"Όσο πιο μακρύ είναι ένα αδιέξοδο, τόσο πιο πολύ μοιάζει με δρόμο."
18 Απριλίου 1974. Ώρα 19:40
Το ιδιωτικό Λήαρ Τζετ τροχιοδρόμησε στον προκαθορισμένο διάδρομο του παρισινού αεροδρομίου. Σταμάτησε, κατέβηκε βιαστικά ο Πωλ Μακ Κράκεν. Αποχαιρέτησε ευχαριστώντας το προσωπικό για το άψογο ταξείδι. Μπήκε στο μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο που περίμενε. Αναχωρώντας, γύρισε το κεφάλι του προς τα δεξιά για να δεί το όμορφο και πολυτελές αεροπλάνο που τον είχε φέρει κατευθείαν από τη Νέα Υόρκη. Στο καλογυαλισμένο κρεμ χρώμα που φάνταζε επιβλητικά γραμμένη, με κόκκινα γράμματα, η λέξη: «EXXON 67».
Το αεροπλάνο ανήκε στο καρτέλ των ΡΟΚΦΕΛΛΕΡΣ. Ο Ντέιβιντ Ροκφέλλερ, πρόεδρος του ομώνυμου καρτέλ και πρόεδρος της νεογέννητης (Ιούλιος 1973) Τριμερούς Επιτροπής, είχε παραχωρήσει «ευγενώς» το αεροπλάνο του –ένα από τα πολλά που διαθέτει- για να φτάσει ασφαλώς στο Παρίσι και από εκεί στην πόλη Μέζεβ, όπου την επόμενη θα άρχιζε η μεικτή συνάντηση της ΛΕΣΧΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ και της ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ.
Από το πρωί (ώρα 8:00) της προηγούμενης ημέρας ένα άτυπο συμβούλιο συνεδρίαζε στον 39ο όροφο, στο δωμάτιο-αίθουσα 5600 στο Ροκφέλλερ Σέντερ της Νέας Υόρκης.
Η ημερήσια διάταξη η οποία δεν άλλαζε ποτέ, ήταν: Τα σχέδια του Ροκφέλλερ για την επόμενη χρονιά και οι ευθύνες που έπρεπε να αναλάβει για την ανάπτυξη των εργασιών του. Η σφοδρή του επιθυμία την ημέρα εκείνη ήταν η μεθόδευση μια αθόρυβης «τεχνικής» για την ανάληψη από τον ίδιο της προεδρίας του C.F.R..
Χίλιες τετρακόσιες προσωπικότητες του κόσμου των επιχειρήσεων, της πολιτικής, οικονομικών και πανεπιστημιακών κύκλων και του τύπου ΑΝΗΚΟΥΝ σε αυτόν τον οργανισμό, τον οποίο ο Χένρυ Κίσσιγκερ αποκαλεί: «πραγματική κυβέρνηση των ΗΠΑ» ….
Εκεί σε αυτόν τον οργανισμό, γεννήθηκε και καθιερώθηκε η ιδέα του ψυχρού πολέμου από το ιδρυτικό μέλος Τζωρτζ Κένναν, διευθυντή πολιτικού προγραμματισμού του Στέητ Ντηπάρτμέντ.
Πρόεδρος του Οργανισμού ήταν τότε ο Άλλεν Ντάλλες, δικηγόρος των Ροκφέλλερς και μετέπειτα αρχηγός της CIA.
Μέχρι εκείνη την ημέρα την προεδρία του Οργανισμού C.F.R., κρατούσε ο Ντόν Κένταλ, πρόεδρος της ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ. Ο Κένταλ ήταν ο άνθρωπος που ήρθε από το πουθενά. Στενός φίλος του Νίξον, τον βασάνιζε διαρκώς το σύνδρομο της αποτυχίας. Ο Κένταλ δούλευε κάποτε σαν εμπορικός αντιπρόσωπος για εννιακόσια δολλάρια το μήνα.
