Γ. Χαραλαμπόπουλος
Πολιτική Τρομοκρατία: Άνθισε στην Ελλάδα ως φαινόμενο της μεταπολιτεύσεως. Τα αιματηρά της κτυπήματα προκάλεσαν βαρύγδουπες παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή του τόπου με αλυσιδωτές επιπτώσεις στα δημόσια δρώμενα.
Υπήρξε πονοκέφαλος των διωκτικών αρχών και στάθηκε αφορμή να αναπτυχθούν οι πλέον ευφάνταστες και προωθημένες θεωρίες συνωμοσίας. Παρά ωστόσο την, φαινομενική, εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, η τρομοκρατία μετεξελίχθηκε και επανεμφανίσθηκε με νέο «πρόσωπο»: Ο μίτος της τρομοκρατικής «Αριάδνης» διέρχεται από έναν πολυδαίδαλο και λαβυρινθώδη μηχανισμό, οι απολήψεις του οποίου εντοπίζονται στα «άδυτα» πρεσβειών και στα «στεγανά» ξένων μυστικών υπηρεσιών...
Ο γνωστός τρομοκράτης Κάρλος, μετά την σύλληψή του, ευρισκόμενος σε γαλλικό δικαστήριο.
Γνώριζε πολλά για την εγχώρια τρομοκρατία...
Τον Ιούλιο του 1974, με ειδική πτήση επιστρέφει στην Ελλάδα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το Παρίσι όπου διέμενε κατά την περίοδο της Επταετίας. Κάποιοι που γνωρίζουν εκ των έσω πολλά, επιμαρτυρούν ότι ανάμεσα στα 30 άτομα που ταξίδευαν με εκείνη την πτήση, συγκαταλεγόταν και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ή Μιχάλης Οικονόμου, γαλλοτραφής ακροαριστερός, που το 2002 παρουσιάσθηκε από τις κρατικές υπηρεσίες ως ο «αρχηγός» της 17 Νοέμβρη... Ο σπόρος για τον ένοπλο αγώνα, με την άφιξη του Γιωτόπουλου, είχε ριχθεί...
Η τρομοκρατία ανέκαθεν υπήρξε ένα αποτελεσματικό μέσο ασκήσεως πολιτικών πιέσεων υπό το ημίφως των παρασκηνίων, όταν και όπου το επίσημο κράτος δεν ήθελε ή δεν έπρεπε να κάνει γνωστή την παρέμβασή του. Οι ιθύνοντες νόες της τρομοκρατίας, είναι επιτελικά στελέχη μυστικών υπηρεσιών τα οποία παρεισφρύουν όργανά τους σε κινήσεις αντικρατικού προσανατολισμού και αφού εγκλωβίσουν κάποια από τα μέλη τους, θέτουν τους μηχανισμούς αυτούς υπό τον έλεγχό τους, χρησιμοποιώντας τα για «ειδικού τύπου επιχειρήσεις» που υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της νομιμότητας... Ως εκ τούτου, τα εκτελεστικά όργανα των τρομοκρατικών συμμοριών είτε είναι συνειδητοί πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, είτε αποτελούν κατευθυνόμενα στοιχεία από μία ηγεσία δέσμια και εντολοδόχο εντολών μυστικών υπηρεσιών, μη έχοντας επίγνωση του τι υποκρύπτεται...
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΙΕΙΣΔΥΣΕΙΣ
Τα μέχρι σήμερα γεγονότα σε πανευρωπαϊκό, αλλά όχι μόνο, επίπεδο, έχουν καταδείξει ότι στην πορεία τους μυστικές υπηρεσίες και τρομοκρατικές οργανώσεις αποτελούν «συγκοινωνούντα δοχεία»... Μπορεί στην Ελλάδα η δίκη των συλληφθέντων μελών της 17 Νοέμβρη (τονίζουμε των «συλληφθέντων», γιατί υπάρχουν ουκ ολίγα και σημαντικά μέλη ασύλληπτα), τελείωσε πριν από πολλά χρόνια, σφραγίζοντας και το ομώνυμο κεφάλαιο της τρομοκρατίας.
Όμως τα έγγραφα των ανατολικογερμανικών μυστικών υπηρεσιών που έκαναν λόγο για διείσδυση πρακτόρων της ανατολικογερμανικής υπηρεσίας «Στάζι» στην 17 Νοέμβρη, στο πλαίσιο της επιχειρήσεως «Ήλιος», επιχείρηση η οποία σταμάτησε ξαφνικά, κατ' εντολήν της KGB προκειμένου να διαφυλαχθεί ελλαδίτης επιχειρηματίας σχετιζόμενος προς την 17 Ν, παρέμειναν αναξιοποίητα...
