Αμαλία: Μανώλης Γλέζος - Εβραίος με Λαζάρειο Λέπρα

Αύγουστος 1963: ο Μανώλης Γλέζος, το «βραβείο Λένιν», η δήλωσή του για «αυτόνομη Μακεδονία» και η «Μάχη της Φλώρινας».

Τέτοιες μέρες του 1963, ο Μανώλης Γλέζος βρισκόταν στην Μόσχα, όπου στις 12 Αυγούστου του απενεμήθη το «Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν», από την τότε σοβιετική ηγεσία (Χρουστσώφ). Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, τον Δεκέμβριο του 1959, η Σοβιετική Ταχυδρομική Υπηρεσία είχε εκδώσει ένα γραμματόσημο με προσωπογραφία του, υπό το σύνθημα «Λευτεριά στον ήρωα του ελληνικού λαού Μανώλη Γλέζο».

Την εποχή εκείνη, ο Γλέζος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών, εκτόπιση 4 ετών και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων επί 8 έτη, για παράβαση του Α.Ν. 375/1936 περί κατασκοπείας, με την κατηγορία της κατασκοπείας, φυσικά υπέρ της ΕΣΣΔ.

Μετά την ωμή σοβιετική παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας, δια της έκδοσης του γραμματοσήμου, ξέσπασε ο λεγόμενος «πόλεμος των γραμματοσήμων», καθώς σε αντίδραση, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, εξέδωσε σειρά δύο γραμματοσήμων με την προσωπογραφία του Ούγγρου Πρωθυπουργού Ίμρε Νάγκι, που κρεμάστηκε απο τους Σοβιετικούς. Εν τέλει, ο «πόλεμος των γραμματοσήμων» έληξε, καθώς η Ελλάδα και η ΕΣΣΔ συμφώνησαν στην αμοιβαία απόσυρση από την κυκλοφορία, των επίμαχων γραμματοσήμων.

Παρεμπιπτόντως, στις 15 Δεκεμβρίου του 1962, επ' ευκαιρία των γενεθλίων του, ο Γλέζος αποφυλακίστηκε με Βασιλικό Διάταγμα (ΦΕΚ 14 Δεκ. 1962) και του χαρίστηκε το υπόλοιπο της ποινής φυλάκισης ενός έτους και ολόκληρη η εκτόπιση 4 ετών.

Επανερχόμαστε όμως στα της επίσκεψης του Γλέζου στην Μόσχα, το 1963, για την παραλαβή του «βραβείου Λένιν». Μόλις έφτασε εκεί, έδωσε συνέντευξη τύπου και σύμφωνα με σχετικό τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων από τη σοβιετική πρωτεύουσα, ο Γλέζος εκφράστηκε «υπέρ της λύσεως του προβλήματος των μακεδονικών μειονοτήτων δια διαπραγματεύσεων. Διετύπωσε δε την ελπίδα ότι τριμερείς βαλκανικαί διαπραγματεύσεις θα επέτρεπον εις δεδομένην στιγμήν την ίδρυσιν μιας αυτονόμου Μακεδονίας».

Όπως ήταν φυσικό κι επόμενο, η είδηση προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα. Η ΕΔΑ (το νόμιμο υποκατάστατο του ΚΚΕ, στο οποίο ανήκε ο Γλέζος) με ανακοίνωσή της διέψευσε το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος. Το ίδιο έπραξε και ο Γλέζος, με δήλωσή του, στο σοβιετικό πρακτορείο Tass. Μάλιστα, απείλησε ότι θα κάνει μήνυση στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αν δεν ανασκευάσει.

Τελικά, ούτε το Γαλλικό Πρακτορείο ανασκεύασε, ούτε ο Γλέζος υπέβαλε μήνυση. Προφανώς, ο Γλέζος είπε την αλήθεια σε ό,τι αφορά τις πραγματικές θέσεις της αριστεράς για το Μακεδονικό. Και, την είπε στην Μόσχα, για να ικανοποιήσει τους Σοβιετικούς, νομίζοντας πως απευθύνεται μόνο σ’ αυτούς, χωρίς να γνωρίζει την παρουσία στην συνέντευξη του εκπροσώπου του Γαλλικού Πρακτορείου. Διέψευσε δε, την επίμαχη δήλωσή του, μόνο και μόνο για να αποφύγει τις ποινικές συνέπειες στην Ελλάδα.

Έτσι, απέφυγε μεν τις ποινικές ευθύνες, αλλά δεν απέφυγε τις πολιτικές. Τον επόμενο χρόνο διεξήχθησαν εκλογές και η Τοπική Οργάνωση της ΕΔΑ Φλώρινας, είχε την φαεινή ιδέα να κάνει προεκλογική συγκέντρωση με ομιλητή τον Γλέζο, στις 5/2/1964. Ακολούθησε η «Μάχη της Φλώρινας».

Ο Γλέζος, συνοδευόμενος από τρία πούλμαν με οπαδούς της ΕΔΑ από την Θεσσαλονίκη, έφτασε στην πόλη. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», η υποδοχή του ήταν... εκρηκτική: «Το σύνολον των κατοίκων της Φλωρίνης απεδοκίμασε χθες αγρίως τον βουλευτήν της ΕΔΑ κ. Εμμ. Γλέζον, ο οποίος μετέβη εκεί διά να ομιλήση. Συγκεκριμένως οι κάτοικοι της Φλωρίνης ήρχισαν να άδουν “Τι ζητούν οι Βούλγαροι στην Μακεδονία μας” ευθύς ως ο κ. Γλέζος αφίχθη εις την πόλιν. Κατόπιν τούτου ο κ. Γλέζος ηναγκάσθη να εγκαταλείψη την Φλώριναν χωρίς να ομιλήση».

Ο ίδιος ο Γλέζος, σε συνέντευξη που έδωσε πολλά χρόνια αργότερα στον ΕΒΡΑΙΟ Στέλιο Κούλογλου, υποστήριξε ότι τελικά μίλησε στην Φλώρινα, αλλά... μετ’ εμποδίων: «Ο λόγος μου έγινε με συνεχές πετροβολητό. Μετακινούμουν συνέχεια, για να αποφύγω τις πέτρες που έριχναν εναντίον μου».

Αυτά για την Ιστορία. Τα σχόλια, δικά σας!

https://x.com/4fABkkc5xTv2aek/status/1955671294944448680