Αμαλία: Οι Κομμουνιστές στο Βερολίνο και η σημαία
Η (πονεμένη) ιστορία μιας στημένης φωτογραφίας.
Από χθες, όλα τα αριστερά ακκάου του Χ δημοσιεύουν την γνωστή φωτογραφία των Σοβιετικών στρατιωτών, που υψώνουν την κόκκινη παντιέρα στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου, με θριαμβευτικά σχόλια. Αμφιβάλλω όμως αν ξέρουν την πραγματική ιστορία της φωτογραφίας αυτής. Ας πάρουμε, λοιπόν, με την σειρά, τις αλήθειες και τα ψέματα.
Κατ’ αρχάς, η ημερομηνία ύψωσης της σημαίας είναι σωστή (30 Απριλίου), αλλά η φωτογραφία που δημοσιεύουν οι αριστεροί τραβήχτηκε στις 2 Μαΐου 1945. Όντως, λοιπόν, στις 11 το βράδυ της 30ης Απριλίου 1945, ένας Σοβιετικός στρατιώτης ύψωσε μια πρόχειρη κόκκινη σημαία στην κορυφή του Ράιχσταγκ, αλλά λόγω της απουσίας του επίσημου φωτογράφου του Στρατού, αλλά και του προχωρημένου της ώρας, δεν κατεγράφη φωτογραφικά η σκηνή.
Ποιος όμως ήταν ο πρώτος Σοβιετικός στρατιώτης που ύψωσε την σημαία και θα έπρεπε να τιμηθεί με το παράσημο του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης»; Σύμφωνα με την σοβιετική Ιστορία, ήταν ο Ρώσσος στρατιώτης Μιχαήλ Πετρόβιτς Μίνιν, υποτίθεται μετά από σκληρή μάχη. Ψεύδος, με ρατσιστική εθνοφυλετική, θρησκευτική και πολιτική σκοπιμότητα!
Η ιστορική έρευνα απέδειξε ότι η πρώτη ύψωση της σημαίας έγινε από τον στρατιώτη Ραχιμζάν Κοσκαρμπάγιεφ. Αλλά, όπως προδίδει και το ονοματεπώνυμό του, δεν ανήκε στην κυρίαρχη εθνότητα της ΕΣΣΔ, δεν ήταν ο «Ρώσσος ήρωας» που έψαχνε ο Στάλιν. Είχε γεννηθεί στο Καζακστάν, άρα δεν ήταν Σλάβος, αλλά τουρανικής προελεύσεως και μουσουλμάνος. Έπειτα, πως θα φαινόταν στο παγκόσμιο κοινό η είδηση, ότι ένας Ασιάτης είχε υψώσει πρώτος την σοβιετική σημαία στην καρδιά της Ευρώπης;
Επιπλέον, το 1937, ο πατέρας του είχε χαρακτηριστεί «εχθρός του λαού» και χάθηκε στα Γκουλάγκ. Πώς θα μπορούσε να απονεμηθεί ο τίτλος του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης», στον γιό ενός «εχθρού του λαού»; Εν τέλει, η πράξη του αναγνωρίστηκε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και, το 1999, ο πρόεδρος του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ, του απένειμε μετά θάνατον τον τίτλο του «Ήρωα του λαού».
Ερχόμαστε τώρα στα της φωτογραφίας, που δεν έχει κανένα ηρωϊκό στοιχείο. Τραβήχτηκε στις 2 Μαΐου, όταν είχαν παραδοθεί οι Γερμανοί και είχαν παύσει οι εχθροπραξίες, εφόσον είχε γίνει γνωστή η αυτοκτονία του Χίτλερ. Η όλη σκηνοθεσία στήθηκε από τον επαγγελματία φωτογράφο του πρακτορείου TASS, Γεβγκένι (Εφραίμ) Χαλντέι, που είχε γεννηθεί στην Ουκρανία και ήταν εβραϊκής καταγωγής. Μάλιστα, το 1948, εξαιτίας της καταγωγής του, απολύθηκε, στα πλαίσια της «αντικοσμοπολίτικης» (αντιεβραϊκής) εκστρατείας του Στάλιν, αλλά επαναπροσλήφθηκε μετά τον θάνατό του «Πατερούλη».
Αυτός, λοιπόν, επέλεξε τυχαία τρεις στρατιώτες, έστησε το σκηνικό και τράβηξε την «ιστορική» φωτογραφία. Τα ονόματα των στρατιωτών που εμφανίζονται δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ επίσημα. Ε, δεν θα τους έκαναν και ήρωες! Στην συνέχεια, ανέλαβε την επεξεργασία της. Για να δώσει ηρωϊκή διάσταση (ότι δήθεν τραβήχτηκε εν ώρα μάχης...), ο Χαλντέι πρόσθεσε με μοντάζ πυκνό καπνό στην φωτογραφία και την παρέδωσε στον ΕΒΡΑΙΟ αρχισυντάκτη του πρακτορείου Τύπου TASS, Παλγκούνωφ.
Την συνέχεια διηγείται ο ίδιος ο Χαλντέι: «Όταν μπήκα στο γραφείο του, μου έδειξε μια μικρή εκδοχή της φωτογραφίας και με ρώτησε: “Τι είναι αυτό; Δεν προσέξατε ότι αυτός ο στρατιώτης έχει ρολόγια και στους δύο καρπούς του;”. Είπα ότι δεν το είχα προσέξει αυτό.
Είπε: “Δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε τη φωτογραφία όπως είναι, αυτό είναι απόδειξη λεηλασίας. Ένας Σοβιετικός στρατιώτης δεν μπορεί να είναι λεηλάτης! Ξύστε ένα από τα ρολόγια στο αρνητικό”. Απάντησα: “Θα το κάνω". Πήγα στο γραφείο του φωτογραφικού τμήματος, πήρα μια βελόνα κι έξυσα το ρολόι που είχε ο στρατιώτης στον αριστερό του καρπό”».
Τέλος, ακόμα και η έμπνευση για την φωτογραφία δεν ήταν των Σοβιετικών, αλλά προήλθε από την γνωστή φωτογραφία που είχε δημοσιευτεί στις ΗΠΑ (τρεις μήνες νωρίτερα) και απεικόνιζε 6 Αμερικανούς πεζοναύτες να υψώνουν την αστερόεσσα στην κορυφή του όρους Σουριμπάτσι, κατά τα τελικά στάδια της Μάχης της Ίβο Τζίμα.
https://x.com/4fABkkc5xTv2aek/status/1917958585721475430
Δεν υπάρχουν σχόλια: