Στις 19 Αυγούστου 2025, ο [τζιχαντιστής] Σύρος [μεταβατικός] υπουργός Εξωτερικών Ασάαντ Αλ-Σαϊμπανί και ο [επίσης τζιχαντιστής] διευθυντής της Γενικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Χουσεΐν Αλ-Σαλαμά συναντήθηκαν στο Παρίσι με τον Ισραηλινό υπουργό Στρατηγικών Υποθέσεων Ρον Ντέρμερ.
Η συνάντηση, που μεσολάβησε ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για τη Συρία Τομ Μπάρακ, ακολούθησε προηγούμενη συνάντηση μεταξύ των υπουργών Αλ-Σαϊμπανί και Ντέρμερ, επίσης με τη μεσολάβηση του Μπάρακ, στις 24 Ιουλίου 2025.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι συναντήσεις επικεντρώθηκαν σε τακτικά και ασφαλειολογικά ζητήματα σχετικά με τις εντάσεις στη νότια Συρία.
Ωστόσο, ενδέχεται να εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εξελίξεων.
Τους τελευταίους μήνες, πολλά δημοσιεύματα κάνουν λόγο για επαφές υπό την αιγίδα των ΗΠΑ μεταξύ Ισραήλ και Συρίας, με στόχο μια πιθανή συμφωνία ασφαλείας που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μελλοντική ομαλοποίηση των σχέσεών τους.
Εν μέσω αυτών των εξελίξεων, και στο πλαίσιο της επιθυμίας του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να δει τη Συρία να εντάσσεται στις Συμφωνίες του Αβραάμ, ο Αζμί Μπισάρα, ανώτερος σύμβουλος του Εμίρη του Κατάρ Ταμίμ Μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι, εξέφρασε πρόσφατα την αντίθεσή του στις εκκλήσεις για ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και αραβικών χωρών, ιδιαίτερα της Συρίας.
Ο Μπισάρα, πρώην [αραβοϊσραηλινός, δηλαδή Άραβας με ισραηλινή ιθαγένεια-υπηκοότητα] μέλος της ισραηλινής Κνέσετ [Βουλής], ο οποίος αυτομόλησε στο Κατάρ το 2007 μετά από υπόνοιες ότι κατασκόπευε για τη Χεζμπολάχ, είναι πλέον εξέχουσα προσωπικότητα στους κύκλους λήψης αποφάσεων της Ντόχα και συμμετέχει σε πολλά ερευνητικά ινστιτούτα και μέσα ενημέρωσης εκεί.
Σε συνέντευξή του στις 14 Ιουλίου 2025 στο τηλεοπτικό δίκτυο Αλ-Αραμπί, το οποίο εποπτεύει, ο Μπισάρα κάλεσε τα αραβικά κράτη να σκεφτούν πώς να «τιμωρήσουν» το Ισραήλ αντί να το επιβραβεύσουν με την ομαλοποίηση των σχέσεών τους, τονίζοντας ότι η ομαλοποίηση δεν έχει επιλύσει τα οικονομικά προβλήματα της Αιγύπτου και της Ιορδανίας και, επομένως, είναι απίθανο να φέρει οικονομική ευημερία σε οποιοδήποτε αραβικό κράτος.
Ο Μπισάρα εξέφρασε παρόμοια επιχειρήματα σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε νωρίτερα, στις 2 Ιουλίου, στην εφημερίδα Αλ-Αραμπί Αλ-Τζαντίντ.
Στο άρθρο αυτό εξέφρασε τη λύπη του για τις εκκλήσεις στον αραβικό κόσμο για ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ και για την επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ, ενώ εξέφρασε απογοήτευση για το γεγονός ότι «υπάρχουν αραβικά καθεστώτα πρόθυμα να επιβραβεύσουν το Ισραήλ» για τον πόλεμο στη Γάζα.
Η ομαλοποίηση, είπε, σημαίνει ότι τάσσεσαι υπέρ του Ισραήλ στον πόλεμο του κατά της περιοχής και θα ενθαρρύνει τη χώρα αυτή να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τη γλώσσα της βίας και να επιβάλλει όρους όταν συναλλάσσεται με Άραβες.
