Τα Πρωτόκολλα: Τα εσωτερικά δάνεια

«Τα Πρωτόκολλα» Τα εσωτερικά δάνεια. Το παθητικόν και οι φόροι. Περί των εξωτερικών δανείων!...

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ'.

 
*Αι µετατροπαί. *Τα αποταµιευτήρια και το εισόδηµα. *Κατάργησις του χρηµατιστηρίου. *Φορολογία των βιοµηχανικών αξιών.

Θα προσθέσω εις ό,τι σας είπον εις την προηγουµένην συνεδρίασιν µιαν λεπτοµερή εσήγησιν των εσωτερικών δανείων.

Περί των εξωτερικών δανείων δεν θα είπω πλέον τίποτε, διότι αυτά εγέµιζον τα χρηµατοκιβώτια µας µε το εθνιόν χρήµα των Χριστιανών, δια το κράτος µας όµως δεν θα υπάρχη πλέον ξένον, δηλαδή εξωτερικόν.

Επωφελήθηµεν της διαφοράς των διοικούντων και της αµελείας των κυβερνώντων δια να λάβωµεν ποσά διπλάσια, τριπλάσια και έτι µεγαλύτερα, δανείζοντες εις τας Κυβερνήσεις των Χριστιανών χρήµα, το οποίον ουδόλως ήτο αναγκαίον εις το Κράτος. Τις θα ηδύνατο να κάµη το ιδίον και έναντι ηµών; ∆ια τούτο θα εκθέσω λεπτοµερώς τα των εσωτερικών δανείων µόνον.

Όταν εκδίδουσι δάνειόν τι τα Κράτη, ανοίγουσιν έγγραφάς δια την αγοράν των οµολογιών των. ∆ια να είναι αυταί προσιταί εις όλους, εκδίδουν οµολογίας αξίας από 100 µέχρι 1000 µονάδων. Εν ταυτώ παρέχουσιν όφελός τι εις τους πρώτους εγγραφοµένους.

Την εποµένην δηµιουργείται τεχνητή ύψωσις τιµών, διότι δήθεν όλος ο κόσµος ρίπτεται επ’ αυτών. Ηµέρας τινάς αργότερον, τα ταµεία του Κράτους είναι υπερπλήρη, λέγουσι, και δεν γνωρίζουσι πλέον που να βάλωσι το χρήµα (διατί τότε το λαµβάνωσι;).

Η εγγραφή υπερβαίνει πλειστάκις το ποσόν του δανείου. Τοιαύτη είναι η εµπιστοσύνη, την οποίαν έχει ο κόσµος δια τας κυβερνητικάς συναλλαγάς.

Όταν όµως παιχθή η κωµωδία, ευρίσκονται ενώπιον παθητικού και µάλιστα παθητικού βαρυτάτου.

∆ια να πληρωθούν οι τόκοι πρέπει να καταφύγωσιν εις νέα δάνεια, άτινα δεν απορροφούν, αλλά µόνον αυξάνουν τα πρώτα χρέη. Όταν η πίστωσις εξαντληθή, πρέπει δια νέων δανείων να καλυφθή ουχί το δάνειον, αλλά µόνον οι τόκοι των δανείων. Οι φόροι αυτού είναι παθητικοί, χρησιµοποιούµενοι πρός κάλυψιν του παθητικού.

Έρχεται κατόπιν ο καιρός των πληρωµών, αίτινες ελαττώνουσι µόνον την πληρωµήν των τόκων και δεν καλύπτουσι τα δάνεια και αίτινες επί πλέον, δεν εκτελούνται άνευ της συγκαταθέσεως των δανειστών. Αγγέλλοντες πληρωµήν τινα προσφέρονται να αποδώσωσι το χρήµα εις όσους δεν συγκατατίθενται να µετατρέψωσι τας αξίας των.

Εάν πάντες εξέφραζον την επιθυµίαν ν’ αναλάβωσι το χρήµα των, αι Κυβερνήσεις θα συνελαµβάνοντο εις τα ίδια δίκτυα των και θα ευρίσκοντο εν αδυναµία να πληρώσωσι το χρήµα, το οποίον προσφέρουσιν.

