«Ήταν ένα γκρίζο κτίριο, χαμηλό και ογκώδες με 34 μόνο ορόφους. Πάνω από την κεντρική είσοδό του έγραφε: ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΩΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ.
Και στο θυρεό, το τρίπτυχο του Παγκόσμιου Κράτους: ΚΟΙΝΟΤΗΣ, ΤΑΥΤΟΤΗΣ, ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΣ».
Ενότητα Α!
Εν έτει λοιπόν 632 μ.Φ έχει εγκαθιδρυθεί το Παγκόσμιο Κράτος. Δέκα παντοδύναμα αφεντικά, οι Μεγάλοι Διαχειριστές βοηθούμενοι από τα στελέχη τους διευθύνουν ένα πληθυσμό σκλάβων που έχουν προκαθοριστεί από την επιστήμη της βιολογίας και την προπαγάνδα να αγαπούν την υποτέλεια. Με τη χρήση των λέξεων «διαχειριστές» και «διευθύνουν» ο συγγραφέας τονίζει την απουσία της πολιτικής απ’ αυτό το παγκόσμιο κράτος. Σκοπός αυτού του κράτους είναι η ευτυχία όλων των ανθρώπων, η οποία προϋποθέτει να μην υπάρχουν κοινωνικές συγκρούσεις και ψυχικά πάθη. Πώς θα γίνει πραγματικότητα λοιπόν αυτός ο ιερός σκοπός;
Όλο το παρελθόν της ανθρωπότητας με τον πολιτισμό της τούς είναι άχρηστο: οι παραδόσεις, η Ιστορία και τα μνημεία της που τα γκρεμίζουν, η οικογένεια, η Τέχνη, η θρησκεία… διότι έχουν καταφέρει να αντικαταστήσουν τη φυσική εξέλιξη του ανθρώπου από μια προκαθορισμένη με τη βοήθεια της επιστήμης βέβαια! Αυτός ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος, ισχυρίζεται, ότι έχει περάσει απ’ το στάδιο της δουλικής μίμησης της φύσης στον πολύ ενδιαφέροντα κόσμο της ανθρώπινης παρέμβασης χάρη στην ανάπτυξη της επιστήμης. Προκαθορίζουν λοιπόν από πριν τη βιολογική ταυτότητα αυτών που θα γεννηθούν προγραμματίζοντας τη σωματική και πνευματική διάπλαση τους, χωρίζοντας τους σε πέντε τάξεις (Α,Β,Γ,Δ,Ε) για να μπορούν οι άνθρωποι ανάλογα την τάξη τους να υπομένουν αδιαμαρτύρητα τον αμετάκλητο κοινωνικό (ταξικό και επαγγελματικό) προορισμό τους για τον οποίο βιολογικά προκαθορίστηκαν! «Σταθερότης, Ταυτότης, Κοινότης» είναι το τρίπτυχο των αξιών του Παγκόσμιου κράτους, το οποίο δεν ανέχεται την αμφισβήτηση τους, διότι τότε θα απορυθμιστεί το σύστημα.
1ο στάδιο προκαθορισμού:
Η φυσική γονιμοποίηση του ανθρώπου έχει αντικατασταθεί από τη μαζική, τεχνητή γονιμοποίηση που λαμβάνει χώρα στα κρατικά «Κέντρα Επωάσεως και Προκαθορισμού εξαρτημένων Αντανακλαστικών».
