ΤΟ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΑΔΙΚΟ, ΔΟΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΛΟΓΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.
ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ !!!
Η κοινωνία των Ρωμιών πέρασε γρήγορα, βίαια και χωρίς σχεδιασμό από την τουρκοκρατία στην ξενοκρατία των πατρώνων από την δύση. Η μετάλλαξη αυτή της στέρησε την δυνατότητα να βιώσει μια δίκην της αναγέννηση, έναν δικό της μαζικό διαφωτισμό. Στα 189 χρόνια ελευθέρου βίου των Νεοελλήνων, έζησαν στην Ελλάδα περίπου 50 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες, προερχόμενοι από 10 περίπου εκατομμύρια οικογένειες.
Από το 1821 μ.Χ. ανέβηκαν στον «πρωθυπουργικό» θρόνο 92 Έλληνες πολίτες από τους οποίους οι 62, δηλαδή ποσοστό 67,03% υπήρξαν γόνοι 20 οικογενειών, ενώ οι υπόλοιποι 30, δηλαδή ποσοστό 32,97 % προέρχονται από τις υπόλοιπες 9.999.980 οικογένειες.
Tο παγκόσμια μοναδικό φαινόμενο του «Νεποτισμού» στο κρατίδιο της Ρωμιοσύνης απλώνει τα πλοκάμια του στο Παρλαμέντο, στα αξιώματα της εκάστου κυβέρνησης και σ’ όλες τις ασφαλιστικές δικλείδες των λειτουργιών του κρατιδίου. Οι άξεστοι και οι ελλειμματικοί επαγγελματίες της πολίτικης από τον «Νεποτισμού» του κρατιδίου της Ρωμιοσύνης που δεν κέρδισαν με τον ιδρώτα τους ουτε ένα ευρώ, δεν αντιλήφτηκαν ακόμη, ότι βρίσκονται πολύ μακριά από την πραγματική δημοκρατική σκέψη και νοοτροπία. Σ’ένα τέτοιο οικοδόμημα, όλα τα στοιχειά συμβάλλουν στην έκρηξη μη ελευθερωτικών και τεχνητών προσωπικών ή ομαδικών συγκρούσεων που δεν είναι αυθεντικές της διαδικασίας που ενώνει και συντηρεί και για τον λόγο αυτό δεν έχουν σαν κίνητρο τους την «εριν» αλλά πολύπλοκες διαστράφηκες ορμές, νοσηρά υπεραναπτυγμένες και σε παρά φυσιν βαθμον.
Πρόκειται για διαστρεβλωμένες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις χωρίς συνάρτηση προς την δικαιοσύνη, την αλήθεια και την ελευθερία και διατηρούν την ειρηνικών αδράνεια.
Οι Τύρρανοι (πολιτικές οικογενειακές κρυπτοδυναστείες και η θεοκρατική κάστα των ανδρών που φορούν μαύρες φούστες) και οι δούλοι Ρωμιοί του ευσεβούς ποιμνίου, συντηρούν από κοινού το ιδανικό της ειρηνικής αδράνειας και διαιωνίζουν έτσι την κατεστημένη τάξη εξουσίας.
