Κατά τον Πλούταρχο, ο Έλληνας μηχανικός Αρχιμήδης «εἰ γῆν εἶχεν ἑτέραν, ἑκίνησεν ἄν ταύτην μεταβάς εἰς ἐκείνην» (=αν είχε μια άλλη γῆ, πηγαίνοντας σ’ εκείνη θα μετακινούσε ετούτη).
(1) Κατά τον Συνέσιο, ο Αρχιμήδης «ἤτει χωρίον ὠς ἑαυτόν ἀντιταλαντεύσεων ὅλη τη γῆ» (=έψαχνε να βρη θέση, για να εξιρροπήση με το δικό του σώμα ολόκληρη τη γῆ). άλλοι συγγραφείς παρουσιάζουν αλλιώς την περίφημη φράση με την οποία ο Αρχιμήδης διετύπωνε το αίτημά του για απόκτηση του ζητούμενου μηχανικού σημείου, όπως «Πᾶ βῶ και κινῶ τάν γᾶν» (Σιμπλίκιος), «Δός μοι πᾷ στῶ και τάν γᾶν κινάσω» (Ἤρων και Πάππος), «Ὄπᾳ βῶ και σαλεύω την χθόνα» (Τζέτζης).
Αν στη θέση της υλικής Υδρογείου τοποθετήσουμε την Ιδεολογική Υδρόγειο, δηλαδή την κατεστημένη τάξη πραγμάτων και αντιλήψεων που ισχύει στον σύγχρονο δογματοκρατούμενο και βουλησιοκρατούμενο Κόσμο μας, τότε η ἑτέρα γῆ που μας χρειάζεται για να ανατρέψουμε την παρούσα άθλια, ψεύτικη και ΝΟΣΗΡΗ ζωή που μας επέβαλαν, πρέπει να βρίσκεται αναγκαστικά έξω από τον κύκλο του υπάρχοντος πνευματικού, πολιτικού και κοινωνικού καθεστώτος της σημερινής ανθρωπότητας.
Το Ελεύθερο πνεύμα εναντίον του Σεληνιασμένου Αβραάμ...
Αν για να αποδράσουμε από την φυλακή μας, την ΚΟΛΑΣΗ μέσα στην οποία μας έρριξαν, ξεκινούμε με αφετηρία αυτά που ισχύουν τώρα, αν δηλαδή νομίζουμε ότι μ’ ένα νέο δόγμα, μια νέα λογοκρατία, μια νέα εξουσία, θα αποκαταστήσουμε μια ζωή που θα διέπεται από την αλήθεια, το Λόγο και θα εντάσσεται μέσα σε μια κατάσταση Αρχής, δεν διαφέρουμε από τους μεθυσμένους που την ώρα της κραιπάλης τους θέλουν «να είχε η γή έναν κρίκο, για να τη σηκώσουν».
Οι διάφορες αλλαγές που σημειώθηκαν στην ιστορία, στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν αντιπροσωπεύουν ανατροπή ή έστω ταλάντευση της κρατούσης τάξεως πραγμάτων και αντιλήψεων, αλλά αντίθετα είχαν σαν αποτέλεσμα την όλο και μεγαλύτερη εδραίωση της ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ καταστάσεως εξουσίας, την όλο και ευρύτερη ανάπτυξη της ΝΟΣΗΡΗΣ ορμής επιβολής, της «υπερτέλειας» αυτής της θελήσεως που σπρώχνει το ανθρώπινο είδος στον κατήφορο-κατήφορος του οποίου το τέρμα ταυτίζεται με την ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ της Ανθρωπότητας από προσώπου Γής. Και δεν διέφερε από τις προϋπάρχουσες καταστάσεις.
Έχουμε παρατηρήσει ήδη ότι αντιλήψεις που φαίνονται εκ πρώτης όψεως σαν εκ διαμέτρου αντίθετες και συγκρούσθηκαν μεταξύ τους σφοδρότατα, όπως ο Μωσαϊσμός και ο Χριστιανισμός, ο Χριστιανισμός και ο Μαρξισμός, ο Καπιταλισμός και ο Μαρξισμός, ο Χιτλερονιτσεϊσμός και Αστοκαπιταλομαρξισμός κλπ., δεν ήσαν στην πραγματικότητα παρά διαφορετικά πρόσωπα ενός και του αυτού κακού Δαίμονα, γνήσια ομογάλακτα τέκνα ΕΝΟΣ και του αυτού Πατέρα, του τρισυπόστατου τέρατος Δόγμα-Λογοκρατία-Εξουσία, που εμφανίσθηκε από την αυγή αυτής της ιστορίας και απλώνοντας τα πλοκάμια του σ’ όλη την Υδρόγειο δεν άφησε καμμιά πτυχή της ζωής μας ΑΛΗΘΙΝΗ, ΔΙΚΑΙΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ και ΦΥΣΙΚΗ.