Οι έννοιες μητέρα, πατέρας, οικογένεια, σπίτι δεν υπάρχουν πια, ντρέπονται γι αυτές, αν κάποιος τις εκστομίσει και τις θεωρούν βρισιές! Το ζητούμενο είναι να παράγουν όσους περισσότερο μπορούν ομοιόμορφους ανθρώπους. «επιτέλους, πανομοιότυποι δίδυμοι δουλεύουν πανομοιότυπες μηχανές» καυχώνται γιατί έτσι εκμηδενίζουν τις διαφορές των ανθρώπων που δυνητικά ωθούν σε συγκρούσεις τους εργαζόμενους και γενικότερα τους ανθρώπους. Υπερηφανεύονται ότι πέτυχαν βελτίωση των φυσικών νόμων! Αντί να περιμένουν την αργή φυσική ωρίμανση των ωαρίων πέτυχαν τη γρήγορη τεχνική ωρίμανση τους και στη συνέχεια τη διαίρεση τους παράγοντας εκατοντάδες διδύμους κι όχι 2 ή 3 που έδινε η φύση μέσα σε κάποια χρόνια. «η ίδια ωοθήκη με γαμέτες του ίδιου αρσενικού έδινε 96 διδύμους αλλά τώρα με τη μέθοδο Μπουκανόφσκι καταφέραμε μέσα σε δυο χρόνια να έχουμε 11.000 αγόρια και κορίτσια σε πανομοιότυπες ομάδες των 150 αυθεντικών διδύμων»!
2ο στάδιο προκαθορισμού:
Τεχνητή κύηση μέσα σε φιάλες κι όχι σε μήτρες γυναικών, όπου τα φυσικά όργανα έχουν αντικατασταθεί από συνθετικούς πνεύμονες, φίλτρα καθαρισμού, υποκατάστατο αίματος … και το έμβρυο δέχεται δόσεις ορμονών κι οξυγόνου στον εγκέφαλο που προκαθορίζουν το ύψος, την ευφυία, την αντοχή στο κρύο ή στη ζέστη, την κινητικότητα σε συνδυασμό με την ισορροπία τους …κι όλα αυτά αποβλέπουν στην καλή απόδοση του μελλοντικού επαγγέλματος τους, για το οποίο προκαθορίζονται!
Εφιαλτικές εικόνες και λεπτομέρειες που δημιουργούν αποτροπιασμό στον άνθρωπο με τις φιάλες να μετακινούνται πάνω σε στις κυλιόμενες κορδέλες -που παραπέμπουν στη νέα μαζική κινητή παραγωγή στη βιομηχανία των ΗΠΑ- κι εκεί να τους ενσταλάζουν τις ορμόνες και το οξυγόνο ακολουθώντας τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων=γονιμοποιητών. Αυτές δίνονται σε διαφορετικές ποσότητες και σε διαφορετικό χρόνο της τεχνικής κύησης –ο οποίος μετριέται σε μέτρα της κορδέλας που διανύονται ημερησίως- κι έτσι προκαθορίζουν τα χαρακτηριστικά των εμβρύων, ανάλογα με τι είδους άνθρωπο έχουν σκοπό να βγάλουν δηλαδή να παράγουν!
Μόνο αρρωστημένα μυαλά μπορούν να συλλάβουν αυτό το «επιστημονικό θαύμα» που εκχυδαϊζει τη ζωή και την ίδια την ουσία του ανθρώπου.
Κι ο αναγνώστης δεν μπορεί να μην σκεφτεί τί επιφυλάσσεται στην ανθρωπότητα, αν δίπλα στις ήδη υπάρχουσες κοινωνικές ανισότητες προστεθούν κι οι βιολογικές. Για τις βιολογικές ανισότητες μέχρι τώρα δεν ευθυνόταν ο άνθρωπος αλλά ο Θεός ή η φύση. Αλίμονο λοιπόν, αν οι βιολογικές ανισότητες με ευθύνη πια του ανθρώπου μονιμοποιηθούν με τρόπο αμετάκλητο κι οριστικό από τα κέντρα εξουσίας που ελέγχουν την επιστημονική έρευνα και τη χρήση των επιστημονικών επιτευγμάτων, αντί να τις περιορίσουν βιολογικά και να αμβλύνουν τις κοινωνικές τους συνέπειες. Η ανάγκη ύπαρξης της Βιοηθικής, μιας ηθικής που θα θέτει τις αρχές εφαρμογής των Βιοϊατρικών επιστημών καθίσταται αναγκαία κι επιτακτική.
