Στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο ὑπάρχει γραφὴ 4000 χρόνια πρὸ τῆς σουμεριακῆς!
- Η επιγραφή του Δισπηλιού Καστοριάς (6ης χιλιετίας π.Χ.) και το κείμενό της. Αγνοείται η τύχη της;
- Γιατί δεν απαντά καθαρά του Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
«Ὑπάρχει μία φυλὴ ἀνθρώπων, μία φυλὴ θεῶν…»
Ξεκινῶ ἔτσι, διότι μόνον αὐτὸ αἰσθάνομαι γιὰ αὐτὴν τὴν φυλή.
Μία φυλὴ θεῶν.
Μία φυλὴ τέτοια ποὺ ἐὰν δὲν ὑπῆρχε αὐτή, τότε τίποτα στὸν πλανήτη δὲν θὰ ὑπῆρχε, πέραν τῶν δένδρων, τῶν σπηλαίων καὶ τῶν κτηνῶν…
Μία φυλὴ ποὺ ἐὰν δὲν εἶχε ἐπινοήσῃ τὴν γλῶσσα της, στὸν πλανήτη δὲν θὰ ὑπῆρχε σκέψις, ἐπιστήμη, φιλοσοφία, τέχνες, πολιτισμός, τεχνολογία…
Μία φυλὴ ποὺ δίχως της δὲν θὰ μιλούσαμε γιὰ τὸν ἄνθρωπο διόλου, διότι δὲν θὰ διέφερε ἀπὸ κάθε ἄλλο τῆς φύσεως ζῶον.
Κι ὅμως…
Ἀν τὶ νὰ τὴν σέβονται, ἀν τὶ νὰ τιμοῦν τὴν προσφορά της καὶ τὸ ἔργο της, διώκεται ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια… Ἀφῆστε δὲ ἡ παραποίησις, ἡ ἀποσιώπησις καὶ κάποιες φορὲς ἡ καταστροφὴ τῶν εὐρημάτων.
Συνωμοσιολογίες ἤ ἁπλῶς ἠλίθιοι;
Τώρα πιὰ πιστεύω πὼς εἶναι μόνον ἠλίθιοι. Διότι μόνον οἱ ἠλίθιοι, οἱ γνήσιοι ἠλίθιοι, μποροῦν νὰ πιστέψουν πὼς ἀπὸ τὴν καταστροφή, τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀλλοίωσι τῆς ἀληθείας θὰ κερδίσουν κάτι. Τὰ κέρδη εἶναι ψευδῆ. Αὐτὸ βέβαια, ὡς ἠλίθιοι ποὺ εἶναι, ἴσως καὶ νὰ μὴν τὸ ἀντιληφθοῦν ποτέ.
Ὅμως σίγουρα θὰ τὸ νοιώσουν….
Τὸ πῶς καὶ τὸ πότε ἄς τὸ ἀφήσουμε γιὰ ἔκπληξι…. Ἄς ἔχουμε κι ἐμεῖς νὰ διασκεδάσουμε μὲ κάτι…
Φιλονόη.
Τοῦ Γεωργίου Λεκάκη
«Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή θεών…»
Πίνδαρος (ΣΤ ΄ Ωδή Νεμεονίκου)
Στον ελλαδικό χώρο είχαμε γραφή, 4000 χρόνια πριν τους Σουμερίους!..
