Αποτελεί ένα ακόμη παράδοξο του 2014 ότι την ίδια ημέρα που η Ευρώπη.. με τις πρόσφατες Ευρωεκλογές παρουσίασε αποσχιστικές τάσεις σημαντικής μερίδας των Πολιτών της, η Ουκρανία να ψηφίζει για την ένταξη της σε αυτήν.
Το έτος αυτό που δεν έχει κλείσει ακόμη εξάμηνο ,ήδη αποτελεί ορόσημο με τα γεγονότα που βρίσκονται εν εξελίξει.
Αρχίζοντας από την Ουκρανία τα συμβαίνοντα στη Χώρα αυτή, οποιαδήποτε τροπή και αν πάρουν έγιναν ήδη αιτία να τερματισθεί η 25ετης ευχάριστη συνύπαρξη και συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Η Ουκρανία θα ηρεμήσει εφ όσον ο εξαίρετος ισορροπιστής Ποροσενκο καταφέρει να ισοζυγίσει στα ελάχιστα και όχι στα μέγιστα τις προσδοκίες των Ανατολικών και Δυτικών Περιφερειών και των εξωτερικών υποστηρικτών τους.
Η Μόσχα δείχνει αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση και επιτρέπει τη σφαγή των ακραίων αυτονομιστών που δεν υπάκουσαν στις εντολές της και θα μπει σε μακρά περίοδο διαπραγματεύσεων για το καθεστώς της Ουκρανίας.
Τα βασικά ζωτικά της συμφέροντα υπαγορεύουν να λάβει υπ' όψιν της την Αμερικανική Οικονομική απειλή, το Διπλωματικό της Δόγμα για το "εγγύς εξωτερικό " αλλά και το γεγονός ότι η Ανατολική Ουκρανία είναι εστία παραγωγής πολύ σημαντικού αμυντικού υλικού προηγμένης τεχνολογίας, η απώλεια του οποίου θα πήγαινε πίσω την Ρωσική παραγωγή πολεμικού υλικού για μια δεκαετία.
Η Ευρώπη που έχει κατανοήσει ότι το κόστος των κυρώσεων στη Μόσχα είναι αμφίδρομο, αντιλαμβάνεται τώρα ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει τον Χειμώνα χωρίς το Ρωσικό Αέριο ,γιατί ανεξάρτητα από την πολύ μεγάλη ζημιά που θα πάθει η Ρωσία, της τάξεως των 60 δις Ευρώ ,και η Ευρώπη θα πάθει ζημιά της τάξεως των 20 δις Ευρώ και σημαντικούς περιορισμούς στην κατανάλωση που θα είναι εις βάρος της Βιομηχανίας και των Νοικοκυριών.
Το ευρωπαϊκό κενό εξουσίας και η Γερμανία
Το κενό εξουσίας που υπάρχει αυτήν την περίοδο τόσο στην Ε. Επιτροπή όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο, στην περίπτωση της προς Ανατολάς Πολιτικής, και όχι μόνο, το υπεραναπληρώνει η Γερμανία. Ο Ποροσενκο , μετά την εκλογή του, μίλησε στο Λαό έχοντας δίπλα του τον εκλεκτό της Γερμανίας κ. Κλιτσκο.
Η κα. Μέρκελ προσφάτως κάλεσε σε δείπνο ταυτόχρονα τους Πρωθυπουργούς της Ουκρανίας, της Γεωργίας και της Μολδαβίας, πράξη που μέχρι τώρα μόνο οι ΗΠΑ ή η Ρωσία μπορούσαν να κάνουν, ο δε κ. Σταινμαγερ είναι σε ανοικτή γραμμή με τους Ολιγάρχες της Ουκρανίας προς περαιτέρω ανάπτυξη των Γερμανικών συμφερόντων, ενώ ταυτόχρονα, το Βερολίνο είναι ο στενότερος συνομιλητής της Μόσχας.
Βλέπουμε λοιπόν την εκ νέου ανάπτυξη της Ostpolitik με νέο τρόπο και διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική προς ανατολάς εκτός αυτής της αυτονομημένης, Γερμανίας, η οποία μέσα στον Αμερικανικό-Ρωσικό ανταγωνισμό κατάφερε να παραμείνει κύριος παράγων, απούσης της υπολοίπου Ευρώπης.
Η στροφή προς την Κίνα
Η μεγαλύτερη όμως στροφή έγινε από τη Ρωσία. Η Ρωσία αντελήφθη ότι τα όρια της συνεργασίας της με την Ευρώπη καθορίζονται απο την Ουάσινγκτον. Αντελήφθη τον έλεγχο που ασκούν οι ΗΠΑ στο Διεθνές Οικονομικό Σύστημα και τα πανίσχυρα οικονομικά εργαλεία που διαθέτουν, τα οποία μπορούν να παραλύσουν την Οικονομία μιας ανεπτυγμένης Χώρας. Έτσι, έχοντας εξασφαλίσει την Κριμαία, αποδέχθηκε επί του παρόντος την μερική αυτονόμηση των Ανατολικών Περιφερειών ως το όριο της επιρροής της.