Όσον αφορά το ζήτημα της Συρίας, ο Μπισάρα έγραψε ότι η ομαλοποίηση με το Ισραήλ δεν θα είναι «μαγικό φίλτρο» που θα λύσει τα προβλήματα της χώρας – καθώς αυτή η πεποίθηση είναι απλώς μια ψευδαίσθηση και ένδειξη άγνοιας.
Υποστήριξε περαιτέρω ότι, αν η κυβέρνηση του Αχμάντ Αλ-Σαρά παραχωρήσει τα Υψίπεδα του Γκολάν, αυτό θα σηματοδοτήσει την κατάρρευση του συριακού εθνικισμού και θα δώσει προτεραιότητα στον σεχταρισμό και τον τοπικισμό έναντι της εθνικής ταυτότητας – κάτι που θα υπονομεύσει την οικοδόμηση της Συρίας ως σύγχρονου κράτους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ και την εδραίωση της νέας [τζιαντιστικής μεταβατικής] συριακής κυβέρνησης [της Δυτ. Συρίας], υπάρχουν ενδείξεις αυξανόμενης επιρροής του Κατάρ στη Συρία, καθώς και αυξανόμενης επιρροής του ίδιου του Αζμί Μπισάρα στον δημόσιο λόγο των Μέσων Ενημέρωσης εκεί, σε βαθμό που έχει προκαλέσει σχόλια και κριτική στη χώρα.
Επιπλέον, η θέση που εξέφρασε ο Μπισάρα στο άρθρο του και στη μετέπειτα συνέντευξη ευθυγραμμίζεται με την αντίθεση του Κατάρ στην ομαλοποίηση με το Ισραήλ και με τις πρόσφατες προσπάθειες της χώρας να ανοίξει ένα νέο μέτωπο κατά του Ισραήλ από τη Συρία, υπό τη μορφή λαϊκής αντίστασης.
Η εφημερίδα Αλ-Αραμπί Αλ-Τζαντίντ, που ανήκει στο δίκτυο Μέσων Ενημέρωσης που εποπτεύει ο Μπισάρα, έχει αποτελέσει βασική πλατφόρμα για άρθρα και ρεπορτάζ που υποκινούν τους Σύρους να διεξάγουν ένοπλη αντίσταση κατά του Ισραήλ.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τις δηλώσεις του Μπισάρα στη συνέντευξη στο Αλ-Αραμπί TV και από την αγγλική έκδοση του άρθρου του στις 2 Ιουνίου στην εφημερίδα Αλ-Αραμπί Αλ-Τζαντίντ, που δημοσιεύτηκε στις 4 Ιουλίου στον ιστότοπο The New Arab, με τίτλο «Για τα αραβικά κράτη, η ομαλοποίηση με το Ισραήλ είναι δηλητήριο, όχι ελιξίριο».
Αζμί Μπισάρα σε συνέντευξη στο Αλ-Αραμπί TV: Το Ισραήλ πρέπει να τιμωρηθεί, όχι να επιβραβευθεί με ομαλοποίηση
Όπως αναφέρθηκε, στη συνέντευξή του στο Αλ-Αραμπί TV, που ανήκει στο δίκτυο Μέσων που εποπτεύει, ο Αζμί Μπισάρα επέκρινε τους Άραβες που καλούν για ομαλοποίηση με το Ισραήλ.
Είπε: «Αυτή τη στιγμή ο λόγος πρέπει να επικεντρώνεται στο πώς να τιμωρήσουμε το Ισραήλ και στο αν μπορούμε να το τιμωρήσουμε… όχι στο αν μπορούμε να το επιβραβεύσουμε με ομαλοποίηση».
Πρόσθεσε ότι η ομαλοποίηση αυτή τη στιγμή είναι «απαράδεκτη ακόμη και για τους υποστηρικτές της ειρήνης με το Ισραήλ, καθώς υπάρχουν προϋποθέσεις για την ομαλοποίηση».
Η τρέχουσα «μόδα» της ομαλοποίησης, δήλωσε, δεν μπορεί να είναι «φυσικό και αθώο» φαινόμενο, αλλά οδηγείται αναγκαστικά από κρυφά κίνητρα.
Ο Μπισάρα τόνισε επίσης ότι η ομαλοποίηση δεν επιλύει τα προβλήματα των χωρών που την εφαρμόζουν, όπως φαίνεται από τις δυσκολίες που συνεχίζουν να πλήττουν την Αίγυπτο και την Ιορδανία παρά τις ειρηνευτικές τους συμφωνίες με το Ισραήλ.
