Της είχα τάξει τη ζωήμ’ όρκο στ’ ανεμοβρόχι,
της είχα δώσει το φιλί
για φυλαχτό να τό’ χει.
Κι όμως τώρα που τραγουδώ,
δυο κομματάκια, δυο κομματάκια
είμαι δυο.
Πού `ναι η αγάπη σου,
πού `ναι ποιον πεθαίνει;
Πού ξεριζώνει βάσανα,
ποιους στεναγμούς διαβαίνει;
Πού `ναι η αγάπη σου,
πού `ναι ποιον πεθαίνει;
Της είχα τάξει τη ζωή
κάθε καημό να σβήνει,
μου είχε δώσει το φιλί
ανάσα μου να γίνει.
Κι όμως τώρα που τραγουδώ,
δυο κομματάκια, δυο κομματάκια
είμαι δυο.
Πού `ναι η αγάπη σου,
πού `ναι ποιον πεθαίνει;
Πού ξεριζώνει βάσανα,
ποιους στεναγμούς διαβαίνει;
Πού `ναι η αγάπη σου,
πού `ναι ποιον πεθαίνει;