Ο Ντέιβιντ Ροκφέλλερ ήταν ο κληρονόμος του ομώνυμου Καρτέλ. Η διαφορά ήταν τεράστια. Ο Ντ. Ροκφέλλερ επιζητούσε να διορίσει στον Οργανισμό κάποιον που να ενστερνίζεται απόλυτα το πνεύμα της ΥΦΕΣΗΣ μεταξύ ΑΝΑΤΟΛΗΣ και ΔΥΣΗΣ. Ένας από τους βασικώτερους λόγους που προχώρησε στην δημιουργία της Τριμερούς ήταν αυτός της περίφημης ΥΦΕΣΗΣ!…. Το δυτικό κεφάλαιο ασφυκτιούσε τότε, μετά την προκατασκευασμένη κρίση του Πετρελαίου και επιθυμούσε το άνοιγμα του στην ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ. Ο Ροκφέλλερ αδημονούσε, επειδή η εφαρμογή της Ύφεσης στην πράξη ήταν το πρώτο βήμα για την ΔΙΑΛΥΣΗ της ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ!..
Οι δηλώσεις που είχε κάνει το προηγούμενο έτος (1973) ο Κένταλ αναφορικά με την δολοφονία του ΑΛΛΙΕΝΤΕ (επιρρίπτοντας ευθύνες στους Σοβιετικούς!….), έδειξε ότι δεν είχε καταλάβει, ή ήταν αντίθετος με την Ύφεση, παρόλο που εκκρεμούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1980 –που θα γίνονταν στη Μόσχα- και κατά την εκτίμηση δυτικών επιχειρηματιών ο τζίρος θα ανερχόταν σε (15) δεκαπέντε Δισεκατομμύρια Δολλάρια!…….
Μετά από πολύωρες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις αποφασίστηκε, στο δωμάτιο 5600 του Ροκφέλλερ, η αντικατάσταση του Ντον Κένταλ από τον (μετροπαθή) Χαλ Σκωτ. Ο Κένταλ κρίθηκε ακατάλληλος, σαν δημόσιο πρόσωπο που συνδεόταν με την τύχη της Ύφεσης!…
Μία ώρα πριν αναχωρίσει ο Πωλ Μακ Κράκεν από τη Νέα Υόρκη κλήθηκε ο Ντον Κένταλ στο γραφείο του Ντ. Ροκφέλλερ. Εκεί ο Ντέιβιντ Ροκφέλλερ έσκυψε προς τον Κένταλ και του είπε: « Είσαι σίγουρος, Ντόναλντ, ότι έχεις σχέδια για τους επόμενους μήνες;». ο Κένταλ κατάλαβε αμέσως ότι έπρεπε να αποχωρήσει από την προεδρία του Οργανισμού-C.F.R. ….
Ο Ντ. Ροκφέλλερ μετά την απόλυση του Κένταλ, έδωσε εντολή στην ΝΑΝΣΥ ΜΑΓΚΙΝΕΣ (σύζυγο του Χένρυ Κίσσιγκερ) την βοηθό του στα προβλήματα Διεθνούς Ασφαλείας να ετοιμάσει ένα μόντους βιβέντι για την επικείμενη τότε διάσκεψη της Μπίλντεμπεργκ και της Τριμερούς.
Στην επιτροπή σύνταξης πήραν μέρος οι: Ντέιβιντ Πάκαρντ-Καρλ Κλήζεν- Ουώλτερ Ρίστον- Τζων Μακ Κόουν- Ζίγκμπινιου Μπρεζίνσκυ- Χαλ Σκωτ- και ο Πωλ Μακ Κράκεν. Τελικά εγκρίθηκε από τον Ντέιβιντ Ροκφέλλερ.
Τα ζητήματα αφορούσαν: την Ατλαντική συμμαχία, ΕΟΚ και ΗΠΑ, στην ύφεση μεταξύ Ανατολής –Δύσης, και στις επιμέρους χώρες- Ελλάδα, Πορτογαλία, Δυτική Γερμανία, Κύπρο, και Τουρκία.
ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΗΤΑΝ ΣΑΦΕΙΣ
Όσες αφορούσαν την Ελλάδα, Κύπρο, Πορτογαλία και Δυτική Γερμανία.
Στην Ελλάδα άμεση αλλαγή πολιτικού σκηνικού και διορισμό ενός συντηρητικού πολιτικού, απαλλαγμένου από το βρεττανικό σύνδρομο, με απόκλιση στη Δυτική Γερμανία του Καγκελάριου Σμιτ.
Πραξικόπημα στην Κύπρο και δολοφονία του Μακάριου, ΕΙΣΒΟΛΗ των Τούρκων και κατάληψη του 30% του νησιού.
Στοπάρισμα των Κομμουνιστών στην Ελλάδα από τον Ανδρέα Παπανδρέου και ανάλογη στήριξή του. Είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ, αποτροπή πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας. Χρησιμοποίηση του πρωθυπουργού Ετσεβίτ και τελικός εξοστρακισμός του σε περίοδο δύο ετών.
Το σκάνδαλο Γκυγιώμ στη Δυτική Γερμανία να καλλιεργηθεί έτσι, ώστε να εξαλείψει τον Βίλυ Μπράντ. Η Οστπολιτίκ ήταν άλματα προς την Ύφεση. Απαιτούσαν όμως προσεκτικά βήματα.
Επανάσταση στην Πορτογαλία και παραίτηση της από τις ΑΠΟΙΚΙΕΣ της!.. Τελικά να διοριστεί ο Μάριο Σοάρες ως Πρωθυπουργός. Σύνδεση της χώρας με την ΕΟΚ. Τελευταίο ήταν το ζήτημα μεταξύ Αραβικών χωρών και της Δύσης.
Ο Μακ Κράκεν σκεπτόταν όλα αυτά στην διάρκεια του ταξειδιού του προς την Μέζεβ, όπου σε δεκαπέντε λεπτά έμπαιναν στην πόλη και κατευθύνονταν στο ξενοδοχείο Μον Ντ’ Αμπουά, ιδιοκτησία του ΓαλλοΕβραίου τραπεζίτη Έντμοντ ντε Ρότσιλντ.
Τον υποδέχθηκε ο Ζ. Μπρεζίνσκυ, ο Ε. Ρότσιλντ και η κ. Λουσίλ Μπέλσον, μοναδική γυναίκα στην Τριμερή Επιτροπή. Παρέδωσε τον άκρως απόρρητο φάκελο στα χέρια του Ζ. Μπρεζίνσκυ, παρουσία και των άλλων δύο, και συμφώνησαν να συναντηθούν στο σαλόνι του Λουδοβίκου για το δείπνο, σε μία ώρα.
Ύστερα από μία ώρα κατέφθαναν οι συνδαιτυμόνες, ένας-ένας, και προστέθηκαν ακόμη ο Σάϋρους Βανς και ο Άντονυ Λέικ, διυθυντής της πολιτικής υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ!… και ειδικός πράκτορας της NSA. «Την περίοδο Κλίντον ήταν σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας» …..
Ο Βανς έτρωγε και χαμογελούσε αχνά, οπότε Μπρεζίνσκυ έκανε βλακώδη αστεία. Ο Άντονυ Λέικ ήταν ανήσυχος. Με το δίκιο του. Θα έπεφταν πολλά επάνω του και θα έπρεπε να τα βγάλει πέρα. Ο Λέϊκ θα έφτανε πολύ ψηλά. Ο Ντ. Ροκφέλλερ τον συμπαθούσε ιδιαίτερα.
Ο Βαρώνος Ρότσιλντ ήταν ευγενέστατος με όλους. Το κρασί που σερβίρισαν ήταν από την κάβα του. Θα ήθελε πολύ, είπε, να καλλιεργούσε και στην Ελλάδα αμπέλια…»Έχουν καλό έδαφος και κατάλληλο κλίμα», παρατήρησε ευγενικά.
