Το «παρακράτος της δεξιάς», ή στελέχη της αριστεράς, που ήθελε οπωσδήποτε έναν «ήρωα»;
Σαν σήμερα, το 1963, πέθανε νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Όλα άρχισαν στις 22 Μαΐου, που διεξήχθη στην πόλη εκδήλωση της «Ελληνικής Επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη», η οποία ήταν μετωπική οργάνωση της ΕΔΑ. Η ΕΔΑ ήταν το «αντ’ αυτού» (του ΚΚΕ, που ήταν παράνομο) κόμμα της αριστεράς.
Το κλίμα στην πόλη ήταν τεταμένο και έξω από την αίθουσα που θα γινόταν η ομιλία, είχαν συγκεντρωθεί διαμαρτυρόμενοι πολίτες, που έκαναν «αντισυγκέντρωση». Μην ξεχνάμε, ότι την εποχή εκείνη, οι μνήμες από τον «Τρίτο Γύρο» της κομμουνιστικής ανταρσίας, ήταν ακόμα νωπές. Ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα.
Μετά το πέρας της επεισοδιακής συγκέντρωσης, ο Λαμπράκης έφυγε πεζός, συνοδευόμενος από 6-7 άτομα. Ενώ διέσχιζε έναν δρόμο, εκεί κοντά, πέρασε από δίπλα του μία τρίκυκλη μοτοσυκλέτα και ο Μανώλης Εμμανουηλίδης, που ήταν πάνω στην καρότσα, τον χτύπησε μ’ ένα ρόπαλο στο κεφάλι. Οδηγός του τρικύκλου ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης. Αμφότεροι, μέλη αντικομμουνιστικής οργάνωσης. Ο τραυματίας, μεταφέρθηκε -με ένα ΙΧ αυτοκίνητο- στο νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή 5 ημέρες αργότερα.
Σύμφωνα με το αφήγημα της αριστεράς: «Ο Λαμπράκης δολοφονήθηκε από τον συνεταιρισμό παλατιού, κράτους της Δεξιάς και φασιστικού παρακράτους διότι ενσάρκωνε όλα όσα μισούσαν». Είναι όμως έτσι; Ή μήπως τον Λαμπράκη τον σκότωσαν οι αριστεροί, γιατί έχουν συνεχώς ανάγκη από νέους ήρωες;
Κατ’ αρχάς, πρέπει να πούμε ότι ο Λαμπράκης ήταν συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ, κι όχι μέλος της. Το δε πολιτικό του παρελθόν ήταν αμφιλεγόμενο. Δεν είχε συμμετάσχει στο αντάρτικο, στα Δεκεμβριανά και στον συμμοριτοπόλεμο, δεν είχε πάει εξορία, ούτε είχε διωχθεί από το «κράτος της Δεξιάς». Σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν κομμουνιστής, ίσως ούτε καν αριστερός.
Μπαίνουμε τώρα στο «ψητό». Ένας από τους συνοδούς του Λαμπράκη, όταν έγινε το περιστατικό με το τρίκυκλο, ήταν ο (αριστερός φυσικά) Μανώλης Χατζηαποστόλου. Κι ήταν ο μόνος που αντέδρασε! Μ’ ένα παράτολμο σάλτο, πήδηξε στην καρότσα του τρικύκλου και πάλεψε με τον Εμμανουηλίδη. Λίγο πιο κάτω, το τρίκυκλο ακινητοποιήθηκε και οι δύο επιβαίνοντες συνελήφθησαν. Χωρίς την παρέμβαση του Χατζηαποστόλου (που πήρε το τιμητικό παρατσούκλι «Τίγρης»), πιθανότατα οι δράστες θα διέφευγαν.
Αν κάνετε μια πρόχειρη αναζήτηση, θα διαβάσετε πλήθος εγκωμιαστικών δημοσιευμάτων για τον «Τίγρη». Σας μεταφέρω ενδεικτικά ένα απ’ αυτά: «Ο “Τίγρης”, ήταν εκείνος που σάλταρε, με κίνδυνο της ζωής του, πάνω στο τρίκυκλο, ενώ αυτό βρισκόταν εν κινήσει και συνέβαλε καθοριστικά στη σύλληψη των δολοφόνων του Λαμπράκη».
Τελικά, από την όλη υπόθεση, η αριστερά βρήκε έναν νέο ήρωα και ωφελήθηκε τα μάλλα από το αφήγημα της δολοφονίας. Αλλά, τον «Τίγρη», τον άνθρωπο που τα είχε δει όλα με τα μάτια του, τον έτρωγε κάτι μέσα του! Και, στας δυσμάς του βίου του, αποφασίζει επιτέλους να κάνει το σωστό: να πει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια!
Το 2000, δίνει μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην ΕΡΤ 3, εν είδει εξομολόγησης. Λέει, πως το χτύπημα που δέχτηκε ο Λαμπράκης απ’ τον Εμμανουηλίδη, δεν ήταν θανατηφόρο. Κι ύστερα, προβαίνει στην φοβερή καταγγελία: πως τον Λαμπράκη τον σκότωσαν στελέχη της αριστεράς, κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο, με το ΙΧ αυτοκίνητο! Μάλιστα, κατονομάζει και τον έναν απ’ αυτούς! Δικαιολογεί την σιωπή του, πως δεν ήθελε να τον χαρακτηρίσουν «πουλημένο». Και, τέλος, ζητά απ’ την δημοσιογράφο μια χάρη: να μην δημοσιοποιήσει την συνέντευξή του, παρά μόνο μετά τον θάνατό του.
Η συνέντευξη δημοσιοποιήθηκε μετά τον θάνατό του, αλλά δεν κουνήθηκε φύλλο! Σαν να μην δόθηκε ποτέ! Γι’ αυτό βέβαια δεν ευθύνεται η αριστερά, για την οποία θα ήταν καταστροφική η αναθεώρηση της Ιστορίας. Αλλά η δεξιά, με τα φοβικά της σύνδρομα, που δεν αξιοποίησε και δεν ανέδειξε την εξομολόγηση του «Τίγρη».
Τα σχόλια δικά σας!
https://x.com/4fABkkc5xTv2aek/status/1927393944490418589
0 Σχόλια