Αμαλία: Дело Тухачевского (Υπόθεση Τουχατσέφσκι).

Ο Μιχαήλ Νικολάγιεβιτς Τουχατσέφσκι (1893-1937), ήταν αξιωματικός του τσαρικού στρατού, που είχε σπουδάσει στην Στρατιωτική Ακαδημία της Μόσχας. Έλαβε μέρος στον Α’ Π.Π. και προς το τέλος του πολέμου αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς. Όταν επέστρεψε από την αιχμαλωσία, το 1918, είχαν επικρατήσει οι μπολσεβίκοι και προσχώρησε στις τάξεις τους. Οι μπολσεβίκοι δεν είχαν αξιωματικούς και ως εκ τούτου αναγκάστηκαν να κρατήσουν στο στράτευμα κάποιους τσαρικούς αξιωματικούς, που είτε προσχώρησαν αυθορμήτως, είτε κατόπιν εκβιασμού - κρατώντας ομήρους τα μέλη των οικογενειών τους. 

Διακρίθηκε ιδιαίτερα κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου και ακολούθως ανέβηκε ταχύτατα τα σκαλιά της ιεραρχίας, με την αξία του. Ήταν σε διαρκή διαμάχη με τον Λαϊκό Επίτροπο (υπουργό) Άμυνας, Κλιμέντ Βοροσίλωφ, ο οποίος ήταν παντελώς άσχετος με τα στρατιωτικά ζητήματα, καθώς πριν από το πραξικόπημα των μπολσεβίκων, ήταν... παπουτσής. Την περίοδο 1930-32, εκδιώχτηκαν οι περίπου 3.000 τσαρικοί αξιωματικοί που υπηρετούσαν στον Κόκκινο Στρατό. Δύο απ’ αυτούς, κατηγόρησαν τον Τουχατσέφσκι ως επίδοξο πραξικοπηματία. Ο Τουχατσέφσκι δεν είχε καμμιά επίπτωση, ωστόσο η ιδέα καρφώθηκε στο μυαλό του -πάντα καχύποπτου- Στάλιν. 

Κι όχι μόνο δεν είχε καμμιά επίπτωση ο Τουχατσέφσκι, αλλά το 1933 διορίστηκε αναπληρωτής λαϊκός επίτροπος Αμύνης και το 1935 προήχθη σε στρατάρχη. Εν συνεχεία, περιήλθε στα χέρια της σοβιετικής στρατιωτικής αντικατασκοπίας, μια απόρρητη έκθεση του Γαλλικού ΓΕΣ, στην οποία αναφερόταν πως η Πολωνία επιχειρούσε να συμπτήξει συμμαχία με τη Φινλανδία, τις Βαλτικές Χώρες, την Ιαπωνία και την Γερμανία, για να επιτεθούν από κοινού στην ΕΣΣΔ. 

Και πως ανώτατα στελέχη του Κόκκινου Στρατού (με πρώτο τον Τουχατσέφσκι) ήταν σε συνεννόηση με την Γκεστάπο, με σκοπό να προκαλέσουν την ήττα του Κόκκινου Στρατού και να ανατρέψουν τον Στάλιν και το κομμουνιστικό καθεστώς με πραξικόπημα και σε αντάλλαγμα θα έδιναν στους Γερμανούς την Ουκρανία. 

Έτσι, στις 27 Μαΐου 1937, ο Τουχατσέφσκι συλλαμβάνεται μαζί με άλλους επτά στρατηγούς (Γιακίρ, Ουμπόρεβιτς, Κορκ, Έϊντεμαν, Φέλντμαν, Πριμακώφ και Πούτνα) με την κατηγορία ότι είχαν συστήσει συνωμοτική οργάνωση με σκοπό την ανατροπή του κομμουνισμού, λαμβάνοντας εντολές από τους Χίτλερ και Τρότσκι. Οι συλληφθέντες ανακρίθηκαν, ομολόγησαν (κατόπιν φρικτών βασανιστηρίων), δικάστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν στις 11 Ιουνίου 1937. 

Μετά την καταδίκη τους, άρχισε η γενική εκκαθάριση του Κόκκινου Στρατού. Περίπου 30.000 αξιωματικοί διώχτηκαν από τις θέσεις τους. Απ’ αυτούς, άλλοι εκτελέστηκαν, κι άλλοι οδηγήθηκαν στα Γκουλάγκ. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν 3 από τους 5 στρατάρχες, 3 από τους 4 διοικητές στρατιών και οι δώδεκα υποδιοικητές τους, 60 από τους 97 διοικητές σωμάτων στρατού και 136 από τους 199 διοικητές μεραρχιών. 

Φυσικά, οι κατηγορίες εναντίον του Τουχατσέφσκι και των υπολοίπων ήταν τόσο εξωφρενικές, που αντιστρατεύονταν την κοινή λογική. Πώς ήταν δυνατόν να έχει συνάψει συμμαχία με τον Χίτλερ ο (Εβραίος) Τρότσκι, για να ανατρέψει ένα καθεστώς, στην εγκαθίδρυση του οποίου ήταν ο υπ’ αριθμόν 2 πρωταγωνιστής; Και πως ήταν δυνατόν οι 7 στρατηγοί (οι 6 εξ αυτών Εβραίοι) που διαφύλαξαν το καθεστώς αυτό στον εμφύλιο πόλεμο 1918-1921, να έχουν συμμαχήσει με τον Χίτλερ, για να το ανατρέψουν; 

Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη. Μπορεί οι συγκεκριμένες κατηγορίες εναντίον του Τουχατσέφσκι να ήταν χαλκευμένες, αλλά... Ποια θα ήταν η συμπεριφορά του στρατάρχη μετά τις συντριπτικές ήττες του Κόκκινου Στρατού από την Βέρμαχτ, στις αρχές του πολέμου; Μήπως θα γινόταν ο Ρώσσος «Βοναπάρτης» που θα ανέτρεπε τον Στάλιν και το καθεστώς του και θα επεδίωκε σύναψη ειρήνης με την Γερμανία, προκειμένου να αποφύγει την πλήρη κατάρρευση του ρωσσικού κράτους; Πολλοί ιστορικοί δεν αποκλείουν αυτό το ενδεχόμενο. 

Τα σχόλια δικά σας! 

Πηγές: 

Котельников Константин, «“Красный Наполеон” Михаил Тухачевский». 

Donald Rayfield, «Οι δήμιοι του Στάλιν».

https://x.com/4fABkkc5xTv2aek/status/1910712279718305884