Ὁ πόλεμος τῆς Οὐκρανίας εἶναι μία ἑβραϊκή βεντέτα
Μία οὐσιώδης συλλογή δημοσιεύσεων πού ἀποδεικνύουν τό βάθος αὐτοῦ πού λέγεται "Κρίσις Οὐκρανίας" εἶναι καθαρῶς ὐπόθεσις ἑβραϊκή. Διαβάζουμε λοιπόν παλαιώτερα θέματά μας πού ἄν μή τί ἄλλο ἀποδεικνύουν με τόν πιό τρανό τρόπο πώς γιά τούς χαζαρο-ἑβραίους ὅλο αὐτό πού συμβαίνει μέ τήν Ῥωσσία εἶναι μία βεντέτα πού πρέπει νά πάρῃ ἕνα τέλος.
Διαβᾶστε λοιπόν γιά νά καταλάβετε πώς τά πάντα εἶναι στά χέρια τους καί σκοπός τους ἕνας καί μόνον : νά καταστήσουν ὁλόκληρη τήν Γῆ σπίτι τους.
Ὁ «ἱστός τῆς ἀράχνης» τῶν Σαββατιανῶν-Φρανκιστῶν σ᾿ὁλόκληρο τόν κόσμο
Μία ἀπό τίς πιό κρυφές πτυχές τῆς ἱστορίας τῶν τελευταίων 350 ἐτῶν εἶναι ὁ ἀντίκτυπος τοῦ Σαββατιανοῦ Μεσσιανικοῦ κινήματος. Ἐπικεφαλῆς τοῦ ἦταν ὁ Shabbetai Tzvi ἀπό τίς 6 Ἰουνίου 1666 (6666). Ὁ Tzvi ἔπεισε, ἴσως, τούς μισούς Ἑβραίους τοῦ κόσμου στό ἀπόγειό του ὅτι ἦταν ὁ ἀληθινός Μεσσίας. Ἕνα τεράστιο Σαββατιανό κίνημα προώθησε τίς Μεσσιανικές φιλοδοξίες τοῦ Σεβί, ὁ ὁποῖος ἀναγνώριζε μόνο τό ἱερό βιβλίο τῆς Καμπάλα, τό Ζοχάρ καί ἀπέρριψε τήν Τορά καί τό Ταλμούδ.
Τό Sabbatian Luciferian φαινόμενο διατηρήθηκε ζωντανό ἀνά τούς αἰῶνες μέ μεγάλη βοήθεια. Τόν 18ο αἰῶνα, ὁ Jacob Frank ἐπανέφερε τόν Σαββατιανισμό στήν Εὐρώπη. Ἄν καί οἱ Ἑβραῖοι μελετητές ἔχουν ἀναλύσει τόν Σαββατιανισμό καί τόν Φρανκισμό, λίγα ἀπό αὐτά εἶναι γνωστά στόν ἔξω κόσμο. Ὁ Ραβίνος Μάρβιν Ἄντελμαν πιστεύει ὅτι τό κίνημα ζεῖ τοὐλάχιστον στό πνεῦμα καί ἀναφέρεται στούς σημερινούς πιστούς ὡς «σατανικούς Σαββατιανούς Φρανκιστές». Τό ἄρθρο πού ἀκολουθεῖ χρησιμοποιεῖ τό βιβλίο τοῦ Antelman, «To Eliminate the Opiate», ὡς κύρια πηγή γιά τήν τεκμηρίωση αὐτῶν τῶν γεγονότων.
Ὁ Ἑβραῖος λόγιος Gershom Scholem ἐπιχειρεῖ νά ἀπαντήσει σέ αὐτό τό ἐρώτημα γιατί ὁ Σαββατιανισμός ἔχει «κρυφθεῖ κάτω ἀπό τό χαλί» στό βιβλίο τοῦ «Holiness of Sin», ὡς ἑξῆς:
Οἱ κοσμικοί ἱστορικοί, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἔχουν προσπαθήσει ν᾿ ἀποδυναμώσουν τόν ρόλο τοῦ Σαββατιανισμοῦ γιά διαφορετικό λόγο. Ὄχι μόνο οἱ περισσότερες ἀπό τίς οἰκογένειες πού κάποτε συνδέονταν μέ τό κίνημα τῶν Σαββατιανῶν στή Δυτική καί Κεντρική Εὐρώπη συνέχισαν νά παραμένουν στή συνέχεια ἐντός τοῦ ἑβραϊκοῦ κόλπου, ἀλλά πολλοί ἀπό τούς ἀπογόνους τους, ἰδιαίτερα στήν Αὐστρία, ἀνέβηκαν σέ σημαντικές θέσεις κατά τόν 19ο αἰῶνα ὡς ἐξέχοντες διανοούμενοι. σπουδαῖοι χρηματοδότες καί ἄντρες μέ ὑψηλές πολιτικές διασυνδέσεις.
Δημοσίευση σχολίου