Έχοντας περιορισθεί στις Ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες, η Μόσχα στράφηκε προς την Κίνα και έκλεισε εντός διμήνου την εικοσαετή διαπραγμάτευση για ενεργειακή συμφωνία με το συμβόλαιο Αερίου του Αιώνα το οποίο όμως παρ' όλα αυτά είναι μόνο το 25% του αντίστοιχου δυτικού. Οι Κινέζοι δεν υπήρξαν εύκολοι διαπραγματευτές. Ενέδωσαν τελικά στις προτάσεις της Μόσχας αφού εξασφάλισαν την χαμηλότερη από την Ευρώπη τιμή και την επενδυτική τους συμμετοχή.
Οι εξελίξεις στην Ασία
Η Μόσχα έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη. Ο αγωγός που θα μεταφέρει το Αέριο στην Κίνα θα έχει διακλάδωση μέχρι το Βλαδιβοστόκ και έτσι θα μπορεί να προμηθεύσει τις πεινασμένες για ενέργεια Ιαπωνία και Νότια Κορέα, από τις οποίες μπορεί επίσης να προμηθευθεί τεχνολογίες και αγαθά ισάξια αυτών της Ευρώπης.
Έτσι η Ρωσία αποκτά παρουσία στον Βόρειο Ειρηνικό και την Ασία που μέχρι τώρα ήταν γήπεδο των Αμερικανών. Το δίπολο Μόσχας-Πεκίνου δεν είναι απλό ή εύκολο στη λειτουργία του, δεδομένου ότι η επιθυμία της Κίνας είναι να κυριαρχήσει στο μεγαλύτερο μέρος της Ασίας και του Ειρηνικού οπού η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ότι η παρουσία της εκεί θα είναι δευτερεύουσα.
Η σύγκρουση της Κίνας με την Ιαπωνία και το Βιετνάμ για ακατοίκητες νησίδες ,πέραν του άμεσου πετρελαϊκού συμφέροντος που προκύπτει από διευρυμένη ΑΟΖ δηλώνει επίσης τις φιλοδοξίες της Κίνας για την περιοχή και το ίδιο δηλώνει η δημιουργία Κινεζικού Στόλου Αεροπλανοφόρων.
Εδώ δημιουργείται η ανάγκη επίκλησης της Αμερικανικής Αρωγής από την Ιαπωνία, όπως επίσης και από τη Νότια Κορέα που έχει απόλυτη εξάρτηση από τις ΗΠΑ για προστασία από την πυρηνική Βόρεια Κορέα που επηρεάζετε από το Πεκίνο.
Ήδη οι ΗΠΑ αποκαλούν την Κίνα αποσταθεροποιητική Δύναμη. Μέση Ανατολή - Βόρειος Αφρική Η περιοχή αυτή είναι άλλη μια περιοχή τεκτονικών αλλαγών.
Μετά την προσέγγιση ΗΠΑ -Ιράν άρχισαν απόπειρες προσέγγισης Ιράν-Σαουδικής Αραβίας, Τουρκίας -Ιράν και αργότερα θα δούμε προσέγγιση Ισραήλ- Ιράν.
Η Βόρειος Αφρική άλλαξε πλήρως μετά την Αραβική Άνοιξη. Η μεταμόρφωση της Αιγύπτου ως νέο-Νασσερικης Δημοκρατίας και η διάλυση της Λιβύης μαζί με την ανοικτή πληγή της Συρίας είναι τρεις ακόμα παράμετροι στο Μεσανατολικό Καλειδοσκόπιο.
Ανακεφαλαιώνοντας βλέπουμε ότι το 2014, μια σειρά από γεγονότα που εκυοφορούντο επί μακρόν ,είχαν σχεδόν ταυτόχρονη επώαση. Τα αποτελέσματα αυτών των ταυτόχρονων και ανεξάρτητων επωάσεων δημιουργούν μια νεα πραγματικότητα που ο χρόνος αναφοράς της θα είναι το 2014 .
Όπως σε όλες τις πολυπαραμετρικές καταστάσεις η πρόβλεψη είναι επικίνδυνη.
Είναι όμως δυνατό να παρατηρηθεί το ακόλουθο:
Εξετάζοντας όλες τις παραπάνω περιπτώσεις διαπιστώνεται ότι τα διάφορα Κράτη-παράγοντες προτιμούν να συνεννοηθούν με τις ΗΠΑ πάρα μεταξύ τους.
Αυτό δίνει στις ΗΠΑ τη δυνατότητα του ήρεμου ρυθμιστή η του μεροληπτούντος επιδιαιτητή κατ' επιλογήν τους. Αυτή είναι η μεγαλύτερη Διπλωματική- Πολιτική- Οικονομική πρόκληση για τις ΗΠΑ του 21ου Αιώνα.
Απόψεις που θεωρούσαν ότι οι ΗΠΑ έχασαν τον Παγκόσμιο ρόλο τους λόγω της Οικονομικής τους Κρίσης απεδείχθησαν άστοχες.
www.kassandros.gr