Η πρωθυπουργική εντολή το θέρος του 2002 να παραμείνει εκτός των ερευνών για την 17 Ν η ΕΥΠ, σε συνάρτηση με τα όσα είχαν εκτυλιχθεί κατά την δεκαετία του 1980 όπου πράκτορες της ΕΥΠ τοποθετούσαν βόμβες προκειμένου να εισέλθουν στον «προθάλαμο της τρομοκρατίας» (υπόθεση Ν. Κρυστάλλη κ.α.), μαρτυρεί πολλά...
Κατά πόσο μπορεί να υπάρξει εκτροπή των τρομοκρατικών οργανώσεων από τους αρχικούς τους σκοπούς, εν αγνοία απλών μελών, μέσω της χειραγωγήσεως ή του εγκλωβισμού ηγετικών τους στελεχών από μυστικές υπηρεσίες, όταν οι τρομοκρατικές αυτές οργανώσεις δεν αποτελούν δημιούργημα μυστικών υπηρεσιών;
Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ, Αλμπέρτο Φραντζεσκίνι, ηγετικό στέλεχος των «Ερυθρών Ταξιαρχιών», σε βιβλίο του σχετικά με την δράση του αναφέρει και τα ακόλουθα αποκαλυπτικά:
«Όσο περνούν οι μέρες αντιλαμβανόμστε ότι πίσω από την τύχη του Μόρο, παίζονται και υπάρχουν άλλα συμφέροντα που δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική αναγνώριση που θέλουν να επιτύχουν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες. Με τον Ρενάτο, επίσης ηγετικό στέλεχος των Ερ. Ταξιαρχιών, το σκεπτόμασταν συνεχώς και στο τέλος μας φάνηκε πώς αγωνιζόμαστε εναντίον δύο μετώπων: Του Κράτους και “Των Ερυθρών Ταξιαρχιών».
Σχετικά πρόσφατα μάλιστα ο Φραντζεσκίνι δήλωσε ότι ο Μάριο Μορέτι, επικεφαλής της επιχειρήσεως απαγωγής του Άλντο Μόρο ήταν πράκτορας ξένων μυστικών υπηρεσιών που είχαν διεισδύσει στις Ερυθρές Ταξιαρχίες. Η δε απαγωγή όσο και η εκτέλεση του Μόρο υπαγορεύθηκαν από την αναγκαιότητα να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες που διαμορφώθηκαν στην Γιάλτα, υπονοώντας ότι στο όλο εγχείρημα ενεχόταν και η CIA, ενώ ο Τζιανφράνκο Σαγκουϊνέτι υποστηρίζει ότι
«Την τρομοκρατία την διευθύνει η εξουσία και όποιος θέλει την εξουσία, πρέπει να αποδείξει ότι ξέρει να διευθύνει την τρομοκρατία».
Το 2003 ήρθε στην δημοσιότητα το περιστατικό του Σκαπατσίνι, γνωστού περισσότερο με το προσωνύμιο «Φαλτσέτα», ο οποίος αν και ήταν από τους σημαντικότερους μαχητές του ΙΡΑ, εν τούτοις είχε προσχωρήσει στο στρατόπεδο του εχθρού και αφανώς εργαζόταν για τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες, έως ότου η σύλληψή του απεκάλυψε τον πραγματικό ρόλο του.
Ο γνωστός αρχιτρομοκράτης Κάρλος, γνωστός και ως «το Τσακάλι», σε συνέντευξη που παραχώρησε μέσα από τις φυλακές στο περιοδικό «Αντί» (αλλά και σε κατάθεση που είχε δώσει στον Εισαγγελέα I. Διώτη), αναφέρθηκε στο φαινόμενο της ελλαδικής τρομοκρατίας, επισημαίνοντας ότι ύστερα από επίθεση που οργάνωσε εγχώρια τρομοκρατική οργάνωση κατά αστυνομικού τμήματος, τέθηκε υπό την «κηδεμονία» των αμερικανοσιωνιστικών μυστικών υπηρεσιών (πρόκειται προφανώς για την επίθεση που διεξήγαγε η 17 Ν στο Α.Τ. του Βύρωνα τον Αύγουστο του 1986 για «απαλλοτρίωση οπλισμού»).
Περισσότερα από χίλια όπλα διαφόρων διαμετρημάτων βρέθηκαν στις γιάφκες της 17 Νοέμβρη. Οπλισμό που σίγουρα είναι επαρκής να οπλίσει εκτεταμένο δίκτυο τρομοκρατών.