«Τώρα που θα επιστρέψει ο Καραμανλής στην Ελλάδα, βαρώνε μου, θα έχετε την ευκαιρία να το κάνετε…Άλλωστε κι ο ίδιος ο Καραμανλής έχει «καλλιεργηθεί» έντεκα χρόνια στη Γαλλία. Θα χαρεί, πιστεύω, να ακούσει την επιθυμία σας. Εκτός αν στο μεταξύ έχει καταληφθεί από το σύνδρομο του Ντε Γκωλ, οπότε θα επιδοθεί στη συστηματική ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ…», είπε ο Μπρεζίνσκυ!..
«Πράγματι», συμφώνησε ο Ρότσιλντ αυτό πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα !……
"Είναι μια περίεργη συνήθεια των ανθρώπινων πλασμάτων να τρέχουν πιο γρήγορα όταν έχουν χάσει το δρόμο τους."
Την επομένη, 19 Απριλίου, οι εργασίες της Λέσχης ξεκίνησαν ήρεμα χωρίς κανένα απρόοπτο. Συζητήθηκε πολύ το ζήτημα της Πορτογαλίας. Αποφασίστηκε να αναμειχθεί ενεργά ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λούνς, ο οποίος θα κατηύθυνε το Στρατηγό Σπινόλα για την προκατασκευασμένη «επανάσταση». Οι λεπτομέρειες, όπως πάντα, αφέθηκαν στα εκτός Λέσχης εκτελεστικά όργανα.
Το ίδιο βράδυ συζητήθηκε το πρόβλημα της Δυτικής Γερμανίας. Ο Μπρεζίνσκυ ήταν εχθρικός απέναντι στον Βίλυ Μπράντ. Ζητούσε τον αφανισμό του. Ο Ντ. Ρότσιλντ επιθυμούσε μια πιο μετριοπαθή στάση απέναντι στο θέμα. Ο Χανς Φέτερ-πρόεδρος της γερμανικής ομοσπονδίας εργατικών συνδικάτων- και ο πρόεδρος των Γερμανικών Βιομηχάνων Χανς Σολ συμφώνησαν απόλυτα για τον αφανισμό του Μπράντ, έτσι όπως είχε θέσει το θέμα ο Μπρεζίνσκυ. Τελικά βρέθηκαν δύο μόνο που μειοψήφησαν. Ο Πωλ Μακ Κράκεν και ο Άντονυ Λέικ!….
Την επόμενη το πρωΐ, 20 Απριλίου, η ενασχόληση της Λέσχης αφιερώθηκε αποκλειστικά στην Ατλαντική Συμμαχία, στην μοιρασιά δηλαδή της πώλησης των όπλων στις χώρες μέλη, αλλά και εκτός των ορίων του ΝΑΤΟ.
ΕΚΕΊ Ο Τζιοβάνι Ανιέλι, ο Φραντς Γιόσεφ Στράους, ο Γουώλτερ Μοντέηλ και ο Ντέιβιντ Ρότσιλντ Κονταροχτυπήθηκαν τόσο, που η συνεδρίαση διακόπηκε για δύο ώρες!… Σαν τους πειθήνιους μαθητές έτρεξαν στα δωμάτιά τους να συγκεντρωθούν οι τάσεις (Ομάδες) για διαβουλεύσεις.
Είχε διαπιστωθεί κάποια απόκλιση και διαφαινόταν η σύγκρουση. Υποχρεωτικά θα έπρεπε να βρεθούν λύσεις. Η Ομάδα στην οποία ανήκε ο Πωλ Μακ Κράκεν ήταν διαφοροποιημένη στο ζήτημα. Συμφώνησαν να κρατήσουν μέχρι τέλους την ίδια στάση.
Όταν επιτέλους επέστρεψαν, «ως διά μαγείας» όλα είχαν τακτοποιηθεί.
Η Δυτική Γερμανία θα πωλούσε πολεμικό υλικό μόνο στις χώρες του ΝΑΤΟ. Για Λαθρεμπόριο όπλων θα επέτρεπε και θα επέβαλε η CIA με την DIA, όταν οι ανάγκες θα το απαιτούσαν.
