Της είχα τάξει τη ζωήμ’ όρκο στ’ ανεμοβρόχι,
της είχα δώσει το φιλί
για φυλαχτό να τό’ χει.

Κι όμως τώρα που τραγουδώ,
δυο κομματάκια, δυο κομματάκια
είμαι δυο.

Πού `ναι η αγάπη σου,
πού `ναι ποιον πεθαίνει;
Πού ξεριζώνει βάσανα,
ποιους στεναγμούς διαβαίνει;

Πού `ναι η αγάπη σου,
πού `ναι ποιον πεθαίνει;

Της είχα τάξει τη ζωή
κάθε καημό να σβήνει,
μου είχε δώσει το φιλί
ανάσα μου να γίνει.

Κι όμως τώρα που τραγουδώ,
δυο κομματάκια, δυο κομματάκια
είμαι δυο.

Πού `ναι η αγάπη σου,
πού `ναι ποιον πεθαίνει;

Πού ξεριζώνει βάσανα,
ποιους στεναγμούς διαβαίνει;
Πού `ναι η αγάπη σου,
πού `ναι ποιον πεθαίνει;