Ας θυμηθούμε τον Γκάντι που θεωρούσε την «Επιστήμη χωρίς ηθική» ένα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα του ανθρώπου και το ρητό του Πλάτωνα «επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία ου σοφία φαίνεται»
3ο στάδιο προκαθορισμού:
ο προκαθορισμός συνεχίζεται και μετά τη γέννηση-εκφιάλωση των εμβρύων. Με πειράματα ακόμα κι ηλεκτροσόκ –που θυμίζουν τα πειράματα Παβλόφ- «εκπαιδεύουν» τα παιδιά για να αποκτήσουν εξαρτημένα αντανακλαστικά που θα προκαθορίζουν τη συμπεριφορά και τη στάση των παιδιών απέναντι σε κάθε τι στη ζωή.
Τα παιδιά «εκπαιδεύονται» να μισούν τα λουλούδια και τα βιβλία, ενώ -(Να έχουν όλα ψυχολογικά προβλήματα από τις επαναλαμβανόμενες ταινίες και ιστορίες για το ψευδές "ολοκαύτωμα" στα σχολεία της Ελλάδας....)-, ενσταλάζουν μέσα τους την αγάπη για τα υπαίθρια αθλήματα που απαιτούν χρήση των μεταφορικών μέσων και ειδικών εξαρτημάτων εκγύμνασης. «Τι να καταναλώσεις διαβάζοντας ένα βιβλίο καθισμένος σε μια πολυθρόνα;» αναρωτιέται ο Μεγάλος Διαχειριστής και πιο κάτω «τι να την κάνεις τη φυσιολατρία αφού προσφέρεται δωρεάν» Ο ελεύθερος χρόνος πρέπει να δαπανάται έτσι ώστε το άτομο να καταναλώνει και να μην υπάρχει κίνδυνος απορύθμισης του βιομηχανικού και του ολοκληρωτικού συστήματος που έκτισαν, πιστοί στο τρίπτυχο «Σταθερότης, Ταυτότης, Κοινότης»
4ο στάδιο προκαθορισμού:
Η διαδικασία του προκαθορισμού συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια του ύπνου των ανθρώπων με τη λεγόμενη υπνοπαιδεία, η οποία είχε ανακαλυφθεί μόλις το 214μ.Φ.
Στην αρχή την προόριζαν ως μέσον γρήγορης εκμάθησης αλλά τελικά τη χρησιμοποίησαν ως μέσον πλύσης εγκεφάλου και προπαγάνδας. Η υπνοπαιδεία προσφερόταν για την αποστήθιση των φράσεων-ρητών που άκουγε το άτομο να επαναλαμβάνονται 40-50φορές μέχρι να ξυπνήσει, 3 φορές την εβδομάδα επί 30 μήνες! «είμαι πολύ ευτυχισμένος που είμαι Β, διότι δεν χρειάζεται να δουλεύω τόσο πολύ. Τα παιδιά Ε είναι χαζά και δεν ξέρουν να διαβάζουν. Τα Δ φοράνε χακί (υπαινιγμός για την επιβολή ομοιομορφίας σ’ ένα μαζικό ντύσιμο), όχι δεν θέλω να παίξω με παιδιά Δ».
Ο διευθυντής των Εξαρτημένων Αντανακλαστικών καυχιέται «χρειάζεται η διαμεσολάβηση των λέξεων, όχι και της λογικής» για να ελέγχεις τον κόσμο και συνεχίζει «το μυαλό κρίνει, επιθυμεί, αποφασίζει με βάση αυτές τις υποδείξεις, οι οποίες όμως είναι οι δικές μας υποδείξεις, οι κρατικές». Ο συγγραφέας αποκαλύπτει τη χειραγώγηση και στην προπαγάνδα που ασκούν οι εξουσίες, τους γελοίους τρόπους που αυτοί μεταχειρίζονται και δυστυχώς την αποτελεσματικότητα τους!
5ο στάδιο προκαθορισμού:
Ακόμα έχουν καταφέρει κι άλλους μεγάλους επιστημονικούς θριάμβους! Η ηλικία δεν αφήνει ίχνη στο δέρμα αλλά μόνο στον εγκέφαλο και στην καρδιά και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την ηλικία, αφού είσαι γέρος με παιδικό πρόσωπο. Μέχρι την ηλικία των 60 όλοι ζουν χωρίς αρρώστιες αλλά μετά εισέρχονται στο Νοσοκομείο Μελλοθανάτων που πεθαίνουν με όλες τους τις ανέσεις, μέσα σε καθαρά δωμάτια που παίζει μουσική κι αρώματα συνθετικά γεμίζουν την ατμόσφαιρα, ενώ μεταδίδονται πολυθεάματα από οθόνες.
