Ηλία Ηλιόπουλου: Ευραβία - (Eurabia)

Ευραβία-Η νεο-σοβιετική «Νομενκλατούρα» των Βρυξελλών

Το 2004, ο διαπρεπής Βρεττανός ιστορικός Niall Ferguson έθετε το ερώτημα εάν η Ευρώπη μεταλλάσσεται εις «Ευραβίαν» ( Eurabia).

Το ερώτημα απήντησε, ένα έτος μετέπειτα, η διακεκριμένη Ισραηλινή ιστορικός Bat Ye’ or στο βαρυσήμαντο βιβλίο της υπό τον τίτλον « Ευραβία», χρησιμοποιούσα τον νεολογισμό, κατασκευασθέντα εκ των λέξεων «Ευρώπη» ( Europe) και «Αραβία» ( Arabia).

Η συγγραφεύς κατέδειξε, με αδιάσειστα στοιχεία, ότι η δημιουργία της Ευραβίας αποτελούσε, ήδη από μακρού, και εξακολουθεί να αποτελεί υπέρτατο πολιτικό σκοπό της Υπερεθνικής Γραφειοκρατικής Ελίτ της ούτω καλουμένης «Ε.Ε.».

Κατ’ αυτόν τον τρόπο εξηγείται το (όντως αξιοπερίεργον) γεγονός της (σχεδόν ψυχωτικής) εμμονής αλλά και της υποδειγματικής μεθοδικότητος, μετά των οποίων η Υπερεθνική Γραφειοκρατική Ελίτ των Βρυξελλών επιδιώκει την εθνοπολιτισμική και γεωπολιτισμική μετάλλαξη της Λευκής Χριστιανικής Ευρώπης και την κατασκευή ενός «πολυπολιτισμικού», ευρωϊσλαμικού μορφώματος, στερουμένου διακριτής ταυτότητος, ιστορικής συνειδήσεως και συναισθήσεως πεπρωμένου.

Έτσι εξηγείται δε και η ολοκληρωτική πρακτική, μετά της οποίας η Υπερεθνική Γραφειοκρατική Ελίτ επιχειρεί – και κατόρθωσε, εν μέρει, μέχρι τούδε – να επιβάλει το σχέδιό της, ερήμην και εις πείσμα της (επανειλημμένως εκφρασθείσης!) αντιθέτου βουλήσεως των Κυριάρχων Λαών των ευρωπαϊκών χωρών.

Προς επίτευξιν των σκοπών της, η βαθύτατα αντιδημοκρατική, νεο-σοβιετική «Νομενκλατούρα» των Βρυξελλών μετέρχεται παντός αθεμίτου μέσου:

- άσκησις διαρκούς και εντόνου πιέσεως και εκβιασμών στις Κυβερνήσεις των επί μέρους Εθνών-Κρατών, προκειμένου να αποδεχθούν εγκατάστασιν αλλοφύλων και αλλοθρήσκων (ανάγνωθι: Μωαμεθανών) εποίκων στις χώρες τους,

- ενορχήστρωσις διαρκούς, συστηματικής αντι-ρατσιστικής υστερίας με πλήρη και καταχρηστική εκμετάλλευση όλων αδιακρίτως των Ιδεολογικών Μηχανισμών του Υπερεθνικού Ολοκληρωτικού Κράτους («Ε.Ε.») αλλά και των επί μέρους Κρατών-Μελών (Μέσα Μαζικής Επιρροής, Ιστορικά και λοιπά Θεωρητικά Τμήματα Α.Ε.Ι., Υπουργεία Παιδείας, Πολιτισμού και Μεταναστεύσεως, Παιδαγωγικά Ινστιτούτα και λοιπές «Δεξαμενές Σκέψεως», «Μ.Κ.Ο.» κ.ο.κ.),

- σοβιετικού τύπου «πλύσις εγκεφάλου» των πολιτών υπέρ του ολοκληρωτικού ιδεολογήματος της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», με έμφασιν στους ανηλίκους (μαθητές σχολείου και νηπιαγωγείου!) και στους νέους (φοιτητές, σπουδαστές),

- επιβολή (απαραδέκτων για την Δυτική φιλοσοφική παράδοση και αυτοσυνειδησία!) φραγμών σκέψεως, «πολιτικού ευσεβισμού» ( politicalcorrectness), δεσμών λογοκρισίας και μηχανισμών ακαδημαϊκού και κοινωνικού εξοστρακισμού των αντιφρονούντων,

- και, last but not least, ποινικοποίησις της σκέψεως, των ιδεών και του πολιτικού λόγου, μέσω των αθλιεστάτων, σοβιετικής-τροτσκιστικής συλλήψεως νομοθετημάτων κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της εχθροπαθείας κ.ο.κ.

Προσέτι, ωσάν να μη έφθαναν πάντα ταύτα, η Νομενκλατούρα των Βρυξελλών επιχειρεί, από δεκαετιών, να επιβάλει το σχέδιό της, παράγουσα αμείλικτα, μη αναστρέψιμα, δεδομένα επί του εδάφους: τον εποικισμό του Μητροπολιτικού Γεωϊστορικού Χώρου των Ευρωπαϊκών Εθνών με δεκάδες εκατομμυρίων αλλοφύλων και αλλοθρήσκων εισβολέων.

Τον οποίον εποικισμό ενεθάρρυνε, υπεδαύλισε και υπεστήριξε διαρκώς, μεθοδικώς και παντοιοτρόπως η Υπερεθνική Ελίτ με αλλεπάλληλα διατάγματά της («Κοινοτικές Οδηγίες») και αλληλοδιάδοχες «δράσεις» και προπαγανδιστικές εκστρατείες της.

Εάν δεν συνεκτιμηθούν τα ανωτέρω, είναι αδύνατον να ερμηνευθεί, π.χ., το οξύμωρον γεγονός ότι η Υπερεθνική Γραφειοκρατική Ελίτ της «Ε.Ε.» εξακολουθούσε πάντοτε να πιέζει τις Εθνικές Κυβερνήσεις, ώστε να μη εφαρμόζουν την (νομίμως προβλεπομένην) πολιτικήν Ανασχέσεως της εισβολής εκατομμυρίων εποίκων στις χώρες τους – ενώ ήτο, πλέον, κοινόν μυστικόν ότι τα πειράματα κατασκευής πολυπολιτισμικής κοινωνίας είχαν παταγωδώς αποτύχει. Και ενώ ήτο επίσης γνωστόν ότι, ακόμη και υπό την μυωπική, αμιγώς οικονομιστική θεώρηση, ουδεμία λογική εξυπηρετούσε ο συνεχιζόμενος εποικισμός (καθώς όλες οι θέσεις ανειδίκευτης εργασίας είχαν, πλέον, μεταφερθεί στην Κίνα και αλλαχού, εκτός Ευρώπης).

Χάριν της ιστορίας, ας αναφερθεί ότι ο όρος «Ευραβία» ενεφανίσθη για πρώτη φορά περί τα μέσα της δεκαετίας του 1970 (!): ως τίτλος του περιοδικού, που εξέδιδε ο Lucien Bitterlin, Πρόεδρος της «Ενώσεως για την Γαλλο-ΑραβικήAλληλεγγύη». Σκοπός: μία πολιτισμική και πολιτική ένωσις της Ευρώπης και του Μουσουλμανικού Κόσμου...

* Ιστορικός, Πολιτικός επιστήμων και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μονάχου
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")
http://www.energia.gr/article.asp?art_id=103295