Από την σκοπιά της εξουσίας αυτής αλλά και από την σκοπιά του ευσεβούς ποιμνίου, οι προσπάθειες ανατροπών από άτομα και ομάδες που είναι ξένες προς την κατεστημένη τάξη εξουσίας και φορείς των ιδανικών της ελευθερίας και δικαιοσύνης, θεωρούνται απαράδεκτα εγκληματικές και αναρχικές προσπάθειες. Τα άτομα και οι ομάδες αυτές που διαχωρίζουν την ιδεολογική τους αντίληψη και την πολιτική τους θέση από την κατεστημένη τάξη εξουσίας και από την άχρηστη μάζα των Ρωμιών, αμφισβητούν και μάχονται κατά της αθλίας λογοκρατικής και δογματοκρατούμενης εξουσιαστικής τάξης πραγμάτων. Για να μην δημιουργηθεί εδώ καμία παρεξήγηση και θεωρηθεί ότι στα ως άνω άτομα και ομάδες ανήκουν τα μέλη του ΚΚΕ και γενικά των αριστερών πολίτικων δυνάμεων, δίδεται η εξής διευκρίνηση:
«Οι έτσι ονομασθέντες προοδευτικοί της αριστεράς με την ιδεοληψία που έχουν υιοθετήσει θυμίζουν την μονολιθικότητα της κάστας των ανδρών που φορούν μαύρες φούστες. Στα δικά τους μαντριά διηγούνται στο δικό τους ευσεβές κοπάδι ιστορίες - παραμύθια για καπιταλιστικά τέρατα που παραμονεύουν ολόγυρα. Με τον εκφοβισμό αυτό πουλούν στην συνέχεια προστασία. Από την άλλη πλευρά της προοδευτικής όχθης, ο κομμουνιστής υποκινητής, είναι ένα δουλοπρεπές μέλος του κομμουνιστικού κόμματος Ελλάδος, του κόμματος εκείνου που με την άγνοιά του για την γεωπολιτική κατάσταση της περιοχής μας, επιβάρυνε στο Ελληνικό Έθνος, την τραγωδία του εμφύλιου πολέμου.
Όλα τα δόγματα της λογοκριτικής και δογματοκρατούμενης τάξης εξουσίας στο κρατίδιο της Ρωμιοσύνης
• Μώσαϊσμος • Χριστιανισμός • Καπιταλισμός • Κομμουνισμός • Σοσιαλισμός• Αστισμός • Μαρξισμός • Χιτλερονιτσεϊσμός • Αστομαρξισμος • Τρομοκρατισμος...
είναι οι διαφορετικές όψεις ενός και του ιδίου κακού δαίμονα της Ελλάδος, του βαθύτατου εξουσιαστικού και αναρχικού σιωνιστικού πνεύματος, που επεβλήθη και κυριάρχησε πρώτα στην πατρίδα μας και μετά σ’ όλον σχεδόν τον κόσμο, εκτοπίζοντας τον Ελληνικό Λόγο και το Ελληνικό Μέτρο και μεταβαλλόντας την ζωή πρώτα των Ελλήνων και μετά των άλλων σε κόλαση.
Το ξένο φρούτο του «Παρλαμενταρισμου» που αναπτυχθηκε ως πολιτειακό σύστημα στα φεουδαρχικά και μεσαιωνικά «Παρλαμεντα» κουβαλήσει μέσα του αμέτρητα σκουλήκια με παραλλαγές και ανακλαστικά χαρακτηριστικά. Κάθε μορφή εξουσιαστικού σχηματισμού βασίζεται στην μυθοποίηση δηλαδή στο «συνειδητό έγκλημα» της αποβολής από την ανθρώπινη κοινότητα της ελευθερίας, της αλήθειας και της δικαιοσύνης και την εισαγωγή αντί αυτών της δυνάμεως του δόγματος και της δήθεν ισότητας.
Η παρά φυσιν αρχή της ισότητας κατασκευασθηκε ψευδώς για να αντικαταστήσει αυτή την φυσική ορμή για ελευθερία.
Έτσι με το εβραϊκό παραμύθι της ισότητας διεστραβλωθει και πλαστογραφηκε η ελευθερία της συνείδησης και αντικαταστάθηκε από την τυφλή πιστή στην πολιτική και θρησκευτική εξουσία. Αυτό που σήμερα οι Ρωμιοί πρέπει να αντιληφτούν είναι, ότι για την σημερινή τραγική κατάσταση φταίει το ισχύον ακόμη πολιτειακό σύστημα, το οποίο έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και πρέπει επιτέλους να αντικατασταθεί. Κάθε «αναθεώρηση» του ισχύοντος ακόμη «Συντάγματος» αποτελεί «κοροϊδία», διότι σκόπιμα διατηρεί αλώβητη την «ψευδεπίγραφη παρλαμενταριστικη εκπροσωπεύσει» του λαού.