Εκεί τους επισκέπτονται τα μικρά παιδιά για να συνηθίσουν στην ιδέα του θανάτου ως κάτι αυτονόητο.
Ο προκαθορισμός της στάσης τους απέναντι στο θάνατο ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία για να μάθουν να μη στενοχωρούνται για την απώλεια των ανθρώπων και να μην ταυτίζουν το θάνατο με κάτι τρομερό που μπορεί αργότερα να τα οδηγήσει σε αντικοινωνικές συμπεριφορές..
Σ’ αυτόν τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο όλα είναι τέλεια τακτοποιημένα κι όλοι ζουν ευτυχισμένοι. Στην ενήλικη ζωή τους οι δυο ανώτερες τάξεις διασκεδάζουν με Αισθησιακά Θεάματα, όπως τα αποκαλεί ο συγγραφέας. Μόλις πέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη της ιδέας της τηλεόρασης και της πρώτης υποτυπώδους συσκευής της κι αρκετές δεκαετίες πριν η λέξη θέαμα (show) μπει στη ζωή μας, ο συγγραφέας προφητεύει την εξέλιξη της ως μέσον διασκέδασης που επιβάλει στάσεις και συμπεριφορές απέναντι στη ψυχαγωγία.
Καθισμένοι οι άνθρωποι στις πνευματικές πολυθρόνες, όπως τις αποκαλεί ειρωνευόμενος, και μασουλώντας συχνά τσίχλες με σεξουαλικές ορμόνες παρακολουθούν ταινίες σε μια οθόνη. Πατώντας τα ειδικά κουμπιά της πολυθρόνας, τους μεταφέρεται η αίσθηση των ηρώων της ταινίας, σαν να ζουν οι ίδιοι όσα διαδραματίζονται επί σκηνής. Για παράδειγμα η αίσθηση του φιλιού των ηρώων ή η αφή απ’ το άγγιγμα του δερμάτινου χαλιού της αρκούδας πάνω στο οποίο είναι ξαπλωμένοι. «το έργο περιλαμβάνει μια θαυμάσια ερωτική σκηνή πάνω σε δερμάτινο χαλί αρκούδας. Κάθε τρίχα της αρκούδας έχει ξαναπαραχθεί κι η αφή είναι θαυμάσια» συζητούν μεταξύ τους προτρέποντας ο ένας τον άλλον να δουν την ταινία.
Ο συγγραφέας το 1932 συλλαμβάνει την ιδέα των αισθησιακών θεαμάτων, όταν σήμερα μιλάμε για την εικονική πραγματικότητα και γίνονται έρευνες για τη μετάδοση και των πέντε αισθήσεων από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας και κρούει τον κώδωνα κινδύνου για την παθητικού τύπου διασκέδαση που δεν έχει καμιά σχέση με την αληθινή ψυχαγωγία. Εδώ ταιριάζουν τα λόγια του εφευρέτη της οθόνης των υγρών κρυστάλλων «η πραγματική ζωή βρίσκεται εκτός οθόνης».
Οι μετακινήσεις των ανθρώπων των ανώτερων τάξεων Α και Β σ’ αυτόν τον θαυμάσιο καινούργιο κόσμο γίνονται με ελικόπτερα ή ταξίπτερα που προσγειώνονται στις ταράτσες των πανύψηλων κτηρίων τους ενώ οι πολυπληθείς κατώτερες τάξεις στοιβάζονται στα τρένα.
Η σεξουαλική ελευθερία είναι μια πραγματικότητα. «όλοι ανήκουν σε όλους» χωρίς αυτό να δημιουργεί εντάσεις και πάθη μεταξύ των εραστών. Ακόμα και τα μικρά παιδιά εκπαιδεύονται στα ερωτικά παιχνίδια, χωρίς αυτό να θεωρείται ανωμαλία ή ανήθικο.