Όσον αφορά την κυβέρνηση Αλ-Σαρά στη Συρία, εκτίμησε ότι «δεν μπορεί να υπογράψει συμφωνία με το Ισραήλ χωρίς [την ανάκτηση] του Γκολάν».
Αζμί Μπισάρα σε άρθρο: Η ομαλοποίηση με το Ισραήλ είναι δηλητήριο, όχι ελιξίριο
Στο άρθρο του στον ιστότοπο The New Arab, που επίσης ανήκει στο δίκτυο Μέσων που εποπτεύει, ο Μπισάρα έγραψε:
«…Οι δικαιολογίες που προσφέρονται υπέρ της ομαλοποίησης [με το Ισραήλ]… αποκαλύπτουν είτε τρομακτική άγνοια είτε μια μορφή χειραγώγησης, και περιλαμβάνουν την ψευδαίσθηση ότι η ομαλοποίηση με το Ισραήλ είναι μαγικό φίλτρο για την επίλυση όλων των εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων.
»Αλλά δεν υπάρχει μαγεία στις διεθνείς σχέσεις, ούτε ελιξίριο για κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.
»Αυτό εξαρτάται από υγιείς οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, συστήματα διακυβέρνησης, τη δομή των κοινωνιών και τον πολιτισμό των ελίτ τους.
»Στην πραγματικότητα, η βιασύνη για ομαλοποίηση ενισχύει μόνο την ισραηλινή πεποίθηση ότι οι Άραβες κατανοούν μόνο τη γλώσσα της βίας – ενθαρρύνοντας έτσι το Ισραήλ να εντείνει αυτή τη “γλώσσα” και να επιμένει στη δογματική του πρακτική να επιβάλλει όρους όταν συναλλάσσεται με Άραβες…
»Η θρασύτητα στην συνεχή επανάληψη εκκλήσεων για ομαλοποίηση με το Ισραήλ στην περιοχή μας είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας προσπάθειας να εξοικειωθεί το αραβικό κοινό με την ιδέα -να ομαλοποιηθεί η ομαλοποίηση- ενώ βρίσκονται στο ή κοντά στο μηδέν, σε χρόνο και χώρο, της γενοκτονίας στη Γάζα…
»Η πλημμυρίδα της επαναλαμβανόμενης ρητορικής για την ομαλοποίηση, σε μια εποχή που τα εγκλήματα του Ισραήλ μεταδίδονται ζωντανά σε όλο τον κόσμο, απευαισθητοποιεί τους ανθρώπους, αμβλύνοντας τα ηθικά τους ένστικτα και καταπατώντας τις αξίες τους…
»Όποιος αντιτάχθηκε στο καθεστώς Άσαντ [στη Συρία] επειδή ήταν καταπιεστικό για τον λαό του, όχι λόγω άλλων κινήτρων όπως ο σεχταρισμός, πρέπει να αντιταχθεί σε όλες τις μορφές καταπίεσης, συμπεριλαμβανομένης της αποικιακής καταπίεσης.
»Όσοι κατηγόρησαν το καθεστώς Άσαντ ότι παραχώρησε το Γκολάν δεν μπορούν, μετά την πτώση του, να υποβαθμίσουν την προσάρτηση του Γκολάν από το Ισραήλ και την αναγνώρισή του από τον Τραμπ…
»Αλλά για ορισμένους -πάλι, μόνο για ορισμένους από αυτούς που προωθούν την ομαλοποίηση- το ζήτημα δεν ήταν ποτέ η τυραννία καθαυτή, όπως ήταν για τον συριακό λαό, αλλά η ταυτότητα του τυράννου.
»Ούτε ήταν η κατοχή του Γκολάν ή η απώλεια συριακής γης, αλλά άλλες ανησυχίες.
