Δημοσθένης Κούκουνας: Γιόζεφ Γκέμπελς: Η Ευρώπη του μέλλοντος <.> Μέρκελ: Η Ευρώπη του αύριο!...θα χρειαστεί να σφυρηλατηθεί με αίμα και σίδερο.
11 Σεπτέμβρη 1940
Σε μια, ομιλία του προς Τσέχους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους ο Υπουργός Προπαγάνδας του Ράιχ σκιαγράφησε το όραμά του για «την Ευρώπη του μέλλοντος».
(...) Τώρα που η βρετανική ισχύς καταρρέει έχουμε την ευκαιρία να αναδιοργανώσουμε την Ευρώπη με βάση αρχές που αντιστοιχούν στις κοινωνικές, οικονομικές και τεχνολογικές δυνατότητες του εικοστού αιώνα.
Περίπου εκατό χρόνια πριν, το Γερμανικό μας Ράιχ (= αυτοκρατορία – σημ. μετ.) προχώρησε σε μια παρόμοια διαδικασία. Εκείνη την εποχή ήταν κατακερματισμένο σε εξίσου πολλά μεγαλύτερα και μικρότερα κομμάτια, όπως είναι η Ευρώπη σήμερα.
Αυτή η πανσπερμία των μικρών κρατών ήταν υποφερτή όσο το επίπεδο των τεχνολογικών μέσων, ειδικά των επικοινωνιών, δεν ήταν ακόμη τόσο αναπτυγμένα ώστε να φτάνει ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα για να ταξιδέψεις από τη μία μικρή χώρα στην άλλη. Όμως, η ανακάλυψη της δύναμης ατμού έκανε αυτή την παλιά κατάσταση αφόρητη (...)
Εκείνη την εποχή επίσης υπήρχαν ορισμένοι κύκλοι στο Ράιχ που προσπαθούσαν να διορθώσουν αυτή την κατάσταση μέσω διαπραγματεύσεων. Αυτοί οι κύκλοι διαψεύδονταν από τις ιστορικές εξελίξεις, με τρόπο που δεν είναι σπάνιος.
Η ιστορία διέπεται σε γενικές γραμμές από νόμους σκληρότερους από αυτούς που επικρατούν γύρω απʼ το τραπέζι των διασκέψεων. Ίσως θυμάστε τα λόγια του Βίσμαρκ εκείνη την εποχή ότι η γερμανική ενοποίηση δεν θα επιτευχθεί με ομιλίες και ψηφίσματα, αλλά θα χρειαστεί να σφυρηλατηθεί με αίμα και σίδερο. Η δήλωση αυτή αμφισβητήθηκε πολύ τότε, αλλά η ιστορία την δικαίωσε, σε εύθετο χρόνο: η ενότητα του Ράιχ όντως σφυρηλατήθηκε στα πεδία των μαχών.
Κατά τη διαδικασία αυτή ένα σωρό ιδιαιτερότητες των επιμέρους κρατών, προκαταλήψεις, περιορισμοί και τοπικιστικές αντιλήψεις εξαφανίστηκαν. Έπρεπε να ξεπεραστούν, γιατί διαφορετικά το Ράιχ δεν θα ήταν σε θέση να πετύχει την ενότητα του και να πάρει μέρος στη μεγάλη σύγκρουση των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Γίναμε ικανοί να πετύχουμε την πολιτική ενοποίηση, μόνον επειδή εκείνη την εποχή γκρεμίσαμε τα εμπόδια που μας περιόριζαν ασφυκτικά (...)
Σήμερα οι σιδηρόδρομοι δεν είναι πλέον τα πιο σύγχρονα μέσα επικοινωνίας: έχουν ξεπερασθεί απʼ το αεροπλάνο. Μια απόσταση που καλύπτονταν σε δώδεκα ώρες με τον σιδηρόδρομο είναι για ένα σύγχρονο αεροσκάφος υπόθεση μιας ή μιας και μισής ώρας.
Η τεχνολογία δεν έφερε μόνο τις φυλές, αλλά ολόκληρους λαούς πιο κοντά απʼ ό, τι ήταν δυνατό να φανταστεί κανείς. Αν σκεφτούμε ότι στο παρελθόν χρειαζόμουν 24 ώρες για να μιλήσω από το Βερολίνο στη Πράγα, έμμεσα μέσω του Τύπου, σήμερα δε μου παίρνει ούτε δευτερόλεπτο να το κάνω. Όταν μιλάω σε αυτό το μικρόφωνο μπορούν να ακούν την ίδια στιγμή στην Πράγα, τη Σλοβακία, τη Βαρσοβία, τις Βρυξέλλες και στη Χάγη.