Λαλίστατα τα ευρήματα ανατρέπουν την θεωρία του «φοινικισμού», περί δήθεν προελεύσεως του ελληνικού αλφαβήτου από το φοινικικό…
Ο Αισχύλος αναφέρει ότι ο Προμηθεύς βλέποντας τους ανθρώπους σε πρωτόγονη κατάσταση δεν τους έδωσε απ’ ευθείας την φωτιά για να μη καούν, αλλά την έδωσε σε μορφή γραμμάτων… Σαν να προφήτευσε ο Αισχύλος πως τα γράμματα… καίνε! Στον Όμηρο η ύπαρξη γραφής μαρτυράται πολλάκις. Ο Αγαμέμνων λ.χ. ειδοποιεί με γραφή την σύζυγό του για την θυσία της Ιφιγενείας στην Αυλίδα. Ο δε Σίσυφος χάραξε στις οπλές των βοδιών την φράση: «ο Αυτόλυκος με κλέβει», κ.ά. πολλά… Ο Όμηρος, ως έκγονος του βασιλιά της Ιθάκης, Οδυσσέως, δεν αναφέρει τον αντίπαλο του Οδυσσέα, Παλαμήδη, ο οποίος συνεχίζει να εφευρίσκει τα σχήματα των γραμμάτων (λ.χ. το «Υ» το ενεπνεύσθη όταν είδε τους γερανούς να πετούν στον ουρανό, σε αυτό το σχήμα, όπως συνηθίζουν τα πουλιά για οικονομία δυνάμεων, και έκτοτε όλος ο κόσμος ξέρει το γράμμα αυτό σαν «υ γκρεκ», δηλ. «ύψιλον το ελληνικόν»)…
Όποιοι δεν πιστεύουν στα γραφόμενα των αρχαίων συγγραφέων, αργά ή γρήγορα θα δεχθούν ισχυρά και ηχηρά ραπίσματα, από τα ευρήματα των αρχαιολόγων, που ως κατακλυσμιαία κύματα έρχονται να ανατρέψουν τα τείχη που έκτισε το κατεστημένο, για να οχυρωθεί και να κυβερνήσει…
Στο Σπήλαίο Lascaux (στην ΝΔ. Γαλλία) στην στοά με τα «Κινέζικα Άλογα» υπάρχει σε βραχογραφία Παλαιολιθικής Εποχής (13η-9η χιλιετία π.Χ.) όπου διακρίνεται το συλλαβόγραμμα «wa» της ελληνικής Γραμμικής Γραφής Β ή το ιδεόγραμμα της ιδίας, ακριβώς πάνω από χαίτη αλόγου!… Στο Γκλοζέλ στο Vichy Γαλλίας, πάλι, ευρέθησαν (το 1924), μεταξύ άλλων αρχαίων ευρημάτων, πινακίδες της Μαγδαληναίας Εποχής (13000-9000 π.Χ.) με καθαρά χαραγμένα γράμματα, πολλά από τα οποία αντιστοιχούσαν σε… ελληνικά. Η ανακάλυψη δίχασε τους… επιστήμονες! Ίσως γι’ αυτό ο J. Churchward να διατύπωσε την άποψη πως «η ελληνική γραφή είναι τουλάχιστον 12.000 ετών»…
Άρα το «μυθολογικό» ταξείδι του Ηρακλή στην Δύση, όπου γέννησε τον Γαλάτη, γενάρχη των Γαλατών, αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά και με αυτές τις ενδείξεις…
Στον Ορχομενό Βοιωτίας ευρέθη ενεπίγραφος ψευδόστομος αμφορέας (περ. του 6000 π.Χ.) με την αρχαιότερη – έως τώρα – απόδειξη γραφής στον χώρο της ηπειρωτικής Ελλάδος! Αυτά τα σύμβολα ονομάσθηκαν από ατολμία (;) «σύμβολα κεραμέων»! – βλ. σχ. ανασκαφές των Γερμανών καθηγητών Αρχαιολογίας Γ. Δαίρπφελντ, Έρ. Μπούλλε, Άντ. Φουρτβαίνγκλερ και Έμ, Κούντσε.
