Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Από τι γλιτώσαμε
Η γνώση της δράσης και των οικονομικών οφελών του κυκλώματος δεν αμφισβητείται, εφόσον ο ίδιος την παραδέχεται στη συνομιλία και μάλιστα την περιγράφει με τόση γλαφυρότητα. Οταν όμως, ο ίδιος πάλι, προτείνει στον Μιωνή να προτρέψει έναν τρίτο, ώστε εκείνος «να βγει να μιλήσει, ρε μ***κα» εναντίον της Μαρέβας, η πράξη του αυτή σε τι διαφέρει από εκείνες για τις οποίες ο Μιωνή κατηγορεί το κύκλωμα Παπαγγελόπουλου;
Εφόσον οι καταγγελίες Μιωνή ευσταθούν, και οι δύο τους, ο «κακός» Παπαγγελόπουλος και ο «καλός» Παππάς, τον ίδιο σκοπό υπηρετούν, την άσκηση πίεσης στον Μιωνή, με τα ίδια δικαστικά μέσα.
Διαφέρουν μόνο κατά το ύφος: ο Παππάς είναι φιλικός, διαλλακτικός και οικείος («ρε μα***κα»), ενώ ο Παπαγγελόπουλος είναι ο αδυσώπητος δράκος της υπόθεσης. Το παιχνίδι τους, όμως, είναι το ίδιο. Απλώς, ο καθένας τους παίζει από διαφορετική θέση στο γήπεδο. Τα δε περί συγκρουόμενης ατζέντας Παπαγγελόπουλου με την ατζέντα του μαγαζιού (sic) είναι μέρος του ρόλου και έχουν σκοπό να ενισχύσουν την πειστικότητά του.
Επιπλέον, οι χθεσινές αποκαλύψεις έρχονται να φωτίσουν τα σκοτεινά σημεία του προηγούμενου επεισοδίου στο σίριαλ, δηλαδή τη συνάντηση Μιωνή και Παπαγγελόπουλου στο γραφείο του Ν. Παππά στο Μαξίμου. Μετά τα χθεσινά, δεν απορεί πια κανείς πώς τόλμησε τότε να προτείνει ο Παπαγγελόπουλος συμβιβασμό στον Μιωνή παρουσία ενός άλλου υπουργού της κυβέρνησης. (Ο κατ’ ευφημισμόν συμβιβασμός, θυμίζω, ήταν να πληρώσει ο Μιωνή τα δικαστικά έξοδα των αντιδίκων του, παρότι είχαν χάσει τη δίκη...) Ούτε του ξέφυγε ούτε αδιαφόρησε. Ο καθένας τους είχε γνώση της δράσης του άλλου. Δεν εξέθετε την κυβέρνηση εκείνη τη στιγμή ο Παπαγγελόπουλος· αντιθέτως, την εξέφραζε.
Ενώ όλα αυτά παρουσιάζονται ηχογραφημένα από τον Μιωνή και κατατίθενται στην επιτροπή, ο Ν. Παππάς αντιδρά με τον κλασικό τρόπο του ΣΥΡΙΖΑ: αντιστρέφει την πραγματικότητα.
Κατηγορεί, λοιπόν, τον Μιωνή ως παρακράτος, που διαπράττει εγκληματικές πράξεις και εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιων τρίτων, για να καταλήξει με ένα θρήνο για τον ευτελισμό της Δημοκρατίας και την απαξίωση των θεσμών. Ποιος;
Ο Νίκος Παππάς, τον οποίο μπορεί ο καθένας να ακούσει με τα αυτιά του να λέει όσα του καταλογίζει ο Μιωνή.
Οταν συμβαίνουν αυτά, είναι αδύνατον να μην ανατριχιάζω στη σκέψη από τι είδους καθεστώς γλιτώσαμε, παρότι κοντεύει χρόνος αφότου απαλλαγήκαμε.
Στην εποχή μας, η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει πια από τα τανκς – τα εξουδετέρωσε η άμεση πρόσβαση στο Ιντερνετ.
Ο πραγματικός κίνδυνος προέρχεται από τέτοιου είδους αδίστακτους λαϊκιστές, που εκμεταλλεύονται το δημοκρατικό πολίτευμα, για το οποίο στην πραγματικότητα δεν τρέφουν καμία εκτίμηση, προκειμένου να φθάσουν στο ιερό δισκοπότηρο του θρύλου, δηλαδή να ελέγξουν τους περίφημους «αρμούς της πραγματικής εξουσίας».
Κοιτάζοντας το περιπετειώδες παρελθόν της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τη χρονική απόσταση που μας χωρίζει, συνειδητοποιώ κάτι που με κάνει να νιώθω αισιοδοξία:
Αν τη γλιτώσαμε από αυτούς, δεν ήταν μόνο λόγω του επιπέδου που μαρτυρούν οι σαχλές περιαυτολογίες του Δ. Παπαγγελόπουλου και η χαριτωμένη συνήθεια του Ν. Παππά να αποκαλεί την κυβέρνηση «μαγαζί», ήταν και επειδή άντεξαν οι θεσμοί της Δημοκρατίας μας.
Σε μεγάλο βαθμό είναι δικαιολογημένα τα παράπονα και η γκρίνια για τα τρωτά και τις δυσλειτουργίες της Δημοκρατίας. Αυτό που προκύπτει, όμως, από τη μεγάλη εικόνα, όταν την ατενίζεις από την απόσταση του σήμερα, είναι ότι η Δημοκρατία άντεξε και απέβαλε τους εκμεταλλευτές της δημοκρατικά, όπως ακριβώς τους είχε εκλέξει.
Ας μην ανησυχεί, λοιπόν, για τους θεσμούς της ο Ν. Πάππας. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση είναι ασφαλείς. Με τον αντίκτυπο, μάλιστα, που προβλέπω να έχουν στη δημοτικότητά του τα λάθη της ηγεσίας του, σύντομα θα είναι ακόμη ασφαλέστεροι...
https://www.kathimerini.gr/1084142/opinion/epikairothta/politikh/apo-ti-glitwsame