Κάποτε χρειαζόμουνα δώδεκα ώρες να πάω στην Πράγα σιδηροδρομικώς, σήμερα μπορώ να πετάξω εκεί σε μια ώρα. Με άλλα λόγια, η τεχνολογία στη διάρκεια ενός αιώνα έφερε ακόμη πιο κοντά τους λαούς τον ένα στον άλλο. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι τεχνολογικές πρόοδοι έχουν έλθει στην επιφάνεια αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή.
Υπάρχει περισσότερος πληθυσμός στην Ευρώπη από ό,τι υπήρχε στο παρελθόν, και το πλήθος του έχει δημιουργήσει αρκετά νέα προβλήματα για την ευρωπαϊκή κοινωνία - προβλήματα εφοδιασμού τροφίμων, οικονομικής πολιτικής, δημοσιοοικονομικά και άμυνας.
Αν τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα αξιοποιηθούν, οι ήπειροι αναπόφευκτα θα ρθουν πιο κοντά. Εν τω μεταξύ οι ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο και με μεγαλύτερη σαφήνεια ότι πολλά από τα ζητήματα που μας χωρίζουν είναι απλές οικογενειακές διαμάχες, σε σύγκριση με τα μεγάλα προβλήματα που σήμερα χρειάζεται να επιλυθούν μεταξύ των ηπείρων.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι όπως ακριβώς σήμερα χαμογελάμε όταν κοιτάζουμε πίσω τους τοπικιστικούς καυγάδες που χώριζαν τους γερμανικούς λαούς τις δεκαετίες του ʼ40 και του ʼ50 του περασμένου αιώνα, έτσι και οι μελλοντικές γενιές σε διάστημα πενήντα χρόνων δεν θα διασκεδάζουν λιγότερο με τις πολιτικές διαμάχες που υπάρχουν τώρα στην Ευρώπη.
Οι «δραματικές εθνικές συγκρούσεις» πολλών μικρών ευρωπαϊκών κρατών δεν θα τους φαίνονται τίποτε περισσότερο από οικογενειακοί καυγάδες. Είμαι πεπεισμένος ότι σε πενήντα χρόνια οι άνθρωποι δεν θα σκέφτονται πλέον με όρους χωρών – πολλά από τα σημερινά προβλήματα θα έχουν περάσει στην αφάνεια και θα έχουν απομείνει ελάχιστα απʼ αυτά.
Στο μέλλον οι άνθρωποι θα σκέφτονται με όρους ηπείρων, και την ευρωπαϊκή σκέψη θα την απασχολούν εντελώς διαφορετικά, και ίσως πολύ μεγαλύτερα προβλήματα.
Δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να πιστέψετε πως όταν εμείς οι Γερμανοί εγκαθιδρύσουμε μια ορισμένη τάξη στην Ευρώπη θα το κάνουμε με στόχο να καταπνίξουμε τους επιμέρους λαούς. Κατά την άποψή μου η αντίληψη ενός έθνους για την δική του ελευθερία πρέπει να είναι εναρμονισμένη με τα σημερινά δεδομένα και τα απλά ζητήματα της αποδοτικότητας και των προοπτικών. Ακριβώς όπως κανένα μέλος μιας οικογένειας δεν έχει το δικαίωμα να διαταράξει την ειρήνη της για ιδιοτελείς σκοπούς, κατά τον ίδιο τρόπο κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν επιτρέπεται να σταθεί μακροπρόθεσμα εμπόδιο στο δρόμο της γενικής διαδικασίας οργάνωσης.
Δεν υπήρξε ποτέ πρόθεσή μας αυτή η νέα τάξη και αναδιοργάνωση της Ευρώπης να επιβληθεί με τη βία. Όπως εμείς, με την οπτική της Μεγάλης Γερμανίας δεν έχουμε κανένα συμφέρον να παραβιάζουμε τις οικονομικές, πολιτιστικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες της Βαυαρίας ή της Σαξονίας για παράδειγμα, εξίσου δεν έχουμε κανένα συμφέρον να παραβιάσουμε την οικονομική, κοινωνική ή πολιτιστική ιδιαιτερότητα του Τσέχικου λαού, για παράδειγμα.