»Αυτές οι ίδιες φωνές δείχνουν ελάχιστο ενδιαφέρον για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αντηχώντας τον ίδιο τον Τραμπ, ο οποίος δήλωσε ανοιχτά ότι δεν ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και καλωσόρισε καθεστώτα που εκτελούν τις εντολές του ανεξαρτήτως του πώς μεταχειρίζονται τους λαούς τους…
»Ορισμένοι από αυτούς που τώρα καλούν δυνατά για ομαλοποίηση με το Ισραήλ φαίνεται να αποδέχονται την αφήγηση ότι η Παλαιστίνη είναι αποκλειστικά η υπόθεση του Ιράν και του Άξονα της Αντίστασης, όπως ισχυρίζονται το Ιράν, το Ισραήλ και φιλοϊσραηλινά ινστιτούτα σκέψης στην Ουάσιγκτον με ανοιχτές πόρτες προς το Υπουργείο Εξωτερικών και τον Λευκό Οίκο των ΗΠΑ.
»Αυτές οι φωνές ισχυρίζονται ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για περισσότερα αραβικά κράτη να ενταχθούν στις λεγόμενες Συμφωνίες του Αβραάμ -που επαινέθηκαν από τον Τραμπ ως “υπέροχες” και “όμορφες”.
»Κατά την άποψή τους, ο πόλεμος στη Γάζα δεν επιβράδυνε αλλά επιτάχυνε το σχέδιο του Αβραάμ, επειδή η βία λειτουργεί – και υπάρχουν αραβικά καθεστώτα πρόθυμα να επιβραβεύσουν το Ισραήλ για τις σφαγές στη Γάζα και τις αμέτρητες φρικαλεότητες, τα εγκλήματα πολέμου και τις φρίκες…
»Προφανώς, αυτή δεν είναι η άποψη του Παλαιστίνιου του οποίου η γη είναι κατεχόμενη, ούτε των Ιορδανών και Λιβανέζων αδελφών του που φοβούνται τι επιφυλάσσει το μέλλον για τις δικές τους χώρες, ούτε του Σύρου πατριώτη του οποίου η γη παραμένει υπό ισραηλινή κατοχή.
»Ούτε είναι η άποψη του Άραβα πολίτη -είτε από το Λεβάντε είτε από το Μαγκρέμπ- που δυσανασχετεί με την περιθωριοποίηση του αραβικού κόσμου, τη διαίρεση της περιοχής του μεταξύ μη αραβικών περιφερειακών δυνάμεων και την υποταγή της χώρας του και των ηγετών της σε ένα κράτος που βλέπει ολόκληρη την περιοχή ως απειλή, δεν εμπιστεύεται κανέναν που δεν είναι πράκτοράς του και πιστεύει μόνο στη ωμή βία, ότι το δίκαιο είναι του ισχυρού…
»Υπάρχει μια πατριωτική διάσταση σε αυτή τη στάση [της αντίθεσης στην ομαλοποίηση]. Στη Συρία, για παράδειγμα, η αντίθεση στην ομαλοποίηση είναι μια καθαρά εθνική στάση που αφορά την ενότητα του συριακού λαού και την εδαφική ακεραιότητα της γης του. Χωρίς αυτά, η Συρία δεν έχει μέλλον. Αυτά είναι θεμελιώδεις απαιτήσεις για οποιαδήποτε σταθερότητα ή οικονομική ανάκαμψη.
»Αφήστε την δημοκρατία στην άκρη για μια στιγμή – πώς μπορεί κανείς να αρχίσει να χτίζει ένα σύγχρονο συριακό κράτος χωρίς συριακή εθνικότητα βασισμένη στην ισότιμη ιθαγένεια και την υπέρβαση των σεχταριστικών πολιτικών διαιρέσεων;…
»Και κεντρικό σε όλα αυτά είναι η αίσθηση του ανήκειν στη Συρία και η υπεράσπιση της κυριαρχίας και των συνόρων της – συμπεριλαμβανομένων των κατεχόμενων από το Ισραήλ Υψιπέδων του Γκολάν.