Στο Δισπηλιό Καστοριάς – τον παλαιότερο έως τώρα λιμναίο οικισμό της Ευρώπης – ευρέθη (το 1993) ξύλινη ενεπίγραφη πινακίδα, του 5.260 π.Χ. που φέρει χαρακτήρες, οιοποίοι ομοιάζουν με την Γραμμική Α γραφή! Αυτός είναι ο πρώτος φθεγγόμενος πίνακας του κόσμου! – βλ. σχ. ανακοινώσεις του αρχαιολόγου και καθηγητού του ΑΠΘ, Γ. Χουρμουζιάδη. Από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης δεν παρέχονται επαρκείς εξηγήσεις για την τύχη της πινακίδος! Της ιδίας εποχής (5.250 π.Χ.) είναι και η επιγραφή που ευρέθη σε ένα ειδώλιο της νεολιθικής εποχής, στο χωριό Πρόδρομος Καρδίτσης! Σε αυτό απεικονίζονται σαφώς τα γράμματα L, Θ, Σ! – βλ. σχ. Γ. Χουρμουζιάδη «Προϊστορικά ειδώλια» (Θεσσαλονίκη, 1974). Στο «Σπήλαιο του Κύκλωπος» στο νησίδιο Γιούρα (παρά την Αλόννησο-αρχαία Ίκο, των Β. Σποράδων) ευρέθη (το 1994) όστρακο (θραύσμα αγγείου – του 5.000-4.500 π.Χ.) επί του οποίου είναι χαραγμένα σύμβολα ελληνικής γραφής! Διακρίνονται τα γράμματα Α, Υ, Δ, που εγράφησαν πριν το ψήσιμο! – βλ. σχ. ανακοινώσεις του εφόρου αρχαιοτήτων, κ. Αδ. Σάμψων.
Επίσης, σε χρυσό δαχτυλιόσχημο περίαπτο (χρονολογείται στα «τέλη της 6ης με 4η χιλιετία π.Χ.») ευρέθησαν εγχάρακτα σημεία στην μία του πλευρά, τα οποία αποτελούν σημεία γραφής – βλ. σχ, δημοσίευση της αρχαιολόγου Κ. Δημακοπούλου, στο βιβλίο «Κοσμήματα της ελληνικής προϊστορίας – Ο νεολιθικός θησαυρός» (εκδ. ΤΑΠ/υπ. Πολιτισμού). Ίδιας ηλικίας εγχάρακτες μορφές έχουν ευρεθεί και σε Διμίνι και Μαγούλα Θεσσαλίας, Ελατεία, Πήλιο, Μεθώνη Βόλου, Κνωσσό, Κεφαλόβρυσο Τρικκάλων, Κύπρο.
Στην βασιλική νεκρόπολη της Αβύδου Αιγύπτου, στον τάφο του βασιλιά Σκορπιού, ευρέθησαν μικρά ελεφάντινα και οστέινα πλακίδια (ύψους 3 περίπου εκατ.), με χαραγμένα επάνω τους σύμβολα αριθμήσεως (ή 1-4 ιερογλυφικά), τα οποία απεικονίζουν ποσότητες αγαθών, ίσως φόρους. Χρονολογήθηκαν στην περίοδο Νακάντα ΙΙ (3400–3200 π.Χ.). Αυτή είναι η αρχαιοτέρα ευρεθείσα γραφή στην Αίγυπτο. Άρα και οι Αιγύπτιοι είχαν γραφή προ των Σουμερίων! – βλ. σχ. ανακοινώσεις του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Καΐρου. Όσο για την αρχαιοτέρα γραφή στην Μέση Ανατολή-Μεσοποταμία ευρέθη στην Συρία. Πρόκειται για δύο πινακίδες από την περιοχή Τελ Μπρακ. Τα αρχαιότερα εικονογράμματα της Μεσοποταμίας! Απεικονίζουν μία αίγα και ένα πρόβατο, συνοδευόμενα από τον αριθμό 10. Χρονολογείται στο 3.400–3.300 π.Χ.
Σύμβολα που ομοιάζουν με τα ελληνικά γράμματα Μ, Χ, Ν, Κ, Ξ, Π, Ο, Ε, ευρέθησαν σε ένα τεράστιο σύνολο αγγείων, από τάφο της πρωτοκυκλαδικής περιόδου (3η χιλιετία π.Χ.) στην Μήλο.