Ωστόσο μια σαφής βάση αμοιβαίας κατανόησης θα πρέπει να δημιουργηθεί μεταξύ των δύο εθνών. Πρέπει να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλον, είτε ως φίλοι είτε ως εχθροί. Και νομίζω ότι ξέρετε αρκετά καλά, από την εμπειρία του παρελθόντος, ότι οι Γερμανοί μπορεί να είναι τρομεροί εχθροί, αλλά επίσης πολύ καλοί φίλοι. Απλώνουμε το χέρι σε έναν φίλο και συνεργαζόμαστε μαζί του με πνεύμα πραγματικής εμπιστοσύνης, αλλά επίσης μπορούμε να πολεμήσουμε ένα εχθρό μέχρι να τον καταστρέψουμε.
Οι λαοί που έχουν προσαρμοστεί ή πρόκειται να προσαρμοστούν στην αναδιοργάνωση αυτή θα πρέπει να αναρωτηθούν αν το κάνουν πραγματικά με καλή θέληση και ειλικρίνεια ή αν από μέσα τους αντιστέκονται. Όποιο από τα δύο κι αν κάνουν, στην πράξη δεν έχει καμία καμιά διαφορά.
Μπορούν να το έχουν σίγουρο ότι μόλις η Αγγλία ανατραπεί, οι δυνάμεις του Άξονα δεν θα επιτρέψουν καμία αλλαγή στο καθεστώς της πολιτικής εξουσίας μιας Ευρώπης αναδιοργανωμένης σύμφωνα με τις μεγάλες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ιδέες. Αν η Βρετανία δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να εμποδίσει την αναδιοργάνωση, τότε σίγουρα ούτε ο τσέχικος λαός μπορεί. Αν έχετε μάθει κάτι απʼ την πρόσφατη ιστορία θα ξέρετε ότι τίποτα δεν μπορεί ούτε πρόκειται νʼ αλλάξει στο καθεστώς της πολιτικής εξουσίας που υπάρχει σήμερα.
Και έτσι, κύριοι - και μιλώ τώρα αρκετά ρεαλιστικά, χωρίς καμιά έκκληση σε συναισθηματισμό - δεν έχει καθόλου σημασία αν εγκρίνετε την παρούσα κατάσταση πραγμάτων ή όχι.
Είτε την καλωσορίζετε από καρδιάς ή όχι, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για να αλλάξετε τα γεγονότα. Τώρα η γνώμη μου είναι ότι όταν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις μια κατάσταση πραγμάτων και είσαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσεις τα μειονεκτήματα που χωρίς αμφιβολία υπάρχουν, θα ήταν ανόητο να μην επωφεληθείς από τα πλεονεκτήματα της. Εφόσον έχετε γίνει μέρος του Ράιχ ούτως ή άλλως, δεν βλέπω γιατί οι Τσέχοι πολίτες θα πρέπει να υιοθετήσουν μια στάση εσωτερικής αντιπολίτευσης προς το Ράιχ, αντί να διεκδικήσουν τα πλεονεκτήματα που προσφέρει (...)
Κύριοι έχετε τώρα γνωρίσει κάτι απʼ το Ράιχ, και επίτηδες σας άφησα να κάνετε αυτό το ταξίδι πριν σας μιλήσω. Έχετε δει το Ράιχ σε καιρό πολέμου, και θα έχετε σχηματίσει κάποια ιδέα για το τι μπορεί να είναι σε καιρό ειρήνης.
Το μεγάλο μας έθνος με το μεγάλο του πληθυσμό, μαζί με την Ιταλία, θα αναλάβει στην πράξη την ηγεσία της Ευρώπης. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Αυτό σημαίνει ότι είστε ήδη μέλη ενός μεγάλου Ράιχ που ετοιμάζεται να αναδιοργανώσει την Ευρώπη, γκρεμίζοντας τα εμπόδια που εξακολουθούν να διαχωρίζουν τους ευρωπαϊκούς λαούς και καθιστώντας ευκολότερο για αυτούς να ενωθούν.
Η Γερμανία σκοπεύει να βάλει τέλος σε μια κατάσταση η οποία σαφώς δεν μπορεί να είναι ικανοποιητική για την ανθρωπότητα για πολύ ακόμα. Πραγματοποιούμε εδώ ένα μεταρρυθμιστικό έργο, το οποίο είμαι πεπεισμένος, μια ημέρα θα καταγραφεί με μεγάλα γράμματα στο βιβλίο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Μπορείτε να φανταστείτε τι πρόκειται να είναι πραγματικά το Ράιχ μετά τον πόλεμο; (...)