Αυτό επίσης που εντυπωσιάζει είναι η συχνότατη κατανάλωση «σόμα» ένα είδος μεταξύ ναρκωτικού και ηρεμιστικών χαπιών, τα οποία παίρνουν όλοι μόλις αισθανθούν κάποιο πόνο ή πέσει η ψυχική τους διάθεση.
Υπερηφανεύεται ο Μεγάλος Διαχειριστής «η σόμα σε ηρεμεί, σβήνει το θυμό, σε συμφιλιώνει με τους εχθρούς σου…στο παρελθόν, όλα αυτά απαιτούσαν χρόνια ψυχικής εξάσκησης, τώρα με τη σόμα φθάνεις στο ίδιο αποτέλεσμα» για να του απαντήσει ο Άγριος, ο απολίτιστος που εισέβαλε στον κόσμο τους «ακριβώς ό,τι δυσάρεστο το εξολοθρεύετε, αντί να μάθετε να ζείτε μαζί του. Είναι πολύ εύκολο να εξολοθρεύετε αντί το πνεύμα να υπομένει τις ατυχίες ή να εξεγείρετε στα βάσανα και να τα ξεπερνά με την εναντίωση».
Έχουν πανοπλιστεί λοιπόν με κάθε λογής χάπια, χάπια Υποκατάστατα του Πάθους, χάπια Υποκατάστατα της Εγκυμοσύνης, ώστε τίποτα να μην χαλά την ευτυχία τους. Παρόλα αυτά όμως κυκλοφορούν άλλοτε χαζοχαρούμενα ανέμελοι, επίπλαστα εύθυμοι, άλλοτε με άδειο βλέμμα που αντανακλά την κενή, τυποποιημένη, χωρίς νόημα ζωή τους.
Ο συγγραφέας θίγει και το θέμα της ευτυχίας του ανθρώπου, την οποία επικαλούνται οι έχοντες την εξουσία για να χειραγωγήσουν τις μάζες.
Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που στο όνομα των αξιών διαπράττονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα! Πράγματι η ευτυχία του ανθρώπου μπορεί να θεωρηθεί ως ο ανώτερος και τελικός στόχος όλων των δραστηριοτήτων του ανθρώπου και το θέμα αυτό έχει απασχολήσει τη φιλοσοφία και τις θρησκείες. Το ζητούμενο όμως είναι, τί περιεχόμενο δίνεται στην έννοια της ευτυχίας. Η αληθινή ευτυχία επί γης, -κι όχι η μετά θάνατον στον παράδεισο- ταυτίζεται με την ψυχική πλήρωση του ανθρώπου, εκείνη την εσωτερική ικανοποίηση που αισθάνεται από τις συνθήκες ζωής του κι από την πραγματοποίηση του προορισμού του ως άνθρωπος που του δίνει νόημα ζωής. Γι αυτό η ευτυχία συνδέεται με τη χαρά της δημιουργίας, την κοινωνική προσφορά, την πίστη σε ιδανικά που εμπνέουν σε αγώνες ώστε να νικηθούν εκείνα τα εμπόδια που απειλούν τη ζωή και την ανάπτυξη της.
Ακόμη μια Εβραία!...
Αντίθετα δεν θεωρείται ευτυχία αυτή που εκφυλίζεται σε εγωϊσμό αποβλέποντας αποκλειστικά στην προσωπική ευτυχία και βλάπτοντας άλλους συνανθρώπους μας ή αυτή με τη χρήση υποκατάστατων χαπιών που δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην παροχή καταναλωτικών αγαθών ούτε να ταυτίζεται με μια μίζερη ζωή που εγκλωβίζει τον άνθρωπο χωρίς ελευθερία κι όνειρα Μπορεί να λέγεται καλοπέραση, ευδαιμονισμός, νιρβάνα, δεν μπορεί όμως να είναι γνήσια ευτυχία.
Σούλη Αγγελική,
7 Μαρτίου 2013
http://neaanagnosi.blogspot.com