Ελληνικά μιλούσαν και έγραφαν οι κάτοικοι της Ιθάκης το 2700 π.Χ. Σε επιγραφές που ευρέθησαν (το 1935) στην περιοχή Πηλικάτα της Β. Ιθάκης με ιδεογράμματα και σύμβολα της Γραμμικής Γραφής Α διαβάζουμε τις φράσεις «Η νύμφη με έσωσε» και «Ιδού τι εγώ η Αρεδάτις δίδω εις την Άνασσαν, την θεάν Ρέαν, 100 αίγας, 10 πρόβατα, 3 χοίρους»! – βλ. σχ. επιστημονική ανακοίνωσή του διακεκριμένου καθηγητού P. Faure, στο περιοδικό «Νέστωρ» του Πανεπ. της Ιντιάνα των ΗΠΑ.
Βότσαλο που ευρέθη σε «προϊστορική» ιδιωτική οικία (και όχι σε ανάκτορο!) στις Αγριελίτσες Καυκανιάς Ολυμπίας Ηλείας, φέρει το αρχαιότερο δείγμα της «μυκηναϊκής» Γραμμικής Γραφής Β (χρονολογήθηκε στα μέσα του 17ου π.Χ. αι.) – βλ. σχ. ανασκαφική δραστηριότητα της κ. Ξ. Αραπογιάννη, προϊσταμένης στην Ζ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ολυμπίας και σχ. ανακοίνωση των αρχαιολόγων Π. Αραπογιάννη, Γ. Ράμπαχ, Λ. Γκοτάρντ στην Ακαδημία Αθηνών (πρακτικά 1995, τ. 7). Της ίδιας εποχής (Νεοανακτορικά χρόνια, 17ος π.Χ. αι.) είναι και ο Δίσκος τηςΦαιστού, που φέρει σημεία της κρητικής «ιερογλυφικής γραφής» και στις δύο όψεις, τα οποία αποτυπώθηκαν με σφραγίδες, όταν ο πηλός ήτο νωπός. Και οι δύο επιγραφές έχουν αποτυπωθεί σε δεξιόστροφη σπειροειδή διάταξη, από την περιφέρεια προς το κέντρο. Εδώ έχουμε, λοιπόν, και την πρώτη ένδειξη τυπογραφίας στον κόσμο, με την έννοια της αναπαραγωγής γραπτών κειμένων με καλούπια σημείων – 27 αιώνες πριν τους Κινέζους! (Παρομοία γραφή στην Κρήτη έχει βρεθεί και σε πέλεκυ στο μινωικό ιερό Σπήλαιο του Αρκαλοχωρίου, σε έναν πυραμιδοειδή λίθο στην περιοχή των Μαλίων, κ.α.) – για περισσότερα βλ. σχ. http://www.kairatos.com.gr/
Η αρχαιότερη ευρωπαϊκή επιγραφή που έχει ευρεθεί – έως τώρα – σε ευρωπαϊκό έδαφος είναι κι αυτή… ελληνική! Πρόκειται για την επιγραφή µιας πήλινης πινακίδας σε Γραµµική Β, η οποία γράφηκε μεταξύ 1450-1350 π.Χ. κι ευρέθη στην Ίκλαινα Μεσσηνίας, σε ένα µυκηναϊκό µέγαρο, µε πελώριους αναληµµατικούς τοίχους, τοιχογραφίες και αποχετευτικό σύστηµα! Η χρονολόγηση της πινακίδας αλλάζει πολλά δεδοµένα, για την χρήση της Γραµµικής Β, αλλά και για την εξάπλωση της γραφής – βλ. σχ. ανακοινώσεις του αρχαιολόγου, Μιχ. Κοσµόπουλου, 2011.
