Διαγγελέας

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα γεγονός ανεξάρτητο από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο. Μετά την νίκη τους, οι σύμμαχοι επέβαλλαν εξοντωτικούς όρους στην Γερμανία. Όπως ήταν αναμενόμενο, μόλις η Γερμανία ξαναβρήκε τις δυνάμεις της ‘χτύπησε’. Ο ΒΠΠ δεν είναι το θέμα αυτού του κειμένου, αλλά θέλω να αναφέρω μία από τις μάχες που σε μεγάλο βαθμό έκριναν την έκβαση του, την Μάχη του Στάλινγκραντ (μπλε κύκλος στον χάρτη).  Το Στάλινγκραντ μετονομάστηκε αργότερα σε Βόλγκογκραντ. Όπως μπορείτε να δείτε στον χάρτη, αν ο Χίτλερ δεν είχε ηττηθεί στην Μάχη του Στάλινγκραντ, θα είχε προχωρήσει και θα είχε βάλει στο χέρι το πετρέλαιο του Μπακού, εξασφαλίζοντας την πολυπόθητη γι’αυτόν αυτονομία της Βέρμαχτ σε πετρέλαιο. Εκείνη την εποχή ήταν σύνηθες να ξεμένουν οι στρατοί από καύσιμα. Με το πετρέλαιο του Μπακού, ο Χίτλερ θα μπορούσε να εξαπολύσει μία επίθεση κατά των Άγγλων στον Περσικό Κόλπο, και αν αποκτούσε τον έλεγχο της Κασπίας και του Περσικού Κόλπ

Εισαγωγή Θέλω σε αυτό το κείμενο να περιγράψω γιατί το πετρέλαιο, χωρίς να είναι η μόνη, ήταν η βασική αιτία της εκδήλωσης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918), τον οποίο μπορούμε να ονομάσουμε και Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο. Τα βασικά στρατόπεδα σε αυτόν τον πόλεμο ήταν Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία από την μία πλευρά, οι ‘σύμμαχοι’, και Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία από την άλλη πλευρά, οι ‘δυνάμεις του άξονα’, όπως φαίνεται στον παρακάτω πρόχειρο χάρτη. Να διευκρινίσω ότι η Ιταλία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας, αλλά επέλεξε να μην πάρει επισήμως μέρος στον πόλεμο κατά την έναρξη του το 1914. Στην συνέχεια, το 1915, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι υποσχέθηκαν στην Ιταλία κάποια εδάφη ως ανταλλάγματα σε περίπτωση που αποφάσιζε να συμμαχήσει μαζί τους, και η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας. Η Βρετανική και Γερμανική Αυτοκρατορία Η Μεγάλη Βρετανία ήταν εκείνη την εποχή αυτό που είναι σήμερα οι ΗΠΑ, και εκτεινόταν από

Ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ ανακοινώνει την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Αποδόθηκε Δικαιοσύνη. Ράπισμα για τον Τραμπ και τον “φίλο” Ερντογάν: Το δάκρυ και η «εκδίκηση» του γερουσιαστή Μενέντεζ Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Τις πλείστες φορές, η πίστη σε ένα σκοπό, επιβραβεύεται. Φτάνει να πιστεύουμε πραγματικά στο σκοπό μας και να μην σταματήσουμε ποτέ να προσπαθούμε. Όταν στις αρχές του χρόνου, ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός από τη Νέα Ιερσέη), είπε σε παρέα Ελλήνων φίλων του, ότι φέτος είναι η χρονιά της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας, όσοι τον ακούσαμε γνωρίζαμε αυτό: ότι είναι άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων. Όπως και με την Κύπρο και την Ελλάδα, έτσι και με την Αρμενία, ο νομοθέτης αυτός είναι παθιασμένος. Και ότι βάζει βαθιά στο μυαλό του, προσπαθεί και το υλοποιεί. Και τα παραδείγματα είναι πολλά. Είναι γνωστό ότι την Αθήνα και τη Λευκωσία, σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδό, τις έσωσε πολλές φορές. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και …συνθήματα. Ο κ. Μεν

Ανησυχούν οι υπέρμαχοι της ελευθερίας της έκφρασης Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα με το οποίο οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν τον Ιουδαϊσμό ως εθνικότητα, εκτός από θρησκεία, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τον αντισημιτισμό στα πανεπιστήμια. «Αυτό είναι το μήνυμά μας προς τα πανεπιστήμια: Αν θέλετε να λαμβάνετε το τεράστιο ποσό της ομοσπονδιακής χρηματοδότησης που παίρνετε κάθε χρόνο, θα πρέπει να απορρίψετε τον αντισημιτισμό. Είναι πολύ απλό», τόνισε ο Τραμπ στη διάρκεια δεξίωσης που παρέθεσε στον Λευκό Οίκο για την εβραϊκή γιορτή Χάνουκα. «Η ενέργεια αυτή ξεκαθαρίζει ότι το Άρθρο 6 της Νομοθεσίας για τα Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο απαγορεύει την παροχή ομοσπονδιακής χρηματοδότησης σε πανεπιστήμια ή άλλους θεσμούς που κάνουν διακρίσεις, θα εφαρμόζεται και στα ιδρύματα που προάγουν το αντισημιτικό μίσος», ξεκαθάρισε ο Αμερικανός πρόεδρος. Με το διάταγμα αυτό ο Τραμπ «υπερασπίζεται τους Εβραίους φοιτητές» και «δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν θα γίνει ανεκτός ο αντ

