Το γελοίον της υπόθεσης των φαντάρων του ΚΚ
Πριν από λίγες μέρες κάποιοι ένστολοι στρατιώτες εμφανίστηκαν σε συγκεντρώσεις του ΚΚ και υποστήριξαν δημοσίως απόψεις σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις επιχειρήσεις του Ισραήλ εναντίον τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, οι οποίες είναι αντίθετες με τους στρατηγικούς προσανατολισμούς της χώρας ως μέλος της Δυτικής Συμμαχίας.
Το ΚΚ είναι ένα κόμμα που δεν έχει καταγγείλει ποτέ την εγκυρότητα των εκλογών στην Ελλάδα και αποσπά τα τελευταία 20-30 χρόνια ποσοστά από 5%-8%. Μαζί με το υπόλοιπο της Αριστεράς αυτές οι αντιλήψεις δεν αθροίζουν πάνω από 10%.
Στην Ελλάδα υπάρχει ένα ακόμη 10%-15% ακροδεξιών που υποστηρίζουν είτε την Ρωσία είτε εκδοχές του αραβικού εθνικισμού που όμως με το ΚΚ έχουν κοινό παρονομαστή την αντιπάθεια για τη Δύση, τη δημοκρατία και τον καπιταλισμό.
Το γεγονός πως οι στρατηγικές επιλογές της χώρας του "ανήκομεν εις τη Δύση" όπως το είχε εκφράσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκφράζουν περί τα 2/3 και πλέον της κοινωνίας, είναι αυτό που καθοδηγεί τις επιλογές κάθε μιας εκ των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων στη μεταπολίτευση αλλά και παλαιότερα.
Αυτό δεν σημαίνει πως οι πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν μειοψηφικές απόψεις πρέπει να σιωπούν ή να τεθούν εκτός πολιτικής νομιμότητας. Το ισχυρότερο πλεονέκτημα των δυτικών δημοκρατιών είναι πως επιτρέπουν σε όλους να εκφράζουν ελεύθερα τις πολιτικές απόψεις και να τις προωθούν διεκδικώντας να τις καταστήσουν πλειοψηφικές.
Στο τέλος, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση γίνεται ο "λογαριασμός" και ο καθένας εισπράττει το αντίτιμο που αξίζει.
Ο πλουραλισμός των πολιτικών πεποιθήσεων στη Βουλή και την κοινωνία όμως δεν δικαιολογεί την ύπαρξη πλουραλισμού πολιτικών και εν γένει απόψεων στον στρατό ή την αστυνομία, το ΙΚΑ και τον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό. Οι οργανισμοί αυτοί εντός των ορίων του συντάγματος είναι υποχρεωμένοι να υλοποιούν τις επιλογές της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας που επιλέγει ο ελληνικός λαός.
Όπως δεν μπορεί το ΙΚΑ να αποφασίζει διά της πλειοψηφίας των εργαζομένων κάποιας διεύθυνσης ποιος θα κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο ή ποιος θα πάρει σύνταξη, έτσι δεν μπορεί και στον στρατό κάθε μονάδα ή το σύνολο να συνεδριάζει και να αποφασίζει ποιος είναι φίλος της χώρας και ποιος εχθρός.
Αν ισχύει αυτό που έλεγε ο άλλοτε πρόεδρος της κομμουνιστικής Κίνας πως "η ελευθερία μου κρέμεται από την άκρη της κάνης του όπλου μου", τότε η ελευθερία και η ανεξαρτησία μας ως χώρας κρέμεται από την ικανότητα των ενόπλων δυνάμεων να την εξασφαλίζουν.
Ο στρατός την εξασφαλίζει από εξωτερικές επιβουλές και η αστυνομία από εσωτερικές απειλές.
Όσοι έχουν υπηρετήσει θητεία μαθαίνουν πως η ζωή καθενός από τα μέλη της ομάδας ή του σώματος εξαρτάται από την προσήλωση καθενός από αυτά στα καθήκοντα, όπως του έχει επιμερίσει μια αυστηρά καθορισμένη ιεραρχία. Ο ανόητος που δεν πειθαρχεί, δεν βάζει σε κίνδυνο μόνο τον εαυτό του αλλά και το σύνολο των συναδέλφων του και τη χώρα του.
Στις δημοκρατίες όπως η Ελλάδα προβλέπεται για πολίτες που δεν θέλουν να υπηρετήσουν τη θητεία τους για λόγους πολιτικής ή θρησκευτικής συνείδησης λύσεις όπως η εναλλακτική θητεία.
Όποιος παρόλα, αυτά διαφωνεί με τον ρόλο και τους στόχους του στρατεύματος και επιμένει να υπηρετήσει τη θητεία τους σε μάχιμες θέσεις ή θέσεις βαθμοφόρων το κάνει είτε από ανοησία είτε με δόλο...
Στην προκειμένη περίπτωση των στρατιωτών που προβαίνουν σε πολιτικές δηλώσεις δημοσίως φορώντας τη στολή τους, ο στόχος είναι η δολιοφθορά τόσο της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας στο στράτευμα και τους θεσμούς όσο και της αποτρεπτικής ισχύος του ιδίου του στρατεύματος.
Η τιμωρία όσων μας εμπαίζουν και παίζουν με τη ασφάλεια και την ελευθερία μας θα πρέπει να είναι αυστηρή.