Είναι δε παγκοίνως γνωστές οι πινακίδες με Γραμμική γραφή Β οι οποίες ευρέθησαν στην Πύλο (τις είπαν «μυνηκαϊκές δέλτους», δηλ. δελτία!) και την Κνωσό (του 13ου π.Χ. αι.)…
Η «γεωμετρική οινοχόη του Διπύλου» από τον Κεραμεικό Αθηνών, φέρει την αρχαιοτέρα – έως τώρα – ελληνική αλφαβητική επιγραφή της ιστορικής περιόδου στον κόσμο! Είναι του 740 π.Χ., διαβάζεται εκ δεξιών προς τα αριστερά (ΗΟΣΝΥΝΟΡΧΕΣΤΟΝΠΑΝΤΟΝΑΤΑΛΟΤΑΤΑΠΑΙΖΕΙΤΟΤΟΔΕΚΑΝΜΙΝ) και σημαίνει: «όποιος χορεύει καλύτερα απ’ όλους ν’ αποκτήσει αυτό (το έπαθλο)»! Φυλάσσεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών! Το «εκ δεξιών προς τ’ αριστερά» έχουμε συνηθίσει να το λέμε «αραβικό τρόπο γραφής», αλλά είναι αρχαιότατος ελληνικός! Οι περισσότερες επιγραφές από τα αρχαία βασίλεια της νότιας Αραβίας (όπως τα ιερογλυφικά της σαβαϊτικής γραφής) στηρίζονται στο ελληνικό αλφάβητο – βλ. σχ. ανακοινώσεις της Βελγίδας φιλολόγου Ζ. Πιρέν.
Ακολουθεί πλήθος αρχαίων ελληνικών νομισμάτων (από τον 6ο κιόλας αι. π.Χ.) με εγχάρακτες λέξεις και ελληνικά γράμματα…
Ενώ από τον 5ο αι. π.Χ. οι Έλληνες έχουν και μουσική γραφή, με το θρακικό μουσικό κείμενο που ευρέθη γραμμένο με μουσική σημειογραφία (παρασημαντική) στο «δακτυλίδι του Εζέροβο» – βλ. σχ. ανακοίνωση του καθηγητού Χαρ. Σπυρίδη στο Α’ Βαλκανικό Συνέδριο Φυσικής στην Θεσσαλονίκη.
Για να συγκρίνετε: Τα παλαιότερα γραπτά μνημεία των Κινέζων ανάγονται στο 1450 π.Χ., της εβραϊκής στο 700 π.Χ., της γερμανικής στον 4ο μ.Χ. αι., της αγγλικής στον 8ο μ.Χ., της γαλλικής στον 9ο μ.Χ., της ισπανικής στον 10ο μ.Χ. αι., της ιταλικής στο 1150 μ.Χ., της πορτογαλικής στον 12ο μ.Χ., κλπ…
Είναι «ύποπτη» η αδράνεια της μελέτης και αξιολογήσεως όλων αυτών των αρχαιοτάτων ελληνικών γραφών και επιγραφών, που έφεραν στο φως αρχαιολόγοι και επιστήμονες, ανακοίνωσαν και δημοσίευσαν οι ίδιοι και λίγα ευαίσθητα έντυπα και μέσα, που κόπτονται για την αλήθεια και την ελληνικότητα, η οποία βάλλεται και βλάπτεται από αργυρώνητους «επιστήμονες» και πολιτικούς. Είναι άγνωστο βέβαια πόσα άλλα αναξιοποίητα σπαράγματα «προϊστορικών» επιγραφών ίσως και να ευρίσκονται παραμελημένα στα Μουσεία της Ελλάδος, ή στις αποθήκες τους… Άγωστο πόσες «γραφές» αρχαίων προγόνων μας, που κάτι θέλησαν να μας πουν, να μας αφήσουν, ακόμη θεωρούμε τυχαία φυσικά χαράγματα σε αγγεία, όστρακα, βότσαλα, πέτρες… Όσο τα αγνοούμε, τόσο θα μας εκδικείται η Ιστορία, και θα μαστιζόμαστε από «κρίση» και σαν θλιβεροί επαίτες θα γυρνάμε με το χέρι απλωμένο, στους τζογαδόρους και τους τοκογλύφους, νομιμοποιώντας την παρανομία και την παλιανθρωπιά τους…
Βλ. επίσης:
Γ. Λεκάκη «Η αλφάβητος: Οι Έλληνες και η γραφή. Τα ευρήματα… διαψεύδουν τα ΕΛΤΑ», στην εφημ. «Έθνος», 16.3.2003.
Γ. Λεκάκη “Μουσικής Μύησις”, εκδ. MadMelody, 2012.