«Η Κομμουνιστική ψυχή είναι η ψυχή του Ιουδαϊσμού. Αυτό σημαίνει ότι, κατά την Ρωσική επανάσταση ο θρίαμβος του Κομμουνισμού ήταν ο θρίαμβος του Ιουδαϊσμού…» –Ραββίνος Harry Waton, A Program for the Jews and Humanity, σ. 143-144
****
Ο Εβραίος Αβραάμ Μπεναρόγια: «η απεργία του στρατού στο μέτωπο από το Κομμουνιστικό Κόμμα, έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία με την ευτυχή Γενοκτονία των Ελλήνων».
****
Σαν σήμερα, με το ισχύον τότε ημερολόγιο, μπήκαν στην Σμύρνη οι βάρβαροι της Ανατολίας, την πυρπόλησαν και κατέσφαξαν τον ελληνικό και αρμενικό πληθυσμό της. Η καταστροφή της Σμύρνης σηματοδότησε το τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας, που εξελίχθηκε σε καταστροφή για τον Ελληνισμό της Ιωνίας.
Σήμερα, θα εξετάσουμε τον ρόλο της ΕΣΣΔ και του εν Ελλάδι παραρτήματός της, στην μεγαλύτερη συμφορά του νέου Ελληνισμού. Και, από τα ιστορικά γεγονότα, θα αποδειχθεί ότι το φαινόμενο της πλήρους «συναντίληψης» των αριστερών της Ελλάδας με τους Τούρκους γενοκτόνους του Ελληνισμού, δεν είναι τωρινό, αλλά έχει μεγάλο ιστορικό βάθος.
Μετά από πρόταση των κεμαλικών προς τους μπολσεβίκους που κυβερνούσαν την Ρωσσία, για σύναψη συμμαχίας, υπογράφηκε στην Μόσχα η «Συνθήκη Ειρήνης και Αδελφοσύνης», στις 16 Μαρτίου 1921. Δύο μήνες νωρίτερα, οι κεμαλικοί είχαν εκτελέσει τον ηγέτη του τουρκικού ΚΚ, Μουσταφά Σουμπχί, την σύζυγό του και 14 ηγετικά στελέχη του κόμματος, αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στην στρατηγική συμμαχία.
Σύμφωνα με τους Σοβιετικούς ιστορικούς:
- «Πριν ακόμα υπογραφεί το σύμφωνο της Μόσχας, η σοβιετική κυβέρνηση είχε αρχίσει να βοηθάει τον τούρκικο λαό. Αργότερα, η βοήθεια αυξήθηκε, παρ' όλο που η ίδια η Σοβιετική χώρα δοκίμαζε τεράστιες στερήσεις. Η σοβιετική κυβέρνηση, έδωσε στον τούρκικο λαό δωρεάν πάνω από 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια, σημαντικές ποσότητες από όπλα, πυρομαχικά κ.τ.λ. Η ανιδιοτελής σοβιετική ενίσχυση βοήθησε την Τουρκία να οργανώσει τακτικό στρατό και να ανακόψει την επίθεση των Ελλήνων εισβολέων».
Εφόσον η Σοβιετική «πατρίδα» σύναψε συμμαχία με τον Κεμάλ, όφειλε να υπακούσει και το εν Ελλάδι παράρτημα, το ΣΕΚΕ (που αργότερα μετονομάστηκε σε ΚΚΕ). Έτσι, το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) χαρακτήριζε την εκστρατεία για την απελευθέρωση της Ιωνίας «άδικο, επιθετικό και αρπαχτικό πόλεμο», ενώ τον πόλεμο του Κεμάλ «απελευθερωτικό». Στις δε αναλύσεις του, το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) δεν δίσταζε να χαρακτηρίσει «ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της αγγλογαλλικής κεφαλαιοκρατίας» τους συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς της Ιωνίας.
Η αντιπολεμική (προδοτική) δράση των αριστερών στην Ελλάδα, είχε πολλές μορφές. Από διαδηλώσεις και πύρινα «αντιπολεμικά» άρθρα στον κομματικό τύπο, μέχρι τον σχηματισμό κομμουνιστικών πυρήνων στις μονάδες του μετώπου, που εκτός από «αντιπολεμική» προπαγάνδα, έσπερναν ηττοπάθεια, σύγχυση και πανικό στις τάξεις του στρατεύματος. Περιγράφει σχετικά ο (ιδρυτής του ΣΕΚΕ) Μπεναρόγια: «Ένα κόμμα αντιπολεμικό δημιουργείται στο μέτωπο. Το σύνθημα “Στα σπίτια μας” αρχίζει να επικρατεί».
Κι όπου δεν έφτανε η κομμουνιστική προπαγάνδα, βοηθούσαν οι Τούρκοι να φτάσει:
- «Τα κυριώτερα αντιπολεμικά άρθρα του Ριζοσπάστη ανατυπώνονται και ρίχνονται με αεροπλάνα στις ελληνικές γραμμές του μετώπου».
Ποια ήταν τα αποτελέσματα της κομμουνιστικής προδοσίας; Ο Λιβιεράτος εκτιμά ότι η αντεθνική δράση των κομμουνιστικών πυρήνων, ήταν ο βασικός λόγος της κατάρρευσης του μετώπου: «Μέσα σε λίγες εβδομάδες ολόκληρο το Μέτωπο καταρρέει, όχι τόσο από τα χτυπήματα του αντιπάλου, όσο γιατί οι Έλληνες στρατιώτες βαρέθηκαν να πολεμάνε και γυρίζουν στα σπίτια τους. Κάνουν “απεργία πολέμου” κατά μια έκφραση της εποχής!»
Με την άποψη αυτή συμφωνεί απολύτως και ο Μπεναρόγια: «Η απεργία του στρατού στο μέτωπο από το Κομμουνιστικό Κόμμα, έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία με την ευτυχή Γενοκτονία των Ελλήνων»».
Και για να μην υπάρχει καμμιά αμφιβολία για τον ρόλο των κομμουνιστών, έγραψε μερικά χρόνια αργότερα, στον Ριζοσπάστη, ο Νίκος Ζαχαριάδης: «Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θα ‘τανε σήμερα πεθαμένη και μεις Μεγάλη Ελλάδα. Γι’ αυτό, εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε».
Τα σχόλια, δικά σας!
Πηγές:
Τμήμα Ιστορίας ΚΚΕ, «1922, Ιμπεριαλιστική εκστρατεία και Μικρασιατική καταστροφή».
Δημήτρης Λιβιεράτος, «Το ελληνικό εργατικό κίνημα 1918-23».
Βλάσης Αγτζίδης «Μικρά Ασία».
https://x.com/4fABkkc5xTv2aek/status/1962192124700438568