Το γεγονός πως πρόκειται απλά για αδαείς δεν αποτελεί ελαφρυντικό.
Εξηγούμαι γιατί πρόκειται περί αδαών.
To KK και ο αριστερισμός γενικότερα στοχεύουν να δημιουργηθεί κενό εξουσίας μέσα από τη διάλυση των θεσμών και την εξάλειψη της εμπιστοσύνης της κοινωνίας σε αυτούς, προκειμένου οι ίδιοι μέσω του άρτια οργανωμένου και εξοπλισμένου στην παρανομία κομματικού μηχανισμού να κατακτήσουν την εξουσία καταλαμβάνοντας μηχανισμούς κλειδιά.
Αυτές ήταν οι βασικές αρχές της στρατηγικής για την επαναστατική κατάληψη της εξουσίας που άφησε ο Λένιν και η Τρίτη Διεθνής. Πάνω σε αυτήν τη λογική έχουν δομηθεί όλα τα ΚΚ, γι΄ αυτό παράλληλα με τον πολιτικό κομματικό μηχανισμό είχαν πάντα και έναν παράνομο ένοπλο.
Στον βαθμό που το ΚΚ, μετά την νομιμοποίησή του από τον Κ. Καραμανλή στη μεταπολίτευση, έχει καταργήσει τον παράνομο και ένοπλο μηχανισμό, οι δολιοφθορές στο στρατό, τη δημόσια διοίκηση για την πρόκληση κενού εξουσίας δεν έχει κανένα νόημα αφού το κόμμα δεν έχει μηχανισμό να καλύψει το κενό και να καταλάβει την εξουσία.
Τουναντίον η πρόκληση κενών εξουσίας και έλλειψης εμπιστοσύνης ενισχύει άλλες πολιτικές παρατάξεις με αυταρχικές αντιλήψεις που μπορεί να διαθέτουν τέτοιους μηχανισμούς. Τελευταία φορά που επιχειρήθηκε στην Ελλάδα ένας πολιτικός χώρος να δημιουργήσει παράνομο μηχανισμό ήταν η Χρυσή Αυγή, η οποία εξαιτίας αυτού του γεγονότος διαλύθηκε και πολλά στελέχη της βρέθηκαν με τον νόμο περί σύστασης συμμορίας στη φυλακή.
Από την άλλη πλευρά, οργανώσεις της άκρας αριστεράς που ανέπτυξαν τρομοκρατική δράση ποτέ δεν κατάφεραν να οικοδομήσουν πολιτικό φορέα με μαζικές δραστηριότητες και απεύθυνση.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής το ΚΚ διαθέτοντας παράνομο μηχανισμό, με προκάλυμμα τον πατριωτισμό ίδρυσε μαζικό ένοπλο φορέα με στόχο, μόλις φύγουν οι Γερμανοί να καταλάβει την εξουσία. Αυτός είναι ο λόγος που ο ΕΛΑΣ εξόντωσε τις περισσότερες από τις υπόλοιπες αντιστασιακές οργανώσεις. Για να μην του σταθούν εμπόδιο κατά την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας.
Το ΚΚ στα Δεκεμβριανά επιχείρησε με συνδυασμό μαζικών κινητοποιήσεων και με βάση το σχέδιο Μακρίδη κατάληψης της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, να καταλάβει την εξουσία.
Απέτυχε όμως χάρη στην κινητοποίηση των αστικοδημοκρατικών δυνάμεων, την παρουσία της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας "Ρίμινι", της Χωροφυλακής και τη βοήθεια των Άγγλων.
Στη συνέχεια, στον εμφύλιο επειδή το ΚΚ προσπάθησε να μπλοκάρει εκ των έσω τον Εθνικό Στρατό με δολιοφθορές εκ μέρους στρατιωτών που ήταν μέλη του ή χειραγωγούνταν από αυτό, οι κυβερνήσεις της χώρας αποφάσισαν οι στρατιώτες που ήταν μέλη ή υπό την επιρροή του ΚΚ να μην διασκορπίζονται τυχαία σε όλο το στράτευμα αλλά να υπηρετούν τη θητεία στις μονάδες της Μακρονήσου.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Σάκη Μουμτζή "1944-1949 πως η Ελλάδα έμεινε στο ελεύθερο κόσμο": "Από την Μακρόνησο πέρασαν 1.100 αξιωματικοί και 27.770 οπλίτες. Από αυτούς παρέμειναν αμετανόητοι 100 αξιωματικοί και 300 οπλίτες".
Η άσκηση πιέσεων σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου δεν αποτελούν έκπληξη. Το αντίθετο θα αποτελούσε.
Αφού λοιπόν δεν διαθέτει παράνομο μηχανισμό για να εκμεταλλευτεί το κενό και να καταλάβει την εξουσία, γιατί η αριστερά συνεχίζει να οργανώνει δολιοφθορές στο στράτευμα, τη δημόσια διοίκηση και τους θεσμούς;
Πιθανότατα από μια αυτοκαταστροφική αταβιστική συνήθεια και αδυναμία να αναπτύξει μια νέα πολιτική σύνθεση... Τουτέστιν, από άγνοια κινδύνου και ηλιθιότητα.
https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3879217/to-geloion-tis-upothesis-ton-fantaron-tou-kk/