Ο Εβραίος Paul Joseph Goebbels με την μικρή Εβραιοπούλα, Angela Merkel
11 Σεπτέμβρη 1940
Σε μια, ομιλία του προς Τσέχους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους ο Υπουργός Προπαγάνδας του Ράιχ σκιαγράφησε το όραμά του για «την Ευρώπη του μέλλοντος».
(...) Τώρα που η βρετανική ισχύς καταρρέει έχουμε την ευκαιρία να αναδιοργανώσουμε την Ευρώπη με βάση αρχές που αντιστοιχούν στις κοινωνικές, οικονομικές και τεχνολογικές δυνατότητες του εικοστού αιώνα.
Περίπου εκατό χρόνια πριν, το Γερμανικό μας Ράιχ (= αυτοκρατορία – σημ. μετ.) προχώρησε σε μια παρόμοια διαδικασία. Εκείνη την εποχή ήταν κατακερματισμένο σε εξίσου πολλά μεγαλύτερα και μικρότερα κομμάτια, όπως είναι η Ευρώπη σήμερα.
Αυτή η πανσπερμία των μικρών κρατών ήταν υποφερτή όσο το επίπεδο των τεχνολογικών μέσων, ειδικά των επικοινωνιών, δεν ήταν ακόμη τόσο αναπτυγμένα ώστε να φτάνει ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα για να ταξιδέψεις από τη μία μικρή χώρα στην άλλη. Όμως, η ανακάλυψη της δύναμης ατμού έκανε αυτή την παλιά κατάσταση αφόρητη (...)
Εκείνη την εποχή επίσης υπήρχαν ορισμένοι κύκλοι στο Ράιχ που προσπαθούσαν να διορθώσουν αυτή την κατάσταση μέσω διαπραγματεύσεων. Αυτοί οι κύκλοι διαψεύδονταν από τις ιστορικές εξελίξεις, με τρόπο που δεν είναι σπάνιος.
Η ιστορία διέπεται σε γενικές γραμμές από νόμους σκληρότερους από αυτούς που επικρατούν γύρω απʼ το τραπέζι των διασκέψεων. Ίσως θυμάστε τα λόγια του Βίσμαρκ εκείνη την εποχή ότι η γερμανική ενοποίηση δεν θα επιτευχθεί με ομιλίες και ψηφίσματα, αλλά θα χρειαστεί να σφυρηλατηθεί με αίμα και σίδερο. Η δήλωση αυτή αμφισβητήθηκε πολύ τότε, αλλά η ιστορία την δικαίωσε, σε εύθετο χρόνο: η ενότητα του Ράιχ όντως σφυρηλατήθηκε στα πεδία των μαχών.
Κατά τη διαδικασία αυτή ένα σωρό ιδιαιτερότητες των επιμέρους κρατών, προκαταλήψεις, περιορισμοί και τοπικιστικές αντιλήψεις εξαφανίστηκαν. Έπρεπε να ξεπεραστούν, γιατί διαφορετικά το Ράιχ δεν θα ήταν σε θέση να πετύχει την ενότητα του και να πάρει μέρος στη μεγάλη σύγκρουση των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Γίναμε ικανοί να πετύχουμε την πολιτική ενοποίηση, μόνον επειδή εκείνη την εποχή γκρεμίσαμε τα εμπόδια που μας περιόριζαν ασφυκτικά (...)
Σήμερα οι σιδηρόδρομοι δεν είναι πλέον τα πιο σύγχρονα μέσα επικοινωνίας: έχουν ξεπερασθεί απʼ το αεροπλάνο. Μια απόσταση που καλύπτονταν σε δώδεκα ώρες με τον σιδηρόδρομο είναι για ένα σύγχρονο αεροσκάφος υπόθεση μιας ή μιας και μισής ώρας.
Η τεχνολογία δεν έφερε μόνο τις φυλές, αλλά ολόκληρους λαούς πιο κοντά απʼ ό, τι ήταν δυνατό να φανταστεί κανείς. Αν σκεφτούμε ότι στο παρελθόν χρειαζόμουν 24 ώρες για να μιλήσω από το Βερολίνο στη Πράγα, έμμεσα μέσω του Τύπου, σήμερα δε μου παίρνει ούτε δευτερόλεπτο να το κάνω. Όταν μιλάω σε αυτό το μικρόφωνο μπορούν να ακούν την ίδια στιγμή στην Πράγα, τη Σλοβακία, τη Βαρσοβία, τις Βρυξέλλες και στη Χάγη.
