Αμαλία: Πως οι Εβραίοι Κομμουνιστές της ΕΣΣΔ διόριζαν τον Γραμματέα του ΚΚΕ στην Ελλάδα

Πως λέγονται τα κόμματα, των οποίων οι αρχηγοί διορίζονται και παύονται από ξένη δύναμη;

Είναι κοινό μυστικό και αναμφισβήτητο γεγονός, ότι μέχρι το 1991, που αυτοδιαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, όλοι οι αρχηγοί των κομμουνιστικών κομμάτων (που είχαν τον τίτλο του «γενικού γραμματέα»), διορίζονταν και παύονταν από τον εκάστοτε ηγέτη της ΕΣΣΔ και του ΚΚΣΕ. Φυσικά, αυτό ίσχυε και για το ΚΚΕ, που είναι ο ορισμός του ξενόδουλου και ξενοκίνητου κόμματος.

Το προφανές, το επιβεβαιώνουν και έντιμοι αριστεροί, όπως π.χ. ο γνωστός συγγραφέας και ιστορικός Διονύσης Χαριτόπουλος, που γράφει, με εμφανή δόση ειρωνείας: «Όλοι οι γενικοί γραμματείς του ΚΚΕ διορίζονταν απευθείας από τη Σοβιετική Ένωση και όλοι είχαν άδοξο τέλος πλην του Χαρίλαου Φλωράκη, αφού το τέλος της ΕΣΣΔ προηγήθηκε του δικού του».

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο διορισμός, αλλά και η παύση του μακροβιότερου γ.γ. του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Ο Ζαχαριάδης, λοιπόν, δεν εξελέγη γ.γ. από τα μέλη του ανώτατου οργάνου του κόμματος (της Κεντρικής Επιτροπής), αλλά διορίστηκε με «κοοπτάτσια» από τον Στάλιν. Κι αυτό το παραδέχεται και ο ίδιος, στο επίσημο βιογραφικό του, το οποίο συνέταξε στις 15/08/1946: «Τον Οχτώβρη του 1931 ξαναγύρισα στην Ελλάδα. Με κοοπτάτσια γίνηκα μέλος του ΠΓ της ΚΕ...».

Η λέξη «κοοπτάτσια» είναι ρωσσική (кооптация) και η πολιτική της έννοια είναι ότι, ένας αρχηγός κόμματος, δεν εκλέχθηκε από τα στελέχη ή τα μέλη του, αλλά διορίστηκε απ’ ευθείας από κάποια «ανωτέρα δύναμη». Κατά το κοινώς λεγόμενον, «φυτευτός».

Το χειρότερο, ήταν ότι ο κάθε «φυτευτός» γ.γ. κομμουνιστικού κόμματος, δεν είχε δικαίωμα ούτε να παραιτηθεί, αν δεν το ενέκρινε η Μόσχα! Για παράδειγμα, ο Ζαχαριάδης (όπως ισχυρίζεται ο ίδιος), υπέβαλλε δύο φορές την παραίτησή του, φυσικά όχι στο ΚΚΕ, αλλά στο ΚΚΣΕ (δηλαδή στον Στάλιν), αλλά η παραίτηση δεν έγινε δεκτή.

Η ομολογία του αυτή, έγινε στα στελέχη του κόμματος, Κώστα Τσολάκη και Κώστα Κηπουρό, κατά την συνάντησή τους στο Τιουμέν της Σιβηρίας, στις 6 Οκτωβρίου 1967, που έγινε κατόπιν κομματικής εντολής. Ιδού τι ακριβώς είπε ο Ζαχαριάδης, μιλώντας για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο: «Ο Ζαχαριάδης μπορεί να έχει και έχει ευθύνες για τον τρόπο λειτουργίας των κομματικών οργανώσεων, για τις συλλήψεις και άλλα στραπάτσα, όμως αυτά δεν έγιναν γιατί ο Ζαχαριάδης ήταν πράκτορας του εχθρού, του Ζαχαριάδη τόσο του έφτανε, τόσο έκανε. Ο Ζαχαριάδης δύο φορές έβαλε ζήτημα στο ΚΚΣΕ να τον απαλλάξει απ’ τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ και το ΚΚΣΕ δεν τον απάλλαξε».

Μπορεί οι δύο παραιτήσεις του να μην έγιναν δεκτές από τον αφέντη του Κρεμλίνου, αλλά όταν άλλαξε ο αφέντης, τον έπαυσε με την ίδια ευκολία που τον είχε διορίσει ο προηγούμενος. Έτσι, τον Μάρτιο του 1956, με εντολή Χρουστσώφ, το άλλοτε αγαπημένο «παιδί» του Στάλιν και της Κομιντέρν, καθαιρέθηκε με ταπεινωτικό τρόπο από το αξίωμα του γενικού γραμματέα και τον Φεβρουάριο του 1957, διαγράφηκε κι από το κόμμα.

Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν, αλλά στην αριστερά κάποια πράγματα παραμένουν ίδια. Όπως, λοιπόν, λένε οι κακές γλώσσες, το 2023, ο ουρανοκατέβατος Stefanos επιβλήθηκε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με co-optation" (αγγλιστί η κοοπτάτσια), από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για να αποτελέσει του αντίπαλον δέος του Μητσοτάκη. Αλλά, «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής». Κι ως εκ τούτου εγκατελήφθη και αναζητείται ο επόμενος ή η επόμενη, για co-optation!

Τα σχόλια, δικά σας!

Πηγές:
Νίκος Παπαδάτος, «Άκρως Απόρρητο - Οι σχέσεις ΕΣΣΔ - ΚΚΕ 1944-1952».
Νίκος Παπαδάτος, «Νικος Ζαχαριάδης. Η ζωή και η δράση του μέσα από τα αρχεία του ΚΚΣΕ και της KGB»
Διονύσης Χαριτόπουλος, «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων».

x.com/4fABkkc5xTv2aek/status/1941885978550923658