Φοβόμαστε, ότι η μόλυνσή μας από την αρρώστια της υπερανεπτυγμένης θελήσεως, από τη διαστροφή της ΕΠΙΒΟΛΗΣ των μεν επί των δε, έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, ώστε να μην υπάρχη κανείς από μας που να μπορή να τοποθετήση τον εαυτό του έξω από ετούτη τη γή, έξω από την Ιδεολογικήν Υδρόγειο, μέσα στην οποία έχει καταδικασθή να ζή και να κινήται σύμπασα η ανθρωπότητα.
Η «ἕτέρα γῆ» του ΑΡΧΙΜΗΔΗ φαίνεται να αποτελή σήμερα κάτι σαν ανέφικτη, «μεταφυσική» επιδίωξη –εκεί μας έχει καταντήσει η Μακραίωνη Πνευματική Τυραννία που ασκούν πάνω μας οι λογοκράτες, οι ΤΡΕΛΛΟΙ ΚΗΦΗΝΕΣ ( εβραίοι-Σιών) που κάθισαν στο σβέρκο της ανθρωπότητας και προσπαθούν να την «κοντύνουν» και να τη φέρουν στα δικά τους ασήμαντα μέτρα, για να την ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ και να την ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΩΝΤΑΙ πιο εύκολα.
Μολονότι δεν μπορεί να υπάρχη φυσικός άνθρωπος που να μην απεχθάνεται το δόγμα, τον υλισμό, τον Ιουδαιοχριστιανισμό, τον Αστοκαπιταλομαρξισμό, τον Χιτλερονιτσεϊσμό, την τεχνοκρατία, τη βία, τη δύναμη, την οργάνωση, τον οικονομισμό, την εργασία, την ΙΣΟΤΗΤΑ και να μη προτιμά χίλιες φορές αντ’ αυτών την αλήθεια, τον ιδεαλισμό, την κατάσταση της Αρχής, την γνώση και την Αρετή, την Ελευθέρωση, τον Ηρωϊσμό, το έργο, την Δικαιοσύνη και την αξιοκρατία, εν τούτοις, φαίνεται, ότι μετά την προσβολή μας από την βουλησιοκρατική Αρρώστια καθένας από μας κρύβει μέσα του έναν ηθικά και πνευματικά ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟ καθ’ έξιν λογοκράτη, έναν τρελλό κηφήνα – εξουσιαστή, έναν παρανοϊκό υλιστή, έναν ΨΕΥΤΗ, διαστρεβλωτή της αλήθειας και δογματικό, ένα ΔΟΥΛΟ και ταυτόχρονα ένα Τύραννο-με μια φράση, φαίνεται ότι η υπερανάπτυξη των κεράτων του ανθρώπινου Μεγάκερου είναι καθολική επιδημία, ένα είδος ΧΟΛΕΡΑΣ ή πανώλους που εξαπλώθηκε σαν μάστιγα και νεκρώνει και αποσυνθέτει το ανθρώπινο Πνεύμα, την ανθρώπινη ΨΥΧΗ.
Οι διάφορες αλλαγές που σημειώθηκαν στην ιστορία, στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν αντιπροσωπεύουν ανατροπή ή έστω ταλάντευση της κρατούσης τάξεως πραγμάτων και αντιλήψεων, αλλά αντίθετα είχαν σαν αποτέλεσμα την όλο και μεγαλύτερη εδραίωση της ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ καταστάσεως εξουσίας, την όλο και ευρύτερη ανάπτυξη της ΝΟΣΗΡΗΣ ορμής επιβολής, της «υπερτέλειας» αυτής της θελήσεως που σπρώχνει το ανθρώπινο είδος στον κατήφορο-κατήφορος του οποίου το τέρμα ταυτίζεται με την ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ της Ανθρωπότητας από προσώπου Γής. Και δεν διέφερε από τις προϋπάρχουσες καταστάσεις.