Κάποτε χρειαζόμουνα δώδεκα ώρες να πάω στην Πράγα σιδηροδρομικώς, σήμερα μπορώ να πετάξω εκεί σε μια ώρα. Με άλλα λόγια, η τεχνολογία στη διάρκεια ενός αιώνα έφερε ακόμη πιο κοντά τους λαούς τον ένα στον άλλο. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι τεχνολογικές πρόοδοι έχουν έλθει στην επιφάνεια αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή.
Υπάρχει περισσότερος πληθυσμός στην Ευρώπη από ό,τι υπήρχε στο παρελθόν, και το πλήθος του έχει δημιουργήσει αρκετά νέα προβλήματα για την ευρωπαϊκή κοινωνία - προβλήματα εφοδιασμού τροφίμων, οικονομικής πολιτικής, δημοσιοοικονομικά και άμυνας.
Αν τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα αξιοποιηθούν, οι ήπειροι αναπόφευκτα θα ρθουν πιο κοντά. Εν τω μεταξύ οι ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο και με μεγαλύτερη σαφήνεια ότι πολλά από τα ζητήματα που μας χωρίζουν είναι απλές οικογενειακές διαμάχες, σε σύγκριση με τα μεγάλα προβλήματα που σήμερα χρειάζεται να επιλυθούν μεταξύ των ηπείρων.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι όπως ακριβώς σήμερα χαμογελάμε όταν κοιτάζουμε πίσω τους τοπικιστικούς καυγάδες που χώριζαν τους γερμανικούς λαούς τις δεκαετίες του ʼ40 και του ʼ50 του περασμένου αιώνα, έτσι και οι μελλοντικές γενιές σε διάστημα πενήντα χρόνων δεν θα διασκεδάζουν λιγότερο με τις πολιτικές διαμάχες που υπάρχουν τώρα στην Ευρώπη.
Οι «δραματικές εθνικές συγκρούσεις» πολλών μικρών ευρωπαϊκών κρατών δεν θα τους φαίνονται τίποτε περισσότερο από οικογενειακοί καυγάδες. Είμαι πεπεισμένος ότι σε πενήντα χρόνια οι άνθρωποι δεν θα σκέφτονται πλέον με όρους χωρών – πολλά από τα σημερινά προβλήματα θα έχουν περάσει στην αφάνεια και θα έχουν απομείνει ελάχιστα απʼ αυτά.
Στο μέλλον οι άνθρωποι θα σκέφτονται με όρους ηπείρων, και την ευρωπαϊκή σκέψη θα την απασχολούν εντελώς διαφορετικά, και ίσως πολύ μεγαλύτερα προβλήματα.
Δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να πιστέψετε πως όταν εμείς οι Γερμανοί εγκαθιδρύσουμε μια ορισμένη τάξη στην Ευρώπη θα το κάνουμε με στόχο να καταπνίξουμε τους επιμέρους λαούς. Κατά την άποψή μου η αντίληψη ενός έθνους για την δική του ελευθερία πρέπει να είναι εναρμονισμένη με τα σημερινά δεδομένα και τα απλά ζητήματα της αποδοτικότητας και των προοπτικών. Ακριβώς όπως κανένα μέλος μιας οικογένειας δεν έχει το δικαίωμα να διαταράξει την ειρήνη της για ιδιοτελείς σκοπούς, κατά τον ίδιο τρόπο κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν επιτρέπεται να σταθεί μακροπρόθεσμα εμπόδιο στο δρόμο της γενικής διαδικασίας οργάνωσης.
Δεν υπήρξε ποτέ πρόθεσή μας αυτή η νέα τάξη και αναδιοργάνωση της Ευρώπης να επιβληθεί με τη βία. Όπως εμείς, με την οπτική της Μεγάλης Γερμανίας δεν έχουμε κανένα συμφέρον να παραβιάζουμε τις οικονομικές, πολιτιστικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες της Βαυαρίας ή της Σαξονίας για παράδειγμα, εξίσου δεν έχουμε κανένα συμφέρον να παραβιάσουμε την οικονομική, κοινωνική ή πολιτιστική ιδιαιτερότητα του Τσέχικου λαού, για παράδειγμα.