Η σημερινή ανθρωπότητα κινείται στην τροχιά του διδύμου Θεός - Χρήμα που ενώνεται στο σημείο που ονομάζεται Μεταφυσική και στην τροχιά της Λογικής του Αριστοτέλη, της Επιστήμης και της αδογμάτιστης αλήθειας. Ο Θεός και το Χρήμα είναι άνευ ορίων και γι’ αυτό δεν μπορούν να πλησιαστούν ποτέ. Έχουμε συνεπώς στον σημερινό κόσμο μια σχιζοειδή κατάσταση που το ένα σκέλος αναιρεί το άλλο και προκαλεί έτσι ένα κομφούζιο. Συνεπώς η ελληνική πολιτικοκοινωνική αντίληψη και πράξη αναφέρεται στην άναρχη πολιτεία και κοινωνία και στηρίζεται σε αϋλες, γενικής ισχύος αρχές και αξίες, σε ιδέες της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας και δεν έχει καμιά σχέση με τα ως άνω «σκουπίδια» της εβραϊκής δογματικής Λογοκρατίας.
Ο ιδεολογικά αισθανόμενος ως «Έλληνας Πολίτης», πάντοτε και παντού υλοποιεί το ιδανικό του, εκφράζει την ιδία την φύση του και γίνεται έτσι ένας αληθινός, ελεύθερος και δίκαιος άνθρωπος. Αυτός σέβεται την φύση, τους συμποτικούς νομούς, τον έρωτα, που συνέχει τα στοιχεία της φύσης. Γνωρίζει την ταύτιση του θειου με την φύση, τις ιδέες της Ύβρεως, της Δικής, της Νεμέσεως, τα υψηλή ιδεώδη, την αγάπη για την Γνώση, την απόλυτη ενεργοποίηση σώματος και πνεύματος από πολύ νεαρή ηλικία, την αυτοθυσία χάριν της ελευθερίας του άτομου ή της πατρίδος.
Δεν κατεξευτελίζεται όπως ο σημερινός Ρωμιός την παρά τοις θεοις ονομαζόμενη «Θέμις», παρά τοις χθονιοις «Δίκη» και παρά τοις ανθρωποις «Νόμος».
Ο Έλληνας σε αντίθεση με τον Ρωμιό δεν προσκυνεί ουτε θεούς ούτε ανθρώπους.
Ο δρόμος του είναι ο δρόμος της έρευνας, που δημιούργησε το φως της Αθηνάς και της Αλεξάνδρειας, είναι ο δρόμος που θα συνεχίσει να προσφέρει το φως στις επερχόμενες γενεές παρ’ ολο που εμποδίζεται συστηματικά και με όλα τα μέσα να τον διανύσει. Ο σημερινός Ρωμιός χαρακτηρίζεται με τον φόβο του θανάτου, τον δυϊσμό καλού-κακού, την μωρία, την νωθρότητα, την θρησκοληψία, την δεισιδαιμονία και την υποχρεωτική υποταγή στο «καλό», δηλαδή στην θρησκευτική και πολιτική εξουσία.
Εάν ο σημερινός Ρωμιός του κρατιδίου της Ρωμιοσύνης ανακαλύψει μέσα του τον χαμένο, τον καταπιεσμένο ελληνικό εαυτό του θα μεταμορφωθεί σιγά σιγά σε αληθινό και αγνό Έλληνα και θα πετάξει στον «σκουπιδότοπο της ιστορίας» το νοσηρό και αρρωστημένο οικοδόμημα της υποκρισίας, της παρακμής και του θανάτου, δηλαδή τον μέχρι σήμερα εαυτό του, τον Ρωμιό.
Ο κινητήρας και ο εφαλτηρας ενός ιστορικού άλματος θα προκύψει μόνο από την εισαγωγή στο μυαλό του Ρωμιού κάποιου νέου τρόπου σκέπτεσθαι. Η αλλαγή της ζωής και του κόσμου γίνεται μόνο με πρωτοβουλίες των ανθρώπων που συγκρούονται πνευματικά και εν ανάγκη δυναμικά και με φωτιά με την αθλία λογοκρατούμενη και δογματοκρατουμενη τάξη πραγμάτων στο κρατίδιο της Ρωμιοσύνης. Οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν ότι η κίνηση, η ροή, η μεταβολή διέπει ολόκληρο τον Χώρο του επιστητού, από το αχανές διάστημα μέχρι τον μικρόκοσμο των κβαντοτεμαχιδιων της ύλης και από τις διαφορές μορφές της ζωής μέχρι τις ιδέες και τις αξίες, την κορυφαία αυτή έκφραση του Όντος.