Το Πεκίνο επεκτείνει τη συμμαχία κατά των ΗΠΑ με τη συμφωνία των τρομοκρατικών οργανώσεων Χαμάς-Φατάχ Ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας Γουάνγκ Γι ποζάρει για μια ομαδική φωτογραφία με μέλη των ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ παλαιστινιακών παρατάξεων κατά τη διάρκεια της υπογραφής της «Διακήρυξης του Πεκίνου» στον κρατικό ξενώνα Diaoyutai στο Πεκίνο στις 23 Ιουλίου 2024 Το Πεκίνο επεκτείνει τη συμμαχία κατά των ΗΠΑ με τη συμφωνία Χαμάς-Φατάχ «Το ΚΚ της Κίνας προωθεί ένα ενιαίο μέτωπο με τις τρομοκρατικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή», δήλωσε εμπειρογνώμονας σε θέματα Κίνας. Οι παλαιστινιακές παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένης της Φατάχ και της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς, συμφώνησαν να σχηματίσουν κυβέρνηση μετά από συνομιλίες που φιλοξένησε το Πεκίνο. Οι αναλυτές πιστεύουν ότι το κινεζικό καθεστώς δημιουργεί στενότερους δεσμούς με τρομοκρατικές ομάδες στη Μέση Ανατολή για να επεκτείνει την αντι-αμερικανική συμμαχία του. Στις 23 Ιουλίου, μετά από δύο ημέρες συμφιλίωσης, 14 παλαιστινιακές παρατάξεις

O φιλοσοφημένος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη περιουσίας ή φίλων για να ευτυχήσει – Στίλπων ο Μεγαρεύς Στίλπων ο Μεγαρεύς (360 – 280 π.κ.χ) Δεν είναι ακριβώς γνωστή η χρονολογία γέννησης και θανάτου του, αναφέρεται πάντως ότι πέθανε σε βαθύ γήρας στη γενέτειρα του τα Μέγαρα. Όμως γνωρίζουμε ότι ο φιλόσοφος ήταν σύγχρονος του Δημήτριου του Πολιορκητή και του Πτολεμαίου του Σωτήρος. Ο Στίλπων ήταν ένας από τους σημαντικότερους και διακεκριμένους φιλοσόφους της Μεγαρικής Σχολής καθώς υπήρξε γνωστός για την πίστη του στα ήθη, την αφιλοκέρδεια και την αξιοπρέπειά του. Σημαντικός λοιπόν, μεταξύ των ‘’μεγαρικών’’ φιλοσόφων υπήρξε ο Στίλπων, που συν της άλλης, πιστός στη μεταφυσική αρχή της ενότητας, πολέμησε τη θεωρία των Ιδεών του Πλάτωνα και η δράση τής φιλοσοφικής του σκέψης πλησίαζε αρκετά την Κυνική Σχολή. Άλλοι σημαντικοί διδάσκαλοι της Μεγαρικής φιλοσοφικής Σχολής ήταν ο ιδρυτής της Ευκλείδης, μαθητής του Σωκράτη, ο Ιχθύας, ο Διόδωρος Κρόνος, ο Ευβουλίδης απ’ τη Μίλητο και ο Αλεξίνιος από τ

O Ηρόδοτος αποδίδει την ευθύνη της επέμβασης των θεών στην αδυναμία των ανθρώπων να αντιληφθούν το σωστό Hρόδοτος (περίπου 485-425 π.X.) Bιογραφικά στοιχεία Γιος του Λύξη, γεννήθηκε στη δωρική πόλη της Kαρίας Aλικαρνασσό, στα νοτιοδυτικά παράλια της Mικράς Aσίας· περιοχή όπου το ιωνικό στοιχείο υπερίσχυσε έναντι του δωρικού και στην πολιτική ζωή και στη γλώσσα της πόλης. H Aλικαρνασσός υπαγόταν στο περσικό κράτος και τη διοικούσε ο γιος της βασίλισσας Aρτεμισίας Λύγδαμις. H οικονομική άνεση της οικογένειας του Hρόδοτου, αλλά και ο θείος του Πανύασις, επικός ποιητής, συνέβαλαν ουσιαστικά στη μόρφωσή του. Σε ηλικία είκοσι χρόνων αναγκάστηκε να εκπατριστεί και να καταφύγει, ως πολιτικός εξόριστος, στη Σάμο, επειδή έλαβε μέρος στο κίνημα κατά του τυράννου. Aπό τη Σάμο ξαναγύρισε στην πατρίδα του, όταν ανατράπηκε ο Λύγδαμις. Σε ηλικία 40 ετών βρίσκεται στην Aθήνα, πνευματικό κέντρο της Eλλάδας, όπου συνδέεται με προσωπικότητες της εποχής, τον Περικλή, το Σοφοκλή και τον Πρωταγόρα. Γνωρίζει,