Η Ιταλία του Ανιέλι θα εφοδίαζε την Λιβύη και ορισμένες ανατολικές χώρες Γάλλοι, Ιταλοί, Αμερικανοί και το ΒΑΤΙΚΑΝΟ θα πωλούσαν σε άλλες ανατολικές και ορισμένες δυτικές χώρες, καθώς και σε επαναστατικά κινήματα ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης!…..
Στην Ελλάδα ειδικά θα πωλούσαν οι ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ και οι ΓΑΛΛΟΙ. Μια πιθανότητα για πώληση «ελαφρού» υλικού στην Ελλάδα από Ιταλία και Γερμανία δεν αποκλείστηκε.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΟΚ ΚΑΙ ΗΠΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΤΡΑΧΥ.
Συζητήθηκε το βράδυ ως «πλαίσιο θεμάτων». Οι ΗΠΑ θα είχαν το πρόσταγμα στις δομές, στα ΠΡΟΣΩΠΑ, στα Κράτη που θα αποτελούσαν την ΕΟΚ και κύρια στο ΕΜΠΟΡΙΟ!…..
Η Ευρώπη θα έπρεπε να παραμείνει μια «ώριμη γυναίκα» με αργές κινήσεις, εξαρτώμενη πάντα από τις ΗΠΑ!…. Ο Χ. Σόννενφελντ (βοηθός του Κίσσιγκερ) ήταν κατηγορηματικός: Το ΕΜΠΟΡΙΟ της ΕΟΚ θα εξαρτάτο πάντα από τις εμπορικές και οικονομικές παραμέτρους των ΗΠΑ.
ΤΏΡΑ γνωρίζουμε όλοι, ότι η ΕΟΚ ήταν μια ΑΠΑΤΗ των ΗΠΑ για να παγιδεύσει αμετάκλητα 300 εκατομμύρια εργαζόμενους. Η ΕΟΚ είναι το παράθυρο απ’ όπου μπαίνουν οι λαοί της Ευρώπης στην Κηδεμονία των ΗΠΑ.
Στην συνέχεια και για σαράντα λεπτά συζητήθηκε η κατάσταση στο ΒΑΤΙΚΑΝΟ και ο ρόλος του διεθνώς!… αποφασίσθηκε ότι ο ρόλος ρου Βατικανού έπρεπε να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο. Ωστόσο υπήρχε το πρόβλημα του Πάπα. Με αυτόν ή τον επόμενο που θα εκλεγόταν, αν «με τη θέληση του θεού» συνέβαινε κάτι, δεν θα μπορούσε να πάρει το καλό δρόμο η ΥΦΕΣΗ με την Σοβιετική Ένωση και ο ρόλος του Βατικανού θα περιοριζόταν ακόμα περισσότερο διεθνώς πράγμα «απαράδεκτο» κατά τον Μονσινιόρ Μπενέλι.