Ωστόσο μια σαφής βάση αμοιβαίας κατανόησης θα πρέπει να δημιουργηθεί μεταξύ των δύο εθνών. Πρέπει να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλον, είτε ως φίλοι είτε ως εχθροί. Και νομίζω ότι ξέρετε αρκετά καλά, από την εμπειρία του παρελθόντος, ότι οι Γερμανοί μπορεί να είναι τρομεροί εχθροί, αλλά επίσης πολύ καλοί φίλοι. Απλώνουμε το χέρι σε έναν φίλο και συνεργαζόμαστε μαζί του με πνεύμα πραγματικής εμπιστοσύνης, αλλά επίσης μπορούμε να πολεμήσουμε ένα εχθρό μέχρι να τον καταστρέψουμε.
Οι λαοί που έχουν προσαρμοστεί ή πρόκειται να προσαρμοστούν στην αναδιοργάνωση αυτή θα πρέπει να αναρωτηθούν αν το κάνουν πραγματικά με καλή θέληση και ειλικρίνεια ή αν από μέσα τους αντιστέκονται. Όποιο από τα δύο κι αν κάνουν, στην πράξη δεν έχει καμία καμιά διαφορά.
Μπορούν να το έχουν σίγουρο ότι μόλις η Αγγλία ανατραπεί, οι δυνάμεις του Άξονα δεν θα επιτρέψουν καμία αλλαγή στο καθεστώς της πολιτικής εξουσίας μιας Ευρώπης αναδιοργανωμένης σύμφωνα με τις μεγάλες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ιδέες. Αν η Βρετανία δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να εμποδίσει την αναδιοργάνωση, τότε σίγουρα ούτε ο τσέχικος λαός μπορεί. Αν έχετε μάθει κάτι απʼ την πρόσφατη ιστορία θα ξέρετε ότι τίποτα δεν μπορεί ούτε πρόκειται νʼ αλλάξει στο καθεστώς της πολιτικής εξουσίας που υπάρχει σήμερα.
Και έτσι, κύριοι - και μιλώ τώρα αρκετά ρεαλιστικά, χωρίς καμιά έκκληση σε συναισθηματισμό - δεν έχει καθόλου σημασία αν εγκρίνετε την παρούσα κατάσταση πραγμάτων ή όχι.
Είτε την καλωσορίζετε από καρδιάς ή όχι, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για να αλλάξετε τα γεγονότα. Τώρα η γνώμη μου είναι ότι όταν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις μια κατάσταση πραγμάτων και είσαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσεις τα μειονεκτήματα που χωρίς αμφιβολία υπάρχουν, θα ήταν ανόητο να μην επωφεληθείς από τα πλεονεκτήματα της. Εφόσον έχετε γίνει μέρος του Ράιχ ούτως ή άλλως, δεν βλέπω γιατί οι Τσέχοι πολίτες θα πρέπει να υιοθετήσουν μια στάση εσωτερικής αντιπολίτευσης προς το Ράιχ, αντί να διεκδικήσουν τα πλεονεκτήματα που προσφέρει (...)
Κύριοι έχετε τώρα γνωρίσει κάτι απʼ το Ράιχ, και επίτηδες σας άφησα να κάνετε αυτό το ταξίδι πριν σας μιλήσω. Έχετε δει το Ράιχ σε καιρό πολέμου, και θα έχετε σχηματίσει κάποια ιδέα για το τι μπορεί να είναι σε καιρό ειρήνης.
Το μεγάλο μας έθνος με το μεγάλο του πληθυσμό, μαζί με την Ιταλία, θα αναλάβει στην πράξη την ηγεσία της Ευρώπης. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Αυτό σημαίνει ότι είστε ήδη μέλη ενός μεγάλου Ράιχ που ετοιμάζεται να αναδιοργανώσει την Ευρώπη, γκρεμίζοντας τα εμπόδια που εξακολουθούν να διαχωρίζουν τους ευρωπαϊκούς λαούς και καθιστώντας ευκολότερο για αυτούς να ενωθούν.
Η Γερμανία σκοπεύει να βάλει τέλος σε μια κατάσταση η οποία σαφώς δεν μπορεί να είναι ικανοποιητική για την ανθρωπότητα για πολύ ακόμα. Πραγματοποιούμε εδώ ένα μεταρρυθμιστικό έργο, το οποίο είμαι πεπεισμένος, μια ημέρα θα καταγραφεί με μεγάλα γράμματα στο βιβλίο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Μπορείτε να φανταστείτε τι πρόκειται να είναι πραγματικά το Ράιχ μετά τον πόλεμο; (...)