Eurostat’s «allies» and cites excellent cooperation with Spanish officials when Eurostat inspectors went to Spain earlier this year to investigate the then new government’s announcement it had inherited a worse-than-expected deficit from its predecessor.
The same was true on the Portuguese island of Madeira in 2011, after the regional government underreported its debt figures for 2010.
But even with its new clout, Eurostat’s work is reliant on others.
There are some 50,000 statisticians working across the EU providing the agency with data and as Greece showed data is only as good as the people who report it.
(Editing by Jeremy Gaunt.)