Κατά τον Ηράκλειτο:
- «πάντα κατ’ εριν γίγνεται, το αντιξούν συμφέρον, και εκ των διαφερόντων η κάλλιστος αρμονία».
Η ακινησία ως έννοια, ως απουσία συγκρούσεων και αναμετρήσεων, εμπεριέχει μέσα της το συνειδητο ψεύδος που υπηρετεί την εξουσιαστική σκοπιμότητα. Απομονώνοντας την ακινησία από την ελευθερία ανοίγεται ένας δρόμος δυο κατευθύνσεων.
Η μια κατεύθυνση φωτογραφίζει την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο κρατίδιο της Ρωμιοσύνης, δηλαδή την κατεύθυνση που κατοχυρώνει και συντηρεί την εξουσία τουΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του παρακράτους της ορθόδοξου χριστιανικής θεοκρατίας και εξασφαλίζει και νομιμοποιεί την αδιατάρακτη ισχύ και την διάρκεια της.
Η άλλη κατεύθυνση νομιμοποιεί την κατάσταση υποταγής, δικαιώνει την εξάρτηση και τον έλεγχο των ατόμων και των ομάδων από το κατεστημένο και αφαιρει την ελεύθερη αναμέτρηση της δικαίας σύγκρουσης, δηλαδή του μοναδικού μέσου για την διάκριση μεταξύ ικανών και ανίκανων, για την νίκη των λογικών επί των παραλόγων, για την ήττα των αναξίων από τους άξιους, των αρρώστων από τους υγιείς, των άτιμων από τους τίμιους. Η σημερινή ακινησία συνεπώς είναι το εξυπηρετικό δίκαιο του εξουσιαστή και του εξουσιαζομένου δούλου, δηλαδή του Ρωμιού. Η ακινησία αυτή αποτελεί πνευματικό σκότος, ωμη διαστρέβλωση του αληθινού, καθαρή διαστρέβλωση όλων των νοητικών και βουλητικών γνωρισμάτων της ανθρώπινης ψυχής και φραγμό στην αναζήτηση.
Στον κόσμο αυτό των Ρωμιών του κρατιδίου της Ρωμιοσύνης, που κυριαρχείται από την ακινησία και από τον ζοφον του ψεύδους και του δόγματος, από το άγχος της στημένης οικονομικής κρίσης, της ανελευθερίας, της ανασφάλειας, της αδικίας, της παρακμής, της εξαχρειώσεως και αποβλακώσεως θα ήταν χίλιες φόρες καλύτερη μια αιματηρή σύγκρουση των δυνάμεων του φωτός κατά των δυνάμεων του τάφου που κατίσχυσαν στις ημέρες μας την πατρίδα μας και κατέστρεψαν την ζωή των ανθρώπων που την κατοικούν.
Αυτήν την σωτήρια Αλήθεια θα πρέπει επιτέλους να την κατανοήσουν και οι Έλληνες των ακόμη ακίνητων Ενόπλων Δυνάμεων της χωράς. Η επανάσταση του στρατιωτικού συνδέσμου στο Γουδί, το 1909, ήταν το καταστάλαγμα της απελπισίας και το εκχύλισμα της αγανάκτησης για όλη την αθλία πολιτική σκηνή που είχε στηθεί όπως και σήμερα από πανάθλιους κομματάρχες και διεφθαρμένους εξουσιαστές, που με ψεύδος, άπατη και μισός διαγκωνίζονταν στον αγώνα εθνικής μειοδοσίας και κρατικής λεηλασίας.
Δρ. Γ. Θ. Χατζηθεοδώρου
Dimitris N. Adamopoulos
Dimitris N.Adamopoulos
Eschersheimer Ldstr.445
D-60431 Frankfurt Main
Μια ανάλυση του Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου
Δόκτορος πτυχιούχου μηχανικού.
Υφηγητου Πολυτεχνείου Ααχεν Γερμανίας