Έχουμε παρατηρήσει ήδη ότι αντιλήψεις που φαίνονται εκ πρώτης όψεως σαν εκ διαμέτρου αντίθετες και συγκρούσθηκαν μεταξύ τους σφοδρότατα, όπως ο Μωσαϊσμός και ο Χριστιανισμός, ο Χριστιανισμός και ο Μαρξισμός, ο Καπιταλισμός και ο Μαρξισμός, ο Χιτλερονιτσεϊσμός και Αστοκαπιταλομαρξισμός κλπ., δεν ήσαν στην πραγματικότητα παρά διαφορετικά πρόσωπα ενός και του αυτού κακού Δαίμονα, γνήσια ομογάλακτα τέκνα ΕΝΟΣ και του αυτού Πατέρα, του τρισυπόστατου τέρατος Δόγμα-Λογοκρατία-Εξουσία, που εμφανίσθηκε από την αυγή αυτής της ιστορίας και απλώνοντας τα πλοκάμια του σ’ όλη την Υδρόγειο δεν άφησε καμμιά πτυχή της ζωής μας ΑΛΗΘΙΝΗ, ΔΙΚΑΙΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ και ΦΥΣΙΚΗ.
Φοβόμαστε, ότι η μόλυνσή μας από την αρρώστια της υπερανεπτυγμένης θελήσεως, από τη διαστροφή της ΕΠΙΒΟΛΗΣ των μεν επί των δε, έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, ώστε να μην υπάρχη κανείς από μας που να μπορή να τοποθετήση τον εαυτό του έξω από ετούτη τη γή, έξω από την Ιδεολογικήν Υδρόγειο, μέσα στην οποία έχει καταδικασθή να ζή και να κινήται σύμπασα η ανθρωπότητα.
Η «ἕτέρα γῆ» του ΑΡΧΙΜΗΔΗ φαίνεται να αποτελή σήμερα κάτι σαν ανέφικτη, «μεταφυσική» επιδίωξη –εκεί μας έχει καταντήσει η Μακραίωνη Πνευματική Τυραννία που ασκούν πάνω μας οι λογοκράτες, οι ΤΡΕΛΛΟΙ ΚΗΦΗΝΕΣ ( εβραίοι-Σιών) που κάθισαν στο σβέρκο της ανθρωπότητας και προσπαθούν να την «κοντύνουν» και να τη φέρουν στα δικά τους ασήμαντα μέτρα, για να την ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ και να την ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΩΝΤΑΙ πιο εύκολα.
Μολονότι δεν μπορεί να υπάρχη φυσικός άνθρωπος που να μην απεχθάνεται το δόγμα, τον υλισμό, τον Ιουδαιοχριστιανισμό, τον Αστοκαπιταλομαρξισμό, τον Χιτλερονιτσεϊσμό, την τεχνοκρατία, τη βία, τη δύναμη, την οργάνωση, τον οικονομισμό, την εργασία, την ΙΣΟΤΗΤΑ και να μη προτιμά χίλιες φορές αντ’ αυτών την αλήθεια, τον ιδεαλισμό, την κατάσταση της Αρχής, την γνώση και την Αρετή, την Ελευθέρωση, τον Ηρωϊσμό, το έργο, την Δικαιοσύνη και την αξιοκρατία, εν τούτοις, φαίνεται, ότι μετά την προσβολή μας από την βουλησιοκρατική Αρρώστια καθένας από μας κρύβει μέσα του έναν ηθικά και πνευματικά ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟ καθ’ έξιν λογοκράτη, έναν τρελλό κηφήνα – εξουσιαστή, έναν παρανοϊκό υλιστή, έναν ΨΕΥΤΗ, διαστρεβλωτή της αλήθειας και δογματικό, ένα ΔΟΥΛΟ και ταυτόχρονα ένα Τύραννο-με μια φράση, φαίνεται ότι η υπερανάπτυξη των κεράτων του ανθρώπινου Μεγάκερου είναι καθολική επιδημία, ένα είδος ΧΟΛΕΡΑΣ ή πανώλους που εξαπλώθηκε σαν μάστιγα και νεκρώνει και αποσυνθέτει το ανθρώπινο Πνεύμα, την ανθρώπινη ΨΥΧΗ.
Αυτό το μπρούτζινο άγαλμα του Αρχιμήδη είναι στο Παρατηρητήριο Archenhold στο Βερολίνο. Ήταν γλυπτό από Gerhard Thieme και παρουσίασε το 1972.
