«Όταν άλλοι αποφασίζουν για το μέλλον μιας τόσο ιστορικής χώρας, ερήμην της, δεν αποφασίζουν δυστυχώς με βάση το συναίσθημα. Αποφασίζουν τυφλά, με βάση το συμφέρον. Πάντα έτσι γίνεται και παρών να είναι κανείς….αλλά…κάπου μπορεί να σταματήσει τα χειρότερα!…..»
Μου επεσήμανε τον κίνδυνο που διέτρεχε η Ελλάδα και την αναπόφευκτη ανάγκη να δημιουργήσει στην Ουάσιγκτων κάποια φανερά «στηρίγματα»…Σύντομα όμως!…..
Δεν ήταν σίγουρος ότι το συναίσθημα θα κρατούσε την Ελλάδα πάντα στη θέση της.
Ήταν καθήκον της όποιας ελληνικής κυβέρνησης να «κατασκευάσει» μια ακόμα Ελλάδα στην καρδιά της Ουάσιγκτων. Να βγαίνει η Ελλάδα και τα αιτήματά της προς τα έξω, μέσα στην Ουάσιγκτων!….
« Μην εμπιστεύεστε τους διπλωμάτες μας. Τα συμφέροντα που εκπροσωπούν είναι τόσα πολλά και πολύπλοκα…»!…