Ευτυχώς οι υπήκοοι των χριστιανικών Κρατών, ελάχιστα γνώσται των οικονοµικών υποθέσεων, επροτίµησαν πάντοτε απώλειαν της τιµής αξιών και των τόκων των, αντί του κινδύνου νέας τοποθετήσεως των χρηµάτων των, και δια του τρόπου αυτού παρέχουν εις τας Κυβερνήσεις την δυνατότητα του ν’ απαλλάσσωνται παθητικού πολλών εκατοµµυρίων.

Με τα εξωτερικά ήδη δάνεια οι Χριστιανοί δεν σκέπτονται να πράξωσι τοιούτον τι, γνωρίζοντες ότι θα απαιτήσωµεν όλον το χρήµα των.

Ούτω ανεγνωρισµένη πτώχευσις θα καταδείξωσι εριστικώς εις τας χώρας την έλλειψιν συνδέσµου µεταξύ των συµφερόντων των λαών και των Κυβερνήσεων των.

Εφιστώ όλην την προσοχήν υµών επί του γεγονότος τούτου, καθώς και επί του εξής:
Σήµερον όλα τα εσωτερικά δάνεια εξυπηρετούνται υπό χρεών χαρακτηριζοµένων δια του ονόµατος: κυµαινοµέρων χρεών, δηλ. χρεών των οποίων η λήξις είναι µάλλον ή ήττον προσεχής. Τα χρέη ταύτα σύγκεινται εκ των χρηµάτων, άτινα κατατίθενται εις εφεδρικόν ταµείον ή εις το ταµιευτήριον. Επειδή τα κεφάλαια ταύτα παραµένουσιν επί πολύν χρόνον εις τας χείρας της Κυβερνήσεως εξατµίζονται δια την πληρωµήν των τόκων των εξωτερικών δανείων και εις την θέσιν αυτών θέτουσιν ίσα ποσά εκ των αποταµιευµάτων των προσόδων.

Αι τελευταίαι αύται είναι οι πόροι, δι’ ων φράσσονται αι οπαί των κρατικών ταµείων παρά τοις Χριστιανοίς.

 
Όταν θ’ ανέλθωµεν επί του θρόνου του κόσµου, όλοι αυτοί οι οικονοµικοί συνδυασµοί θα καταργηθώσι χωρίς να αφήσουν ίχνος, διότι δεν ανταποκρίνονται προς τα συµφέροντα µας· θα καταργήσωµεν επίσης όλα τα χρηµατιστήρια, διότι δεν παραδεχόµεθα όπως το γόητρον της ισχύος µας κλονισθή δια της αυξοµειώσεως των τιµών των αξιών µας.

 
Ούτω δια νόµου θ’ αναγνωρισθή τιµή ίση προς την αξίαν των άνευ διακυµάνσεων (η ύψωσις προκαλεί την µείωσιν, δια του τρόπου δε τούτου κατά την έναρξιν της εκστρατείας µας επαίξαµεν µε τα χρεώγραφα των Χριστιανών).

Θ’ αντικαταστήσωµεν τα χρηµατιστήρια δια µεγάλων ειδικών πιστωτικών ιδρυµάτων, ων ο προορισµός θα είναι: να καθορίζωσι την τιµήν των βιοµηχανικών αξιών συµφώνως προς τας βλέψεις της Κυβερνήσεως.

Τα ιδρύµατα ταύτα θα είναι εις θέσιν να ρίπτωσιν επί της αγοράς εν µια ήµερα 500 εκατοµµύρια βιοµηχανικών αξιών.

Κατ’ αυτόν τον τρόπον όλαι αι βιοµηχανικαι επιχειρήσεις θα εξαρτώνται εξ ηµών. ∆ύνασθε να φαντασθήτε οποίαν δύναµιν θ’ αποκτήσωµεν δια του µέσου τούτου.