»Η παραχώρηση αυτού δεν είναι περιθωριακό ζήτημα. Θα σηματοδοτούσε την κατάρρευση του συριακού εθνικισμού και θα έδινε προτεραιότητα στον σεχταρισμό και τον τοπικισμό έναντι της εθνικής ταυτότητας – τις ίδιες τις παθήσεις που εμποδίζουν την κρατική οικοδόμηση στη Συρία, το Ιράκ και τον Λίβανο…
»Όποιος πιστεύει ότι η σύγκρουση με το Ισραήλ είναι το εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη δεν χρειάζεται παρά να σκεφτεί την άλλη πλευρά αυτής της σύγκρουσης – μια χώρα που ζει σε κατάσταση πολέμου ακόμη και μετά την υπογραφή ειρήνης με δύο αραβικά κράτη και απολαμβάνει συνεχή ηρεμία κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία. Πράγματι, η οικονομία του Ισραήλ ευδοκιμεί παρά τους πολέμους του. Διατηρεί κρατικούς θεσμούς και μια δημοκρατία, τουλάχιστον για τους Εβραίους…
»Και αν αυτή η αντίθεση δεν είναι αρκετή, σκεφτείτε την Αίγυπτο, που υπέγραψε ειρήνη με το Ισραήλ πριν από πολύ καιρό. Πόσο έχει βοηθήσει αυτή η ειρήνη στην επίλυση των προβλημάτων της ή στη μείωση του τεχνολογικού χάσματος μεταξύ της και του Ισραήλ;
»Το Ισραήλ, αν και υπερστρατικοποιημένο και συνεχώς σε πόλεμο, αναπτύσσεται και ευημερεί.
»Η Αίγυπτος, που δεν έχει πολεμήσει από το 1973 και προσκολλάται στη συνθήκη ειρήνης της παρά τις σφαγές που διαπράττονται ακριβώς πέρα από τα σύνορά της, τις οποίες θα μπορούσε να είχε σταματήσει, βρίσκεται να μένει όλο και πιο πίσω.
»Αυτό δεν είναι κάλεσμα για πόλεμο – ο πόλεμος είναι καταστροφή για όλους.
»Αντιθέτως, είναι μια αμφισβήτηση του υποτιθέμενου “πανάκεια” της ομαλοποίησης.
»Δεν αναμένεται από τα αραβικά κράτη να πάνε σε πόλεμο με χρονοδιάγραμμα που υπαγορεύεται από την παλαιστινιακή αντίσταση ή οποιονδήποτε άλλο.
»Ούτε αναμένεται να διεξάγουν πόλεμο καθόλου. Αλλά αναμένεται να απορρίψουν την ισραηλινή ηγεμονία και να αποτρέψουν την εξόντωση των Παλαιστινίων…
»Ο πόλεμος κατά του παλαιστινιακού λαού -και κατά των λαών της περιοχής- συνεχίζεται από το 1948.
»Η έκκληση για ομαλοποίηση με το Ισραήλ δεν είναι έκκληση για δίκαιη ειρήνη, του είδους που οι λαοί της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των Παλαιστινίων, έχουν αποδεχτεί. Είναι, στην πραγματικότητα, μια έκκληση για συμμαχία με το Ισραήλ ως εμπόλεμο σε έναν συνεχιζόμενο πόλεμο, ελλείψει οποιασδήποτε δίκαιης ειρήνης…
»Η οικοδόμηση έθνους βασισμένη στην ιθαγένεια…, η δημιουργία σύγχρονων θεσμών, η καταπολέμηση όλων των μορφών σεχταρισμού, η αποδόμηση της νοοτροπίας των πολιτοφυλακών και των φατριών που αντιμετωπίζουν τις εθνικές κοινότητες με περιφρόνηση και παραβιάζουν το κράτος δικαίου – αυτά είναι που προάγουν τη σταθερότητα, την οικονομική ανάπτυξη, τον παγκόσμιο σεβασμό, τις επενδύσεις και τη συνεργασία με άλλα έθνη.
»Αλλά αυτό απαιτεί την υπεράσπιση της κυριαρχίας επί των εδαφών που κατέχονται από το Ισραήλ.
»Απαιτεί τη διατήρηση της πίστης σε δίκαιες υποθέσεις.
»Απαιτεί τη διάκριση μεταξύ του κράτους και του έθνους από τη μια πλευρά και της μεταβαλλόμενης πολιτικής εξουσίας και κυβέρνησης από την άλλη.
»Πράγματι, τα θεμέλια ενός κράτους και οι εθνικές του αρχές δεν πρέπει να αλλάζουν με τις κυβερνήσεις. Δεν υπάρχει κράτος χωρίς εξουσία. Αλλά χωρίς αυτή τη διάκριση μεταξύ μιας μεταβαλλόμενης εξουσίας και ενός κράτους με βαθιές ρίζες, κανένα σύγχρονο κράτος δεν μπορεί να χτιστεί».
Πηγή: MEMRI
https://www.tribune.gr/