Η άμεση πρόταση του Μπρεζίνσκυ τους άφησε όλους άναυδους…δηλαδή περισσότερους!…. «Σκοτώστε τον …Σκοτώστε και οποιοδήποτε άλλον μπει εμπόδιο. Φτάστε την κατάσταση στο απροχώρητο. Καλέστε τότε τον Βοϊτίλα της Κρακοβίας και χρίστε τον Πάπα….». Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Μπρεζίνσκυ είναι Πολωνός στην καταγωγή, από φτωχή οικογένεια. Ωστόσο, παντρεύτηκε την κόρη του πρώην προέδρου της Τσεχοσλοβακίας, του Μπένες!……
Αφού ξεκαθαρίστηκε κι αυτό το ζήτημα και ο Τζιοβάνι Ανιέλι δεν έφερε αντίρρηση –σκεπτόμενος ότι μια τέτοια κίνηση θα ευχαριστούσε το Κρεμλίνο (τότε ετοίμασε μια ΕΠΕΝΔΥΣΗ της ΦΙΑΤ στην Αγία Πετρούπολη)- πέρασαν στις σχέσεις της Δύσης, με τις ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ!….. αναπόφευκτη αναγκαιότητα δημιουργήθηκε από το θέμα για να αναφερθεί η ΚΥΠΡΟΣ και η ΕΛΛΑΔΑ ….πάλι!…
Η ΚΥΠΡΟΣ έπρεπε να «ελευθερωθεί», αποφάνθηκε ο Χ. Σόννενφελντ. Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ήταν κατά της ΥΦΕΣΗΣ. Ρυθμίστηκαν, το ζήτημα ασφαλείας του ΙΣΡΑΗΛ, η οποία αναπόφευκτα περνούσε μέσα από την ΚΥΠΡΟ, αλλά και από άλλες γειτονικές αραβικές χώρες. Το μέλλον του ΣΑΧΗ στο Ιράν διαγράφηκε δυσοίωνο!…
Αποφασίστηκε να ενισχυθεί ο ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ τόσο στο Ιράν όσο και σε άλλες χώρες της Αραβίας, έτσι ώστε να ενισχυθεί η θέση των υπαρχόντων ΗΓΕΤΩΝ και αφ’ ετέρου να αποτελεί ο (ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ) μία διαρκή ΔΙΕΘΝΗ ΑΠΕΙΛΗ!…. Να ενισχυθεί με εξοπλισμούς το ΙΡΑΚ. «Κάποτε θα χρειαστεί», όπως είπε ο Πωλ Μακ Κράκεν. Οι μετέπειτα εξελίξεις (ΣΕ ΚΥΠΡΟ και ΕΛΛΑΔΑ) είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων της 21ης Απριλίου 1974 στη Μεζέβ της Γαλλίας.
Κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει τις εξελίξεις!….
Προς το τέλος των εργασιών της συνάντησης αποφασίστηκε στο εξής να μην γίνονται δολοφονίες πολιτικών προσώπων ή απόπειρες. Μόνον «δεύτερων» προσώπων, όπως για παράδειγμα ο σταθμάρχης Ρίτσαλντ Γουέλς της CIA στην Αθήνα. Μόνο σε ακραίες περιπτώσεις θα επιτρεπόταν η δολοφονία πολιτικών.
Η μέθοδος του διασυρμού ήταν πιο αποτελεσματική. Τέλος οι… «ήρωες» πολιτικοί. Έτσι από εκεί ξεκίνησε και η επιχείρηση σπίλωσης των πολιτικών της Δύσης και της Ανατολής. Δίκαια ή άδικα. Για να οδηγηθούν οι λαοί στην ισοπέδωση και επομένως στην αδιαφορία για τα πολιτικά δρώμενα, ήταν αναπόφευκτη ανάγκη να μην έχουν εμπιστοσύνη στους πολιτικούς ηγέτες τους.
Τα πρόσωπα που θα προωθούνταν για πολιτικοί ηγέτες θα διέθεταν νοημοσύνη κάτω του μετρίου, πειθήνιοι και το δυνατόν περισσότερο ελαστική στη συνείδηση!….
ΑΜΕΣΩΣ μετά την επιστροφή του καθενός στη βάση του, οι εξελίξεις έτρεξαν σαν χείμαρρος.
Η Δυτική Γερμανία, κάτω από την ισχυρή ηγεμονία του ΝΑΤΟ, κατέπνιξε τον Καγκελάριο Μπραντ στο σκάνδαλο Γκυγιώμ. Μαζί με το προσωπικό ζήτημα του Μπραντ ότι ήταν νόθος……
Στην Πορτογαλία ξέσπασε η επανάσταση του Σπινόλα (δηλαδή του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς), στην Κύπρο το πραξικόπημα και η εισβολή των Τούρκων, στην Ελλάδα η «μεταπολίτευση» με Καραμανλή-Παπανδρέου κ.α………
Στις ΗΠΑ η αναγκαστική παραίτηση του ΝΙΞΟΝ, στις 8 Αυγούστου 1974, κατέδειξε σε εχθρούς και φίλους ότι η Λέσχη και η Τριμερής δεν αστειεύονται .