Η αναζήτηση του Αρχιμήδειου Σημείου, η ΑΠΟΔΡΑΣΗ από την ιδεολογική Υδρόγειο και η ανακάλυψη της Ἑτέρας Γῆς, σαν πνευματικής θέσεως, από την οποία θα είναι δυνατή η ανατροπή του καθεστώτος της ΠΑΡΑΚΜΗΣ και του ΘΑΝΑΤΟΥ, συνιστά το μεγαλύτερο χρέος της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ και το Ύψιστο αίτημα –αίτημα που ταυτίζεται με το ένστικτο αυτοσυντηρήσεως του ανθρώπου. Η ἑτέρα γῆ όχι μόνο δεν αποτελεί «μεταφυσικήν αναζήτηση» ή χίμαιρα, αλλά αφού ταυτίζεται με την ίδια τη φύση μας, με την ίδια την ΑΛΗΘΕΙΑ. Αντίθετα το χιμαιρικό θα ήταν ετούτη η γῆ, ετούτο το Πνευματικό καθεστώς της υποκρισίας και της διαστροφής, ετούτη η ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ Ζωή μας.
Και μάλιστα, για να ακριβολογήσωμε, το «Ἀρχιμήδειο» σημείο δεν είναι ένα, είναι ΑΠΕΙΡΑ σημεία, όπως άπειρη είναι η Αλήθεια και ΑΠΕΙΡΟΣ είναι ο χώρος όπου ισχύει ο Λόγος και ο Κοσμογονικός Νόμος, που μας γέννησαν και μας έδωσαν τη δυνατότητα να ζούμε.
Ενώ, αντίθετα, η Ιδεολογική Ὑδρόγειος μέσα στην οποία μας έχουν Εγκλείσει οι ΚΡΕΤΙΝΟΙ και εγκληματίες του Εξουσιασμού, είναι μια ΑΣΗΜΑΝΤΗ, μικρή θεσούλα, όπου βρισκόμαστε Παγιδευμένοι χάρη στα ΤΕΧΝΗΤΑ ΔΕΣΜΑ με τα οποία μας έχουν Δέσει-μια θεσούλα, που αποτελεί μια μηδαμινή έκταση, σε σύγκριση με τις απέραντες δυνατότητες του ανθρώπινου πνεύματος.
Αν καταπολεμήσουμε τον μικρόν διεστραμμένο λογοκράτη, τον οποίο τεχνητά δημιούργησαν μέσα μας οι διαστρεβλωτές, αν παύσουμε να είμαστε πνευματικά δογματικοί, εξουσιαστικοί και βουλησιοκράτες, αυτόματα θα βγούμε έξω από την πνευματικά δογματική γῆ, και θα έχουμε στη διάθεσή μας όχι μόνον ένα αλλά Ἄπειρα ἀρχιμήδεια σημεία από τα οποία εξορμώντας θα αντιταλαντεύσωμεν όλη την ηθικά άρρωστη Ὑδρόγειο με την μεγαλύτερη ευκολία που μπορούμε να φαντασθούμε.
Ο πρόγονός μας Ἀρχιμήδης, όταν ναυπήγησε ένα γιγαντιαίο ΣΚΑΦΟΣ, τη Συρακισία, με εκτόπισμα ίσο προς το εκτόπισμα ΕΞΗΝΤΑ πλοίων και με πλήρωμα χιλιάδων ανδρών, το καθείλκυσε ΜΟΝΟΣ του κινώντας μόνο το αριστερό του χέρι. (2)
(2) «Τῆ τρισπάστω μηχανῆ χειρί λαιᾷ και μόνη» ( Ἀθήναιος).
Αν εμείς σκάψωμε ένδον, αν εξοβελίσωμε τον παρείσκτο μικρό λογοκράτη, που θρονιάστηκε μέσα στην ψυχή και το πνεύμα μας, και αν απελευθερώσουμε τον καταπιεσμένο σήμερα στα βάθη του υποσυνειδήτου μας αληθινό άνθρωπο, τον ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟ, και τον τοποθετήσουμε στη φυσική θέση του, ΤΗΝ ἙΤΕΡΑΝ ΓΗΝ, την πνευματικά ελευθερωμένη, ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΗ, την Ἑλληνίδα Γῆν, τότε θα ανατινάξουμε στον ΑΕΡΑ τον άθλιο Κόσμο «μας» κινώντας, όπως ο παλιός Ἕλληνας, μόνο το ΕΝΑ μας ΧΕΡΙ!.............................................................
Περιοδικό Δαυλός.