Αλλά οι εξελίξεις αυτές έδειξαν ότι η σύγκρουση μεταξύ Τριμερούς και Μπίλντεμπεργκ ήταν φανερή. ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ!…..
Θα ακολουθούσαν κι άλλες….. με πολλά θύματα και από τις δύο πλευρές. Αλλά το κυριώτερο θύμα στις συγκρούσεις αυτές είναι δυστυχώς οι λαοί του κόσμου ολόκληρου. Αυτό είναι το καυτό σημείο που μας αφορά όλους!………
ΠΗΓΗ: Στριγάς Αθανάσιος Κ. Διεθνείς συνωμότες : Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού / Αθανάσιος Κ. Στριγάς. - Αθήνα : Νέα Θέσις, 1995
***
Έπρεπε να διευθετηθούν πολλά ζητήματα διεθνή και ανάμεσα σ΄ αυτά τα βασικότερα, ο Λίβανος και στη συνέχεια η τύχη του Ίραν.
Έτσι έσπρωξαν την Ελλάδα και την Τουρκία σε ατέρμονες προκατασκευασμένες κρίσεις καί την Κύπρο σε ατελειώτες συνομιλίες.
Η στρατηγική της έντασης στο Αιγαίο βοήθησε αρκετά τα δύο παγκόσμια Κέντρα Αποφάσεων, ώστε να ρίξουν την Παγκόσμια κοινή γνώμη κυριολεκτικά στο Αιγαίο , γιά να μπορέσουν εκείνοι να ξεκαθαρίσουν τις όποιες εκκρεμότητες τους.
Οι Ροκφέλλερ, Μπρεζίσκυ και Κίσσιγκερ επιθυμούσαν να ξεκαθαρίσουν με τους ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΕΣ της ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ....
Β΄ Στίς 23-24-25 Νοεμβρίουτου 1978 η Τριμερής Επιτροπή είχε μια .........άτυπη συνεδρίαση στη Βόννη.
ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΟ ΠΑΡΩΝ σ΄ εκείνη τη συνεδρίαση έδωσε ο Χένρυ Κίσσιγκερ, όπου έγινε ο {απολογισμός εργασιών } της επιτροπής στην τετραετίαπού πέρασε από την ίδρυσή της .
Εκεί αποφασίστηκε ότι θα συνεχίσει να υπάρχει η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ με τον όρο ότι σε κάθε σύνοδο της θα δέχεται και μέλη της Τριμερούς να παίρνουν μέρος στίς συνεδριάσεις της και κάθε απόφαση της θα ελέγχεται καί θα εγκρίνεται από την ΤΡΙΜΕΡΗ....
Αποφασίστηκε ακόμη η αναδιοργάνωση της Λέσχης , η οποία όφειλε σε {εύλογο}χρόνο να απαλλαγεί από Πολιτικούς , Βιομηχάνους , Τραπεζίτες, Στρατιωτικούς καί οργανώσεις της αμιγούς Δεξιάς...
Στις 25 Νοεμβρίου 1978, στην άτυπη συνεδρίαση της Τριμερούς στη Βόννη της Γερμανίας, αποφασίστηκε η σταδιακή απαλλαγή του κ. Καραμανλή από την ενεργό πολιτική και το {πέρασμά του} στην χωρίς εξουσίες Προεδρία και της ώθησης του Α. Παπανδρέου στην Πρωθυπουργία της Ελλάδας.
Για την γείτονα Τουρκία ωστόσο , αποφασίστηκε το ΑΝΤΙΘΕΤΟ: Θα επιβαλόταν ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ των Στρατηγών, με επικρατέστερο αρχηγό της ΧΟΥΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΝΑΝ ΕΒΡΕΝ ..,
Η τελική επιλογή αφέθηκε στην κρίση {ευθύνη} της Ατλαντικής Συμμαχίας....